ره که بازارمجی - کوچی گیلداستان - گیل آوایی

ره که بازارمجی[1]/کوچی گیلداستان

گیل آوایی

آدینه ۱۶ بهمن ۱۳۹۴ - ۵ فوریه ۲۰۱۶

ره که دانه ایتا آبچین بیگیفته خودس، آدامسه جابه یام اویتا دس، رادورانه مئن آپا اوپا کودان دوبو. تا هاسا آ کارا نوکوده بو. اونا روو نامویی. کمرو بوو یو خجالتی. آرام آرامه خودسا کی آدمس جابه داشتی درازا کوده. ایجور کی اونه صدا چا جا بیرون باموبی بوگفته:

-         آآآآآآآآآآآآآآآدااااااااااااااامس*

ایتا پیچه به سا پسی بوگفته:

- آآآآآآآآآآآآآآآدااااااااااااااامس

بازین خو سرا تاوه دا بیجیر. خو پاره دمپایا فاندرست. خو خاک بیگیفته پا انوگشتا تکان بدا. سرا راستا کود. دوو واره ایتا پیچه بیشتاو نیشتاوستنه بووگفته:

-         آآآآآآآآآآداااااااااامس............... آآآآآآآآآآداااااااااامس

خو سرا اطرف اووطرف بوکوده پسی بوگفته:

-         آآآآآآآآآآداااااااااامس............... آآآآآآآآآآداااااااااامس

ایتا چانکش هوتو کی داد زئن دوبوو مورغانه شلختی...ککجججججججججججججججججج....اونا دوارست.  بازین یخ در بهشتی مرا ایتا خنده بوکود. چانکشه پوشته سر ایتا پیره زنای به سا خو چادر پره مرا خوو دیما پاکوده پسی اونا فاندرست بازین خو رایا بوشو.

ره که دانه دوو واره خوو دسا کی آدامس جابه داشتی درازا کوده، هووتو کی چانکشا فاندرستان دوبوو ایتا پیچه بولندتر بوگفته:

-         آآآآآدااااامس.......آآآآآدااااامس......

جیوانه زناکه دانه کی خرازی جا بیرون باموبو، ره که دانا بیده یو بامو اونه ور بوگفته:

-         زای جان ایتا آدامس فادن بیدینم

ره که رافا نه سا. ایتا آدامس جه جابه اوساده یو، اونه پولا فادا. ره که دانه پولا چارچشمی فاندرست. هاتو خاستی بگه خانم انکی خیلی زیاده ولی بیده زناکه بوشو مردومه مئن آویرا بوسته داره. خوشخوشانی خو دسا کی آدامسه جابه داشتی درازا کوده رادوارانه مئن گوش ترکان داد بزه:

- آدامسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس!

هان!

فارسی: دستفروشی کردنِ پسرک[2]

داستان کوتاه گیلکی

پسرک یک کیسه پلاستیکی در دستش گرفته، جعبۀ آدامس هم در دست دیگر، میان رهگذران داشت این پا آن پا می کرد.تا آن وقت این کار را نکرده بود. رویش نمی شد. کم رو و  خجالتی بود. آرام آرام دستی که جعبه آدامس داشت، را دراز کرد طوری که صدایش از چاه در بیاید، گفت:

-آآآآآآآآآآآآآآآدااااااااااااااامس............... آآآآآآآآآآآآآآآدااااااااااااااامس

سپس سرش را پایین انداخت. به دمپاییِ پاره اش نگاه کرد. انگشتِ خاک گرفته اش را تکان داد. سرش را بلند کرد. دوباره کمی شنیده نشنیدنی گفت:

-         آآآآآآآآآآداااااااااامس............... آآآآآآآآآآداااااااااامس

پس از این طرف آن طرف کردن سرش، گفت:

-         آآآآآآآآآآداااااااااامس............... آآآآآآآآآآداااااااااامس

یک چانکش[3] همانطور که داشت داد می زد تخم غاز، شاهیییییییییییی، از او رد شد. سپس با مرد فروشندۀ یخ دربهشت! خندید. پشتِ سرِ چانکش پیرزنی ایستاد. با لبۀ چادرش، پس از پاک کردنِ چانه اش، به پسرک نگاه کرد. سپس به راه خودش رفت.

پسرک دوباره دستش را که جعبۀ آدامش داشت دراز کرد. همانطور که داشت به چانکش نگاه می کرد، کمی بلندتر گفت:

-         آآآآآدااااامس.......آآآآآدااااامس......

زنِ جوانی که از خرازی بیرون آمده بود، پسرک را دید و کنارش آمد گفت:

-         بچه جان یک  آدامس بده ببینم.

منتظر پسرک نماند. یک آدامس از جعبه برداشت و پولش را داد. پسرک چارچشمی به پول نگاه کرد. همچین که می خواست  بگوید: خانم این پول زیاده است اما دید آن زن رفته و میان مردم گم شده است. خوشخوشانی دستی که حعبۀ آدامس گرفته بود دراز کرد میان رهگذران طوری گوش خراش داد زد:

- آدامسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس!

همین!

.

* گیلکی آدامسا " وینجه " گیمی.
گیلکی به آدامس " وینجه " می گوییم.

---

[1] آ داستانا می کوچیکی یاده حسه مرا بینویشتم. دبستان کلاسه پنج بووم. تابستانه بیکاری. بزازانه راسته. رشت.

[2] این داستان را با حسی از سالهای کودکی ام نوشتم. کلاس پنج ابتدایی بودم و بیکاریِ تابستان! در راستۀ پارچه فروشانِ رشت!

[3] چانکش به فروشندۀ دوره گردی گفته می شود که چوبی ویژۀ حمل بر شانه و دو زنبیل آویز به دوسر آن دارد.

عکس از اینترنت برگرفته شده اند.