خو
مهمانانه ره انگاره گیفتان دوبو. زناکام اونه شین ایتا عالمه اورد بدابو. اونام
ایتا ایتا زناکه اوردانا بینویشته یو
بوشوبو آبه لبه میدانه سر هامما بیهه اوچه دیچه ایتا پیله کیسه مئن فاکش فاکش جه
میدان بامو بیرون شون دوبو جانسپارا دن وارسته ماشینه مئن بنه یو بشه بخانه.
ایدفایی اونه چوم دکفته دیفاره کشه. اونا ایجور خوشکا زه. به سا فاندرست.
هرچی
شندره مندره داشتی خورا واپخته بو. تومامه اونه داروندار ایتا پلاستیکی کیسه
خرتوخشاک بو. سرما جان خورا ایتا موشته بوکوده دیفاره کش نیشته بو راشه پاستی کی
آمون دره. ایتا شندره لحافا خو سر تاوه دا هاچین خو را ایجور بیگیفته که اونه
چومانا شاستی دئنو اونه دهانا کی دودبیگیفته سیابوبو سیپلا هاچین ایتا گوماره ریشه
مئن آویرا بوسته بو.
وارش
نودانه-که جا کی هاچین سوانپالانا مانستی، فو وستی بیجیرو دپاچستی اونا. ایجور کی
اونه شندره لحاف بوبوسته بو هیستو چوره. ایتا خوس بوکود. ایجور کی اونا ایشکوفته
بی، دو واره خوس بوکود. پارپاره لحاف اونه سرجان کفتان دوبو. خورا موشته بوکوده
خوس بوکود، ایتا دوتا سه تا چارتا هاتو ایجور خوس تترج بوکود کی بیچاره دانه
ایتادس لحافا بداشته ایتا دس خو دانا بیگیفته نیگیفته اونه چوم دکفته مرداکا کی
ایتا پیله بارا خو مرا فاکش فاکش بردان دوبو یو به سابو اونا فاندرستان دوبو. تا اونه
چوم دکفته مرداکا، هوتو خوس کودنه مرا ایتا دسا درازا کود کی مرداکه اونا ایچی
فاده.
مرداکه
دانه ایتا اونا فاندرست ایتا خو خرید پریدانا. هاچین خیاله لاما بوستی بی بمانست
چی بوکونه.
هان
برگردان
فارسی
برای
مهمانانش سوروُسات می چید. زنش هم یک عالم دستور به او داده بود. او هم یکی یکی
دستورات زنش را نوشته رفته بود میدانِ خرید، لب آب، همه را خریده در
یک کیسه بزرگ گذاشته و چیده و کشان کشان از میدان بیرون آمده داشت بطرف جانسپار[1]
می رفت تا در ماشین بگذارد خانه برود. ناگهان چشمش کنار دیوار افتاد. یک جور خشکش
زد. ایستاد نگاه کرد.
هر
چه پاره پوره داشت به خود پیچیده بود. تمامِ دارو ندارش یک کیسه پلاستیکی خرت و
پرت بود. از سرما خود را جمع کرده کنار دیوار نشسته بود و گذر را داشت می پایید. یک
لحاف ژنده به سرش انداخته درست طوری که رویش را گرفته باشد طوری که چشمانش را می
شد دید وُ دهانش را که میان سیبیل سیاه و ریشِ مانند بیشه شده او گم شده بود.
باران
از ناودانی که مانند یک آبکش می نمود پایین می ریخت و به او می پاشید طوری که لحاف
ژنده اش را خیس خیس کرده بود. سرفه ای کرد. یک جور سرفه که گلویش را گرفته باشد،
دوباره سرفه کرد. لحاف پاره پاره از روی
سرش داشت می افتاد. خودش را جمع کرد. سرفه کرد یکی دو تا سه تا چارتا همینطور یک
جور سرفۀ پشتِ سرِ هم که بیچاره با یک دست لحاف را گرفته با یک دست دهانش را گرفته
نگرفته چشمش به آن مرد افتاد که بارش را کشان کشان داشت می برد و ایستاده بود و به
او نگاه می کرد. تا چشمش به آن مرد افتاد همانطور با سرفه کردن یک دستش را دراز
کرد که آن مرد چیزی به او بدهد.
آن
مرد نگاهی به خریدهایش انداخت. درست مانند اینکه فلج شده باشد ماند چه بکند.
همین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر