غوربته دابه
آدم کس چاکونه بی کسی جا،
تنایی!
هان!
فارسی:
رسمِ غربت است
آدم کس میسازد از بیکسی،
تنهایی!
همین!
2
بازام دریا میشین یادا بزه چو
هاچین ارسو ببرد جه می چومان سو
هاتو خو جنگلهابرا واشاد، وای!،
چره می ول بیگیفت دیلا زنه فو!؟
فارسی:
باز هم دریای من یاد را تحریک می کند
اشک روشنیِ دیدن از چشمان برده است.
طوری جنگلِ برش را گسترده است، وای
چرا آتش گرفته دلم را شعله ور می کند!
( فوت می کند>> مثل گیراندن هیزم!)
بیست و پنجم آگوست 2014
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر