سجیل فاگیران
زنده یاد افراشته
ره آشوریْ! خبر داری سِجِیل‌فاگيران بامودی؟
نه ای نفر، نه دو نفر، عدّه یه افغان بامودی؟
پاتوک پاتوک، پرچينه کون جوخوس، بيدين چی خبره
نشان بزه، عصابه‌دس، که-خودا خانه ماشره
اَشانه کولایه اسبه نال، ها پيله‌گی، ايتا آپاره
اَشانی عصا، لو پايه‌يه، گَردَنا قونداق‌بَند دره!
اون کی اونی ديمه کوله، خاله ذره نشان دره
فارسی گب زنه هامَش، هون هوشونه پيله‌تره
ای لنگه تونگ به دس داره، او تونگ چره ساعت داره؟!
من کی نيده بوم تا هاسا، مرداکو تونگ؛ ری آشوریْ!
تلاره سر فامج کونه، خو ميرزانا دستور دیهِه
فوش دیهه، خنده کونه، بعاينه ارباباٰ مانه
ديروز بوشوم سجیلدهِ ره، می ديل زه یی: تراف تراف
تا دوخاده: نامت چی يه؟ می ديل دکفته به می ناف
بگوفتمه: غولام‌بچه، خاشهِ حَسَنِه، تقی پسر
خو چومانا زاغ دگاده، فاندرستی، خاک به می سر!
می گازه گوشتا فاندرست، می گوشهِ پوشتا فاندرست
می گردنه رگا بيده، ايپچه می موشتا فاندرست
می ديم بوبو ديواره گيل، هایْ مرا جودکی اوکوفت
اَسا مگر وِلا کونه؟ چومان می‌شين اَرسو دَکَفت
می مار، می زن، می سه تا زای، همه‌تا از سياه سفيد
يکان يکان من بوگوفتم، اون بينيويشت قبضه رسيد
ايوار بيدئم کال‌کاله ره، بوگوفته: اُ پسر، حسن!
تو بيسه يک، معطل نوکن، اينجا را يک انگشت بزن
مرا گويی؟ چنگرا بوم، خيال بوکون موشورفه آب
فووُو می گردنه پسا، گولاب تی رو، بوبوم خراب
ايوار بيدئم که-خودا صفر، هارای زَنه: ره حسنه!
چيره گبه جواب ندی؟ تی دانا زبان دينه؟
ايوار دووار خاستيم بگم، تی سر قسم، که-خودا صفر
پوله مرا، جيويزانه یی، تی کوچی پسر، تی پيله پسر
تی همسايه، تی دارسايه، تی خوتیکا تی مورغ تی سک
همه معاف، همه لحاف، خاشه حسنه لاب بيسه يک؟!
فردا من ایجباری بشم، می زاکانا کی وا بداره؟
غرامته کی واسی فاده؟ می بیجاراٰ کی وا بکاره؟
چی دردسر، می پيله انگوشتا بزئم باموم بجير
لال بميری که-خودا صفر، خير نوخوری سجل‌فاگير.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر