چن وخت پیشتران ایتا جه می همشهری یان کی
گیلیکی ادبیاته ره خیلی کار کونه جه من بخاسته کی جه هولندی زبان چن تا داستان
گیلکی واگردانم. سه تا کوچی داستانا واگردانم ولی ده خبر ناشتیمو نارم کی چی
بوبوسته. هر چی بو توندا کیتی گیلیکی واگردانه بومو واستی چاکون واکون بوکودیبی یو
بوکودی بیم ولی هاتو بمانسته تا هاسا کی مرا حایف بامو ایجور جخترا شه یو بازین بخانده نبه.
هر چی ایسه هانه کی آیا خانیدی. شاید ایجور
نیگا، ایجور ایده فاده آمی جیوانانا کی خارجی کارانا ویشتر پسند کونیدی.
گ.آ
قرار
چند دقه چرخسواری مرا فاره سمه قراره جا. هالا فان رسه سار[1]
اویه ایسا. خوشکیل اویا نیشته. خو سیفیده پیرانه مئن ایتا فرشته مانستن. خو سوسو
زنه ابریشمی مویانه مرا.( با موهای درخشانش...)
آی وای می دیل هالا هیچی نوبو زئن دره می پوشته تان کی خایه
اونا بیدینه.
منم هانا گمه.
واورسه مرا: چی قشنگه شبه ایمشب. ایی می ور نیشینی؟
اگه ایتا پیچه بینیشینم خود دسا نه می دسه سر. مرا تفتا
گیره ایجور کی ول بیگرم. بازین اونا فاندرمه. مره خنده کونه.
گمه: خندا دری می عشق. خیلی خوشکیل خندا دری.
خنده مرا گه: مرسی بازین خوچوما دوجه دور دوره شر پاک شه او
دور دوران.
بازین جولف می چومانه مئن نیگا کونه یو پیچ پیچه گفتنه
مانستن مرا گه: مرا ماچی بدن. البته اگه دوس داری ماچی بدی. بازین نازه مرا خورا
ایجور داره کی اونا ماچی بدم خو چومان اوچینه . منام می چوما اوچینم بازین می سرا
کجا کونم که دوچکونام اونه سرا. تانم اونا بو بکشم. تانم اونه نفس کشه نا بیشتاوم.
فقط اماییم هیکس ده نی یه. هیک نتانه مرا
آ وخت بیگیره. هیکس نتانه مرا بداره می جولویا بیگیره. ده تفاق دکفه. امی لبان
همدیگه یا دوچوکه. ایوخت کی ایتا ترسه صدا آیه.
سارا واورسه: ان چی بو؟ ایجور صدایه کی خیاله توفنگه صدایه.
شاید هاچین ایتا لاستیک بترکسه داره هیچی نی یه.
آ صدا پاک ایجور پیله اوخانه مانستن آمی خلوتا بهم
زنه. هیچی نوبوسته داره. می دسانا اونه
دور گیرمه ولی بازین دو واره ایتا صدا آیه. سارا خورا ایدفایی جیما کونه.
پیچ پیچ( زمزمه/دره گوشی حرف زدن) کونه گه: من ترسمه.
من ویریزمه. سرپا ایسم.
گمه: می دسا ببگیر بیشیم.
سارا می دسا گیره. دینمه کی هاچین پرکسان دره. منام حیسابی
بترسه دارمه ولی واستی خودما نترس بدارم.
گمه: نترس من تی مرایم.
ایتا پیچه خنده کونه. ایجور که خودشام خیلی بترسه داره. دو
واره دوس داشتنی خنده کونه. اون واقعن خوشکیله. حس کونمه کی می دیل هاچین اونه شون
دره. ولی ایدفایی سه یومی صدا آیه مرا دو واره جه می حال بیرون آوره واقعیته مئن
بره.
شِت! سارا. می مرا بیه.( بیشیم) ترا جه آیا برم!
سارا جوم نوخوره.
داد زنمه: بیشیم ده سارا!
ولی اون رنگ کالا بو فان دره. اونه چومان بجسته بیرون بامو
لبان پرکه یو خوشکه چوبه مانستن بوبوسته. بازین دینمه کی چی بوبوسته داره. ایتا
تیکه سورخه لکه اونه سیفیده پیرانه سر ناها.
ایتا سورخه لکه آرام آرامه ویشتر ویشترا به.
هالا زمین نکفته های
اونه ناما دوخانمه.
De Date
Na een paar minuutjes fietsen ben ik op de
afgesproken plek. Saar zit er al. Ze ziet er mooi uit. In haar witte shirt
lijkt ze net een engel, al helemaal met haar glanzende bruine haar.
Hé,' zegt ze lief. Mijn hart klopt al sneller bij
de begroeting.
'Ook he,' zeg ik.
'Het is een hele
mooie nacht, kom je tegen me aan zitten?' vraagt ze. Als we een tijdje zitten
te praten, verschuift ze haar hand, en legt ze die op de mijne. Ik voel een
enorme stoot energie opkomen, en ik kijk haar aan. Ze lacht naar mij.
'Je lacht lief,' zeg
ik. 'je lacht echt heel lief.'
'Dankjewel.' Zegt ze
lachend, en ze kijkt uit verlegenheid even weg. Dan kijkt ze mij diep in mijn
ogen. 'Kus me,' fluistert ze zacht. 'als je dat wilt natuurlijk.' Voegt ze er
plagerig aan toe en ze doet haar ogen dicht. Ik doe mijn ogen ook dicht en
beweeg mijn hoofd naar voren. Ik kan haar ruiken, ik kan haar horen ademen. Het
is ons, en niemand anders. Niemand kan mij dit moment afpakken, niemand kan dit
stoppen. Nu gebeurt het. Onze lippen raken elkaar bijna aan, wanneer er
plotseling een harde knal klinkt.
'Wat was dat?' vraagt
Saar. 'Het klonk een beetje als een geweerschot.'
'Misschien wel gewoon
een lekke band. Dat geeft ook een harde knal hoor. Er is vast niks aan de
hand.' Ik doe mijn arm om haar heen, maar dan klinkt er weer een harde knal.
Saar krimpt ineen.
'Ik ben bang'
fluistert ze. Ik ben opgestaan.
'Kom, pak mijn hand.
We gaan weg.' zeg ik. Saar pakt mijn hand. Ik zie dat ze trilt. Ik ben ook best
bang, maar ik moet mij groot houden, zodat ik haar gerust kan stellen. Saar is
opgestaan, en haar reebruine ogen kijken angstig.
'Niet bang zijn, er
zal niks met je gebeuren. Ik ben bij je.' zeg ik. Ze lacht even. Zelf als ze
bang is, lacht ze nog lief. Ze is echt perfect. Ik voel mijn hart smelten, maar
een plotselinge derde knal zuigt me terug in de realiteit.
'Shit! Saar, kom mee.
Ik haal je hier vandaan!' Saar reageert niet. 'Saar, kom nou!' roep ik hard,
maar ze kijkt lijkbleek voor zich uit. Haar ogen zijn groot geworden, haar mond
trilt, en ze staat stokstijf. Dan zie ik wat er aan de hand is.
Een rode vlek op haar witte shirt.
Een rode vlek, die langzaam groter en groter
wordt.
Ik roep haar naam nog een keer, voordat ik haar
langzaam naar de grond zie zakken.
2
دو
واره سرا گیفتن / تازه سرا گیفتن ( آغاز تازه )
"24
یولی 2011 تی جیواب چیسه؟"
کارمند
حرف زئن دره. هونه مرایام ایتا مردای یو ایتا زناکام شاهد بده خوشونه گفتنه مرا کی
گده " آها".
عروسو
داماد کس کسا خوشا دده بازین کس کسه مرا شده محرابه طرف.
دو
سال پسی
ایتا
تابستانه قشنگترین روزانه. یولیا( جولیا –
م) یو ریک ایتا رومانیتک سفره پسی دریا کنار واگردستان درده خانه. آخری خوشیده غوروب کودنه سو، دکفه اوشونه چوم.
رادیو جا " درافت پونک " صدا بولند بولند دیپیچه خوشبختی یا بیگیر. موزیک یولیا دیل بخایه. خایه روزان هیچی نوکونه
ولی تازه آوازانا بیشتاوه. "
جولیا
وا ورسه " ترا یاده امی اولی روز کی آشنا بوبوستیم؟
تابستان،
کرتا( جزیره کرت دریای مدیترانه – م) دراز بکشه بوم ایتا
کیتاب خاندان دوبوم وقتی تو توپا تصادفن می طرف شوت بوکودیبی.
ریک
شورو کونه خنده کودن بازین گه: آها! بازام مرا یاده خیاله کی دیروز بو.
جولیا
گه: هو تابستان می قشنگ ترین تعطیلات می تومامه زندگی مئن بو.
کس
کسه مرا شلی بغمزه ولا کودن شده آ خاطره یاد آوردنه مرا. کسکسا فان دره ده. بازین
ایتا پیله کس به کس خوری یا ایشتاوده. هو صدا مرا ماشین جه جاده بیرون شه. جولیا
چومانه ره همه چی سیا به پیش از اینکی ایتا دونیا دردا خو جان حس بوکودی بی.
کسکسه
مرا شده دریا کنار، اوشونه دس کسکسه دسه مئن.
اون(پسره) مرا خو قشنگه چوم پیله زئنه مرا فاندره کی پور جه اینتظاره. ماه
واتابستانه نورا دریا مئن دینمه. اون(پسره) دینه کی مرا سرده. بازین خو پیله گرمه
دسانا واکونه می دور گیره.
اویا
ایساییم ایجور که تومامه دونیا آما دو تا شینه. ایجور کی خی یاله خاب بیدینم.
ایجروز قشنگو اعتماده مرا. باززین آرامه آیه نزدیکتر، می دیما نرم نرمه دس زنه و
بازین می لبان لمس کونه.
2009
تابستان. ریک اوتاقه اینتظاره مئن نیشیینه تا اونه مولاقاته وخت فاره سه. دسته
گولا کی مرا باورده نیگا کونه. جولیا یک مایه که بیهوش تخته سر کفته. هر تا روی بی
اونه خیاله که شکنجه بوستنا مانه اگه ایچی فه وه ری. دوستان گیدی کی من واستی خوشی
کاران بوکونم تا جه آ روزان دوارم. ولی نتانم وختی می کله پور جه انه کی یولیا آ
شرایطه مئن تخته سر درازه. شبان تنایی
نیشینمه موبله سر مشروبه قوی خورمه تا دردی که دارمه کما کونم. تانستی اون وختا
پسکی واگردانه؟ بازین بتانستی بی جه آ پیله فوخوسانه جیویزه. ولی زندگی روراست نی
یه. اونه فکر دره وازا بوستنه مرا بهم خوره. " آقا شوما تانیدی بایید
بودورون" پرستاره گه. اونام(پسره) شه دره طرف. اویا خوفته. دوروست هر روزه
مانستن . امروز دیروزه مانستن. ایجور کی اونه روح بپرسته داره. اون( پسره) گول
دستا نی یه گولدانه مئنو الباخی یه شبا اونه (دختره-یولیا – م) ویرجا نیشینه.
تومامه
چیزان مره سیفیده. هی ذره درختو واشه رنگا نشان دئن. من طبیعته عاشقم. هایا آ
کویانه مئن. هی تا زمستان دن واره بی انکی من زمستانی ورزش نشم. ایجور خیاله معتاد
بوستنه مانه کی بینیشینی یو فان دری. تازه
هاوایا جولفه جولف( عمیق - م) نفس کشم . ورفه مئن شمه نیشینمه می ایسکی کفشا
فوزینم. ریک ا دینم که جه می چوم فارس ایسکی آسانسوره جا بیرون واز کونه. ریک ویشتر ورفه تخته مرایه. ایدفا سای بوکوده مرا
باموجه. ولی اوتو زیاد پیله موفقیت ناشتی. خورشید شورو کونه تاوستن. ایجور سکسی کی
ایسکی راه تومامه به. هر دفا یام من می شکمه من پیچ پیچ به.( شکم درد گیرمه –م) ایجور کی اونه جانا دینمه. می عینکا زنمه اونه دوما
ایسکی را مئن گیرمه.
2009
زمستان. کریسمسه شبه. من را درمه بشم می پئروماره مرا کریسمسه شام بوخورم. می نظر
انه کی هیچ وخت اتو تیره یو تار نوبوسته بو. خاستیم کی آ شب تی مرا به سابیم.
کسکسه مرا موبله سر ایتا رو دشان( پتو چیزی مثله پتو – م) امی سر شوکولاتوشیره داغ بخوردیبیم. یا کسکسه مرا
رقصا دیبیم تا شبه آخر خوررم موسیقی مرا. حایف کی اجور نی یه. دیشب؛ تومامه شبا
اونه مرا بوشوبوم.
دوکتوره
نظر ان بو کی من واستی اونه مرا حرف بزه بیم. شانسه ان کی ویریزه زیاده. من جه همه
چی بوگفتمه یو بخاندمه جه اونه بخاسته کیتاب. دانستیم کی اونا خوش بامو داره خوش
داشتی که من آ کارا بوکودم.
اونا
تا جایی کی تانم تاوه دم واشانه مئن. سگ ایجور وحشی دو وه چوبه دونبال. اونا آوره مره . من بهاره عطرا بو
کشمه ایجور کی تانم واشانه عطرا چوبه سر حس کونمه. گولانه عطار کی دوباره شورو کونه ده گول داهان.
پرندانه صوب ویریشتنه سرو صدایا ایشتاوم. باهار می خاستنی فصله ایجور که زمستانه
پسی اونا هالا نامو حس کونمه. ایجور که ایتا دو واره سر گیفتنه. ایجور دو واره
شورو کودنه. اما امی رایا شیمی. دو پیره آدم دینمه ایتا صندلی سر نیشته ده. چی مرا
خوش آیه کی دیلچسب اوتو پیرا بم. ویشتر جه او سال ده عومر نخایمه.
2010
باهار. "هیپردپیپ هورا( ایجور هلهله یا اویی کشئن – م) هیپرده پیپ هورا!" خانواده مرا ایشاییم یولیا
تخته ور. 28 ساله بوبوسته. همه تا اونه ره کادو باوردده. اگه جه خاب ویریزه ایتا
عالمه کار داره تا کادویانا وازا کونه یو تومامه کارتانا بخانه کی جه اونه دوستانو
خانواده یه. نتانم به سم اونه رافا کی خنده یا اونه دیمه سر دو واره بیدینم. مرا
نیرو فاده وختی اونا اوتا شاد دینمه. نتانم هی ذره رافا به سم که خوررم چیزا اونه
مرا وا بشم بوکونم وختی که پیرا بوستیمی.
تنا
چیزی کی تانم بیدینم ایتا سی یا دونیایه( سی یا کهکشانه – م) نانم چقد دورا بوسته دارم. نانم حتتا کویه ایسامه.
ولی دانمه کی ایچی آویرا کوده دارم ولی چیسه نتانم یاد باورم. صدایانی ایشتاومه یو
حس کونم کی آدامانی اویا نیشته ده. می جا چی خایه ده؟ چره نتانم جوم بوخورم؟ ایجور
پرکستن می لبانه سر حس کونمه کی شناسمه ولی نانم چیسه. حس کونم می دسو پا دوسته یه
یو خایم وازا کونم جیویزم جه اون ولی نانم چوتو. بازام صدایانی ایشتاومه. می ایسما
ایشتاومه. می جا حرف زئن دره ده. چه بوبوسته داره چره من ایجور همیشکی مانستن حس نوکونمه؟
ایتا
پیچه بدا فان درم. من چی وا بوکونم کویه ایسامه. می مرا مره گب زنمه. اتو کوسخولی
یه. کی بیشی سوپرمارکت خرید بوکونی یو جه
خاطر بری چی واستی بیهینی باوری. یولیا نتانستی اجور چیزانا خو خاطر بداره بی انکی
موشکل بدار کارا انجام بده. بازینام می زیبیلچرخ( سبد چرخدار برای خرید!-م) همیشک
پوره. ایچی ویشتر جه پور. ولی من عادت داشتیم کی اینه فره ره اوتو خرید بوکونم.
شوکولاته ور ایتا پیچه ایسمه. ایتا جابه
دریامیوه مرا اوسانمه. انا یولیا ایجور دوس داره کی فکر من فکر کونمه یو
اونا نهمه می زیبیلچرخه مئن. پوره زیبیچرخه مرا شمه ماشینه سمت. بازین تلفن زنگ
زنه. واهیلا بمه جه بیمارستانه. " هالو ریک شورمان. " من گمه. (
آها...باشه. مرسی." موستقیم آیم اویا..... تا او وخت..... می همیشک تلفنه
جیما کونمه یو جلسک زنم ماشینه مئن یک راست بیمارستان شمه.
حس
کونمه کی تاریکی کمو کمترا به. ایجور کی ایتا پیچه روشنی آیه. آدمان بازام بولند
حرف زئن دره دره یو من خایم واکنش نشان بدم ولی نیبه. جه هر طرف مرا دوارسته داره
ده. ولی نتانم واکنش نشان بدم. ایدفا همه چی ساکتا به. ساکیتی ایشکفه. ایشتاومه کی
اینفر می ناما دوخانه. آ صدایا شناسمه. با اعتماد آدمانه صدایا مانه. بازین حس
کونمه کی می دسان تا یم بازو آرام ارامه می دیمه سمت شه. یو بازین حس کونم ایتا نرمه
ماچی می لبه سر مانه. می چومان ایجور کورا به نوره جا. ایتا پیچه درازه یافه. ولی
بازین دینم اونا( پسر) می تخته خابه ور نیشته. خودشه. می رویایانه مرد.
دو
ومه بیمارستانه مئن. پله کانان فراره مانستن شم بوجور چونکی اسانسور خیلی آرامه
شه.... اوتاق 34...35...36...37. ایتا پیچه صبر
کونمه تا دوکتورانو پرستاران بشد.
شمه اوتاقه مئن. " یولیا". من گمه یو شمه اونه ور تخته لبه نیشینمه.
اونه دسانا گیرمه یو بازویا ناز دمه مالمه. اونه چومان جرکت کونه یو اونه دسان
اجور تکان خوره. اونا یتا خوشا دمه یو بازین اونه چومان وازا به. مرا فاندره ایجور
واهیلی نیگاه مرا یو بازین خنده کونه.
ایسال
پسی
ایمرو
دوروست ایسال پیش بو کی یولیا جه بیهوشی بیرون بامو داره. ایتا سیا زمان بو کی
بوگذشت." غذاپسی(دسر-م) چی خوری؟ ریک واورسه. " اوووووم.. من شک دارم
شوکولات کیک بوخورم یا سبه کیک" آوه جا دمه. اگه من دو واره بیدینم ریک می ور زانو بزه داره. می
دسا می داهانه جولو گیرم. " یولیا" می مرا عروسی کونی؟" اون
واورسه. آوه جا دمه" آها" بازین ایتا رستورانه من برنامه یانا جورا
کونمه.
دوارست!
Een nieuw
begin
24 juli 2011. ‘Wat is
hierop uw antwoord?’ spreekt de ambtenaar. Zowel door de man en de vrouw wordt
er overtuigend ‘ja’ geantwoord. De bruid en de bruidegom geven elkaar een kus,
vervolgens lopen ze samen het altaar af.
2 jaar terug …
Het is één van de mooiste zomerdagen. Julia en
Rick rijden samen na een romantische dag op het strand in de cabrio weer
richting huis. De laatste zonnestralen vallen op hun gezicht. ‘Get Lucky’ van
Draft Punk klinkt luidt op de radio. Muziek is Julia haar passie, ze doet een
hele dag niets liever dan de nieuwste songs luisteren. ‘Weet je onze eerste
ontmoeting nog?’vraagt Julia. ‘Die zomer op Kreta, ik lag een boekje te lezen
toen jij de bal “per ongeluk” tegen me aan schoot’. Rick begint te lachen. ‘Ja
ik weet het nog als de dag van gister’ antwoord hij. ‘Dat was echt de mooiste
zomer van mijn leven’ zegt Julia. Samen dwalen ze weg bij die mooie
herinneringen. Ze kijken elkaar aan. Dan horen ze een harde klap, vervolgens
raakt de auto van de weg. Julia voelt een ondragelijke pijn voordat alles zwart
word.
Samen lopen we op het strand, met zijn hand in de
mijne. Hij kijkt me aan met zijn mooie twinkelende ogen vol verwachting. Ik zie
het licht van de maan glinsteren in de zee. Hij ziet dat ik het koud heb, en
slaat daarom zijn mooie brede armen om me heen. Daar staan we, alsof de wereld
eventjes alleen van ons twee is. Het voelt net als een droom, zo mooi en het
voelt zo vertrouwd. Een gevoel dat geen enkele jongen mij ooit eerder heeft
gegeven. Hij lacht naar me met zijn parelwitte tanden. Ik kan niet lang genoeg
naar hem kijken. Dan komt hij langzaam dichterbij, hij raakt mijn gezicht
zachtjes aan en dan raken zijn lippen de mijne.
Zomer 2009. Rick zit in de wachtkamer te wachten
totdat het bezoekuur begint. Hij kijkt naar de bos bloemen die hij mee heeft gebracht.
Julia ligt inmiddels al bijna een maand in coma, wat als jaren voelt. Elke dag
zonder haar voelt als een marteling, als iets wat je van binnen opvreet.
Vrienden zeggen dat ik leuke dingen moet gaan doen om wat afleiding te hebben.
Maar mijn hoofd staat er nog niet naar om op stap te gaan met de gedachte dat
Julia hier in deze toestand ligt. s’Avonds zit ik alleen op de bank aan de
sterke drank om de pijn te verzachten. Kon hij de tijd maar terugdraaien, dan
kon hij deze verschrikkelijk nachtmerrie voorkomen. Maar het leven is
oneerlijk. Zijn gedachten worden verstoord door de deur die open gaat. ‘Meneer,
u mag binnenkomen’ zegt de verpleegster. Hij loopt naar de deur. Daar ligt ze
dan, precies hetzelfde als alle andere dagen. Alsof haar ziel allang is
opgestegen. Hij doet de bloemen in een vaas en blijft dan de rest van de avond
bij haar zitten.
Alles om me heen is wit, geen kleur van de bomen
of van het gras is meer te zien. Ik houd van de natuur, vooral hier tussen al
die bergen. Er gaat geen winter voorbij zonder dat ik op wintersport ga. Het is
een soort verslaving waar je het hele jaar naar uit kijkt. Ik adem de frisse
lucht diep in. Ik ga in de sneeuw zitten en doe mijn ski’s aan. Ik zie Rick
vanuit mijn ooghoeken de skilift uitspringen. Rick is meer van het snowboarden,
hij heeft het me wel een keer geprobeerd te leren, maar dat was niet zo’n groot
succes. De zon begint volop te schijnen. Zo sexy de manier waarop hij de piste
af gaat, elke keer weer krijg ik kriebels in mijn buik als ik zijn lichaam zie.
Ik zet mijn bril op en volg hem de piste af.
Winter 2009. Het is kerstavond, ik ben onderweg
naar mijn ouders om samen met ze te gaan eten. Voor mijn idee is het nog nooit
zo donker geweest. Ik had deze avond graag met jou willen zijn, samen op de
bank onder een dekentje met warme chocolademelk. Of samen dansen tot diep in de
nacht op goede muziek. Jammer genoeg gaat dat niet. Gisteravond ben ik weer de
hele avond bij haar geweest.
Volgens de dokter moest ik tegen haar gaan praten,
de kans dat ze wakker wordt is dan groter. Ik heb van alles verteld en
voorgelezen uit haar lievelingsboek. Volgens mij vond ze het wel fijn dat ik
dat deed.
Ik gooi zover als ik kan de stok het hoge gras in.
De hond rent er als een wilde achteraan, hij pakt de stok in zijn bek en brengt
hem dan weer rustig naar me toe. Ik ruik de geur van de lente, de geur van de
bloemen die weer beginnen te bloeien. En het geluid van de vogels s’ochtends
als je wakker wordt. De lente is mijn favoriete seizoen, voor mij voelt het na
de winter als een frisse nieuwe start. We lopen verder. Ik zie twee oude mensen
op een bankje zitten. Wat lijkt me dat heerlijk om zo oud te worden, ik zou
later niets liever willen.
