بازام خیالاشو دیل رشت روباره ره تنگه
خیاله پاک تورابو دیل می ماره ره تنگه
هاچین کرا نیشینه دیل خیاله باله سر
مثاله ترکمه رای پیته ماره ره تنگه
آ روزیگار نیبه هالی کرا بوبوستم زار
چومانه ارسو مرا دیل دلار[1]ه ره تنگه
به دام دکفتا مانم غوربتانه لِه-لیکی[2] دار
چی شا کودن کرا دیل لاب بیجاره ره تنگه
مرا بکفته بیگیر! وانه-کف بوبوستم زاک
هاچینه واهیلابو دیل کواره ره تنگه
سبج دو-وه کرا جیب[3]، دیل
تورابو شه لاجان!
جوخوسبازه دره دیل پاک گوماره ره تنگه!
ایجور شواله یه دیل واهیلم جه ماره یاد
غریبی پاک فوخوسان دیل دیاره ره تنگه
گیل آوایی نوا دان توره دیلا بیخود ناز
هاتو گیری دیله لبلا کی یاره ره تنگه
فارسی:
باز هم دل به خیال رفته،برای رشت، روبار[4]، تنگ است
خیال انگار دیوانه شده دیل برای
مادرم تنگ است
بیهوده دل بر بال خیال می نشیند
مانند بچه ی حرف گوش نکن برای بازی کودکانه[5] دل تنگ
است
این روزگار دل حالی اش نمی شود، زار/اندهگین شده ام
با اشک چشم دیل برای یارم تنگ است
در دام افتاده را می مانم غربت همچون درخت لیلکی تیغدار است
چه می توان کرد که دل برای شالیزار تنگ است
مرا تسلیم شده بدان گیر نده بچه شده ام
درست سرگشته شده دل برای تره تنگ است
جیب خالی ست دل دیوانه شده می رود لاهیجان
قایم با شک بازی می کند دل انگار برای بیشه تنگ است
یک جور شعله است دل که سرگشته از یاد مادر است
غریبی کابوس می شود دل برای دیار تنگ است
گیل آوایی بیهوده دل را ناز نده
همچین که قاقا به لیلیِ دل می گذاری، برای یار تنگ است!
.
[1] مخلوطی ساییده که از نمک، نعناع و پونه است.
[3] کنایه از جیب خالی ست که
فارسی می گویند شپش در جیب پشتک می زند! چیزی مثل این!
[4] (رودخانه ای در رشت)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر