دوکتور پامودور با پینیک دوج/گیلداستان - گیل آوایی

دوکتور پامودور با پینیک دوج

نهم آوریل 2009

 

-     پاک خربستگایا مانه. هاچین سگ خو صابا نشناسه. هر که دینی خو کلا کاره. هاتویام پوتاره مانستن شونو امونا درید. هیشکی نانه چی واستی آتو سرسام بیگفته دو وستاندره.

ایتا پیچه چادره پره مرا خو هیستابو پیشانه خوشکا کوده، پیله کانه سر بینشته. خو مچ چا پاکوده پسی بوگفت:

-         می چکره ده قو وت ناره. پاک دمردان درم. چقد یکشی واسی هیزارتا را بشم. چره آ - خودا آدمه جانا فانگیره آخه.

آفتاب خیاله هاچین ول گیفتان دوبو. سایه دیمه ایچکه فوفوسته یخ دربهشته سر، گرزکان مهمانبازه دیبید. راه دوار هیشکی نیارستی اوشونه دمه چک بشه.

ایتاپیچه خو دور برا فاندرسته. بیده مش تقی خو چارچرخه سر ایتا برزنت واشاده داره، اونه کنار چارپایه سر هف پادشایا خواب دئن دره.

خو چادر پره امرا خورا باد بزه. لل پر نزه یی. زلزله تبریزی داره سر یکبند خندان دوبو. چی چی نی بامو بینیشته داره لچه، زلزله خورا جیگیفته.

کاس آقا پالان دوج، دوکانه درا بیجیر باورده، بوشوبو ناهار. کبلعلی پینیک دوج سایه دیمه، ایتا واچرده شلوارا سربسر نهان دوبو. اونه گردنه سر کولکه باورده قیطانی نخ، والای خوردی. هاتو کی خو سرا واگردانه مش تقی چارچرخا فان دره، ایتا گرزک بینشته اونه چانه پس. ایدفایی پینیک دوجه داد در بامو. خو راسته دسا مرا بزه خو چانه پس! ایجور کی اونه فاله ریکابی جه اونه شانه تا اونه بازو بامو بیجیر.

پیره زنای فیللی مرا خو لبانا هیستا کوده. ایتا پیچه اپا اوپا بوکوده خو چادورا والای بدا. پینیک دوج هاتو کونامجان گودیو های خوره خوره فوش دایی. مش تقی خوابه جا دپرکسه تا بایه ایچی بگه قاقا بوسته بیده کبلعلی شتراخ بزه خو چانه پسا! هاتو خو واکوده وانکوده چومانه مرا کبلعلی یا فاندرست.

پیره زنای پینیک دوجه داده مرا ویریشته بایه بیدینه چی بوبو. هالا هیچی نوگفته بو کی بیده پینیک دوج گرزکا فورانن دره. بفامسته کی گرزک پینیک دوجا بگشته داره.

دوکتور پامودور خو کوچی چمدانا دسه مئن ولای دانه مرا، کبعلی یا دوارست. هوتو کی خندادوبو کبلعلی مارا فوش بدا یو بازین خنده کونان جه اونه دوکانه ایتا کتل اوساده بوشو سایه دیمه کبلعلی دمه چک بینیشته. خو دسمالا جه کوته جیب بیرون باورده هاتو کی خو دیمپرا پاکودان دوبو، کبلعلی ایجور چاربداری فوش بدا کی دوکتور پامودور دو بالا بجسته.

کبلعلی یا گه:

-         ا....خجالتام خوب چی یه پسر! هاتو ایتا شوخی تی امرا بوکودم تی پالانا تاوه دای شونده کله!؟ آخه تی...

کبلعلی بوگوفت:

-         آخه جاکش انهمه جا صاف بنایی بامویی...

دوکتورپامودور کی حیسابی جوش باورده بو گه:

-         ا.......بازام فوش دان دره خجالت نکش.....

کبلعلی حواس ننا بو کی دوکتورپاموره چی اونا بوگفته داره، خو حرفه دوما بیگیفته، بوگفت:

-     آ دورسفته شلوارام کی ده هرجایا دس زنی دکفه ادمه گردن، ده پاک واکفتمه! بازین بیدین آخه انهمه آدما بنا بیگیفته می یخا... من خاره هر چی......

پیره زنای خو رو بیگفته. کبلعلی یا ده نیارستی فاندره. هاتو چادور پرا فاکشه بو تا خو مچه سر. بازین دوزه پیچا مانستن دوکتور پامودرا نیگا بوکوده بیدینه کی اکه خو دسا بیجیر آوره نیهه کبعلی گوشه کون.

خود دیله مئن بوگفته:

-         آ گرزکام کون برانانه دوما داره! یا پابراندانا وا بگزه یا کی بیچاره پینیک دوجا!

دوکتور پامودور، کی اونا کارد بزه بی خون نامویی، ایدفایی ایجور چک بزه کبلعلی یا کی کبلعلی پاک چنگرا بوسته. پاره شلوارا جه خو زانو بنا بیجیر، بیگیفته خو جولا، خیال کونی کی ده پاک گورشا بوسته بو. تا بایه ایچه بگه، دوکتور پامودور ایتا ده دخشارده. کبلعلی تا دس ببره کتلا اوسانه بزنه دوکتور پامودوره سر، مش تقی کی ویریشته بو، ده بودو بامو کبلعلی ویرجا اونه دسا بیگیفته. واورسه:

-         آ زباله مئن! تورا بوستیدی! چیسه شمه را!؟ پاک ترکمه زاکانه مانستن دکفتیدی همدیگه جان! ا..... زاکیدی مگه!

کبلعلی هیچی نوگفته، دوکتور پامور بداد بامو:

-         خجالت نکشه! هاتو هرچی انه داهان دره فوکونه بیرون! آخه..

مش تقی بوگفته:

-     شوما کی همیشک فانرسه، فوش دانه ره، همدیگه مرا پاک موسابقه دارید! اسا چی بوبو ایمروز غیرت شیمی شین گول بوکوده داره!؟

کبلعلی ولناشته دوکتور پامودور ایچی بگه، مش تقی حرفه من دکفته بوگفت:

-         ا...برا...............ایجور مرا بگشته خار.....خیال کونی تمامه می جانا گورشا کوده! بازین چوتو....

دوکتور پامودور مش تقی یا ولناشته حرف بزنه. هاتو داده مرا بوگفته:

-         بیدین آخه بازام فوش داندره جاکش! آخه چره آنقد فوش دی!؟

مش تقی تا بایه کبلعلی یا بگه کی تی داهانه بدار ده چره انقد فوش دی آخه، کبلعلی گه:

-         فوش دم کی دمه ده برا... مگه آ جاکش پاسبانه!؟ فوش دانه ره مالیات وا فادام!؟

دوکتور پامودور داده مرا بوگفت:

-         تی خاخورا.............. ایدفا ده فوش بدی تی مارا....

کبلعلی دکفته دوکتور پامودوره حرفه مئن بوگفت:

-     آخه جاکش.... بتو چی!!! گرزکام نشا ده فوش دان! تو گرزکه وکیلی!؟ بتو چی!؟ من خایم تا می دیل خایه گرزکانا فوش بدم. اصلن خایم از ایمرو مگسو پشه یو سگو پیچایام فوش بدم! بتو چی! من خاره هرچی دوکتور پوکتور پامودورا.....

دوکتور پامودور ایجور خنده بوکود کی مش تقی قاقا بوست. پیره زنای تازه فارسه بو سرپایینی. واگردسه بیدینه چی بوبو کی دوکتور پامودور آتو خندا کودا بو.

مش تقی ده هاتو خوشکا بو دوکتورپامودرا فان درست. کبلعلی چارپایا بنا بیجیر، بوگفت:

-         تی مارا....چکا بزه یی تره خنده یام کودان دری! مره ولا کون مش تقی تا آ خار.....

مش تقی بوگفت:

-         وا بدن تونام. خجالت بکش! ده وسته!

دوکتور پامودور، جولو آیه کبلعلی یا کشا گیره، هاتو چلسک چلوسک اونه رویا خوشا ده.

مش تقی خو دیله مئن بوگفته:

-         آمی دوکتورپامودورام کوسخولا بو داره! بیچارا چکا گیفته پسی اسا اونا خوشا داندره!

کبلعلی هلا هیچی نوگفته بو کی دوکتور پامودور بوگفت:

-         من فکر بوکودم مرا فوش دان دری!

مش تقی واورسه:

-         پس کبعلی که فوش دان دوبو کی!؟

کبلعلی بوگفته:

-         بتو چی!؟ تونام خایی مگه....

دوکتور پامورد اونه حرفه مئن دکفته، مش تقی یا بوگفت:

-         گرزکا فوش دان دوبو! نه مرا!

کبلعلی کی خو جولا دس زن دوبو، داد بزه:

-         آ گرزکا دینی چوتو مرا گورشا کوده بی صاب!

مش تقی هاچین خنده جا خو شکما بیگفت . دوکتور پامودوره چوم جه ارسو پورا به انقد کی خنده بوکود.

کبلعلی بوگفت:

-         گرزک مرا بگشته، تونام مرا دخشاردی! هاچین هیچی ره! بازین بوگو نگم خاره آ دارا دوتا آغوز باوره هردوتا .....

سه تایی خنده کونان مش حوسینا دوخادید سه تا قندپالو باوره .

پیره زنای ده بمانسته بو کی چه بوبوسته داره. هاتو بفیکراشوبو کی ایتا نیسان تا دوکانانه نو دانه لب بار داشتی ، بوق بزه. پیره زنای خورا فاکشه دیفاره کش. نیسان والای خوران، جه اونه نیگا دورا بو. پیره زنای دو واره را دکفته. هاتو خو چادره مرا خورا باد زئن دوبو یو آبلاکو مانستن شون دوبو.

 

 

هان

9 آوریل 2009 

گیلداستان خوروسخان با ترانۀ خروسخوان از جاودانه یاد احمد عاشورپور - گیل آوایی

خوروسخان/گیلداستان 

انتشار: شنبه 15- آبان-1389

 هاچین مرا شه بزه بو. چفه عرق آسمانا چوم بودوخته مره بوسوج واسوجا دوبوم.

میدیل هاچین بیرون آمون دوبو. سره سام بیگیفته بوم. لیباسانا های اطرف اوطرف ایتا اویتا کودیم. آینه کنار می مویانا شانه کودیم های شوییم اموییم دو واره مرا فاندرستیم. می سرا بوشوسته پسی می مار تیانا نهاندوبو شکافه مئن. ایتا پیله شکاف کی هامه چی اونه مئن نهابو جه تیانو تشت بیگیر تا خکاره یو سوان پالانو قازان و پیله ملاقه یو کچه یو کتل. مرا زیرزیریکی فاندرست. ایجور کی مرا ناز دان دیبی لبه جیر ایچی زمزمه بوکود. مره ننانم. می شلوارا کی تازه اوتو بوکوده بوم دوکودم. تازه بوشوسته پیرانا ایتا پیچه والای بدام بازین اونه یخا صافترا کوده دوکودم. راه دکفتم بوشوم مدرسه هاتو ول گیفتان دوبوم.

قرار ناشتیم. بیدم نتانم مدرسه به سم. ناظمه چوما دور بیده جه مدرسه جیویز بزه بوشوم می کوره که مدرسه ور،جه  دیفارکنار ایتا گیل گوده بزم پنجره شیشا ایجور کی تومامه دختران جه پنجره بیرونا فاندرستید. بازین مرا دیفاره کش قایما کودم کی نیدینید من گیل گوده بزم مدرسه پنجرا. می کوره جه من لات تر، جه مدرسه بوگروخته، دو تایی راه دکفتیم.

خیاله کی انهمه سالان دنوارسته بو، سیا بلا امه را فونترکسه بو. هامه چی هوتو هو سالانا مانستی.

خیاله کی هاسایه. نانم روخانه هیسته واشانه سر شون دوبیم یا اینکی بیجارمرزانا یا دریاکنار شله فورشانه سر. هاتو مره خوشخوشانی می یارکه مرا بال به بال شانه به شانه کیتبانا امی بغله جیر بزه یو دونیایا پاک بیگیفتی بیم. باد نازه مرا واشانا رقصانه یی. چیچینی ولوله زاکانه مانستن کوروپی پرا گیفتیدی بازین ایتا جا فوروز آمویید. هاچین خیاله کی سنفویه باغو بیجار و باهارا هارای کودان دیبید.

دونیا امی شین بو. هیکسو هیچی یا نیده ییم. می کوره نازه مرا پابپا می مرا اموییو مویانا فادابو باده دس، دیلبری کودان بو. یارا کش بزه یو اونه افشان بوبو مویانه مئن آویرابو خاندان دوبوم:

خروسخوان[1]

بو من و اون مست و مستانه

دور از چومان یگانه و بیگانه

تا کوه دامن بوشوییم شانه به شانه

زیر داران سبزانه سر چشمه یه لب

خوش بینیشتیم رو به خاور

دیم بر دیم بیم بیده ییم آسمانا سورخا بوسته ول بیگیفته یار بزه داد آتش آتش

مه داره با ول کشاش کش

آسمان آتش بجانه

اون مگه از عاشقانه

نازنینا بوگوفتم اون می اومیده سویه

آینه داره تی رویه

آفتاب خیزانه آفتاب خیزانه

بیجارانه بج قد بکشه پاک ایتا دریا خلسه بوشو آرامه موج زه ییدی. برنجه عطر تومامه جایا دوارسته بو. کلاچان خیاله بوگروختی بید میدان فادابید چیچینه نا. برنجانه وسط ایتا مترس چیچینه نه دیلا ترکانن دوبو. ایتا واچرده کولا اونه سر، موشته کولوش جه اونه دورسفته آسین بیرون بامو، پیرانه پولوکانام گاگلف بکفته اونه پیرانه پره هاتو ایتا ور بوجور ایتا ور بیجیر جلاسته بو. پاک ماسکا مانستن برنجانه وسط یلانچی پالوانی کودان دوبو. می کوره کام اونه بیده پسی ایجور خنده بوکوده کی خیاله تومامه برنجان جه رقص دس بکشه قاقابوسته اونا فاندرستان دیبید. منام کرا کرچ کرچ تومامه برنجانا سوسو دان دوبوم کی می قشنگه جانه یارا مرا شوندرمو اتو کی قاقابوسته داریدی، می یاره می جانه می عشقه. هاتو گولازه مرا دس بنا می یارکه شانه سر ایجور کی اونا دیل بزه بیم، شون دیبیم. جه می پاجیر ایتا گوسکا جستن کونان شیرجه بوشو روخانه توله آبه مئن. بیجارا دوارسته، پرچینه پوشت مانده صدا هاچین عالمه گوشا کرا کودان دوبو. هاتو مره بوشوبوم او سالان کی زمینه سر گولازه مرا پا ناییم، ایدفایی شهرداری آشغالی ماشین ایجور سر و صدا بوکوده کی دو بالا بجستم. مرا هاچین شه بزه بو. چفه عرق آسمانا چوم بودوخته مره بوسوج واسوجا دوبوم. می خانه دم داره سر کشکرته لانا فاندرستم. درختان تی تی بزه بید. آسمان هاچین ابریشما مانستی. شهرداری آدمانه سر و صدا کی هولندی بوگو بیشتاوا دیبید مرا جه انهمه خیال دپرکانه ده. شه بزه مره ایتا دنیا ناجا آه بکشم. وای من کویه ایسام! کویه آویرا بو دارم!؟

 

هان

---

[1] خوروسخوان دو زبانی بخوانده بوبوسته داره کی جه آمی همیشه زنده یاد عاشورپوره. اترانا زنده یاد جهانگیرسرتیپ پورگیلیکی بوگفته داره یو بازین اونه فارسی یا عاشورپور بوگوفته.

ماسوله شورم بیگیفته - گیلداستان - گیل آوایی

 

ماسوله شورم بیگیفته/ گیلداستان

داستان گیلکی بدون برگردانِ فارسی

سوم فروردین 1390

 عکسانا هاتو ایتا ایتا فاندرستان دوبوم. مره قاقا بو هرتا عکسه مرا ایجور مره ول گیفتیم. ول گیفتنی کی مرا بردی سالانه هیزارتا یادو خاطره یو آتشه مئن راه یافتنو جه آتش دوارستن کی ایساییم هالا. یاده مرا تومامه روزا سگه جان کندان دیبیم. مگه ایتا دوتا بلا امی سر فوتورکسه بو! هرتا ایتا گورخانه مانه سن تومامه امی جانا دوارسته بو. محله زاکانا بوگفتیم کی جوما صوب نوبوسته شیمی کو. امی کار بوبوسته بو کی زاکانا ایجور امی دور جیما کونیم. هرتا یام ایتا دونیا صافو سادگی داشتیدی مثل ایتا الماس که واستی تراش بخورده بید.

محله کومیته جه امی دس ذلله باموبید اخرام نفامسته بید کی چی به چی ایسه. اطرف دیفارانا پاکا کودیدی اوطرف دو واره جه اشانه ایمام بیگیر تا کوشتو کوشتارا هاوار کودن پورا بوستی. کومیتی چی یان گفتیدی کی آخه ا محله زاکان همه تان سوسولیدی ا شوعارانا کی نیویسه!؟

خاشه کا تازه ترمیناله مئن تحویل بیگیفتمو باوردمه بخانه. خانه یام کی چی بگم هاچین ایتا دورسفته خانه کی کیربیت قوطی مانستن تته رج دیچه بید. شاهینو اردشیر و جهانگیرا م باموبید تا آفتاب نتابسته بیشیم کوه.

صوب هالا هفتا پادشایا خواب دئن دیبیم کی ایبراهیم کوله پوشتی بنا خو دوش پیله کانانا بامو بوجور و داد و فریاده مرا همه تانا جه خوابه ناز دپرکانه.

خوابه جا ویریشتیم. هر کی تونداکیتی خو سرو صورتا بوشوسته یو لیباس دوکوده راه دکفتیم. میدانی یا دوراسته اوتوبوسه رافا خیابانه کنار پا به ساییم هالا امی لبله بیجیر ناموبو که اوتوبوس فارسه یو همه تانی سوارا بوستیم. جهانگیر هرچی بیلیط داشتی فادا راننده یا بوشوییم اوتوبوسه آخر بینیشیتم. اوتوبوس هاتو ناله کونان و اهم اهم کونان سربالایی یا واچکستی یو شویی بوجور تا اینکی فاره سه ییم سه رایی اوین. پیادا بوستیم.

درکه کم کم شولوغا بوستان دو بو. دسته دسته آدمان آمون دیبید. اردشیر بوگفته:

- اشانا کی دینی هاچین خوشانا پرکانیدی. هاتو دو قدم نامو ایسه ده ایتا پیچه لات بازی بیرون آورده بازین موشته خاکه مانستن که باده دس دکفه، همه تان آویرا بده. هاچین گرده خاک کونه ده! هان!

هالا خیلی بمانسته بو کی فارسیم پلنگچال. هاتو پوتاره مانستن کویا وچکسته شون دیبیم بوجور. مره خواندان دوبوم:

 ماسوله شورم بیگیفته

غم بیگیفته

ماکلوانه سورخه گول بامو در

شور شوره وارشه کویانه سر

وای شور شوره وارشه کویانه سر

 می پا ایتا سنگا بیگفته کم نهابو کی دگرا بوخورم بکفم دراز دراز سنگانه سر کی مسعود می بالا بیگیفته بوگفته:

-  شون دیبی یا!!!

 ایتا لبخند بزمو می رایا بیگیفتم. جهانگیر ده هاچین سگه حاجی فرجه مانستن خاستی همه تانا واکفه ایدفایی جهانگیره صدا بیرون بامو کی :

- ده نخواییم ایتا پیچه به سیم امی نفس بوجور بایه!؟ من ده هاچین واکفته دارم. مسعود خو کوله پوشتی یا ایتا پیچه جابجا بوکوده یو بوگفته خاب بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.

 واگردستم می پوشته سرا فاندرستم. درکه جه خاب دپرکستان دوبو. چراغان ایتا ایتا خاموشا بوستان دیبید. آفتاب گاگلف جه داره شاخو ولگ سوسو زه یی خیاله کی رقصا دوبو. همه تان ایجور کی زالاش باورده بید مسعوده لبلا بیگیفتده کی بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.

ایبراهیم کی همیشک دیمیشتنه ره یام دنگو فنگ داشتی بوگفته ایتا پیچه ده بشیم بوجورتر ایتا قار ناها کی تانیم اویا ایتا آتش چاکونیم چایی بنیم صوبانه بوخوریم.

همه تان خیاله کی هاچین ده امی نفس به شوماره دکفتان دیبی،  فاکش فاکش بوشوییم کویا بوجورتر. ایدفایی بیده ییم ایبراهیم خو رایا کجا کوده شون دره بیجیر.

مره می خیالا وامختان دوبومو هرتا مرا ایجور پرا گیفتیم. همه جا ایسابوم هی جایام نه سابوم. مره مره هاتو زمزمه کودان دوبوم:

 او گرما گرمه بهار بو

فصل کار بو

سورخی جی سه تا زاکا بیگیفته

پئره ماره دیلا غم بیگیفته

وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

 مسود واورسه:

- انا تا هاسا نیشتاوستم. کی بخانده داره؟

- نانم!

- جه کی یاد بیگیفتی؟

- زاکان زندانه مئن خاندیدی بازینام ده هاتو جیما بوستنه وخت بخاندیدی هیشکی یام نوگفته جه کی یا کویه ایسه.

