نیایش های نوروزی - گیل آوایی

1392

ای سرآغاز من، ای انجام من
ازتو، باتو باشد هر فرجام من
ای نشـــــــــانِ پرشکوهِ میهنم
ای همیشه همدل وُ جـان وُ تنم
ای تو آغـــــازِ شکفتن، زیستن
ای همه هستی به مهر آمیختن
ای نمادِ بودن وِ هستی وِ شور
ای شرارِ زندگی، مستی، سرور
ای که هر پندار پــــاکی را رهی
ای که هر پـــاکیِ پاکان را بِهی 
ای که تو گفتار پـــاکم می دهی
ای زخود کردار پــــاکم می دهی
ای تو گرمی بخش شــور زندگی
ای که رقص آتش ات بـــــالندگی
ای به سرخی زردی ام رامی بری
ای زهر جشن وُ سروری برتری
ای همه سرخ وُ سفید وُ سبز من
ای به راهت هیمه سازم جان و تن
ای که سورَت سوریِ هر سال من
ای سرورت بخت من، اقبـــال من
ای که میراث نیـــــــــــــاکان منی
ای که زیبایی ایــــــــــــــران منی
بــــــا تو ام نوروز، جشن میهنم
از تو دارم هرچه از ایــــــــرانیَم
آمدی، خوش آمدی نــــوروزِ من
ای اهــــــوراییِ من، پیـــروز من

و

1391

ای بهار، ای زایشِ نو،

ای دوباره رُستن وُ بالندگی

ای سرآغاز دوباره،

پاک بودن، نیکی وُ سازندگی

ای که با تو می شود

جشن اهورایی در ایران ماندگار

ای که با تو می شود ما را به شادی، زندگی

ای نماد دیرپای شاد خواهی

شادبودن

شادزیست

ای نشان از یادگاران کهن

ایرانیان

سرزندگی

نیک می خواهم ترا نوروز

با آغوش باز

می ستایم باتو دیگر بار من

پندار نیک

گفتار نیک

ای بهار

ای روز نو

آغاز نو

نیک کرداری کنم با آتش سوری

جهان تابندگی

از یار وُ دیار با تو پیـــــــــــمان دارم
رستن زتو چون شکوفه ایمان دارم
نوروز من ای نیـــــــــای ایرانی من
هستم زتو ایرانی و ایـــــــران دارم

تاسیانی نوروز-گیل آوایی

بامو نوروزو من هانده آویرم...........بازام واستی غریبه سر ویگیرم

ببم هانده منو می بوطری ودکا.........چومه ارسو، بگم، واگم، دیمیرم

.....

هاتو قاقیم، منو هفسینه نوروز..................او روزا من دارم، هفسینام آ روز

هاچین شانته بوبوست می داره ولگان........بهارا ده هاوار : نوروزه ایمروز

......

هاچینه دیل خوشه کی یار بلایه.............دیله که تاسیانی مئن دوایه

نوگو می یار کرا بی شات خوره تاب.....خوره گه ایشتاوه هاچین پلایه

....

دیلا گم کی بهاره،  وا بخانی!..............نوروزی نوسال، نه کی گوسندوخانی

مره کپچا کونه دیل به هاچین قاق.........گویه غوربت چقدر واستی بمانی!؟

گیلیکی چاردانه یان، فارسی واگردانه مرا - گیل آوایی

ماری جان شب نوخوفتم تی نیگا ره..........شبه دیل گورشابو می ارسو آه ره

تی تی بوگروخته می دیل با خوروسخان..........تره واهیله تی کتله صدا ره

فارسی

مادرجان شب نخوابیدم برای نگاه تو

دلِ شب کباب شد از اشک و آه من

ستاره گریخت، دلم با خروسخوان

سرگشته تو ماند و صدای دمپایی تو!

2

تی واستی من ایسَم  تورو خی یالی.........می همساده مرا گه  بوشو مالی

تی عکسا فان دِرَم هاتو ایسم قاقا.........اونا گم کی نانی فارسی می نالی

فارسی

برای تو دیوانه و خیالاتی هستم

همسایه من می گوید که از دست رفته ای

عکس ترا می نگرم همینطور حیرت زده می مانم

به  او می گویم حالی ات نمی شود فارسی می نالی

3

می چوم دریا بوبو خالی پی یاله...........مره تامو توم بزه دیل پوره ناله

تی عکسه سر فی وه ارسو منم قاق........ده گورشا بوم خایم دونیا  بکاله

فارسی

چشمانم دریا شده پیاله ام خالی

لب فرو بسته ام دلم پر از ناله است

اشکم روی عکس تو می ریزد، شگفت زده ام

دیگر سوخته ام می خواهم دنیا فرو بریزد

تنایی، منو می بوکوده گونا - گیل آوایی

تنایی، منو می بوکوده گونا

شب هاچین گوره خوله یه. گاگلف ایتا اب کاکایی صدا ایجور ایجگره مانستن همه جایا دواره کی خیاله تومامه دونیایا هارای زئن دره. تنایی اوتاق کش می چوم کاغذانو عکسانا، میزه سر، هاتو قاقا بو داره. نانم چن ساعته مره هاتو واهیلا بوسته خیالا پرادا دارم. ایتا ایتا کاغذانا ارو اورو بوکوده دارم. جه هرتا می دیل کرا شواله کشه.

- نه نیبه! اتو اگه اعسکانه دوما بیگیرم ول گیرم! گورشا بم!

مره مره می مرا گمه، ایشتاومه. هی کس نه سا. سنگه جا صدا آیه جه آ خانه به آ پیله کی ایتا صدا نایه. هرکه دینی ایجور جوخوفته داره. زندگی بمرده زندگی یه. ایجور زندگی کی هم دوارستان دره، هم ایسا. هم نفس کشه، هم خفابو داره. جوخوفته زندگی یه، دمخته زندگی یه!

تا هاسا می چوما اوچه ییم تا عسکا فاندرستیم. نتانستیم! یانی نیارستیم اونه عکسا فاندرم. چوم دکفته دنکفته، ایجور گوروختیم. گوروختنی که هم ایسابوم هم نه سابوم. هاسایام هوتویم. ولی آیدفا ایستکان می داد فاره سه! پورا بو می کنار مرا واویلان بدا.

دیل هرتا تاره زخمه  مرا پرا گیفته بوشو. فرهنگ شریفه تار مخمله مانستن می جیجا بو جانا دیل بزه. مرا بال بزه. هاتو مرا خیاله باله سر بینیشانه پاک ابرانه مرا  ایجور ببرده  جه می آ زمانو مکان دوراکوده کی هی تا راه نمانسته جغیر از دیل پرا دان.

بازام مرا ول گیفتان دره. بازام ایجور مرا خو نیگاه مئن بیگیفته داره کی پاک تومامه دونیا خایه می سر فوگورده. آ عکسه دانه مرا ولا نوکونه. مرا ول گیره، مرا داغا کونه مرا هاچین گورشه کا کونه وای کی چقد می دیل بی تابه

فاندرم تی عکسا دیل هانده هوایی بون دره

تی خیالا سر بیگیفته هر جیگایی بون دره

شوندره پاک پاره ابرانا  دوارسته  خراب

مسته تی یاده کرا دیل چی بلایی بون دره

نیشتمه می ایستکانه امرا گم، بم زاره زار

عکسه قابا کش بزه می یار خودایی بون دره

سربنام فورشانه سر موجانه امرا بی قرار

دیله دریا گورشابو دریا سرایی بون دره

چوم کرا وارش بیگیفته دیم بوبوسته هیسته آب

تی چومانا نازا ده پاک گورشه کایی بون دره

آی دیلی غورصه تی قسمت بو همیشک از تی یار

فاندر آخه واهیله دیل گیل آوایی بون دره

گیلیکی چاردانه یان - گیل آوایی

گیلآواز " کوله دارای " - گیل آوایی

گیله مرده بوگو بیشتاو اونه داره مرا

کوله دارای.....کوله دارای.....کوله دارای....کوله دارای
هاچینه گردمه باغو بیجارای.....کوله دارای
نامو وارش کرا خوشکه بیجارای.....کوله دارای
ترا موران بزا ما بیجار کارای.........کوله دارای
آگه وارش نایه دیل بی قرارای........کوله دارای
هاتو خوردان درم غورصه بیجارای....
کوله دارای
کوله دارای
کوله دارای
بوگو خورشیدا وسته ده نتابان
مئ بیجاره گیلا آنقد نترکان
بوگو دیل آتشا خونه جه ابران
بوگو ابرانا تو واراش به واران
کرا سوختان دره مئ توم بیجاران
هاچینه آتشه می دیلو می جان
چوتو وا من فادم می قولو قرضا
نیهینه هیشکی ده می خاشه ورزا
چی بگم گوشنه یه می مورغو کیشکا
بمردم تا بیدم می زاکه اشکا
ده هاچین آتشم آخ کوله دارای کوله دارای
ترا موران بزا ما بیجارکارای
کوله دارای
کوله دارای
کوله دارای

نیدین می خندیانا گریه دارم، گیلسرود - گیل آوایی

رهایی امی دس نها تو چی گی = رهایی در دستان ماست تو چه می گویی

سرود گیلکی

گیل آوایی

نیدین می خندیانا گریه دارم گریه دارم
جه دسته آ زمانه گریه دارم گریه دارم
می دیلئ واهیله رایی ندارم گریه دارم
سیا ابرانه دس وا خون به وارم گریه دارم...گریه دارم...گریه دارم

چره تو تنها، من مره تنهایم یارای
بئ یه مئ امرا تو، تئ مرا آیم یارای
اگه تنها بیبیم
همه تان زارا بیم
شب سیا
گاب سیا
هرتا سگ هارا به
زندگی زارا به
گیله مرد
گیله زن
غورصه خوردن نیبه
اشکو ماتم نیبه
همه تانی واسی یارا بیم
ایدیلو ایصدا را دیبیم
دس فارس نا رهایی ویریز
تو می امرا نیبی
من تی امرا نبم
ایشکفیم
واشکفیم
خارا بیم(خوار)
را دکف
جنگلان سرپنایه
آمی جا جیگایه
نشا غورصه خوردن دمردن
نشا دوشمنه دس جوخوفتن
ویری
دس فارس نا رهایی
بنه دیمه رسمه جودایی
چقد گورشا بیم!؟
چقد فورشا بیم!؟
چقد سرفوکویانا خوردن!؟
نوخور لوفته ناکسانا
ده وسته دمردن
ده وسته گولی پوستا گیفتن جوخوفتن
ده وسته
ده وسته
ده وسته ویری
رهایی آمی دس ناها تو چی گی!؟

گیلغزل : هاچینه دسکلا زنی - گیل آوایی

رانای تو گی گب نزنای رانای-دردا بیدینو دم نزن رانای

پنج سرود گیلکی، این سرودها را به دوستداران هنر مردمی و بومی میهنمان معرفی کنید. با مهر: گیل آوایی

1

رانای

رانای تو گی گب نزنای رانای

دردا بیدینو دم نزن رانای

رانای دانی من آتشم رانای

از می مرام دس نکشم رانای

رانای مرا بردان درید رانای

شکنجه جیر کوشتان درید رانای

رانای ویریز رانای

دره سر نینیش رانای

خانه نینیش رانای

آی ویریز پاکون تی چومانای رانای

نامرد دینه تی اشکانای رانای

زاکان یاد گیریدی تی کارانای رانای

رانای ویریز رانای

دره سر نینیش رانای

خانه نینیش رانای

فارسی:

رعنا جان تو می گویی حرف نزن رعنا جان

درد را ببین و دم نزن رعنا جان

رعناجان می دانی که من آتشم رعنا جان

از مرامم دست نمی کشم رعنا جان

رعنا جان دارند مرا می برند رعنا جان

زیر شکنجه دارند می کُشند رعنا جان

رعنا جان بلند شو رعنا جان

کنار در[1] ننشنین رعنا جان

خانه ننشین رعنا جان

آهای برخیز چشمانت را پاک کن رعنا جان

نامرد اشکهای ترا می بیند رعنا جان

بچه ها از تو یاد می گیرند رعنا جان[2]
رعنا جان برخیز رعنا جان

کنار در ننشین رعنا جان

خانه ننشین رعنا جان

---

[1]  کنار در، منظور زنانی که سرِ کوچه، روی پاگردِ درِ ورودی خانه می نشینند گپ می زنند یا کار خانه مثل دوخت و دوز، پوست کندنِ باقلیِ یا پاک کردنِ برنج مشغول می شوند.

[2] بچه ها اشک ریختنت را یاد می گیرند,

2
ماسوله شورم بیگیفته

ماسوله شورم بیگیفته،

غم بیگیفته،

ماکلوانه سورخه گول بامو در،

شر شره وارشه کوهانه سر

انقده وا کار بوکونیم

بار بوکونیم،

صد تا درده امی جان بداریم،

هرچی کی دو ویم درمان نداریم

وای هر چی کی دو ویم درمان نداریم

او گرما گرمه بهار بو

فصله کار بو

سورخه جی سه تا زاکا بیگفته

پئره ماره دیلا غم بیگیفته

وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

مردومه دیلام پورا بو

غم جیما بو

مردومه  غما وا ول بیگیره

مرمر کاخانا آتش بیگیره

وای مرمر کاخانا آتش بیگیره

 فارسی:

ماسوله مِه گرفته، غم گرفته

گلِ سرخ در ماکلوان[1] در آمده

بالای کوه شُرشُر باران می بارد

آنقدر باید کار بکنیم

بار بکنیم

صد درد در جانمان داشته باشیم

هر چه که بدویم درمان نداشته باشیم

وای که هر چه بدویم درمان نداشته باشیم

( بدویم منظور به هر دری زدن/تلاش کردن)

آن گرماگرم بهار بود

سه تا بچه سرخک گرفتند

دلِ پدر و مادرشان غم گرفت

وای دلِ پدر و مادرشان غم گرفت

 دلِ مردم هم پُر شده

غم جمع شده

غمِ مردم باید شعله بگیرد

کاخهای مرمر آتش بگیرد

وای کاخهای مرمر آتش بگیرد

---

[1] ماکلوان نام روستایی بین فومن و ماسوله است.

3

شو / از م. راما

شو شو شو

شوی استبداد آخر گوذرنه

وای

آخر گوذرنه

خو خو خو

خوی بیچارگان ایروز پرینه

وای

ایروز پرینه

ایشو بوشوم روخونه

ستاره ما دوخونده

بوته ایشو نمونه

بوته ایشو نمونه

فارسی:

شب شب شب

شبِ استبداد آخر می گذرد

وای آخر می گذرد

خواب خواب خواب

خوابِ بیچارگان یک روز به بیداری می رسد

وای به بیداری می رسد

یک شب رفتم رودخانه

ستاره مرا صدا کرد

گفت این شب نمی ماند

گفت این شب نمی ماند

4

رهایی امی دس نها تو چی گی / گیل آوایی

نیدین می خندیانا گریه دارم گریه دارم
جه دسته آ زمانه گریه دارم گریه دارم
می دیلئ واهیله رایی ندارم گریه دارم
سیا ابرانه دس وا خون به وارم گریه دارم...گریه دارم...گریه دارم

چره تو تنها، من مره تنهایم یارای
بئ یه مئ امرا تو، تئ مرا آیم یارای
اگه تنها بیبیم
همه تان زارا بیم
شب سیا
گاب سیا
هرتا سگ هارا به
زندگی زارا به
گیله مرد
گیله زن
غورصه خوردن نیبه
اشکو ماتم نیبه
همه تانی واسی یارا بیم
ایدیلو ایصدا را دیبیم
دس فارس نا رهایی ویریز
تو می امرا نیبی
من تی امرا نبم
ایشکفیم
واشکفیم
خارا بیم(خوار)
را دکف
جنگلان سرپنایه
آمی جا جیگایه
نشا غورصه خوردن دمردن
نشا دوشمنه دس جوخوفتن
ویری
دس فارس نا رهایی
بنه دیمه رسمه جودایی
چقد گورشا بیم!؟
چقد فورشا بیم!؟
چقد سرفوکویانا خوردن!؟
نوخور لوفته ناکسانا
ده وسته دمردن
ده وسته گولی پوستا گیفتن جوخوفتن
ده وسته
ده وسته
ده وسته ویری
رهایی آمی دس ناها تو چی گی!؟

فارسی:

خنده هایم را نبین گریه دارم گریه دارم

از دست این زمانه گریه دارم گریه دارم

دلم سرگشته است راهی ندارم گریه دارم

از دست ابرهای سیاه باید خون ببارم گریه دارم گریه دارم گریه دارم

چرا تو تنها من هم تنهایم یار جان

با من بیا تو، با تو می آیم یار جان

اگر تنها باشیم

همۀ ما زار می شویم

شب سیاه باشد، گاو سیاه  باشد [1]

هر سگی هار می شود

زندگی زار می شود

گیلمرد، گیلزن

با غصه خوردن کار درست نمی شود

با اشک و ماتم کار درست نمی شود

همه باید یار بشویم

یک دل و یک صدا بشویم

رهایی در دسترس است برخیز

تو با من نباشی

من با تو نباشم

می شکنیم

از هم،  درهم می شکنیم

خوار می شویم

راه بیافت

جنگلها سرپناهند

جا و پناهگاه مایند

نمی شود غصه خوردن و خفه شدن

نمی شود از دست دشمن پنهان شدن

چقدر داغ بشویم!؟

چقدر خاک بشویم!؟

چقدر سرکوفت خوردنها را بشنویم!؟

مِنّتِ ناکسان را نکش

بس است خفه شدن

دیگر بس است تمنا کردن، پنهان شدن

دگر بس است

دگر بس است

دگر بس است برخیز

رهایی دستِ ماست   تو چه می گویی!؟

---

[1] یک کنایه گیلکیست از نادانی و غارت شدن و هر کسی به جان آدم افتادن است/ یا به معنی کسی به کسی نیست!

5 

گیله مرده بوگو بیشتاو اونه داره مرا / گیل آوایی 

کوله دارای.....کوله دارای.....کوله دارای....کوله دارای

هاچینه گردمه باغو بیجارای.....کوله دارای

نامو وارش کرا خوشکه بیجارای.....کوله دارای

ترا موران بزا ما بیجار کارای.........کوله دارای

آگه وارش نایه دیل بی قرارای........کوله دارای

هاتو خوردان درم غورصه بیجارای....

کوله دارای

کوله دارای

کوله دارای

بوگو خورشیدا وسته ده نتابان

مئ بیجاره گیلا آنقد نترکان

بوگو دیل آتشا خونه جه ابران

بوگو ابرانا تو واراش به واران

کرا سوختان دره مئ توم بیجاران

هاچینه آتشه می دیلو می جان

چوتو وا من فادم می قولو قرضا

نیهینه هیشکی ده می خاشه ورزا

چی بگم گوشنه یه می مورغو کیشکا

بمردم تا بیدم می زاکه اشکا

ده هاچین آتشم آخ کوله دارای کوله دارای

ترا موران بزا ما بیجارکارای

کوله دارای

کوله دارای

کوله دارای

تی سره کُورا بیگیفته می خیال پاک لاتا بو- گیل آوایی

22فوریه 2012

تی سره کُورا بیگیفته می خیال پاک لاتا بو

دیل می شین جوم جوم دکفته لاب کرا ده زاکا بو

روزو شب ناره مره توفیر بی تو روزیگار

پاک زالاش بارده تی دیئنه روزیگارام قاقا بو

فاندر آخه بی تو ده می کار بوبوسته واهیلی

واهیلا بو توره دیوانه هاچین حایرانا بو

گاگلف می ایستکانا گم جه می بشکسته بال

لانه کش قولقا زه چوم ارسو پورا بو آبا بو

وای چقد گورشانا تی ناجه مرا بون پیله لات

آخ دمرد دیل تاسیانی ونگ بزه ونگ ناکا بو

کش بزه یاد بخاندم دیلمانی ارسو وار

یادباوردم تی مرا خاندن خوروسخان دابا بو

آ دمرده روزیگارام ول بیگفتا رادواران فو بزه

ول بیگفته گورشه کا جنگل واسوخته دارا بو

گیل آوایی دیلسوجان واشکسته تور ترکمه  لات

تاب ناورد دوری، شوالا ول بیگفت داغانا بو

......

اشعره می یان اشانا تانیدی بیگید چیسه؟

1-     سره کُور، 2- جومجوم، 3- دکفته، 4- زاک، 5- زالاش، 6- قاق، 7- فاندر، 8- واهیل،

9- تور، 10- هاچین، 11- گاگلف، 12- قولقا زه، 13- ارسو، 14- گورش، 15- دمرد، 16-ونگ

17- ناک، 18- داب، 19- واشکسته، 20- فو، 21- ترکمه، 22- شواله، 23- ول، 24- رادوار

آموندری تی مرا ایپچه او دلارا باور-گیل آوایی

دوستان و یاران گرامی
کانال پیشین من با بیش از 273 ویدئودر یوتیوب از دسترس خارج شده است و کانال تازه ای راه انداخته ام که امیدوارم از بلایای عینی و مجازی! در امان بماند. به مرور ویدئوهایی در کانال تازه بارگذاری خواهم کرد.
با مهر
گیل آوایی

سپتامبر 2004هلند

آموندری تی مرا ایپچه او دلارا باور

ایتا پیچه ککجو ولگه سیر کوارا باور

آموندری کرا صحرا دکف بزن کیشخال

بازین مره بتانستی او عطر خاکا باور

بوشو بیچین ایکشه تو چوچاقو خالی واش

زمین طیاره میان مئ کوچیکئ یادا باور

آموندری مره فورشانه جان باور پیغام

جه بادو شورم و دریا می خاطراتا باور

آموندری بوشو اول بگرد آمی باغا

بازین مره ایتا موشته ولش گومارا باور

آموندری تو واکون صوندوقه لیباسانا

تره میرم مره ایپچه او عطره نابا باور

آموندری تو باور هرچی از می گیلانه

ایموشته سرده پلایو مئ قالنهارا باور

اگه تانی تو بگرد شنبه بازار و بولوار

بازین جه موسیو مره ایپچه زهره مارا باور

گیل آوایی همیشک چوم برا ایسا قاقه

خراب ببه آ ولایت مره می خاکا باور

پیام به خوانندگان گرامی - گیل آوایی

خوانندگان گرامی
درود بر شما
کانال من در یوتیوب با همه ی ویدئوهایی که منتشر کرده بودم به دلایلی که برایم اصلا معلوم نیست، بسته شده است. تماس با یوتیوب اینکه بتوان چند و چون ماجرا را پرسید، برایم مقدور نبوده است. از این رو تا پیدا کردن راهی برای حل این مشکل، کانال ویدئویی من در یوتیوب در دسترس نخواهد بود. اگر چه بسیار دلگیر و از چنین برخوردهای ناروا و نابرابر عصبانی ام. در وطنمان آن چنان هیولاها حکم می کنند و در جهان مجازی هم این چنین!
کسانی که مایلند یا می توانند یاچگونگی آن را می دانند، به یوتیوب اعتراض کنند، شاید راهی ممکن شود.
با مهر

گیل آوایی

ترا می چومه جا فان در کرا باهارا بیدین= خودت را از چشم من نگاه کن بهار را ببین - گیل آوایی

17فوریه 2012
ترا می چومه جا فان در کرا باهارا بیدین

دو تا بنفشه مثاله ایتا خومارا بیدین

هاتو کی خنده تیشین ایشکوفه مره بم قاق

تی خنده تی دیمه سر پاک گوله باهارا بیدین

می چومه جا تی چوما واستی فاندری جانه یار

کی دریا مئن کرا خورشیده بی قرارا بیدین

تی راشونو می ایسان راشی چوم برایی وای

تی کتله کتله صدا جا می اینتظارا بیدین

هاتو کی غمزه مرا تا دواری جه می کنار

می دیله زئنه تی واستی  تو ایله جارا بیدین

تی گیسو یا کی فادی باده دس بی ده غوغا

بجانه رقصه مانستن بجه بیجارا بیدین

ترا نانم چی بگم تو چیسی چی یی بی تا

بی یا بی یا میچومه جا می چومه یارا بیدین

گیل آوایی خوره بی شات هاچین کرا خوره تاب

بوشو جیوانی هاچین گه می یاره غارا بیدین

فارسی

خودت را از چشم من بنگر، بهار را ببین

دو تا بنفشه مانند یک خمار را ببین

همچین که خنده ات می شکفد، مات می شوم

خندۀ تو بر لبانت درست گلِ بهار را ببین

از چشم من، باید چشم خودت را بنگری یار جان!

که میان دریا انگار خورشید بی قرار را ببین

راه رفتنِ تو، سر راهت ایستادنم چشم انتظار، وای

از صدای دمپایی چوبی ات انتظار را ببین

همچین که با غمزه از کنارم می گذری

طپشِ دلِ من برایت، صدای یاوران را ببین

( ایلجار گروهی ست از دوست و آشنا که برای انجام کاری همراه می شوند)

گیسویت را که به دست باد می دهی غوغا می شوی

مانند رقص برنجزار، برنجِ شالیزار را ببین

ترا نمی دانم بگویم که هستی چه هستی، بی تایی( بی همتا)

بیا بیا از چشم من یار مرا ببین

گیل آوایی بیهوده مانند ...... تاب می خورد

( جای نقطه چین یک وسیله بازی کودکانه است که چیزی مثل شلاق می زنند و آن را می چرخانند. فارسی اش یادم نیست نمی دانم اما گردالو اسم گیلکی اش است!)

جوانی رفت بیهوده می گوید یارغار مرا ببین

وختی کی ول گیفتان درم تو می شوالا فان دری-2- گیل آوایی

وختی کی ول گیفتان درم تو می شوالا فان دری
وختی زالاش اردان درم تو می پیالا فان دری

وختی اورشواره هاچین گورشم جه هر تا بی وفا
لیسکا بو پاک لوچان زنی می سر بنالا فان دری

وختی فوتورکه غم مرا واهیلا بم بی سرصدا
تو نه بیده بشناخته پاک واشکسته خالا فان دری

وختی که آیو نالا بم قاقا به هر کی از می کار
تینتیر آیی پاک رادوار می ارسو مالا فان دری

وختی بمه بی شاخه بال، ولگه مانستن دسته باد
دتترانی زخمه زبان می بخته تالا فان دری

وختی تی دئنه بال زنم تی راشی ارسو وارگانم
لوچان زنی شی بی وفا بشکسته بالا فان فاندری

وختی گیل آوایی توره جه تاسیانی از خو خاک
دور دوره شر لوغاز خانی اسال اوسالا فان دری

برگردان فارسی:
وقتی که دارم آتش می گیرم، شعله های مرا می نگری
وقتی از تشنگی له له دارم می زنم، پیاله مرا می نگری
وقتی آشوب فریاد است داغ می شوم از هر بی وفایی
لوس می شوی رویت را بر می گردانی، سر به ناله گذاشتنم را می نگری
وقتی غم یورش می برد مرا، پریشانم بی سروصدا
تو نه دیده نه شناخته، بال شکسته ام را می نگری
وقتی که آه و ناله هستم و هر کسی حیرت می کند از کار من
دُور بر می داری برای من پی در پی، ردِ اشکهای مرا می نگری
وقتی بی شاخه و درخت می شوم، مثل برگ در دست باد
به رگبار زخم زبان می بندی، طالع بخت مرا می نگری
وقتی برای دیدنت بال می زنم، اشک در مسیر رفتنت می آویزم
رویت را برمی گردانی بی وفا، بالِ شکسته را می نگری
وقتی گیل آویی دیوانه است از دلتنگی برای خاک خودش
دور دور کُر کُری می خوانی، این سال آن سال را می نگری

جه داغه انهمه پرپر بوبوسته حایرانم - گیل آوایی

بی چاکون واکونه،

دیماه 1390

جه داغه انهمه پرپر بوبوسته حایرانم
هاچین دکفته حریفه دمرده ویرانم

چی خاستیمی چی بوبوسته بامو بلا امی سر
هیزار هیزار بوبوده سربداره ایرانم

چی آتشی بو دکفته تومامه سرو قده جان
جه پاک چینا بو امی جنگلانه گریانم

بایید گولازه حریفانه بوبو کرا بیداد
هانه واسی فوقوسم تا آخوند دتتررانم


ا وخت اگه ایتا میرزا، اسا همه میرزا
ویریز فودار فوسوجان دونیایا جیگیرانم

اوشان کرا اودوشد ویشتایانه بی سامان
چقد بیشیم سره دار تا ترا دپرکانم

گیل آوایی کی دمرد غورصه جا کونه فریاد
گولازه امرا گویه جان فدای ایرانم

ایتا گیلغزل بی چاکون واکون، تا به وختش!!!! جه تنبلی حمبالا دوخانم اقدایی

وختی کی ول گیفتان درم، تو می شوالا فان دری
وختی جه چوم ارسو فی وه، تو می خومارا فان دری

وختی فاتاشد جنگلا، پاک چینا به جنگل به داز
هیما به دار بیداده دس تو می گومارا فان دری

وختی دیمیرم غورصه جا، دیل واهیلا به زاره زار
بیگانه ره بی آشنا، می غوربتانا فان دری

وختی فوتورکه روزیگار، ناکس کرا به یاره غار
بشکسه پا آپار زنی، پابرانده پا یا فان دری

وختی اوروش واره می دیل، قاقم مره جه واهیلی
آی بی وفا گورشا کونی وختی می نالا فان دری

وختی شله فورشا بمه، تو خوشکه بادی بیجه باد
بخته دمردا فان دری، می ونگه ناکا فان دری

وختی تره به تاسیان دیل ونگ زنه روز و شبان
آی بی وفا آی بی وفا چوم اشکه وارا فان دری

وختی گیل آوایی نبه آن قد تی واستی کیشکا زاک
هانده کولوش اورشین نیبه تا کیشکا زاکا فان دری

وختی سوجم خلوتی جا، ویرانه خوس بی سرصدا

می داد کرا ایجگرا به، می جاجیگایا فان دری

برگردان فارسی:

وقتی دارم آتش می گیرم، تو شعله های مرا نگاه می کنی

وقتی از چشمانم اشک می ریزد، تو خماری مرا نگاه می کنی

وقتی جنگل را می تراشند از درخت تهی می کنند با داس

درخت هیزم می شود از دست بیداد، تو بیشه مرا نگاه می کنی

وقتی از غصه غرق می شوم، دلم دیوانه ی زار زار می شود

برای بیگانه اشنا می شوی، غربتانه ی مرا نگاه می کنی

وقتی روزگار به من یورش می برد، ناکس یار غار می شود

سنگ بزرگ به پای شکسته می زنی، پای برهنه را نگاه می کنی

وقتی دلم خونبار است، مات و حیرانم از پریشانی

ای بی وفا داغم می کنی وقتی ناله ی مرا نگاه می کنی

وقتی ماسه خشک ساحل می شوم تو باد گرم دیوانه می شوی

بختِ غرق شده را می بینی، گریه و هق هق مرا نگاه می کنی

وقتی گیل آوایی اینقدر برای تو جوجه نشود

باز هم کاه در هم شده نمی شود تا جوجه ها را نگاه کنی

وقتی در خلوت خود می سوزم، ویرانه خوابِ بی سرو صدا

فریادم ضجه می شود، تو جا و مکان مرا نگاه می کنی

چره بمردانه آخه هاچینه دسکلا زنی - گیل آوایی

24دسامبر2011

چره بمردانه آخه هاچینه دسکلا زنی
زندا فورانی جه خودت هاممه چه پوشته پا زنی

مورده پرستی کرا ده من منو بوز بوزا کودن
زندا جه خاطر بری تو مورده ره چاپه لا زنی

دابه کرا فوتورکسن آشنا بیگانه کودن
هاتو کرا گاب گابه کی مثاله سرچینا زنی

آ روزیگاره خاک به سر هاتو نامو کی امه سر
واگردانه سره برار قبرانه سر هورا زنی

هاچین تره شانته بوبو یالانچی پهلوانا بوی
بازین ریفقه پوشته سر حرفانه بی حایا زنی

گیل آوایی چوما دَوَد کی روزیگاره ناکسه
کس ده کسه کس نیبه تو وِر کرا بی هوا زنی

برگردان فارسی:

آخر چرا برای مرده ها دست می زنی
زنده را دور می کنی از خود، به همه چیز پشت پا می زنی
مرده پرستی انگار رسم است، من من بز بزها کردن
زنده را از یاد می بری برای مرده کف می زنی
رسم است که به اشنا یورش بردن و او را بیگانه کردن
همینطور مثل گاو انگار ساقه ی پس مانده ی برنج می کوبی
این روزگار خاک بر سر بی دلیل سر ما نیامده
وارونه سر است که روی قبرها هورا می زنی
بیهوده برای خودت دلقک شده ای، پهلوان دروغین شدی
سپس پشت سر رفیق حرفهای بی چشم رویانه می زنی
گیل آوایی چشمانت را ببند که روزگار ناکس است
کسی برای کسی، کس نمی شود، بی هوا دست و پا می زنی

چله شب چرچره دارا خانه اما گیله مرد - گیل آوایی

وای اگه من مرا قوربان بیبی بیگانه جه خلق-گیل آوایی from GilAvaeiگیل آوایی on Vimeo.

چله شب 1390
چله شب چرچره دارا خانه اما گیله مرد
شبجره هیچی ناره بیچاره تنها گیله مرد

ورفو سرما دگزه لوختی خیابان خوسا، وای
چی داری انگاره با آجیله اعلا گیله مرد!؟

وامرازه شادی کرا شهرا دوارسته ندار
سفره یه رنگی ناهان بی غمه ویشتا گیله مرد!؟

سفره خالی امی شهر چن تا خوسد بی نانو اب!؟
چندتا زای ویشتا داره ناجه پلایا گیله مرد!؟

چله شب شادی اونه کی بیگیری دسته ندار
ویشتا همسادا فارس با دیله دریا گیله مرد

وای اگه من مرا قوربان بیبی بیگانه جه خلق
وای اگه فان رسی داد بیچاره بی پا گیله مرد!

گیل آوایی دوخوشاسته جه آ روزانه سیاه
داد فارس واستی بیبیم هر بی پنایا گیله مرد

برگردان فارسی
شب چله غوغاست بخور بخور در خانه ی دارا، اما گیله مرد
برای شب نشینی بیچاره تنها هیچ ندارد گیله مرد
برف و سرما نیش نیش می زند خیابان خواب را، وای
چه داری سرِ مهمانی دادن با آجیل اعلا گیله مرد!؟
شادی به آدم نمی اید وقتی شهر پر شده است از ندار
سفره رنگی گذاشتن بی غمِ گرسنه گیله مرد!؟
چند نفر در شهر ما با سفره ی خالی بدون نان و آب بخواب می روند!؟
چند تا بچۀ گرسنه حسرتِ پلو دارد گیله مرد!؟
شادی شبِ چله آن است که دست ندار را بگیری
به داد همسایه ی گرسنه برس با دریادلی گیله مرد
وای بر تو اگر آنقدر از خودت ممنون بشوی و بیگانه با خلق
وای برتو اگر نرسی به بیچاره ی بی کس گیله مرد
گیل آوایی پژمرده از این روزهای سیاه
باید کمک رسانِ هر بی پناهی بشویم گیله مرد!

کورده برار، گیلیکی کوچی داستان – گیل آوایی

کورده برار، گیلیکی کوچی داستان
گیل آوایی
دسامبر2011/آذر1390

کورده برار خو رایا شویی. خو کارا کودی. اونه آزار به هیشکی نرسه یی. آدم خیال کودی که دونیایا اب ببردی بی، اونا خاب بردی. هی کسا کار ناشتی. ولی ایتا قیافه داشتی که قوربعلی چوماق اونه ویرجا واستی لونگ تاودابی! ایسمال کیجا کی ده هیچی هاچین خالی اب بوستی! تازه اشانا اما کی زای بیم گفتیم. نانستیم کی بیچاره بار خو دوش، زندگی چرخا چی جان کنشه مرا چرخانن دره. آمی پلا لیباس خواب آماده بو یو پیله پیله غلطان کودیم کی من اونم کی روستم پاله وانه!
استلخه قهوه خانه همیشک شولوغ بو. تا تی دیل بخاستی بی آدم ایسابو. جه آسر تا او سر، آدم نیشته بو، جه همه چی حرف زئن دیبید. جه کار بیگیر تا سیاسیت، جه مرگه موش تا آدم کوش. هر چی خبر بو تانستی اویا بیشتاوی. دو سه تایام همیشک او قهوه خانه مئن ایسابید کی ایتا درویش بو. شاهناما بوبوله مانستن خاندی بازین سواد ناشتی. ایتا دونیا مهربانی بو.
قهوه خانه بیرونام میز و صندلی دیچه بو پاچه درختانه سایه جیر ایجور استلخه نما بدابو که پاک بوبوسته بو استلخه شناسنامه ولی استلخا ویشتر اونه سللاخخانه جا شناختیدی. ایتا پیله سللاخخانه کی اونه پیله کی مره کی زای بوم پاک جه آ سره دونیا تا اوسره دونیا پیله دانه، آمویی. هرچی یام کوشتار کودیدی، اونه اته اشغالان شویی رشته روبار مئن کی گا گلف مایی یانام تا تی دیل بخاستی بی آبه مئن شلنگ تاوه دایید. ولی سلاخخانه بو، آدمه سرا بردی. ایطرفه روبار، سلاخخانه بو، ایطرفه دیگه خالی زمین کی بازین اونه می یان زاکانه فوتباله ره هاچین چرچر بو. اونام نا هاتو خالی آب! ایجور موسابقه بوستی که تومامه زمینه دور، تماشاچی جیما بوستی. ایتا روبارتان بو یو اونه فوتبال! پیله تر، کی بوبوسته بوم گاگلف توت داره جیر شطرنجام بازی کودیم.
انهمه ایطرف، کورده برار ایطرف.
تازه هاتو کورده برار، کورده برار نوبوسته بو کی! او روزانی کی تازه باموبو محله مئن، آدمه چوم کی دکفتی اونا، پاک آدم دیل دکفتی آدمه ناف. خانه خراس ایتا قد داشتی هاچین پلت دار. ایتا دس داشتی پک ایتا پیله دانه پاخته آپار.
ایتا چاقو همیشک خو کمر فوزه داشتی. اونه دسته چوبی بو. ایتا تیکه چرمه مرایام اونه ره قلاف چاکوده بو. پشمی شلوار دوکوده، ایتا پیله گالوش اونه پا، همه تا صوبان خورشید هالا سو نزه بو، جه خانه زه یی بیرون. چارتا مرا اگه سربسر بنابید، ایتا اونه قد نوبوستی می. هاچین پیله داره مانستن دراز دراز که می سرا جور گیفتیم تا اونا فاندرم، پاک خیاله کی ایتا پیله خانه لوجانه کا خاستیم فاندرم. سیبیل انه شین جه ایتا گوش تا اویتا گوش، هاتو جلاسته که اونه لبانا نشاستی دئن. مو فرفری درازه مو، پاک گومارا مانستی. چومان دروشت، پاخته جول، ابرویان سایه بوبوسته اونه چومانه سر. ایجور را شویی که خیاله من واستی بودوستی بیم تا اونه یاواشه شونه راشی یا پا به پا بوبوستی بیم.
اونه زاناکام هاچین پیشت بوگفتی بی، ترسه جا خیاله کی هاسایه سه که ته بوکونه. اونه قدام تا کورده براره کُول فان رسه یی. هاتو کی خاستید بیشید خیابان یا سینما، تومامه اما ایتا پرچین کش، دور دوره شر جیما بوستیمی تا اوشونا فان دریم.
پیله ادمانام هرکی ایچی گفتیدی. هاتو کی زناکان دره سر نیشتیدی برنج پاکونی و پاچه باغلا پاکودن، همه چی بوبوسته بو کورده برارو و اونه زنای. اینگار کی هیچ حرفه دیگه یی ناشتیدی بزند. کورده برارام ایتا صابخانه داشتی که صوب شویی شب آمویی اونام ایتا شاپو کولا بنا، آرشاکه ویرجا ایتا ایستکان بزه، آمویی بخانه بازین خو داهانا آب کشه یی یو صلله الا محمده صدا اونه شین تا امی خانه امویی.
کورده برار ولی عرخ پارخ خور نوبو. نمازخانام نوبو یانی هیشکی نیده بو کی نماز بخانه یا مسچد بشه. نه خودایا کار داشتی نه شیطانا. خو کارا کودی خو بارا بردی خو رایا شویی خو رایا آمویی خیاله کی ژُرژ اُوروِله قلعه حایواناته مئن، هیچ کاری به دو پا بد چارپا خوب ناشتی.
ولی محله مئن هر کی ایچی گفتی. ایتا اونا چاقوکش ایسم بنابو. ایتا گفتی هاچین شمرا مانه. کوچی زاکان کوچه سر تا اونا ده ییدی ده بودو شویید خانه مئن بازین پرچین کش دوز دوزیکی اونا فاندریستیدی.
ایتا جوما روز کی خو زنه مرا سینما جا واگردستان دوبو، ایتا پیله آبچین خو دس تا فارسه کوچه مئن، زاکان کی بازه ده بید، هاتو اوشنه چوم دکفه کورده برارا، خاستید بوگروزید کی کورده براره صدا در بامو:
- به سید به سید کوجا میرید. فرار نوکونید، برای شوما والیس وایسه آوردم هاچین هاچین هاممه شیمی شین. بایید بایید زاکان جان
تا او روز ، کورده براره صدایا هیشکی نیشتاوسته بو. هامه فکر کودید کی خیلی واستی غوله صدا بداره کی آدمه دیلا ترکانه ولی هاتو کی اونه صدایا بیشتاوسته ده، قاقا بو هرتا زای خو جا سر خوشکه چوبه مانستن به سا، اونا فاندرستد. ایجور کی زاکان بوبوستی بید شیکارچی یی کی خالی توفنگ خودس بیگیفته هم ترسه ییدی هم ترسانه ییدی!
هاتو کورده برار آبچینه وازا کوده زاکانا دوخادی یو اوشانا ناز دایی، ایجور اونه صدا مهربانو ارام بوم کی تومامه ترس و لرزا جه زاکان گیفتی. کورده براره زن تا بامو آبچینا فاگیره جه کورده براره دس، کورده برار ایتا موشته والیس والیسه دوکوده خو زناکه چادر پره بوگفته تو نام اوشونه مئن توخس بوکون.
آرام ارامه زاکان ایتا پا پیش ایتا پا پس، بامویید کورده براره دمه چک.
پرچینه پوشت تومامه همسادان پرچینه درزه جا فاندرستان دیبید کی کورده برار چی کودان دره. کورده برار زاکانا خو دور جیما کوده، پرچینا دخشارده، زاکانا والیس والیسه فادان دوبو یو اوشونا ناز دایی.
جه او روز پسی کورده برار بوبوسته بو زاکانه نفس!
کورده براره ره زای نوبوستی.

تمام

دسامبر2011

بی وطن میدان دکفته خالی میدان تا آکه - گیل آوایی

بی وطن میدان دکفته خالی میدان تا آکه
ابره پوشت ماه دیل بترکه بی خوروسخوان تا آکه

تا آکه جنگل واسوجه بی ایتا سرپور بدوش
سر بچاه بردن دمردن گورشا بوستن تا آکه

باغه دیل واهیلا بو بسکی بیده پیسه کلاچ
بولبوله بالا دوسته چومه گریان تا آکه

وامرازه بئ پهلوانئ بون یالانچئ پهلوان
اختا بوستن یا نامون مردانه میدان تا آکه

روزگاره بی کسی من واستی یاری داب گودن
کس کسا بیگانه بوستن سر به داران تا آکه

وسته ده هائ آهو ناله بیخودی فردا گودن
تا آکه واستی دمردن گورشا بوستن تا آکه

آی شومایان کی دباختید هستو نیست دارو ندار
وقته ده میدان دکفتن خالی میدان تا آکه

گیل آوایی بئ کولوشکن جنگله بی دار و خال
وسته تنهایی جوخوفتن چوم دوستن تا آکه
برگردان فارسی

بی وطن افتاده میدان، میدان خالی تا کی
پشت ابر دلِ ماه بترکد، بی خروسخوان تا کی
تا کی جنگل بسوزه بی یک تفنگ بر دوش
سر به چاه بردن، غرق شدن، سوختن تا کی
دل باغ دیوانه شد بس که کلاغ خاکستری دید
بالهای بلبل بسته شده چشم گریان تا کی
کسی که ادای پهلوانی در می آورد، بدون پهلوان نمی چسبه
اخته شدن یا مردانه میدان نیامدن تا کی
در روزگار بی کسی باید کمک به همدیگر را رسم کرد
از هم دیگر بیگانه شدن، سر به دارها تا کی
بس است آه و ناله و بیهوده امروز و فردا کردن
تا کی باید فرو رفتن داغ شدن تا کی
ای شماها که هست و نیست، دار و ندار را باخته اید
وقت میدان آمدن است، میدان خالی تا کی
گیل آوایی بی مرغ و جوجه، جنگل بی شاخه و درخت
بس است تنها مخفی شدن چشم بستن تا کی

کوچی شعر -گیل آوایی

تی خنده صدایا نوا جیگیفتن
کئ آمی هوزاره
ایجگرا بو
عالما دوارست!!ا

بولبوله بالا دوستد تو پرا پاستان دری- گیل آوایی

 بولبوله بالا دوستد تو پرا پاستان دری
آذرماه 1390

بولبوله بالا دوستد تو پرا پاستان دری
دریادیلا خون اودوشتد تو سلا پاستان دری

جنگلا آتش بز ِد جنگل سوجانه روزیگار
ول بیگیفته دیلو جانا زرده کا پاستان دری

جنگله داران شواله دیله دریا تسکه تسک
چوم جه ارسو سل بیگیفته کی خوما پاستان دری

ماره دیل واهیله بسکی ویشتا زاکا فاندرست
مردومانه سربدارا تو کی یا پاستان دری

جنگلی جنگل دباخته ول دکفت تی جاجیگا
خون بوبوسته روزیگارآخه چی یا پاستان دری

تو جوخوسی من جوخوسم پاک دیمیره آبو خاک
خاورانه خاوران تو تی کلا پاستان دری

وخته ده واستی ویریشتن مرگ ایوار شیون ایوار
وسته نیشتن قاقا بون بیخود مرا پاستان دری

دس فارس دابه "اما" بون، کسکسا یاور داهان
نه کی تنها بون دمردن مردانا پاستان دری
برگردان فارسی
بال بلبل را بسته اند تو پرش را می پایی
دریادلها را خون مکیده اند تو مرداب را می پایی
جنگل را آتش زده اند روزگار جنگل سوزان است
دل آتش گرفته و جان را، تو صورت را می پایی
درختان جنگل شعله کشان است و دل دریا تنگ است تنگ
چشم از اشک مرداب درست کرده تو خُم ماهی می پایی
دل مادر بیتاب است از دیدن فرزند گرسنه اش
مردم سربدار را، تو چه کسی می پایی
جنگلی جنگل باخت، آتش به جای تو افتاد
خون شده روزگار آخر چه را می پایی
تو مخفی بشوی من مخفی بشوم آب و خاک غرق می شود
خاوران است خاوران تو، یار خودت را می پایی
( "تی کلا پایی" مثل نیز است که هوای خودت را داری یا یکدنگی ی خودت را داری)
وت است بلند شدن مرگ یک بار شیون هم یک بار
بس است حیران نشستن بیهوده مرا می پایی
یاری دادن و ما شدن رسم باید بشود، به هم دیگر یاری دادن
نه اینکه تنها بودن، مردن را می پایی
.

بیدین می یارا کرا می دیلا دمخته بوشو - گیل آوایی

10آذر1390/1دسامبر2011

بیدین می یارا چوتو می دیلا دمخته بوشو-گیلچامه from GilAvaeiگیل آوایی on Vimeo.

بیدین می یارا کرا می دیلا دمخته بوشو
آ روزیگاره مانستن مرا جمخته بوشو

هاچین دیلا بوکوده زارو چوما ارسو فیشان
می بی کسه بیده یو می دیلا وامخته بوشو

دانی کی غوربته جا هی کسی نده یاور
غریبه بی کسو تنهایا بدباموخته بوشو

چی وا کودن آ زمانه هامه ایسد پاله وان
بازین ایتا دیله تنها اتو بوسوخته بوشو

نیگایه زارا بیده، دیل اوروشکونانه داد
خوشا ندا تورو دیوانه پاک جوخوفته بوشو

نیده مرا کی شبان یاره ره هاچین قاقم
هاچین دمخته دیلا لب کرا بودوخته بوشو

چی شا کودن ده کرا دیلبری اتو دابه
نه ده بنا نه اوساد می دیلا دمخته بوشو