کورده برار، گیلیکی کوچی داستان
گیل آوایی
دسامبر2011/آذر1390
تمام
گیل آوایی
دسامبر2011/آذر1390
کورده برار خو رایا شویی. خو کارا کودی. اونه آزار به هیشکی نرسه یی. آدم خیال کودی که دونیایا اب ببردی بی، اونا خاب بردی. هی کسا کار ناشتی. ولی ایتا قیافه داشتی که قوربعلی چوماق اونه ویرجا واستی لونگ تاودابی! ایسمال کیجا کی ده هیچی هاچین خالی اب بوستی! تازه اشانا اما کی زای بیم گفتیم. نانستیم کی بیچاره بار خو دوش، زندگی چرخا چی جان کنشه مرا چرخانن دره. آمی پلا لیباس خواب آماده بو یو پیله پیله غلطان کودیم کی من اونم کی روستم پاله وانه!
استلخه قهوه خانه همیشک شولوغ بو. تا تی دیل بخاستی بی آدم ایسابو. جه آسر تا او سر، آدم نیشته بو، جه همه چی حرف زئن دیبید. جه کار بیگیر تا سیاسیت، جه مرگه موش تا آدم کوش. هر چی خبر بو تانستی اویا بیشتاوی. دو سه تایام همیشک او قهوه خانه مئن ایسابید کی ایتا درویش بو. شاهناما بوبوله مانستن خاندی بازین سواد ناشتی. ایتا دونیا مهربانی بو.
قهوه خانه بیرونام میز و صندلی دیچه بو پاچه درختانه سایه جیر ایجور استلخه نما بدابو که پاک بوبوسته بو استلخه شناسنامه ولی استلخا ویشتر اونه سللاخخانه جا شناختیدی. ایتا پیله سللاخخانه کی اونه پیله کی مره کی زای بوم پاک جه آ سره دونیا تا اوسره دونیا پیله دانه، آمویی. هرچی یام کوشتار کودیدی، اونه اته اشغالان شویی رشته روبار مئن کی گا گلف مایی یانام تا تی دیل بخاستی بی آبه مئن شلنگ تاوه دایید. ولی سلاخخانه بو، آدمه سرا بردی. ایطرفه روبار، سلاخخانه بو، ایطرفه دیگه خالی زمین کی بازین اونه می یان زاکانه فوتباله ره هاچین چرچر بو. اونام نا هاتو خالی آب! ایجور موسابقه بوستی که تومامه زمینه دور، تماشاچی جیما بوستی. ایتا روبارتان بو یو اونه فوتبال! پیله تر، کی بوبوسته بوم گاگلف توت داره جیر شطرنجام بازی کودیم.
انهمه ایطرف، کورده برار ایطرف.
تازه هاتو کورده برار، کورده برار نوبوسته بو کی! او روزانی کی تازه باموبو محله مئن، آدمه چوم کی دکفتی اونا، پاک آدم دیل دکفتی آدمه ناف. خانه خراس ایتا قد داشتی هاچین پلت دار. ایتا دس داشتی پک ایتا پیله دانه پاخته آپار.
ایتا چاقو همیشک خو کمر فوزه داشتی. اونه دسته چوبی بو. ایتا تیکه چرمه مرایام اونه ره قلاف چاکوده بو. پشمی شلوار دوکوده، ایتا پیله گالوش اونه پا، همه تا صوبان خورشید هالا سو نزه بو، جه خانه زه یی بیرون. چارتا مرا اگه سربسر بنابید، ایتا اونه قد نوبوستی می. هاچین پیله داره مانستن دراز دراز که می سرا جور گیفتیم تا اونا فاندرم، پاک خیاله کی ایتا پیله خانه لوجانه کا خاستیم فاندرم. سیبیل انه شین جه ایتا گوش تا اویتا گوش، هاتو جلاسته که اونه لبانا نشاستی دئن. مو فرفری درازه مو، پاک گومارا مانستی. چومان دروشت، پاخته جول، ابرویان سایه بوبوسته اونه چومانه سر. ایجور را شویی که خیاله من واستی بودوستی بیم تا اونه یاواشه شونه راشی یا پا به پا بوبوستی بیم.
اونه زاناکام هاچین پیشت بوگفتی بی، ترسه جا خیاله کی هاسایه سه که ته بوکونه. اونه قدام تا کورده براره کُول فان رسه یی. هاتو کی خاستید بیشید خیابان یا سینما، تومامه اما ایتا پرچین کش، دور دوره شر جیما بوستیمی تا اوشونا فان دریم.
پیله ادمانام هرکی ایچی گفتیدی. هاتو کی زناکان دره سر نیشتیدی برنج پاکونی و پاچه باغلا پاکودن، همه چی بوبوسته بو کورده برارو و اونه زنای. اینگار کی هیچ حرفه دیگه یی ناشتیدی بزند. کورده برارام ایتا صابخانه داشتی که صوب شویی شب آمویی اونام ایتا شاپو کولا بنا، آرشاکه ویرجا ایتا ایستکان بزه، آمویی بخانه بازین خو داهانا آب کشه یی یو صلله الا محمده صدا اونه شین تا امی خانه امویی.
کورده برار ولی عرخ پارخ خور نوبو. نمازخانام نوبو یانی هیشکی نیده بو کی نماز بخانه یا مسچد بشه. نه خودایا کار داشتی نه شیطانا. خو کارا کودی خو بارا بردی خو رایا شویی خو رایا آمویی خیاله کی ژُرژ اُوروِله قلعه حایواناته مئن، هیچ کاری به دو پا بد چارپا خوب ناشتی.
ولی محله مئن هر کی ایچی گفتی. ایتا اونا چاقوکش ایسم بنابو. ایتا گفتی هاچین شمرا مانه. کوچی زاکان کوچه سر تا اونا ده ییدی ده بودو شویید خانه مئن بازین پرچین کش دوز دوزیکی اونا فاندریستیدی.
ایتا جوما روز کی خو زنه مرا سینما جا واگردستان دوبو، ایتا پیله آبچین خو دس تا فارسه کوچه مئن، زاکان کی بازه ده بید، هاتو اوشنه چوم دکفه کورده برارا، خاستید بوگروزید کی کورده براره صدا در بامو:
- به سید به سید کوجا میرید. فرار نوکونید، برای شوما والیس وایسه آوردم هاچین هاچین هاممه شیمی شین. بایید بایید زاکان جان
تا او روز ، کورده براره صدایا هیشکی نیشتاوسته بو. هامه فکر کودید کی خیلی واستی غوله صدا بداره کی آدمه دیلا ترکانه ولی هاتو کی اونه صدایا بیشتاوسته ده، قاقا بو هرتا زای خو جا سر خوشکه چوبه مانستن به سا، اونا فاندرستد. ایجور کی زاکان بوبوستی بید شیکارچی یی کی خالی توفنگ خودس بیگیفته هم ترسه ییدی هم ترسانه ییدی!
هاتو کورده برار آبچینه وازا کوده زاکانا دوخادی یو اوشانا ناز دایی، ایجور اونه صدا مهربانو ارام بوم کی تومامه ترس و لرزا جه زاکان گیفتی. کورده براره زن تا بامو آبچینا فاگیره جه کورده براره دس، کورده برار ایتا موشته والیس والیسه دوکوده خو زناکه چادر پره بوگفته تو نام اوشونه مئن توخس بوکون.
آرام ارامه زاکان ایتا پا پیش ایتا پا پس، بامویید کورده براره دمه چک.
پرچینه پوشت تومامه همسادان پرچینه درزه جا فاندرستان دیبید کی کورده برار چی کودان دره. کورده برار زاکانا خو دور جیما کوده، پرچینا دخشارده، زاکانا والیس والیسه فادان دوبو یو اوشونا ناز دایی.
جه او روز پسی کورده برار بوبوسته بو زاکانه نفس!
کورده براره ره زای نوبوستی.
استلخه قهوه خانه همیشک شولوغ بو. تا تی دیل بخاستی بی آدم ایسابو. جه آسر تا او سر، آدم نیشته بو، جه همه چی حرف زئن دیبید. جه کار بیگیر تا سیاسیت، جه مرگه موش تا آدم کوش. هر چی خبر بو تانستی اویا بیشتاوی. دو سه تایام همیشک او قهوه خانه مئن ایسابید کی ایتا درویش بو. شاهناما بوبوله مانستن خاندی بازین سواد ناشتی. ایتا دونیا مهربانی بو.
قهوه خانه بیرونام میز و صندلی دیچه بو پاچه درختانه سایه جیر ایجور استلخه نما بدابو که پاک بوبوسته بو استلخه شناسنامه ولی استلخا ویشتر اونه سللاخخانه جا شناختیدی. ایتا پیله سللاخخانه کی اونه پیله کی مره کی زای بوم پاک جه آ سره دونیا تا اوسره دونیا پیله دانه، آمویی. هرچی یام کوشتار کودیدی، اونه اته اشغالان شویی رشته روبار مئن کی گا گلف مایی یانام تا تی دیل بخاستی بی آبه مئن شلنگ تاوه دایید. ولی سلاخخانه بو، آدمه سرا بردی. ایطرفه روبار، سلاخخانه بو، ایطرفه دیگه خالی زمین کی بازین اونه می یان زاکانه فوتباله ره هاچین چرچر بو. اونام نا هاتو خالی آب! ایجور موسابقه بوستی که تومامه زمینه دور، تماشاچی جیما بوستی. ایتا روبارتان بو یو اونه فوتبال! پیله تر، کی بوبوسته بوم گاگلف توت داره جیر شطرنجام بازی کودیم.
انهمه ایطرف، کورده برار ایطرف.
تازه هاتو کورده برار، کورده برار نوبوسته بو کی! او روزانی کی تازه باموبو محله مئن، آدمه چوم کی دکفتی اونا، پاک آدم دیل دکفتی آدمه ناف. خانه خراس ایتا قد داشتی هاچین پلت دار. ایتا دس داشتی پک ایتا پیله دانه پاخته آپار.
ایتا چاقو همیشک خو کمر فوزه داشتی. اونه دسته چوبی بو. ایتا تیکه چرمه مرایام اونه ره قلاف چاکوده بو. پشمی شلوار دوکوده، ایتا پیله گالوش اونه پا، همه تا صوبان خورشید هالا سو نزه بو، جه خانه زه یی بیرون. چارتا مرا اگه سربسر بنابید، ایتا اونه قد نوبوستی می. هاچین پیله داره مانستن دراز دراز که می سرا جور گیفتیم تا اونا فاندرم، پاک خیاله کی ایتا پیله خانه لوجانه کا خاستیم فاندرم. سیبیل انه شین جه ایتا گوش تا اویتا گوش، هاتو جلاسته که اونه لبانا نشاستی دئن. مو فرفری درازه مو، پاک گومارا مانستی. چومان دروشت، پاخته جول، ابرویان سایه بوبوسته اونه چومانه سر. ایجور را شویی که خیاله من واستی بودوستی بیم تا اونه یاواشه شونه راشی یا پا به پا بوبوستی بیم.
اونه زاناکام هاچین پیشت بوگفتی بی، ترسه جا خیاله کی هاسایه سه که ته بوکونه. اونه قدام تا کورده براره کُول فان رسه یی. هاتو کی خاستید بیشید خیابان یا سینما، تومامه اما ایتا پرچین کش، دور دوره شر جیما بوستیمی تا اوشونا فان دریم.
پیله ادمانام هرکی ایچی گفتیدی. هاتو کی زناکان دره سر نیشتیدی برنج پاکونی و پاچه باغلا پاکودن، همه چی بوبوسته بو کورده برارو و اونه زنای. اینگار کی هیچ حرفه دیگه یی ناشتیدی بزند. کورده برارام ایتا صابخانه داشتی که صوب شویی شب آمویی اونام ایتا شاپو کولا بنا، آرشاکه ویرجا ایتا ایستکان بزه، آمویی بخانه بازین خو داهانا آب کشه یی یو صلله الا محمده صدا اونه شین تا امی خانه امویی.
کورده برار ولی عرخ پارخ خور نوبو. نمازخانام نوبو یانی هیشکی نیده بو کی نماز بخانه یا مسچد بشه. نه خودایا کار داشتی نه شیطانا. خو کارا کودی خو بارا بردی خو رایا شویی خو رایا آمویی خیاله کی ژُرژ اُوروِله قلعه حایواناته مئن، هیچ کاری به دو پا بد چارپا خوب ناشتی.
ولی محله مئن هر کی ایچی گفتی. ایتا اونا چاقوکش ایسم بنابو. ایتا گفتی هاچین شمرا مانه. کوچی زاکان کوچه سر تا اونا ده ییدی ده بودو شویید خانه مئن بازین پرچین کش دوز دوزیکی اونا فاندریستیدی.
ایتا جوما روز کی خو زنه مرا سینما جا واگردستان دوبو، ایتا پیله آبچین خو دس تا فارسه کوچه مئن، زاکان کی بازه ده بید، هاتو اوشنه چوم دکفه کورده برارا، خاستید بوگروزید کی کورده براره صدا در بامو:
- به سید به سید کوجا میرید. فرار نوکونید، برای شوما والیس وایسه آوردم هاچین هاچین هاممه شیمی شین. بایید بایید زاکان جان
تا او روز ، کورده براره صدایا هیشکی نیشتاوسته بو. هامه فکر کودید کی خیلی واستی غوله صدا بداره کی آدمه دیلا ترکانه ولی هاتو کی اونه صدایا بیشتاوسته ده، قاقا بو هرتا زای خو جا سر خوشکه چوبه مانستن به سا، اونا فاندرستد. ایجور کی زاکان بوبوستی بید شیکارچی یی کی خالی توفنگ خودس بیگیفته هم ترسه ییدی هم ترسانه ییدی!
هاتو کورده برار آبچینه وازا کوده زاکانا دوخادی یو اوشانا ناز دایی، ایجور اونه صدا مهربانو ارام بوم کی تومامه ترس و لرزا جه زاکان گیفتی. کورده براره زن تا بامو آبچینا فاگیره جه کورده براره دس، کورده برار ایتا موشته والیس والیسه دوکوده خو زناکه چادر پره بوگفته تو نام اوشونه مئن توخس بوکون.
آرام ارامه زاکان ایتا پا پیش ایتا پا پس، بامویید کورده براره دمه چک.
پرچینه پوشت تومامه همسادان پرچینه درزه جا فاندرستان دیبید کی کورده برار چی کودان دره. کورده برار زاکانا خو دور جیما کوده، پرچینا دخشارده، زاکانا والیس والیسه فادان دوبو یو اوشونا ناز دایی.
جه او روز پسی کورده برار بوبوسته بو زاکانه نفس!
کورده براره ره زای نوبوستی.
تمام
دسامبر2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر