خیالا شُو، وامختم دانه دانه
فوچه چوما بنامه سر تی شانه
تی مو افشانا بو جه باده می آ،
چومه ارسو موجی تی آبو شانه!
فارسی
به خیال رفته، (خیال را) دانه دانه گشتم
چشم را بسته، سر بر شانه ات گذاشتم
موی تو از بادِ آهِ من، افشان شد،
اشکِ چشم، مژۀ چشم، آب وُ شانه ات شد!
2
دیلا گم وسته ده! ارسویه دریا!
فوشوسته می دیما جه ونگ، جه آ!
بیدم گه چوم فوچین، دوری جه تی خاک،
نایه هی کس! هاچین ایسای کی رافا!؟
فارسی
به دل می گویم بس است دیگر، اشک دریاست
شسته است گونه ام را از گریه، از آه!
دیدم می گوید چشم روی هم بگذار، دوری از خاک خودت،
هیچ کس نمی آید، بیهوده چشم به راه که هستی!؟
3دسامبر2014
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر