یکی از نارساییهای زبان و ادبیات گیلکی، نبود مرجع
و منبعِ با صلاحیتی برای حفظ و بازآفرینی و بازشناساندن زبان و ادبیات گیلکی ست. بیشترینۀ
کارهای فرهنگی/ادبی ما گیلانیان بصورت پراکنده انجام می شود. یکی از ضروریترین و
بایسته ترینهای فرهنگی/ادبی ما داشتن یک فرهنگستان زبان و ادبیات گیلکی ست تا در
سایۀ آن نه تنها متمرکز حرکت کنیم بلکه سودمندتر و آگاهانه تر در بازآفرینی و
بازشناساندن زبان و ادبیات گیلکی بکوشیم. ثبت واژه ها و تدوین یک لغت نامۀ گیلکی،
تدوین دستور زبان گیلکی، افزودن مترادفهای گیلکی به تناسب واژه های تازه و حتی پاک
کردن واژه های نادرست و غیرگیلکی، از کارهایی ست که فرهنگستان زبان و ادبیات گیلکی
می تواند یاری رسانِ گیلکها باشد.
داشتن یک فرهنگستان زبان و ادبیات گیلکی برای حفظ
و باورتر کردن زبان و ادبیات گیلکی در چهارچوبی آگاهانه و مسئولانه کمک بسیار بزرگ
و سازنده ای به ادبیات و فرهنگ زبان گیلکی ست. شوربختانه از گیلان دورم اما چه خوب
خواهد بود اگر هم ولایتی های من بویژه در گیلان، آستین بالا بزنند و چنین انجمن یا
مرکزی را سامان دهند.
دوستانی که از این موضوع خبری یا آگاهی ای دارند، سپاسگزار می شوم مرا هم در جریان
بگذارند.
اگه ایــــــران ایتا انگوشترینه
امی گیـــلان اونه سبزه نیگینه
امی جنگل، امی موردابو دریا
امی ایـــرانه تاجه سر نیشینه
با مهر ( صد البته گیلکانه!)
گیل آوایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر