آویری = گُم شدگی- گیل آوایی

خیال میشین تورابو غوربته جا ایرانم/ دوو واره واهیلابوسته هاچینه گیلانم

بوشو دارم کرا می رشت، می زاکی سالان باز/ هاچین بوبوسته ازازیل جه پابراندانم

یوهودی تپه چره شاعمو کوچه جیرباغ!؟/ مگه تورا بومه سالانه سال اویرانم

نه! خیالا شومه بازام رشته مئن بوبوستم زای/ بیگیفته کوچیکانه سر، ساغریسازانم

هاتو مانه کی ایسام چللاخانه، آفخرا/بازین سومابیجارم یا کی چاربرارانم

سمیعی مسچده را سنگفرشه سر نم پا/جه خاریمام دوارسته حصیرفوروشانم

دوکانانا هاتو قاقم مره بوبوستم لات/ چوتو دو رایی دیپیچستمه!؟ کی میدانم!

هاتو مره ایسامه پورده سر روباره آب/ بیگیفته قرماقا می دس توره دیوانانم

چوتو بوبو چی بوبو هانده پاک بوبوستم زاک/ ایجور کی مدرسه شو ول ولانه کوچانم

هاتو خیالا وامختان درم، آویره نیگا/ جه جانسپار بوشو استلخ کرا روبارتانم

روبار کنارا بیگیفته بوشومه پورده عراق/ دباغیان نوشو، دانشسرا خومیرانم

هاچین تورانا مانم گردمه ایسم بم قاق/ بازین کی واخوبا بم یاده می ریفقانم

آکه می زاکی دوارست!؟ آکه جیوانی!؟، وای/ می شهره مئن ایسامه پس چره آویرانم

چوتو بوبوسته باموم بیسوتونو اوستا سرا/ اگه چومارسرا گردم!؟ چی واستی لاکانم!

کیتابفوروشانه راسته کرا شمه صیقلان/ دیپیچسه باده لا مسگرانه راستانم!

تقی دیوانه کرا زندا بو، خایه " سه ریال"/ دیفاره کش کرا نیشته، اونه چی حایرانم!

عجب توره می خیال بوگوذشته سالانه سال/ آ غوربتانه می یان من کی پاک اسیرانم

بوشو گیل آوایی بی شات نوخور هاچین تره تاب/ خیالا شو هاچینه گی کی رشتو گیلانم!

فارسی

خیال من دیوانه شده از غربت در ایرانم/دوباره سرگشته شده درست انگار گیلانم

رفته ام رشتِ من، سالهای کودکی ام/درست انگار بازیگوشِ سر به هوا شده از پابرهنه ها هستم

یهودی تپه، چرا کوچۀ شاه عمو، جیرباغ/مگر دیوانه شده ام سالهای سال از گم شدگانم

نه! بخیال رفته ام باز میان رشت بچه شده ام/کودکانه ام را آغاز کرده ام ساغریسازانم

اینطور است که انگار چله خانه، آفخرا هستم/ سپس سومابیجار هستم یا که چاربرارانم

از راه مسجد سمیعی روی سنگفرش پا می نهم/از خواهر امام رد شده حصیرفروشانم

دکانها را خیره شده برای خودم لات شده ام/چطور از دو راهی پیچیده ام که میدانم

بی دلیل برای خودم روی پل ایستاده ام، آب روبار/ قلاب ماهیگیری در دستم یاغی دیوانه ام

چطور شد چی شد باز انگار بچه شده ام/ یک جور که مدرسه رو بازیگوشهای کوچه هایم

همینطور دارم خیال را می گردم، نگاه گم شده است/از جانسپار به استخر رفته روبارتان هستم

کنار روبار را گرفته رفته ام پل عراق/سپس که به خودم می آیم یاد رفیقانم هستم

چه وقت کودکی سپری شد؟ چه وقت جوانی؟ وای/در شهر خودم هستم پس چرا از گم شدگانم؟

چطور شد آمدم بیستون استادسرا/اگر چمارسرا می گردم برای چه لاکان هستم

از راسته کتاب فروشها می روم صیقلان/بادالله را پیچیده راسته مسگرها هستم

تقی دیوانه انگار زنده شده سه ریال می خواهد/پای دیوار انگار نشسته برای او حیرانم

گیل آوایی برو بی دلیل داری تاب می خوری/ به خیال رفته می گویی که رشت و گیلان هستم

در این غزل اسم محلهایی در رشت آمده که باید رشتی بود تا دانست چه و کجاست. نوشتنش به فارسی نه چنان مفهوم است و نه چنان ملموس و محسوس!!!! باید رشتی باشی یا بوده باشی در رشت!

 .29 جولای 2016