چاردانه های گیلکی - گیل آوایی

1

سرا شه غورصه، دیل واستی بناله

جه چومان واستی های ارسو بکاله

ایتا دارا مانی، واشکفته خاله

تی دیمه سر مانه تی ارسو ماله

فارسی

غصه که از حد می گذرد، دل باید بنالد

از چشمها همینطورباید اشک بریزد

یک درخت را می مانی با شاخۀ شکسته

بر چهره ات نشانۀ اشک می ماند

2

بازام می دیل بیگیفته وا بخانم

بیگیرم ول، شواله، دیلمانم

گوسن دوخون، امیری، تالشی داد

کی دانه سینا فاکلاشم سوجانم

فارسی

باز هم دلم گرفته باید بخوانم

زبانه بکشم؛ شعله، دیلمان هستم

گوسفند دوخوان، امیری[1]، دادِ تالشی

چه کسی می داند سینه چنگ می زنم سوزان هستم

3

بیگیفته دیلا گم کمتر بزن ونگ

چومه ارسو دوخوشاست جه تی آهنگ

نده می حرفا گوش آ ترکمه زای

خو کلا های کاره سینا زنه سنگ

فارسی

دلِ گرفته را می گویم کمتر گریه کن

اشکِ چشم از آهنگ تو خشکیده شده

این بچۀ یک دندۀ زِرتخ! حرفم را گوش نمی کند

کار خودش را می کند به سینه سنگ می زند

4

چی واستی وا می ایجگیرا جیگیرم!؟
چی دریا سر بامو کی من آویرم!؟
مگه ارسو ننا دیل پاک بوبو قاق
چره دریا نیبه تا من دیمیرم!؟ 
فارسی
چرا باید جلوی بُغضفریادم را بگیرم!؟
بر سر دریا چه آمده، که من گم شده ام!؟
مگر ارسو نیست که دل حیران مانده است!،
چرا دریا نمی شود تا من غرق شوم!؟

5

مره گم ایشتاوم چوما فوچینم

دیله غورصا ایتا ایتا دیچینم

مره اورشین بامو هیشکه نارم کار

هاتو می چومه جا ارسونا چینم

فارسی

برای خودم می گویم چشمهایم را روی هم می نهم

غصه های دلم را دانه دانه می چینم

با خودم بهم ریخته ام با کسی کار ندارم

همینطور از چشمانم اشکها را می چینم

6

جه خاله واشکسن نا دارِه ارسو

تره پایه گیره ول واره ارسو

نوسوجه دیل کی چوم بیخود نیبه قاق

جه دیله گورشا بُون نا زاره ارسو

فارسی

از شکستن شاخه، برای درخت اشک می ماند

ترکۀ سبز آتش می گیرد اشک می ریزد

دل نسوزد که چشم بیهوده مات نمی ماند

از داغ شدنِ دل اشکِ زاری می ماند
7

کرا واهیله دیلا چی زنی چنگ

ده بشکسته آ شیشه، چی زنی سنگ

بکالستم ده جه دوری، ماره که خاک

هاچین واکف داری با می دیله تنگ

فارسی

به دلِ دیوانه چه چنگ می زنی

این شیشه شکسته است، چه سنگ می زنی

از دوری از خاکِ عزیز مادر، فرو ریخته است

بیهوده گیردادنت گرفته با دلِ تنگ من
8

خیالا چنگ زنم جه دیل دو وانم

مثاله ساقوزای غورصا فورانم

هاتو کی دیل دپرکه چو زنه یاد

پی یالا دس گیرم مسته دوخانم!

فارسی

خیال را چنگ می زنم از دل می دوانم

مثل توله سگ، غصه را فراری می دهم

همچین که دل بخودش می آید یاد را تحریک می کند

پیاله را دست می گیرم مستی را صدا می زنم

.

---

[1] گوسفند دوخوان، امیری، دو گوشه از موسیقی گیلکی ست. امیری در موسیقی مازندران هم هست.