می دیل دکفته زمانه هاتو سی یا نمانه
دمرده دیل هاتویی تسکه
چومبرا نمانه
دوو واره واج آیه جنگل
تیتی زند داران
پیسه کلاچه اوخانو بوشو
بیا نمانه
دواره تسکه فوخوسان شبانه
ویشتایان
نداره سفره هاچین خالی
بی پلا نمانه
می دیل دکفته بازام یاوری کرا به داب
جیگیفته شادیو غورصه
غمو عزا نمانه
دوو واره شوم جوخوسه
مسچدانه کش به زار
خودا فوروش هاتو پور
ارجو بی حیا نمانه
هیزارتا گول اگه پرپر
بوبوست آمی ایران
آمی وطن هاتویی دسته
مافیا نمانه!
اگه هاتو کرا تینیتر
آیده خاش والیسان
مثاله خاکا بده باده دس
بجا نمانه
گیل آوایی چومانه سو
گیلانه زاکاند
تی دیل دکفته دوروسته، اتو
بلا نمانه
فارسی
به دلم افتاده است که
زمانه همینطور سیاه نمی ماند
دلمرده همینطور در سوک
و چشم به راه نمی ماند
دوباره جانِ جنگل گرم می
شود شکوفه می زنند درختان
برو بیا و پژواک کلاغ
خاکستری نمی ماند
کابوس بی صدا و شبهای
گرسنگان تمام می شود
سفره ی ندار خالی بدون
پلو نمی ماند
به دلم افتاده که باز
هم دستِ یکدیگر را گرفتن رسم می شود
شادیِ دریغ شده، غم وُ غصه، عزا نمی ماند
دوباره نحس( شوم) زار در
مسجدها پنهان می شود
خدافروش همینطور پر ارج
و بی حیا نمی ماند
هزار گل اگر پرپر شده
است در ایران ما
وطنِ ما همینطور دستِ
مافیا نمی ماند
اگر همینطور سوسو می
دهند کاسه لیسان
مانند خاک می شوند در دست
باد، برجا نمی ماند
بیناییِ چشمان گیل
آوایی بچه های گیلانند
دلت افتاده درست است،
اینطور بلا نمی ماند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر