کیشمیشه 55- موسیوکاساقا - گیلیکی کوچی داستان با ترجمۀ فارسی- گیل آوایی

کیشمیشه 55- موسیوکاساقا

گیلیکی کوچی داستان

يکشنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۶ - ۴ فوريه ۲۰۱۸

کاسه آقا خو دوکانه کرکرا بارده بیجیر. قوفول بوکود. ایتا پیچه  آ را، او رایا فاندرست. لل پر نزه یی. خو کوتا بنا خو شانه سر، خو سیا شاپو کولایا ببرده بوجورتر. خو سیفیده مویانا گوشه پوشت فوزه پسی  را دکفت. هاتو سنگه فرشانه سر کرتاکرت شون دوبویو خو خیالا وامختان دووبو تا کی هالا میدانا دن وارسته خوو رایا کجا کوده بوشو موسیو دوکان.

موسیو دوکان سوزن تاوه دابی بیجیر نکفتی. هاچین جه آ سر تا اوسر نیشته بید. موسیو کاساقایا بیده پسی بامو پیشخانه پوشت کاساقا یا خوشامون گفتنه ره. هاتو نا بنا نه اوساد، ایتا ایستکان بنا پیشخانه سر. دس درازا کود کیشمیشه پنجایوپنجا اوساد. کاساقا ایستکانا پورا کود. کاساقا زالاش باوردانه مانستین ایتا سلامتی بوگفته موسیویا، بوشو بوجور.

کاساقا ایتا ها بوکوده پسی خود دیما پاکود. موسیو اونا فاندرستی. کاساقا هرشبه کاساقا نوبو. اونه کوت ایتا شانه سر جلاسته، پیرانه یخه واز، دساسینان بوجور واپخته، کاساقا چوم هاچین آدما فاندرستی یو  فان درستی.

کاساقا بامو خوو حیسابا فاده. دس ببرد خوو کته جیب. بگردسه، آ جیب، او جیب، کشه جیب، نه. کاساقا  قاقا بوست. خو شلواره جیبانا بگردسته. ایدفایی واخوبا بوسته خوو مرا پول ناره. هالا موسیویا فان درسته، موسیو ایتا ده ایستکان باورده بنا کاساقا ایستکانه ور. کاساقا ره دو واره عرق دوکود. خو ره یام عرق دوکود. ایستکانا ببرد بوجور کاساقا یا بوگفت: کاساقا سلامتی. ایمشب می مهمان!

هان!

فارسی:

کشمشِ 55- کاساقای موسیو

کاساقا[1] درب کرکره ای دکانش را پایین آورد. قفل کرد. کمی این طرف، آن طرف نگاه کرد. ملخ پر نمی زد( خلوتِ خلوت بود!) کُتش را روی شانه اش گذاشت. کلاهِ شاپوی سیاه رنگش را بالاتر برد. موهای  سیفیدش را پشت گوش جمع کرد. راه افتاد. همینطور با کشیده شدن پاشنه های کفش روی سنگفرشها ، می رفت و خیالش را می گشت. تا که هنوز از میدان رد نشده، راهش را کج کرد. به دکان موسیو رفت.

دکان موسیو از شلوغی سوزن می انداختی پایین نمی افتاد. از  این سر تا آن سر نشسته بودند. موسیو پس از دیدنِ کاساقا، برای خوش آمد گویی به کاساقا، به پشت پیشخوان آمد. بی تعارف، بی گفتنِ چیزی، یک استکان گذاشت روی پیشخوان. دست دراز کرد. کشمشِ پنجاه و پنج را برداشت. استکانِ کاساقا را پُر کرد. کاساقا مانند تشنه ها به موسیو سلامتی گفت و استکان را سر کشید.

کاساقا پس از یک " ها " گفتن، لبش را خشک کرد. موسیو نگاهش می کرد. کاساقا، کاساقای هر شب نبود. کُتِ او روی شانه اش آویزان شده،  یقۀ پیراهنش باز، آستینها بالا جمع شده، چشمهای کاساقا به آدم نگاه می کرد وُ  نمی کرد.

کاساقا آمد حسابش را بپردازد. دس برد به جیب کتش. آن را گشت. این جیب. آن جیب. جیب بغل، نه!.

کاساقا حیران ماند. جیبهای شلوارش را گشت. ناگهان بخود آمد دید با خودش پول ندارد. هنوز به موسیو نگاه نکرده، موسیو یک استکان آورد کنارِ استکانِ کاساقا گذاشت. برای کاساقا دوباره عرق ریخت. برای خودش هم عرق ریخت. استکان را بالا برد. به کاساقا گفت:

- به سلامتیِ کاساقا. امشب مهمانِ منی.

همین.

---

[1] کاساقا=کاس آقا = آقای چشم زاغ/ اسم مردانه است.