لاته
وِ خان لیفرد( laten we gaan lieverd )= برویم عزیزم / گیلداستان با ترجمه فارسی
گیل
آوایی
جمعه ۸ ارديبهشت
۱۳۹۶ - ۲۸ آپريل ۲۰۱۷
-
لاته وِ خان[1]( بیشیم )
اونه
جول سورخا بوسته، اونه چومان ایجور کی هاچین ماه مانستین خیاله صافه آسمانه مئن
دتابستاندیبی، بو. همیشک هاتو بوو. اون جه شراب مستو، من جه اونه چومان. هاتو مرا
فاندرستی کی پاک خو نیگا مرا هم ناز گوداندوبو
هم کی گفتی بیشیم ده چره ایساییم! منام کی آ سالانا همیشک ایسامه یو نه سامه. می
روح ایتا جایو جان ایتا جا، هوتو کی دوسته بالو پروازه انگاره داشتن ببه. هانه کی
تا هاسایام گاگلف مره مره آویرا بمه. می دسام نی یه. دوسته بالا چوم فوچه پروازا
دیل فادم را به را.
نوشین
نیشته بیم مرا یاده. بستنی بوخورده پسی کسکسا قاقابو گب زئن دیبیم تام بزه تسکه
اوخانه مانستن. تا اینکی بوگفته بو کی:
-
بیشیم.
منام
مره هوتو خوشکا زه اونه چومانا هالا فاندرستان دوبوم. اونه چومانا کی ایتا دریایا
مانستی بی توفان هاچین مست. همیشک هاتو بوستیم. اونه چومانه مرا شوییم. هاچین
خیاله ایتا واچرده ابرا مانستیم ابرانه جا سیوا بوبوست، باده باله سر بینیشته آسه
مانه لچه والای خوران مسته رقص. ایتا سرا دا کوتره مانستن کی فیچالسته موشته مئن
جیویشته پرا گیفتی بی.
-
بیشیم ده! ویری!
-
ها!!! اها... بیشیم بیشیم!
نوشینه
جا بیرون باموبیم. خیابانه شاه پیاده رو مئن پا بنا. خوکیتابانا ایتا دس کشا گیفته
می مرا پا به پا رادکفته بو. دیپیچستیم سبزه میدان. رادیوسیتی جولو هاچین قیامت
بوو. سبزه میدان پیاده رایا سراگیفته بوشوبیم. بال به بال بیم. می بازو بیگیفته
بچسپانه بو خو سینا. پیاده رایا اکه تومانا گودیبیم مرا یاد نمانسته بو. هاسایام
یاد نی یه. فاره سه بیم لاکانی خیابان. گاگلف آدمان شویید آمویید. هی کس به هیکس
نوبو. پیاده هاتو بوشوبیم. اوستانداره دوارسته بوشوییم باغه محتشم. داران ایتا
ایتا جیما بوسته بوبوسته بید هاچین ایتا جنگل. باغه محتشمه مئن ایتا داره ور
نیمکته سر بینیشتیم. خو سرا بنابوو می شانه سر. اونه مویان بجانه گوشه مانستن باده
مرا رقصا دوبون می دسو سینه سر افشانا بوسته بید.
بازام
بوگفته:
-
لاته وِ خان ( یشیم )
تازه
شولوغا بوسته بو کی ویریشتم. لایدن ایسابیم. ایتا جه هولنده شهران. پورده جیر،
باره مئن نیشته بیم. بوجور خیابان بو، بیجیر آبه را، پورده وسط ایتا پاتوقه مانستن
چاکوده بوبوسته، اونه جولویام میزوصندلی بنا، بوبوسته بو ایتا بار. آبه رایام دو
طرف داشتی که هم خیابان بویو آجورفرش، کوچی پیاده رو مرا. هایا آمی پاتوق بوو.
گاگلف کی خوشخوشانی خاستیم خودمانه مرا جه عالمو آدم جیویزیم، آموییم هایا نیشتیم.
اون شاقدونه[2]
شراب خوردی ، منام شراب خوردیم مِرلوت[3].
اونه شراب واستی جه فرانسه بوبوستی بی یو
می شراب جه شیلی اونام سورخ. همیشکام گفتی
آخه چره شیلی! منام گفتیم ویکتورخارا یو سالوادور آلنده یاده واستی! ایجور خانده
کودی که خیاله من مره هاچین پرکانمه!
ایتا
پیچه می دسو پایا ایجور که درازا کونم واج باردم. هوشب بوو کی اونا اولبار بیده
بوم. تازه چراغان روشنا بوسته بید. کنسرت تومانا بوسته بوو. مردومه سرو صدا تومامه
سالونا دوارسته بوو کی ویریشتان دیبید بیشید. هرکه ده یی را دکفتان دوبو. می سرا واگردانم
بیدم دو تا چوم مرا پاستان دره. منام هاچین خوشکازه اونا فاندرستم. اونه چومان مرا
ببرده بو. می دیل دکفته بوو. هاچین خیاله مرا برق بیگیفتی بی. می کُته
پرا چاکودم. می کراواتا ایتا پیچه ایجور کی
اونه توشکا دکشم، چاکودم. هاچین هاچین بوو. یانی ایجور عادت بوبوسته پاک.
همه تان بوشوبید. گاگلف ایتا دوتایا تانستی بیدینی کی هاتو گب زئن مرا صندلی یانه
راهرو میان شون دبید. منام را دکفته بوم. هالا
اونا فان رسه بیدم اونام خو صندلی جا رادکفت. ایجور که هاتو فارسه فان رسه
اونه صندلی ردیف، بامو پیله راهرو میان کی اونه دو طرف صندلی یان ردیفا بوسته بید.
ایتا لبخند بزه. منام خوشخوشانی لبخند بزه
پسی به سام کی جه صندلی یان بایه بیرون بوگفتمه:
-
لیدیز فرست( اول خانمان)
نه
بنا نه اوساده خو دسا درازا کود بوگفت:
-
سونیا
-
گیل
-
گیل!؟
-
یا!
جه
موسیقی بوگفته یو جه اورکست. منام هاتو واگویا بوکودم اونه مرا. جه موتزارت بوگفته
یو اونه جادوکاران! منام جه اونه اوپرا آواز کی هاچین مرا خیاله پرنده صدا مانستین
مستا کودیبی، بوگفتمه. دون جیئووانی جه موتزارت بوو. هالا جه اونه ویولونه کرشمه
یان بوگذریم من همیشک جه اونه تناخانی پاک مره آویرا بوستیمی. وختی اونه ره
بوگوفتم کی جه اوو آوازه صدا پرا گیفتم بوشوم. بمانسته بو مرا فاندرسته پسی بوگفت:
-
ایک اوک[4](
منام هاتو)
لاهه
مئن بوو. ایتا پیله ساختمان ناهابو کی فیلیپس زال[5]
ایسم داشتی.هون بوبوسته بوو. جه هو شب پسی همدیگه مرا قرار ناییم. اونام چی
قرارانی. هاچین من گمه تونام ایشتاوی.
سینما
مولن روژ هاچین سوزن به گادیبی جا نوبو. مره پوسترانا فاندرستان دوبوم کی بامو می
ور به سابو. تنا بوو می مانستن. خو کیفا خو کوله سر جلانه مویانا افشان بوکوده
ایتا سورخه بولیزو ایتا جین دوکوده، شال گردنام خو گردن تا وه دا کی اول نفامسته بوم شال گردن بو. هاچین چیچیلاسه پرا مانستی
نازوکه نازوک. ایتا آهنگام جه سالونه بولندگو جا پخشا بوستی. مره هاتو هونا دیل
فادا پوسترانا فاندرستان دوبومو گاگلف ایچی مره مره پیچ پیچ کودیم.
ایدفا
می چوم دکفته اونا. ایتا لبخند بزه. منام لبخند بزه پسی اونا قاقا بوسته فاندرستم
ایجور کی هاچین می دسو پایا آویرا کونم. بوگفته:
-
پوسترانا بامویید فاندرید یا فیلم!؟
مرا
جوتیکی واکفته پسی بوگوفتم:
-
خوب بوبوسته کی بوگفتید فیلمه وخته پاک!
خنده
بوکوده هیچی نوگفت. را دکفت. منام اونه مرا. بوشوییم سینما سالونه مئن. ردیفانه
دونبال گردستان دوبوم کی اونا آویرا کودم.
مرا یاده صندلی یافتنا بنابوم دیمه اونه دونبال گردیسیم. گیجه مورغانه مانستین ارا
اورایا فاندریستم ولی اونا نیده ییم. هر چی بگردسم نیدمه ایدفا ایتا دس بوخورده می
شانا:
-
اقا بوشو بینیش فیلمه وخته
کنترلچی
بوو چراغ قووه اونه دس. می بیلیطا جه می دس فاگیفت. ردیفو صندله مرا نشان بدا.
بوشوم می صندله بیافته بینیشته نینیشته بیدم کی می صندلی ور هون نیشته یو ایجور
دوزیکی خندا دره. هو روزه پسی ده هیچی نتانسته امه را جه همدیگه سیوا بوکونه.
ویشتره روزان امی کار بو همدیگه مرا قرار بنیم همدیگه مرا ببیم. می دونیا بوبوسته
هون. اونه دونیایام من. هاتو حس کودیم ولی نانستیم من بوم یا نه.
-
لاتهِ وِ خان گیل.
واهیله
فورادم. می خیالا شکل بزه، تاسیانی دیچم دیله کش، رادکفتیم.
هان