- تا اخر دانی؟

- اصلن نانم اولو آخر کویا ایسه هاتو می یاد بمانسته داره منام گاگلف مره خانمه.

- دو واره از اول بخان.

 تا بایم بخانم بیدم ایبراهیم پاک آهو مانستن سراجیری یا بوشو بیجیر، روخانا دوارسته اونه اویتا کوله سر خو کوله پوشتی یا بنا بیجیر همه تانا ایشاره بزه بایید

ایجور کی خیاله تازه نفس بیگیفتی بیم، هامه تانی وازو ولنگه مرا دو شوماره بوشوییم روخانه اوطرف. ایتا کوچی قار ناهابو کی اونه بیجر، روخانه بوجورتر ایتا کوچی آبشار خو مویانا پریشانا کوده غمزه فوروختی.

ایبراهیم تا بخایه سنگانه مرا ایتا کله چاکونه مسود رویی قابدانا جه خو کوله بیرون باورده بوشو آب دوکوده. جهانگیر هرچی خوشکه چوب بو جیما کوده. هاتو ایدفا بخودمان باموییم کی گول گوله آتش جه کله بیرون بامو نانو و پنیر و خورمایو هرچی خوردنی بو دیچه بوسته واشاده آبچینه سر اونه دورام زالاش باوردانه مانستن بینیشتیم ده بوخور

شکم کی سیرا بوسته یو ویشتایی خو دوما جیگیفته بوشو کی تا پلنگچال دو واره بایه. منام مره قاقا بوسته جنگل دباخته کویا فاندرستان دوبومو مره مره خاندان دوبوم:

 انقده وا کار بوکونیم

بار بوکونیم

صدتا درده امی جان بداریم

هرچی کی دو ویم درمان نداریم

وای هرچی کی دو ویم درمان

 ، هرکی ایجور شیب زه دوبو  یو یا ایچی گفتی و خنده کودیدی ایدفایی همه تانی تام بزه می دور جیما بوستید. سیکار  کونا هاتو می انگوشتانه مئن داشتیمو خاندیم:

 او گرما گرمه بهار بو

فصله کار بو

سورخه جی سه تا زاکا بیگفته

پئره ماره دیلا غم بیگیفته

وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

 مردومه دیلام پورا بو

غم جیما بو

مردومه  غما وا ول بیگیره

مرمر کاخانا آتش بیگیره

وای مرمر کاخانا آتش بیگیره

 ایدفایی خیاله کی می انگوشتان ول بیگیفتیبید. سیگار کونا داده مرا کی:

-         اوخ بوسوختم

تاودام سنگانه مئن کی هامه تان هار هار خنده بوکودید مره یو بوگفتید:

-         خیال بوکودیم چی ترا فوتورکسته!!! خوب بوبو! تا تو بیبی سیگار نکشی اخه کو امونو سیکار کشئن!؟ هرچی کوه نورده آبرو ببردی تو

 منصور ویریشته اردشیره مرا می دسو بالا بیگیفتد تا بوجونبوم همه تانی بکفتد می سر مرا جه قاره مئن ببردد بیجیر یک دو سه تاوه داده آبه مئن. هاچین بوبو بوم هیستو چوره. هامه تان خاندان دیبید:

مرمر کاخانا آتش بیگیره

مرمر کاخانا آتش بیگیره

 همه تان پاک  فورشه مانستن باده دس اسیر  هرکی ایجور پر بکشه بید.  هرکی یا ایتا بلا فوتورکسته بو.

مسودا فاندرستم، دار بزه بید

منصور تیرباران

هادی اعدام

اردشیر آویرا بو

جهانگیر جیویشته

ایبراهیم خاوران

عکسانه فاندرستیم عکسانه مرا بوشوبوم. جه کارخانه یان تا کویان جه قرار تا گورورختن. جه نیویشتن تا جیویشتن.......

سالانی بو

سالانی بو

نایه ده امی خاکه سر!

 

هان.

شعرفارسی-گیل آوایی

وه چه افشان می کند

گیسوی شالی

باد!

می نشیند سبزِ رُستن برنگاهم مست

بی کران تا بی کران آغوش شالیزار.

رقص گنجشک

شاد!

ترس می بازد مترسک

در هجومِ هرچه باداباد

فوج فوج مستِ بازیگوش

چون عروسانی خرامان.

گاه بر لب آه

ماتِ آواز خموشِ مست شالیزار

فاتحی از دور

داسَکی بسته کمر

آرام

چون خدای این همه آباد

می گشاید دست

می خرامد رام شالیکار

 

آه گیلان سرزمین مادری

ای دور وُ نزدیکم

چنین با دیلمانی داد

دلتنگم!

دل.....

تنگم!

(25 - فوریه-2015 )

هاتویی=همینطوری( اویرانوبونه واستی!) - گیل آوایی

1 

قولقا گیفتن چره!؟
چُورا بو بیجارا
ارسویانه مرایام بوبو، آب دمه!

تی چومانا فونچین!
نشا پسی
بجانه رقصا
فارس!

فارسی:

از انده درخود پیچیدن چرا!؟
شالیزارِ بایر شده را
با اشکها هم باشد، آبیاری می کنم!
چشمهایت را نبند!
پس از کاشت
رقصِ برنجها را
برس!

2

هان!

تو

من

ایتا دونیا تاسیانی

اوچینیم

جه انهمه اویی کودن

خالی

خالی

خالی آب!

 

چی گولازا دریم

دمرده پهلوانه میدانه ره!؟

 

موشته موشته ایجگره اوچن دریم

جه سی یا تابستانی کی دوارست!

 

چوم برایده ماران،

آما چی هاچین

بی شات تُو خوردان دریم!

هان!

 

فارسی:

همین!

تو

من

یک دنیا دلتنگی

از این همه فریادِ شادی

بیهوده

بیهوده

الکی! 

چه داریم می بالیم

به میدانی که پهلوانش غرق شده است!؟ 

دسته دسته بغض برمی چینیم

از تابستانِ سیاهی که گذشت!

چشم به راهند مادران،

ما چه بیهوده تاب می خوریم!

همین!

 

3

آسه مانه دیل کی گیره!

ابرا داره یو وارش وارش ونگ زئن!

باباخان تیرکمان زنه

آسمانه دیل واوو پسی

 

تی دیلام اگه گیره

تی چومانه ارسونا جینگیر!،

ارسوپسی شالانه عروسی به!

فارسی: 

دلِ آسمان که می گیرد

ابر را دارد وُ باران باران گریستن!

رنگین کمان می زند

پس از باز شدنِ دلِ آسمان. 

تو هم اگر دلت می گیرد

اشکهای چشمانت را دریغ نکن!

پس از اشکهاست عروسی شغالها( اشاره به یک  باور عامیانۀ گیلانیان است که هوای باران و آفتابی می گویند: عروسی شغالهاست! در شیراز می دانم که می گویند پشتِ کوه شیر بچه می زاید!)

سه شنبه ۲۴ دی ۱۳۹۲ - ۱۴ ژانویه ۲۰۱۴

 

تازه هساگیلچامه!- گیل آوایی

 1

تامبزه دریا تسکوتنایی!،

هیچ!

کلاچه دسخاخوری!؟

فارسی:

تنهایی وُسکوتِ دریا هیچ!

همصحبتی با کلاغ!؟

 

2

دریا تسکه دیله

کلاچه دسخاخوری!

فارسی:

از دلتنگیِ دریاست

همصحبتی با کلاغ!

 

3

دریا مستی یو

موجانه تونگوله!،

وای

می سرا بردان­دره

می اوخان! 

(فارسی واگردانِن شیمی پا!)

چارتاقدیمی گلچاردانه - گیل آوایی

1

شبانا چی آیی،های چو زنی شی!؟
دیلا اورشین کونی،خابا بری شی!؟
بوبوستی غوربته غورصه مرا پا
هاتو آتش زنی، گورشا کونی شی!

فارسی
شبها چه می آیی، هی تحریک می کنی می روی!؟
دل را چنگ می زنی خواب را می بری می روی!؟
با غصۀ غربت پا شده ای ( جفت شده ای، دست به یکی شده ای!)
همینطور آتش می زنی، داغ می کنی می روی!

2
واکف داری هاچین می غورصا مانی!،
می چومه ارسو جا می دیلا خانی!،
سی یا ابرا مانی دیله نیهی دام،
تی دس وا های بخانم دیلمانی!

فارسی
مردم آزاری(گیر می دهی) درست مثل غصه ام می مانی
از اشک چشمانم، دل مرا می خوانی
مانند ابرهای سیاه هستی برای دل دام می نهی

( سیا ابران=ابرهای سیاه، اشاره به ابرهای سیاه در یک نماد اندوه با ترانه/سرودی به همین آغاز است: سیاه ابرانای بادوو بورانای......)
از دست تو باید همیشه دیلمانی بخوانم

( دیلمان گوشه ای از دستگاه شور و آواز حتی آهنگ آن بسیار دلنشین است)
چهاردهم سپتامبر 2014

3

می چوما گم نزن می دیلا های چو
چقد می ددیمه سر واری تو ارسو
بیگیفتم ول نی یه ده داد فارَس مار
نزن آن قد شواله گیفتنه فو

فارسی
به چشمم می گویم دلم را اینقدر تحریک نکن
چقدر روی گونه ام اشک می باری
آتش گرفته ام دیگر دادرسی ی مادر نیست
اینقدر شعله گرفتن را فوت نزن

4

می دیل تنگه می رشتِه می روباره!
ساغرسازان، ککج، سیره، کواره!
روخانه جانشورا یو اشغالی واز!!!!
روباره گوسکا، لانتی، کره ماره!

فارسی
دلم تنگ است برای رشتِ من، رودخانۀ شهرم

( "روبار" رودخانه ای در شهر رشت است)
ساغریسان( محله ای در رشت)، ککج=شاهی، سیره=برای سیر، کواره= برای تره
برای شنا کردن در رودخانه و پریدن ناشیانه و چاردست و پا در آب!!!
برای غورباغه، مار، کره مارِ روبار، کره مار یا کره روف= اسم فارسی اش را نمی دانم ولی یک جور مارِ بی آزار و غیر سمی در گیلان است!
چه جانی کندم برای این ترجمه!؟

پانزدهم سپتامبر 2013

هاساگیلچامه جه می فیسبوک-گیل آوایی

 غوربته دابه

آدم کس چاکونه بی کسی جا،

تنایی!

هان! 

فارسی:

رسمِ غربت است

آدم کس می­سازد از بی­کسی،

تنهایی!

همین!

 

2

بازام دریا می­شین یادا بزه چو

هاچین ارسو ببرد جه می چومان سو

هاتو خو جنگله­ابرا واشاد، وای!،

چره می ول بیگیفت دیلا زنه فو!؟

 

فارسی:

باز هم دریای من یاد را تحریک می کند

اشک روشنیِ دیدن از چشمان برده است.

طوری جنگلِ برش را گسترده است، وای

چرا آتش گرفته دلم را شعله ور می کند!

( فوت می کند>> مثل گیراندن هیزم!) 

بیست و پنجم آگوست 2014

خیاله-بازی-یان-رشت- گیلکی فارسی- گیل آوایی

ایتا جه خیاله بازی یان:

تمانا بوسته بازی

باغ نفس کشه جه زاکانه داده بیداد

روباره جانشوران

نخله زیتونه سه قرانی صابونه مرا

بوشوسته تمیز

وای خیابان شون

شهره لاکویان

هرتا غوروبه خوشخوشانی عروسان

بازام تماشائیه هالا!

پهلوی

شیک

شاه

رادیوسیتی

بی پوله جیوانانه یاور، موسیو جان

سبزه میدان

لاکانی

پارک شهر

ماره لبخند زاکانه پیچپیچ کودنه:

پوزه عالی جیبه خالی

 

فارسی:

یکی از بازیهای خیال:

بازی تمام شد

باغ

از هیاهوی بچه های محل

نفس تازه می کند

جانشوران  رودخانه ی شهر

صابون نخل زیتون ِ سه ریالی

شسته

تمیز شانه کشیده

آه رفتن ِ به خیابان

دختران شهر

عروسان شادی هر غروب

تماشاییست هنوز!

پهلوی

شاه

شیک

رادیو سیتی

موسیوی همیشه یار جوانهای بی پول!

سبزه میدان

لاکانی

پارک شهر

لبخند مادر زمزمه ی ماست:

پُزِ عالی! جیبِ خالی!

 

 

مرا لوچان نزن میرم تی لوچانه ره! - یادآوری فیسبوک - گیل آوایی

دوست هلندیم زنگ زده می پرسه:

What was that song?

Which song?

That song!

خنده ام می گیرد و می گوید:

The song "I die for your eye" something like it!

با خنده برایش می خوانم:

Ma ra loochan nazan miram ti loochane re?

انگار دنیا را به او داده اند با شوق می گوید:

Yessssssss. That is it!

.

یازدهم آگوست 2018