هشتا چاردانه، فارسی واگردانه مرا - گیل آوایی

درا گم ایشتاوه دیوار گه نه!

رقیبا گم چره ده یار گه نه!؟

بوبوستم پاک پلاپچ آ میانه!،

رقیبو یارو یاره مار گه نه!

فارسی

به در می گویم دیوار می شنود می گوید نه

به رقیب می گویم چرا دیگر یار می گوید نه

شده ام بازیچۀ هر دو طرف در این میانه

رقیب وُ یار و مادرِ یار می گوید نه!

2

دیلا حالی نیبه داری، نداری،

کی واستی آ مرا ناجه بکاری!

تورا بی، واهیلا بی، دیل تی شین زای

دیله بانه مرا واستی بواری!

فارسی

دل حالی اش نمی شود داری، نداری

که باید با آه خودت حسرت بکاری

دیوانه می شوی، سرگشته می شوی، دلت کودک می شود

با بهانۀ دل باید بباری( اشک بریزی)!

3

نداری پئر بوسوجه کی بلایه

نداره دیل همیشک گورشه کایه

سیا به روزیگار ویشتایی به داب

بازین ویشتا چومان ارسو برایه

فارسی

پدرِ نداری بسوزد که بلاست

دلِ ندار همیشه سوخته و داغ شده است

سیاه شود روزگار که گرسنگی رسم می شود

سپس از چشمان گرسنه ارسو راه می افتد
4

خیالا شو وامختم دانه دانه
فوچه چوما بنامه سر تی شانه
تی مو افشانا بو جه باده می آ
چومه ارسو موجی تی آبو شانه 
فارسی
به خیال رفته گشتم دانه دانه
چشم را بسته سر گذاشتم بر شانه ات
موی تو افشان شد از بادِ آهِ من
اشک، مژۀ چشم شد آب وُ شانه ات.
5

کشاشوم فورشانا دریا وناشته

باورده موجانا می کش بکاشته

خیالا بال بزه می ارسو، می آ

می دیم ساحیل چومان دریا بداشته

فارسی

ماسه ها را در خود گرفتم، دریا نگذاشت

موجها را آورد بغل من کاشت

خیالم را اشک و آه من دامن زد

گونه ساحل، چشمانم دریا نگه داشت.

6

دیلا گم وسته ده! ارسویه  دریا!

فوشوسته می دیما جه ونگ، جه آ!

بیدم گه چوم فوچین دوری جه تی خاک،

نایه هی کس! هاچین ایسای کی رافا!؟

فارسی

به دل می گویم بس است دیگر، اشک دریاست

شسته است گونه ام را از گریه، از آه!

دیدم می گوید چشم روی هم بگذار، دوری از خاکت،

هیچ کس نمی آید، بیهوده چشم به راه که هستی!؟

7

چومان ارسو ناره بیخود ایسم قاق

مثاله پوشته، خوشکه چومانه باغ

هاچین واهیلا بوسته تام بزه داد

دمردم بسکی دیله سر بنام داغ 

فارسی

چشمها اشک ندارند بیهوده حیرانم

باغ چشمها زمین خشک و بایر است

بیهوده سرگرشته ساکت شده داد(فریاد)

خفه شده ام از بس که بر دل داغ نهاده ام

8 

دیلا های چو زنم من کی آویرم

مثاله زرده ولگ باده اسیرم

هاچین ویلانو واهیل، تور، بوبو زار

مره گم ایشتاوم خانم دیمیرم!

فارسی

دلم را هی تحریک می کنم، من که گمم

مانند برگ زرد اسیرِ بادم

براستی سرگردان، سرگشته، دیوانه، زار شده
با خودم می گویم می شنوم می خوانم خاموش می شود( غرق می شوم)
.