هانده دواری رادوران غمزه فراوان بلا می سر!؟
یا نازه مرا زیرکوچه با چین چینه دامان بلا می سر؟
خورشیدا دیهه سوسو تی چوم!؟ جنگله مویانا دیهی باد!؟
رقصی کرا ولگانه مانستن سره داران بلا می سر
لوففت کشه یی نرگسه گول از تی چومه ناز
تی نازا بشم کی بویی تو نازه خودایان بلا می سر
یا نازه مرا زیرکوچه با چین چینه دامان بلا می سر؟
خورشیدا دیهه سوسو تی چوم!؟ جنگله مویانا دیهی باد!؟
رقصی کرا ولگانه مانستن سره داران بلا می سر
لوففت کشه یی نرگسه گول از تی چومه ناز
تی نازا بشم کی بویی تو نازه خودایان بلا می سر
چادَر نوا نان رو نوا گیفتن کی خودایی
از تو گیره انگاره همه عشقه بهاران بلا می سر
گیلانه بهاری تره گیلان داره صد ناز
از تو همه سبزه آمی باغانو بیجاران بلا می سر
ناجه داره می دیل هاتو دوری جا درم داد
آی داد جه دوری جه می رشته گیله کوران بلا می سر
هرماله ننه چوم چوم سر واهیلا بوسته گیل آوایی
پاک مدرسه شو زاکیو تی ترکمه کاران بلا می سر
فارسی
باز هم رد می شوی قدم زنان/رهگذرانه، غمزه فراوان بلا می سر
یا با ناز از زیرکوچه می گذری با دامان چین چین دار بلا می سر
چشم تو خود را به رخ خورشید می کشید؟ آیا جنگل موهایت را باد می دهی؟
مانند برگها روی درختان آیا می رقصی بلا می سر؟
گلِ نرگس منت می کشید از ناز چشمان تو
نازت را بروم که نازِِ خدایان بودی بلا می سر
چادر سر خودت نگذار، رویت را نگیر که خدایی
از تو برنامه ها در سر دارد/مهمانی راه می اندازد، همۀ عشقِ بهاران بلا می
سر
بهارِ گیلان هستی، گیلان صد راز برایت دارد
باغ و شالیزاران ما از تو سبز است بلا می سر
حسرت دارد دل من همینطور از دوری داد می زنم
ای داد از دوری از گیلدخترانِ رشتِ من بلا می سر
سرگشته شده گیل آوایی به نُدرت چشم روی چشم می گذارد
درست مانند بچۀ مدرسه رو بودن و کارهای بازیگوشانۀ تو بلا می سر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر