۱۳۹۳ آذر ۱۱, سه‌شنبه

گیلیکی هاسا شعر- زمستان - گیل آوایی

کشاشو زمستان،
چُورابو بیجاره اشکل دباختا!.

کلاچ رخشان کشه،
رُو بامو مترسی که ره!

بیجاره تاسیانی یه یو
گیله مرداکه پورکنی،
نوبه آبه شُور شُورو،
گوسکایانه آواز:
دوم درازی مورد!
کی خبر آوورد!

فارسی:
زمستان در آغوش گرفته است
شالیزارِ ساقۀ برنج باختۀ رها شده را.

کلاغ شکلک در می آورد،
برای مترسکِ آشفته!

دلتنگیِ شالیزار است وُ
پیش آماده کاریِ[1] گیله مرد،
شُر شُرِ آب در راه آبِ چوبی[2] وُ
آواز غورباغه:
دُم دراز مُرد[3]
که خبر آورد!





[1] آماده کردن شالیزار برای شالیکاری
[2] راه آب چوبی، به وسیله ای پُل مانند که بر روی جویِ میان دو شالیزار که آب را از یک سو به سوی دیگر آن می رساند، گفته می شود.
[3] دُم دراز مرد که خبر آورد، ترانه کودکانه ای ست کنایه از این که غورباغه ها چه می گویند یا می خوانند!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر