ایسان، نِسان، دمردن..... فتاشته جنگلانا چوم دوجِن
آه اوچینی تی ارسویانه مرا...ایتا ایتا ول بیگیفته
تامتوما زه...اوخانه تی قولقاگیفته هارای....چی فوتورکسته!؟
فته راتا دره سیه ابران...آسمانه تسکه دیل
دسانا وا موشتا گودن...خودا سر زئن
کی هرماله آمی خودا نوبو
اوشانانا خودا بو....ایتا تاریخ سربسر نان!
فارسی
بودن، نبودن، غرق شدن...چشم بر جنگلهای تاراج شده
آه بر می چینی با اشکهایت...یکی یکی شعله کشان
دم فرو بسته...هوار درونت پژواک می شود...چه هجوم آورده است!؟
ابرهای سیاه بیداد می کند
دستها را باید مُشت کرد...بر سرِ خدا زد
که هرگز خدای ما نبود
خدای شومها بود....با یک تاریخ فریبکاری!