Lente 2010.‘Hieperdepiep hoera, hieperdepiep
hoera!’ met de hele familie staan we bij het bed van Julia. 28 jaar is ze
geworden. Iedereen heeft cadeaus voor haar meegebracht. Als ze wakker is heeft
ze er heel veel werk van om alle cadeaus uit te pakken en alle kaartjes te
lezen van vrienden en familie. Ik kan niet wachten om die lach op haar gezicht
weer te zien, het geeft me energie als ik haar zie stralen. Ik kan niet wachten
om allemaal leuke dingen met haar te gaan doen als ze weer de oude is.
Het enige wat ik kan zien is zwart heelal, ik zou
niet weten hoe ver weg ik ben. Ik weet niet eens waar ik ben. Ik weet wel dat
ik iets mis, maar wat dat is kan ik niet achterhalen. Ik hoor stemmen en ik
voel dat er mensen aan me zitten. wat willen ze van me? Waarom kan ik niet
bewegen? Ik voel een tinteling in mijn lippen een gevoel dat ik ken, maar ik
weet niet wat. Ik voel me opgesloten en wil eruit, maar ik weet niet hoe. Ik
hoor steeds meer stemmen, ik hoor mijn naam, ze hebben het over mij. Wat is er
gebeurd, waarom voel ik mij zo anders als normaal?
‘Eens even kijken,
wat moest ik nou allemaal halen’ mompel ik in mezelf. Zo stom is dat, ga je
naar de supermarkt om boodschappen te doen en vervolgens vergeet je wat je zou
halen. Julia kon dat soort dingen altijd heel goed onthouden, zonder er enige
moeite voor te doen. Inmiddels zit mijn kar al aardig vol, iets te vol. Ik kan
er maar niet aan wennen om boodschappen te doen voor één persoon. Bij de
chocolade blijf ik even staan. Ik pak de doos met zeevruchten. Die vindt Julia
zo lekker denk ik bij mezelf, en ik stop ze in de kar. Met de volle kar loop ik
richting de auto. Dan gaat mijn telefoon. Ik schrik, het is het ziekenhuis.
‘Hallo, met Rick Schuurman’ zeg ik. ‘Ja’...’oke bedankt’…’ik kom er direct
aan’…’tot ziens’. Ik stop mijn mobiel weg en spring in de auto richting het
ziekenhuis.
Ik heb het idee dat de duisternis steeds meer
afneemt. Alsof er steeds een beetje licht bij komt. De mensen praten steeds
harder en ik wil reageren maar dat gaat niet. Er wordt aan me gezeten van alle
kanten, maar ik kan niks terug doen. In een keer is het stil. De stilte wordt
doorbroken, ik hoor iemand mijn naam zeggen. Die stem herken ik, die vertrouwde
mannenstem. Dan voel ik zijn handen op mijn arm langzaam naar mijn gezicht
glijden. En dan voel ik een zachte kus op mijn lippen. Mijn ogen worden zowat
verblind door het licht. Het duurt even, maar dan zie ik hem naast mij op bed
zitten. Het is hij, de man van mijn dromen.
Ik ren het ziekenhuis binnen. Ik vlucht de trap
op, want de lift gaat me te langzaam. Kamer 34…35…36…37. Ik wacht even voor de
deur totdat de artsen en de verpleegsters weg zijn. Ik loop de kamer in.
‘Julia’ zeg ik en ik ga naast haar zitten op het bed. Ik pak haar handen beet
en streel haar armen. Haar ogen bewegen en haar handen geven een soort
schokjes. Ik geef haar een kus en dan gaan haar ogen open. Ze kijkt me met vol
bewondering aan en dan lacht ze.
Een jaar later …
Het is vandaag precies een jaar gelden dat Julia
uit haar coma is ontwaakt. Het is een zware tijd geweest. ‘Wat neem jij als
dessert?’ vraagt Rick. ‘uhm, ik zit te twijfelen tussen de cheesecake en de
appeltaart’ antwoord ik. Als ik weer opkijk zit Rick naast me op zijn knieën.
Ik sla mijn hand voor mijn mond. ‘Julia, wil je met me trouwen?’vraagt hij. Ik
antwoord ‘ja’ en vervolgens begint iedereen in het restaurant te klappen.
Eind.
3
می
دره جولو ایسابو.
دینگ
دونگ دره صدا آیه هانه واستی بیجیر شمه درا وازا کونمه. در واقع همه چی جه هایا
شورو بوبوسته. خودمه ایتا پیچه بدا بشناسانم. می ایسم مونا یه یو من همیشک سیا
لیباس دوکونمه. من ایتا حلقه یام می دوماغ پره دارمه. می پئرو مار گیدی کی من
واستی لیباس رنگ وارنگ دوکون ولی من دوس دارم سی یا دوکونم.
دینگ
دونگ! دره صدا آیه یو منام بیجیر شمه درا واکونم. درا وازا کودم بیدم تام اویه
ایسا.
هی
مونا
اون
خوشحال بوگفته
سای
بوکودم دوستانه اونا فان درمو خودما واورسم چره اون بامو داره می خانه.
من
می بینویشتانا آویرا کودم. تانی می مرا درسانا کار بوکونی مرا یاد بدی؟
نخاستنه
فکر کونم چونکی اون می خانه دره ویرجا ایسا. منام اونا خیلی زماته کی شناسمه یو اون می قدیمی عشق بو ولی نانستیم کی اونا
واستی می خانه دورون را بدم یا نه. واورسمه چی درسی؟ تاریخ نروژ؟ باشد.
من
بوگفتمه ولی من خودم نانستیمی کی دانمه یا نه.
اولش
اونا خیلی حالگیر دانستیم بازین در واقع خیلی خوش داشتیم کی اونا درس بدم اون خوب
خودشا پاستی یو ایجور کی ایتا راستی راستی شاگرد بو. اما خنده کودیمی. ایچی کی
خیلی سالانه سال بو کی نوکوده بوم جه زماتی کی می پیله برابر بمرده بو جه او وخت
پسی همیشک سیا لیباس دوکودیمی. تا انکی آما تومانا کودی بیم اونام هاتو. می زود می
همرا تلفونا بیگیفتمو کاتویا زنگ بزنم یانی اینکی تانمه تامه مرا ویشتر به سم. ولی
چوتو تانستیم بگم کی بخاطر اون، من تاما زنگ بزه مه تا بتانم اونه مرا ویشتر به سم
و اون هرگز نتانستی یا نخاستی کی می مرا
جوفت ببه.... آه...نه!
Hij stond voor mijn deur
Ding dong! De bel ging en dus liep ik naar beneden
om open te doen. Eigenlijk begon alles daarmee. Ik zal me even voorstellen. Ik
ben Mona en ik heb altijd zwart aan en ik heb ook een ring door mijn neus. Mijn
ouders vinden dat ik gewoon kleurtjes moet dragen maar ik draag veel liever
zwart.
Ding dong! De bel ging en dus liep ik naar beneden
om open te doen. Ik deed de deur open en zag Tom staan. Hey Mona, zei hij
vrolijk. Ik probeerde vriendelijk te kijken en vroeg me af waarom hij voor mijn
deur stond. Ik ben mijn schrift kwijt wil je mij bijles geven? Ik aarzelde want
ik kende hem al lang en hij was vroeger mijn liefje geweest maar ik wist niet
of ik hem moest binnen laten. Welk vak, vroeg ik nors. Geschiedenis. Oke, zei
ik maar ik was zelf nog niet eens overtuigt.
We hadden het over saaie dingen maar eigenlijk
vond ik het best fijn om hem les te geven hij lette goed op en was gewoon het
voorbeeld voor de perfecte leerling. We lachten, iets wat ik al lang niet meer
had gedaan sinds mijn grote broer was gestorven, sindsdien draag ik zwart. Toen
we klaar waren vond ik het best wel spijtig maar ik had afgesproken met Kato
dus moest ik wel gaan en hij dus ook. Ik pakte snel mijn gsm en belde Kato af
zodat ik nog langer bij Tom kon blijven. Maar hoe moest ik hem nu vertellen dat
ik Kato had afgebelt voor hem en hij zou nooit een koppel met mij willen zijn,
oh nee!
ا داستانا جه هولندی زبانه سایت: 1001 داستان ویگیفتمه.
اونه نیویسنده نام ننابو تا ویگیرم ایا بینویسم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر