دیلا درد باردی نانی خانه خرابم تی واسی - گیل آوایی

18.04.2012

دیلا درد باردی نانی خانه خرابم تی واسی

هاچینه بشکسه لوتکا بوشو آبم تی واسی

هرتا شب الله تی تی به کرا تی چومه نیگا

تی رو ماتابه مانه درجه که قابم تی واسی

بوبومی کار جه تی دوری بوکونم ناله یو آه

کی هاچین ارسو مراهیسته چورابم تی واسی

نانه هیکس چی واسی توره مه دیوانه خراب

تقی دیوانه بوبوستم خالی آبم تی واسی

رشته کوچانا تی یاده مرا گردم رادوار

دو واره غوربته مئن واستی تورابم تی واسی

هانده تی امرا شمه لاجانورشت، خوشکه بیجار

دوارم دوره ولی ارسو پورا بم تی واسی

می چومانام سی یا ابرانا دوارست ده اسا

هاچینه گورشه مه واهیلو خرابم تی واسی

بوشو ده خاکه مانستن می جوانی دسه باد

ده دمرده هاچینه سو آل جیوابم تی واسی

گیل آوایی تو فوخوس دوره، بوبو مسته خراب

تی پی یالا نوا گفتن وا گوما بم تی واسی

برگردان فارسی:

دل را درد آوردی نمی  دانی خانه خرابم بخاطر تو

درست مانند قایقِ شکسته رفته به آبم بخاطر تو

هرشبی ستاره می شود نگاهِ چشمان تو

روی تو مهتاب را می ماند قاب پنجره ام بخاطر تو

کسی نمی داند برای چه پریشانم، دیوانه، خراب

تقی دیوانه[1] شدم هیچ کاری از من بر نمی آید بخاطر تو

کوچه های رشت را با یاد تو راه به راه می گردم

از پسِ غربت  بر می آیم پریشان می شوم بخاطر تو

باز هم با تو می روم لاهیجان وُ رشت، خشکبیجار[2]

از پسِ دوری بر می آیم ولی از اشک پُر می شوم بخاطر تو

چشمان من هم از ابرهای سیاه گذشته است حالا

درست داغ شده ام آشفته ام خرابم بخاطر تو

جوانی ام مانند خاکِ رفته به دست باد است

پژمرده شده ام بیهوده سوال جواب هستم بخاطر تو

گیل آوایی حریف باش دوری را، مست خراب شو

پیاله ات را نگو باید گم شوم بخاطر تو

---

[1] یکی از دیوانه های معروف رشت در دهه پنجاه که حتی روزنامه ها و عکاسان محلی از آن سوژه ساختند. خودِ من خاطره دارم یکی از ویژگی های تقی دیوانه این بود که از دور می دانست چه کسی مردم ازار است و چه کسی کمک می کند یا چه کسی بی توجه و بی آزار است. از این نگاه، برخوردش را تنظیم می کرد و صد البته مردم آزار را به محض دیدن با ناسزا پذیرایی می کرد!

[2] یکی از شهرستانهای گیلان بین خمام و لشت نشاء

دو تا چاردانه - گیل آوایی

دو واره دیل بیگیفتا غم زنه فو

ببرده ارسو می چومانا از سو

بیگیفتم می پیالا قاقا بو باز

کی هانده وا دیمیره تسکا بو قو

2

گمه غورصه بوشو، واستی بشم خواب

دمردم ده تی دس چوما ببرد آب

بیدم شب پاک واشاد زولفا بدا باد

چوما الله تی تی پاک دان دره تاب

فارسی:

به غصه می گویم برو، باید بخوابم

غرق شدم از دست تو، چشم را آب برده

دیدم شب پهن کرده زلفانش را باد داده

چشم را ستاره دارد انگار تاب می دهد

• گیلانه مهربانه صداره که پر بکشه جه امایو آ سی یا روزیگار - گیل آوایی

11آوریل2012 در اندوه درگذشت پوررضا

گیله بولبول، بوشویی کی بخانه؟

گیلک بی تو واسی تنها بمانه!

اوخانه گیلانه جنگل تی فریاد،

امی چوم ارسوواره دانه دانه

.......

تو کی بی جلده کوتر گیله باما

بوشویی من آویرم گم تی ناما

سی یا ابرانه مئن می ایجگره داد

بوشویی تو بنا غورصه خو داما
............

سی یا ابرانا می ارسو دوارست

گیلک ماتم داره می دیل بنالست

بیده یی شیونا، خوشا ده می جا

بوگو بی تو کرا دونیا بکالست

.......

هاتو ماتم واره از جیرو از جور

چومانه آسمان وارشه شور شور

اوخانه دیلمان گوسن دوخونی

گیلکانه بازام  تو همزبونی

............

با اندوهی که نمی دانم به کجای این دوری، حال و هوای دیار و صدایی که دیگر خواننده اش با مانیست، چنگ بیاندازم و هواری بکنم، این ویدئو را با وام گرفتن از دو قطعه از اجراهای پوررضا تنظیم کرده ام همراه با فشرده ای از زندگینامه ی او که از ویکیپدیا فارسی برگرفته ام. از بکار بردن آقا، زنده یاد، استاد در این یاداشت خواسته پرهیز کرده ام چرا که همان خالی پوررضا گفتن را مهربانانه تر و صمیمانه ترش می دانم

چه می توان کرد که از هر گوشه این سیه ابرانه روزگار می بارد و سر ایستادنش نیست که نیست

با مهر و همدردی با خانواده پوررضا و دوستداران موسیقی بومی میهنمان ایران بویژه گیلکی

گیل آوایی

دوازدهم آوریل 2012

هلند



ماسوله شورم بیگیفته غم بیگیفته ماکلوانه سورخه گول بامو در - گیل آوایی


ماسوله شورم بیگیفته

غم بیگیفته
ماکلوانه سورخه گول بامو در
شور شوره وارشه کویانه سر
وای شور شوره وارشه کویانه سر
او گرما گرمه بهار بو
فصل کار بو
سورخی جی سه تا زاکا بیگیفته
پئره ماره دیلا غم بیگیفته
وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته
انقده وا کار بوکونیم
بار بوکونیم
صدتا درده امی جان بداریم
هرچی کی دو ویم درمان نداریم
وای هرچی کی دو ویم درمان
او گرما گرمه بهار بو
فصله کار بو
سورخه جی سه تا زاکا بیگفته
پئره ماره دیلا غم بیگیفته
وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته
مردومه دیلام پورا بو
غم جیما بو
مردومه غما وا ول بیگیره
مرمر کاخانا آتش بیگیره
وای مرمر کاخانا آتش بیگیره

گیلغزل بلامی سر با لهجه ایتالیایی و گیلکی

این بخش از بازآفرینی و بازشناساندن زبان و ادبیات گیلکی به خوانش یک غزل گیلکی با مطلع: من عاشقه تی چشمه سیایم بلا می سر=من عاشقِ چشم سیاه تو ام عزیزم" اختصاص دارد که به لهجه ی ایتالیایی و نیز گیلکی اجرا شده است

بخش ایتالیایی را خانم کلودیا دیمارکو از میلان، اجرا کرده و بخش گیلکی را خانم مژگان ق.، از وانکوور کانادا اجرا نموده است
بزودی همین غزل با لهجه های انگلیسی/هلندی/فرانسوی نیز منتشر می گردد
Here I would like to thank Claudia Dimarco for her wonderful and very beautiful performace. it is amazing. thank you so much dear Claudia.
از خانم مژگان ق.، برای خواندن این غزل و تهیه و تنظیم صدا و نیز از آقایان پیروز ابراهیمی و سیحون ایوبی برای تهیه ویدئو کلودیا بینهایت سپاسگزارم
با مهر و احترام
گیل آوایی
هفتم آوریل 2012-هلند

تئ بهاره وارشو سرما زمستانا بيدم - گیل آوایی

تئ بهاره وارشو سرما زمستانا بيدم

تئ آلوچه داره تئ ته مستئ خندانا بيدم

چوم ننامه چومه سر بسكئ دپركستم جه خواب

خوابو بيدارئ ميان بس تئ فوخوسانا بيدم

تا باموم ايپچه سرادم مئ ديلا با تئ خيال

گورشا بوسته قاقابوم بسكئ تئ گريانا بيدم

پور بيدم خنده تئ لب تئ روزيگاره ديلخـوشئ

هم تئ آهو ناله هم خوشكه بيجارانا بيدم

تا تئ پا سر به سايئ يـــاور نخواستئ سالاسال

داره لچه كشكرت صارا خوروسخوانا بيدم

ديل هاچين واهيلا به وختئ كفئ بئ سرصدا

آئ خودا من قاقا بوم بسكئ تئ گريانا بيدم

نقله تئ كفتن ويريشتن پور بوگفت آ روزيگار

هرجيگايا فاندرستم تئ غزلخوانا بيدم

گيل آوايئ تورابو بازئ بوگود ا روزيگار

خو خياله من كرا گه گيله مردانا بيدم

آوای جنگل-یادواره ی کوچک جنگلی- صدای علیرضا شوریده

متن سرود آوای جنگل: بی یه میرزا
بی یه میرزا تی شالا می کمر دود

تی توفنگا باور می شانه سر تاود

پیله مردای دانم تی دیل پوره درده

تی همدردو تی همزبان گیله مرده

تو کوچیک خان در ا جنگل چی تنهایی

گردوکه بره می یانی جان بدایی

بیا میرزا جکلان عطر شالیزار

گیله مردای خوشه ا جنگل و نیزار

گل لاله بکشتم تی گذرگایه

بیا میرزا خوشا دم من تی درگایه

بی یه میرزا تی شالا می کمر دود

تی توفنگا باور می شانه سر تاود

پیله مردای دانم تی دیل پوره درده

تی همدردو تی همزبان گیله مرده

تو کوچیک خان در ا جنگل چی تنهایی

گردوکه بره میانی جان بدایی

بیا میرزا جکلان عطر شالیزار

گیله مردای خوشه ا جنگل و نیزار

من تی رایه شوندرم میرزا کوچک خان

می سلاما برسان تو به شهیدان

می سلاما برسان تو به شهیدان

نیایش های نوروزی - گیل آوایی

1392

ای سرآغاز من، ای انجام من
ازتو، باتو باشد هر فرجام من
ای نشـــــــــانِ پرشکوهِ میهنم
ای همیشه همدل وُ جـان وُ تنم
ای تو آغـــــازِ شکفتن، زیستن
ای همه هستی به مهر آمیختن
ای نمادِ بودن وِ هستی وِ شور
ای شرارِ زندگی، مستی، سرور
ای که هر پندار پــــاکی را رهی
ای که هر پـــاکیِ پاکان را بِهی 
ای که تو گفتار پـــاکم می دهی
ای زخود کردار پــــاکم می دهی
ای تو گرمی بخش شــور زندگی
ای که رقص آتش ات بـــــالندگی
ای به سرخی زردی ام رامی بری
ای زهر جشن وُ سروری برتری
ای همه سرخ وُ سفید وُ سبز من
ای به راهت هیمه سازم جان و تن
ای که سورَت سوریِ هر سال من
ای سرورت بخت من، اقبـــال من
ای که میراث نیـــــــــــــاکان منی
ای که زیبایی ایــــــــــــــران منی
بــــــا تو ام نوروز، جشن میهنم
از تو دارم هرچه از ایــــــــرانیَم
آمدی، خوش آمدی نــــوروزِ من
ای اهــــــوراییِ من، پیـــروز من

و

1391

ای بهار، ای زایشِ نو،

ای دوباره رُستن وُ بالندگی

ای سرآغاز دوباره،

پاک بودن، نیکی وُ سازندگی

ای که با تو می شود

جشن اهورایی در ایران ماندگار

ای که با تو می شود ما را به شادی، زندگی

ای نماد دیرپای شاد خواهی

شادبودن

شادزیست

ای نشان از یادگاران کهن

ایرانیان

سرزندگی

نیک می خواهم ترا نوروز

با آغوش باز

می ستایم باتو دیگر بار من

پندار نیک

گفتار نیک

ای بهار

ای روز نو

آغاز نو

نیک کرداری کنم با آتش سوری

جهان تابندگی

از یار وُ دیار با تو پیـــــــــــمان دارم
رستن زتو چون شکوفه ایمان دارم
نوروز من ای نیـــــــــای ایرانی من
هستم زتو ایرانی و ایـــــــران دارم

تاسیانی نوروز-گیل آوایی

بامو نوروزو من هانده آویرم...........بازام واستی غریبه سر ویگیرم

ببم هانده منو می بوطری ودکا.........چومه ارسو، بگم، واگم، دیمیرم

.....

هاتو قاقیم، منو هفسینه نوروز..................او روزا من دارم، هفسینام آ روز

هاچین شانته بوبوست می داره ولگان........بهارا ده هاوار : نوروزه ایمروز

......

هاچینه دیل خوشه کی یار بلایه.............دیله که تاسیانی مئن دوایه

نوگو می یار کرا بی شات خوره تاب.....خوره گه ایشتاوه هاچین پلایه

....

دیلا گم کی بهاره،  وا بخانی!..............نوروزی نوسال، نه کی گوسندوخانی

مره کپچا کونه دیل به هاچین قاق.........گویه غوربت چقدر واستی بمانی!؟

گیلیکی چاردانه یان، فارسی واگردانه مرا - گیل آوایی

ماری جان شب نوخوفتم تی نیگا ره..........شبه دیل گورشابو می ارسو آه ره

تی تی بوگروخته می دیل با خوروسخان..........تره واهیله تی کتله صدا ره

فارسی

مادرجان شب نخوابیدم برای نگاه تو

دلِ شب کباب شد از اشک و آه من

ستاره گریخت، دلم با خروسخوان

سرگشته تو ماند و صدای دمپایی تو!

2

تی واستی من ایسَم  تورو خی یالی.........می همساده مرا گه  بوشو مالی

تی عکسا فان دِرَم هاتو ایسم قاقا.........اونا گم کی نانی فارسی می نالی

فارسی

برای تو دیوانه و خیالاتی هستم

همسایه من می گوید که از دست رفته ای

عکس ترا می نگرم همینطور حیرت زده می مانم

به  او می گویم حالی ات نمی شود فارسی می نالی

3

می چوم دریا بوبو خالی پی یاله...........مره تامو توم بزه دیل پوره ناله

تی عکسه سر فی وه ارسو منم قاق........ده گورشا بوم خایم دونیا  بکاله

فارسی

چشمانم دریا شده پیاله ام خالی

لب فرو بسته ام دلم پر از ناله است

اشکم روی عکس تو می ریزد، شگفت زده ام

دیگر سوخته ام می خواهم دنیا فرو بریزد

تنایی، منو می بوکوده گونا - گیل آوایی

تنایی، منو می بوکوده گونا

شب هاچین گوره خوله یه. گاگلف ایتا اب کاکایی صدا ایجور ایجگره مانستن همه جایا دواره کی خیاله تومامه دونیایا هارای زئن دره. تنایی اوتاق کش می چوم کاغذانو عکسانا، میزه سر، هاتو قاقا بو داره. نانم چن ساعته مره هاتو واهیلا بوسته خیالا پرادا دارم. ایتا ایتا کاغذانا ارو اورو بوکوده دارم. جه هرتا می دیل کرا شواله کشه.

- نه نیبه! اتو اگه اعسکانه دوما بیگیرم ول گیرم! گورشا بم!

مره مره می مرا گمه، ایشتاومه. هی کس نه سا. سنگه جا صدا آیه جه آ خانه به آ پیله کی ایتا صدا نایه. هرکه دینی ایجور جوخوفته داره. زندگی بمرده زندگی یه. ایجور زندگی کی هم دوارستان دره، هم ایسا. هم نفس کشه، هم خفابو داره. جوخوفته زندگی یه، دمخته زندگی یه!

تا هاسا می چوما اوچه ییم تا عسکا فاندرستیم. نتانستیم! یانی نیارستیم اونه عکسا فاندرم. چوم دکفته دنکفته، ایجور گوروختیم. گوروختنی که هم ایسابوم هم نه سابوم. هاسایام هوتویم. ولی آیدفا ایستکان می داد فاره سه! پورا بو می کنار مرا واویلان بدا.

دیل هرتا تاره زخمه  مرا پرا گیفته بوشو. فرهنگ شریفه تار مخمله مانستن می جیجا بو جانا دیل بزه. مرا بال بزه. هاتو مرا خیاله باله سر بینیشانه پاک ابرانه مرا  ایجور ببرده  جه می آ زمانو مکان دوراکوده کی هی تا راه نمانسته جغیر از دیل پرا دان.

بازام مرا ول گیفتان دره. بازام ایجور مرا خو نیگاه مئن بیگیفته داره کی پاک تومامه دونیا خایه می سر فوگورده. آ عکسه دانه مرا ولا نوکونه. مرا ول گیره، مرا داغا کونه مرا هاچین گورشه کا کونه وای کی چقد می دیل بی تابه

فاندرم تی عکسا دیل هانده هوایی بون دره

تی خیالا سر بیگیفته هر جیگایی بون دره

شوندره پاک پاره ابرانا  دوارسته  خراب

مسته تی یاده کرا دیل چی بلایی بون دره

نیشتمه می ایستکانه امرا گم، بم زاره زار

عکسه قابا کش بزه می یار خودایی بون دره

سربنام فورشانه سر موجانه امرا بی قرار

دیله دریا گورشابو دریا سرایی بون دره

چوم کرا وارش بیگیفته دیم بوبوسته هیسته آب

تی چومانا نازا ده پاک گورشه کایی بون دره

آی دیلی غورصه تی قسمت بو همیشک از تی یار

فاندر آخه واهیله دیل گیل آوایی بون دره

گیلیکی چاردانه یان - گیل آوایی

گیلآواز " کوله دارای " - گیل آوایی

گیله مرده بوگو بیشتاو اونه داره مرا

کوله دارای.....کوله دارای.....کوله دارای....کوله دارای
هاچینه گردمه باغو بیجارای.....کوله دارای
نامو وارش کرا خوشکه بیجارای.....کوله دارای
ترا موران بزا ما بیجار کارای.........کوله دارای
آگه وارش نایه دیل بی قرارای........کوله دارای
هاتو خوردان درم غورصه بیجارای....
کوله دارای
کوله دارای
کوله دارای
بوگو خورشیدا وسته ده نتابان
مئ بیجاره گیلا آنقد نترکان
بوگو دیل آتشا خونه جه ابران
بوگو ابرانا تو واراش به واران
کرا سوختان دره مئ توم بیجاران
هاچینه آتشه می دیلو می جان
چوتو وا من فادم می قولو قرضا
نیهینه هیشکی ده می خاشه ورزا
چی بگم گوشنه یه می مورغو کیشکا
بمردم تا بیدم می زاکه اشکا
ده هاچین آتشم آخ کوله دارای کوله دارای
ترا موران بزا ما بیجارکارای
کوله دارای
کوله دارای
کوله دارای

نیدین می خندیانا گریه دارم، گیلسرود - گیل آوایی

رهایی امی دس نها تو چی گی = رهایی در دستان ماست تو چه می گویی

سرود گیلکی

گیل آوایی

نیدین می خندیانا گریه دارم گریه دارم
جه دسته آ زمانه گریه دارم گریه دارم
می دیلئ واهیله رایی ندارم گریه دارم
سیا ابرانه دس وا خون به وارم گریه دارم...گریه دارم...گریه دارم

چره تو تنها، من مره تنهایم یارای
بئ یه مئ امرا تو، تئ مرا آیم یارای
اگه تنها بیبیم
همه تان زارا بیم
شب سیا
گاب سیا
هرتا سگ هارا به
زندگی زارا به
گیله مرد
گیله زن
غورصه خوردن نیبه
اشکو ماتم نیبه
همه تانی واسی یارا بیم
ایدیلو ایصدا را دیبیم
دس فارس نا رهایی ویریز
تو می امرا نیبی
من تی امرا نبم
ایشکفیم
واشکفیم
خارا بیم(خوار)
را دکف
جنگلان سرپنایه
آمی جا جیگایه
نشا غورصه خوردن دمردن
نشا دوشمنه دس جوخوفتن
ویری
دس فارس نا رهایی
بنه دیمه رسمه جودایی
چقد گورشا بیم!؟
چقد فورشا بیم!؟
چقد سرفوکویانا خوردن!؟
نوخور لوفته ناکسانا
ده وسته دمردن
ده وسته گولی پوستا گیفتن جوخوفتن
ده وسته
ده وسته
ده وسته ویری
رهایی آمی دس ناها تو چی گی!؟

گیلغزل : هاچینه دسکلا زنی - گیل آوایی

رانای تو گی گب نزنای رانای-دردا بیدینو دم نزن رانای

پنج سرود گیلکی، این سرودها را به دوستداران هنر مردمی و بومی میهنمان معرفی کنید. با مهر: گیل آوایی

1

رانای

رانای تو گی گب نزنای رانای

دردا بیدینو دم نزن رانای

رانای دانی من آتشم رانای

از می مرام دس نکشم رانای

رانای مرا بردان درید رانای

شکنجه جیر کوشتان درید رانای

رانای ویریز رانای

دره سر نینیش رانای

خانه نینیش رانای

آی ویریز پاکون تی چومانای رانای

نامرد دینه تی اشکانای رانای

زاکان یاد گیریدی تی کارانای رانای

رانای ویریز رانای

دره سر نینیش رانای

خانه نینیش رانای

فارسی:

رعنا جان تو می گویی حرف نزن رعنا جان

درد را ببین و دم نزن رعنا جان

رعناجان می دانی که من آتشم رعنا جان

از مرامم دست نمی کشم رعنا جان

رعنا جان دارند مرا می برند رعنا جان

زیر شکنجه دارند می کُشند رعنا جان

رعنا جان بلند شو رعنا جان

کنار در[1] ننشنین رعنا جان

خانه ننشین رعنا جان

آهای برخیز چشمانت را پاک کن رعنا جان

نامرد اشکهای ترا می بیند رعنا جان

بچه ها از تو یاد می گیرند رعنا جان[2]
رعنا جان برخیز رعنا جان

کنار در ننشین رعنا جان

خانه ننشین رعنا جان

---

[1]  کنار در، منظور زنانی که سرِ کوچه، روی پاگردِ درِ ورودی خانه می نشینند گپ می زنند یا کار خانه مثل دوخت و دوز، پوست کندنِ باقلیِ یا پاک کردنِ برنج مشغول می شوند.

[2] بچه ها اشک ریختنت را یاد می گیرند,

2
ماسوله شورم بیگیفته

ماسوله شورم بیگیفته،

غم بیگیفته،

ماکلوانه سورخه گول بامو در،

شر شره وارشه کوهانه سر

انقده وا کار بوکونیم

بار بوکونیم،

صد تا درده امی جان بداریم،

هرچی کی دو ویم درمان نداریم

وای هر چی کی دو ویم درمان نداریم

او گرما گرمه بهار بو

فصله کار بو

سورخه جی سه تا زاکا بیگفته

پئره ماره دیلا غم بیگیفته

وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

مردومه دیلام پورا بو

غم جیما بو

مردومه  غما وا ول بیگیره

مرمر کاخانا آتش بیگیره

وای مرمر کاخانا آتش بیگیره

 فارسی:

ماسوله مِه گرفته، غم گرفته

گلِ سرخ در ماکلوان[1] در آمده

بالای کوه شُرشُر باران می بارد

آنقدر باید کار بکنیم

بار بکنیم

صد درد در جانمان داشته باشیم

هر چه که بدویم درمان نداشته باشیم

وای که هر چه بدویم درمان نداشته باشیم

( بدویم منظور به هر دری زدن/تلاش کردن)

آن گرماگرم بهار بود

سه تا بچه سرخک گرفتند

دلِ پدر و مادرشان غم گرفت

وای دلِ پدر و مادرشان غم گرفت

 دلِ مردم هم پُر شده

غم جمع شده

غمِ مردم باید شعله بگیرد

کاخهای مرمر آتش بگیرد

وای کاخهای مرمر آتش بگیرد

---

[1] ماکلوان نام روستایی بین فومن و ماسوله است.

3

شو / از م. راما

شو شو شو

شوی استبداد آخر گوذرنه

وای

آخر گوذرنه

خو خو خو

خوی بیچارگان ایروز پرینه

وای

ایروز پرینه

ایشو بوشوم روخونه

ستاره ما دوخونده

بوته ایشو نمونه

بوته ایشو نمونه

فارسی:

شب شب شب

شبِ استبداد آخر می گذرد

وای آخر می گذرد

خواب خواب خواب

خوابِ بیچارگان یک روز به بیداری می رسد

وای به بیداری می رسد

یک شب رفتم رودخانه

ستاره مرا صدا کرد

گفت این شب نمی ماند

گفت این شب نمی ماند

4

رهایی امی دس نها تو چی گی / گیل آوایی

نیدین می خندیانا گریه دارم گریه دارم
جه دسته آ زمانه گریه دارم گریه دارم
می دیلئ واهیله رایی ندارم گریه دارم
سیا ابرانه دس وا خون به وارم گریه دارم...گریه دارم...گریه دارم

چره تو تنها، من مره تنهایم یارای
بئ یه مئ امرا تو، تئ مرا آیم یارای
اگه تنها بیبیم
همه تان زارا بیم
شب سیا
گاب سیا
هرتا سگ هارا به
زندگی زارا به
گیله مرد
گیله زن
غورصه خوردن نیبه
اشکو ماتم نیبه
همه تانی واسی یارا بیم
ایدیلو ایصدا را دیبیم
دس فارس نا رهایی ویریز
تو می امرا نیبی
من تی امرا نبم
ایشکفیم
واشکفیم
خارا بیم(خوار)
را دکف
جنگلان سرپنایه
آمی جا جیگایه
نشا غورصه خوردن دمردن
نشا دوشمنه دس جوخوفتن
ویری
دس فارس نا رهایی
بنه دیمه رسمه جودایی
چقد گورشا بیم!؟
چقد فورشا بیم!؟
چقد سرفوکویانا خوردن!؟
نوخور لوفته ناکسانا
ده وسته دمردن
ده وسته گولی پوستا گیفتن جوخوفتن
ده وسته
ده وسته
ده وسته ویری
رهایی آمی دس ناها تو چی گی!؟

فارسی:

خنده هایم را نبین گریه دارم گریه دارم

از دست این زمانه گریه دارم گریه دارم

دلم سرگشته است راهی ندارم گریه دارم

از دست ابرهای سیاه باید خون ببارم گریه دارم گریه دارم گریه دارم

چرا تو تنها من هم تنهایم یار جان

با من بیا تو، با تو می آیم یار جان

اگر تنها باشیم

همۀ ما زار می شویم

شب سیاه باشد، گاو سیاه  باشد [1]

هر سگی هار می شود

زندگی زار می شود

گیلمرد، گیلزن

با غصه خوردن کار درست نمی شود

با اشک و ماتم کار درست نمی شود

همه باید یار بشویم

یک دل و یک صدا بشویم

رهایی در دسترس است برخیز

تو با من نباشی

من با تو نباشم

می شکنیم

از هم،  درهم می شکنیم

خوار می شویم

راه بیافت

جنگلها سرپناهند

جا و پناهگاه مایند

نمی شود غصه خوردن و خفه شدن

نمی شود از دست دشمن پنهان شدن

چقدر داغ بشویم!؟

چقدر خاک بشویم!؟

چقدر سرکوفت خوردنها را بشنویم!؟

مِنّتِ ناکسان را نکش

بس است خفه شدن

دیگر بس است تمنا کردن، پنهان شدن

دگر بس است

دگر بس است

دگر بس است برخیز

رهایی دستِ ماست   تو چه می گویی!؟

---

[1] یک کنایه گیلکیست از نادانی و غارت شدن و هر کسی به جان آدم افتادن است/ یا به معنی کسی به کسی نیست!

5 

گیله مرده بوگو بیشتاو اونه داره مرا / گیل آوایی 

کوله دارای.....کوله دارای.....کوله دارای....کوله دارای

هاچینه گردمه باغو بیجارای.....کوله دارای

نامو وارش کرا خوشکه بیجارای.....کوله دارای

ترا موران بزا ما بیجار کارای.........کوله دارای

آگه وارش نایه دیل بی قرارای........کوله دارای

هاتو خوردان درم غورصه بیجارای....

کوله دارای

کوله دارای

کوله دارای

بوگو خورشیدا وسته ده نتابان

مئ بیجاره گیلا آنقد نترکان

بوگو دیل آتشا خونه جه ابران

بوگو ابرانا تو واراش به واران

کرا سوختان دره مئ توم بیجاران

هاچینه آتشه می دیلو می جان

چوتو وا من فادم می قولو قرضا

نیهینه هیشکی ده می خاشه ورزا

چی بگم گوشنه یه می مورغو کیشکا

بمردم تا بیدم می زاکه اشکا

ده هاچین آتشم آخ کوله دارای کوله دارای

ترا موران بزا ما بیجارکارای

کوله دارای

کوله دارای

کوله دارای

تی سره کُورا بیگیفته می خیال پاک لاتا بو- گیل آوایی

22فوریه 2012

تی سره کُورا بیگیفته می خیال پاک لاتا بو

دیل می شین جوم جوم دکفته لاب کرا ده زاکا بو

روزو شب ناره مره توفیر بی تو روزیگار

پاک زالاش بارده تی دیئنه روزیگارام قاقا بو

فاندر آخه بی تو ده می کار بوبوسته واهیلی

واهیلا بو توره دیوانه هاچین حایرانا بو

گاگلف می ایستکانا گم جه می بشکسته بال

لانه کش قولقا زه چوم ارسو پورا بو آبا بو

وای چقد گورشانا تی ناجه مرا بون پیله لات

آخ دمرد دیل تاسیانی ونگ بزه ونگ ناکا بو

کش بزه یاد بخاندم دیلمانی ارسو وار

یادباوردم تی مرا خاندن خوروسخان دابا بو

آ دمرده روزیگارام ول بیگفتا رادواران فو بزه

ول بیگفته گورشه کا جنگل واسوخته دارا بو

گیل آوایی دیلسوجان واشکسته تور ترکمه  لات

تاب ناورد دوری، شوالا ول بیگفت داغانا بو

......

اشعره می یان اشانا تانیدی بیگید چیسه؟

1-     سره کُور، 2- جومجوم، 3- دکفته، 4- زاک، 5- زالاش، 6- قاق، 7- فاندر، 8- واهیل،

9- تور، 10- هاچین، 11- گاگلف، 12- قولقا زه، 13- ارسو، 14- گورش، 15- دمرد، 16-ونگ

17- ناک، 18- داب، 19- واشکسته، 20- فو، 21- ترکمه، 22- شواله، 23- ول، 24- رادوار

آموندری تی مرا ایپچه او دلارا باور-گیل آوایی

دوستان و یاران گرامی
کانال پیشین من با بیش از 273 ویدئودر یوتیوب از دسترس خارج شده است و کانال تازه ای راه انداخته ام که امیدوارم از بلایای عینی و مجازی! در امان بماند. به مرور ویدئوهایی در کانال تازه بارگذاری خواهم کرد.
با مهر
گیل آوایی

سپتامبر 2004هلند

آموندری تی مرا ایپچه او دلارا باور

ایتا پیچه ککجو ولگه سیر کوارا باور

آموندری کرا صحرا دکف بزن کیشخال

بازین مره بتانستی او عطر خاکا باور

بوشو بیچین ایکشه تو چوچاقو خالی واش

زمین طیاره میان مئ کوچیکئ یادا باور

آموندری مره فورشانه جان باور پیغام

جه بادو شورم و دریا می خاطراتا باور

آموندری بوشو اول بگرد آمی باغا

بازین مره ایتا موشته ولش گومارا باور

آموندری تو واکون صوندوقه لیباسانا

تره میرم مره ایپچه او عطره نابا باور

آموندری تو باور هرچی از می گیلانه

ایموشته سرده پلایو مئ قالنهارا باور

اگه تانی تو بگرد شنبه بازار و بولوار

بازین جه موسیو مره ایپچه زهره مارا باور

گیل آوایی همیشک چوم برا ایسا قاقه

خراب ببه آ ولایت مره می خاکا باور

پیام به خوانندگان گرامی - گیل آوایی

خوانندگان گرامی
درود بر شما
کانال من در یوتیوب با همه ی ویدئوهایی که منتشر کرده بودم به دلایلی که برایم اصلا معلوم نیست، بسته شده است. تماس با یوتیوب اینکه بتوان چند و چون ماجرا را پرسید، برایم مقدور نبوده است. از این رو تا پیدا کردن راهی برای حل این مشکل، کانال ویدئویی من در یوتیوب در دسترس نخواهد بود. اگر چه بسیار دلگیر و از چنین برخوردهای ناروا و نابرابر عصبانی ام. در وطنمان آن چنان هیولاها حکم می کنند و در جهان مجازی هم این چنین!
کسانی که مایلند یا می توانند یاچگونگی آن را می دانند، به یوتیوب اعتراض کنند، شاید راهی ممکن شود.
با مهر

گیل آوایی

ترا می چومه جا فان در کرا باهارا بیدین= خودت را از چشم من نگاه کن بهار را ببین - گیل آوایی

17فوریه 2012
ترا می چومه جا فان در کرا باهارا بیدین

دو تا بنفشه مثاله ایتا خومارا بیدین

هاتو کی خنده تیشین ایشکوفه مره بم قاق

تی خنده تی دیمه سر پاک گوله باهارا بیدین

می چومه جا تی چوما واستی فاندری جانه یار

کی دریا مئن کرا خورشیده بی قرارا بیدین

تی راشونو می ایسان راشی چوم برایی وای

تی کتله کتله صدا جا می اینتظارا بیدین

هاتو کی غمزه مرا تا دواری جه می کنار

می دیله زئنه تی واستی  تو ایله جارا بیدین

تی گیسو یا کی فادی باده دس بی ده غوغا

بجانه رقصه مانستن بجه بیجارا بیدین

ترا نانم چی بگم تو چیسی چی یی بی تا

بی یا بی یا میچومه جا می چومه یارا بیدین

گیل آوایی خوره بی شات هاچین کرا خوره تاب

بوشو جیوانی هاچین گه می یاره غارا بیدین

فارسی

خودت را از چشم من بنگر، بهار را ببین

دو تا بنفشه مانند یک خمار را ببین

همچین که خنده ات می شکفد، مات می شوم

خندۀ تو بر لبانت درست گلِ بهار را ببین

از چشم من، باید چشم خودت را بنگری یار جان!

که میان دریا انگار خورشید بی قرار را ببین

راه رفتنِ تو، سر راهت ایستادنم چشم انتظار، وای

از صدای دمپایی چوبی ات انتظار را ببین

همچین که با غمزه از کنارم می گذری

طپشِ دلِ من برایت، صدای یاوران را ببین

( ایلجار گروهی ست از دوست و آشنا که برای انجام کاری همراه می شوند)

گیسویت را که به دست باد می دهی غوغا می شوی

مانند رقص برنجزار، برنجِ شالیزار را ببین

ترا نمی دانم بگویم که هستی چه هستی، بی تایی( بی همتا)

بیا بیا از چشم من یار مرا ببین

گیل آوایی بیهوده مانند ...... تاب می خورد

( جای نقطه چین یک وسیله بازی کودکانه است که چیزی مثل شلاق می زنند و آن را می چرخانند. فارسی اش یادم نیست نمی دانم اما گردالو اسم گیلکی اش است!)

جوانی رفت بیهوده می گوید یارغار مرا ببین

وختی کی ول گیفتان درم تو می شوالا فان دری-2- گیل آوایی

وختی کی ول گیفتان درم تو می شوالا فان دری
وختی زالاش اردان درم تو می پیالا فان دری

وختی اورشواره هاچین گورشم جه هر تا بی وفا
لیسکا بو پاک لوچان زنی می سر بنالا فان دری

وختی فوتورکه غم مرا واهیلا بم بی سرصدا
تو نه بیده بشناخته پاک واشکسته خالا فان دری

وختی که آیو نالا بم قاقا به هر کی از می کار
تینتیر آیی پاک رادوار می ارسو مالا فان دری

وختی بمه بی شاخه بال، ولگه مانستن دسته باد
دتترانی زخمه زبان می بخته تالا فان دری

وختی تی دئنه بال زنم تی راشی ارسو وارگانم
لوچان زنی شی بی وفا بشکسته بالا فان فاندری

وختی گیل آوایی توره جه تاسیانی از خو خاک
دور دوره شر لوغاز خانی اسال اوسالا فان دری

برگردان فارسی:
وقتی که دارم آتش می گیرم، شعله های مرا می نگری
وقتی از تشنگی له له دارم می زنم، پیاله مرا می نگری
وقتی آشوب فریاد است داغ می شوم از هر بی وفایی
لوس می شوی رویت را بر می گردانی، سر به ناله گذاشتنم را می نگری
وقتی غم یورش می برد مرا، پریشانم بی سروصدا
تو نه دیده نه شناخته، بال شکسته ام را می نگری
وقتی که آه و ناله هستم و هر کسی حیرت می کند از کار من
دُور بر می داری برای من پی در پی، ردِ اشکهای مرا می نگری
وقتی بی شاخه و درخت می شوم، مثل برگ در دست باد
به رگبار زخم زبان می بندی، طالع بخت مرا می نگری
وقتی برای دیدنت بال می زنم، اشک در مسیر رفتنت می آویزم
رویت را برمی گردانی بی وفا، بالِ شکسته را می نگری
وقتی گیل آویی دیوانه است از دلتنگی برای خاک خودش
دور دور کُر کُری می خوانی، این سال آن سال را می نگری

جه داغه انهمه پرپر بوبوسته حایرانم - گیل آوایی

بی چاکون واکونه،

دیماه 1390

جه داغه انهمه پرپر بوبوسته حایرانم
هاچین دکفته حریفه دمرده ویرانم

چی خاستیمی چی بوبوسته بامو بلا امی سر
هیزار هیزار بوبوده سربداره ایرانم

چی آتشی بو دکفته تومامه سرو قده جان
جه پاک چینا بو امی جنگلانه گریانم

بایید گولازه حریفانه بوبو کرا بیداد
هانه واسی فوقوسم تا آخوند دتتررانم


ا وخت اگه ایتا میرزا، اسا همه میرزا
ویریز فودار فوسوجان دونیایا جیگیرانم

اوشان کرا اودوشد ویشتایانه بی سامان
چقد بیشیم سره دار تا ترا دپرکانم

گیل آوایی کی دمرد غورصه جا کونه فریاد
گولازه امرا گویه جان فدای ایرانم