سراخر دیمیره می ارسو
مرا
اونی کی فوقوفته مرا
ناروا
سراخر فوقوسان تومانا
به شه
می جان واج آیه زخمانه
ره دوا
ایروز شومی شه ونگو
زاری مرا
آیه خنده لب هانده، دس دسکلا
سراخر دپرکیم جه آ
فوخوسان
بازام تی تی وارانا به
را به را
نوخور غورصه دونیا
نمانه ایجا
همش رادواره، دواره بلا
چره شومه نالانا باور
کودن!؟
چره وا آمی سر ببه بی
کولا!
منم من کی واستی بدم
خاکه جان
منم من کی جنگل می جا
به پنا
ویریز می مرا یاوری
وخته یار
بی یا تا بیبیم شومانه جا راها!
برگردان فارسی:
سرانجام با اشک من غرق می شود
آن که به ناروا به من یورش آورد
سرانجام کابوس تمام می شود می رود
گرمی به جانم می آید برای زخمها درمان
روزی بدیُمنی( نحسی-نکبتی!) با گریه و زاری
باز هم خنده به لب می آید برای دست، دست
زدن
سرانجام از این کابوس بیدار می شویم
باز هم فراوان شکوفه باران می شود
غم نخور دنیا یک جا نمی ماند
همیشه در گذر است بلا تمام می شود
چرا ناله های شوم را باور کردن!؟
چرا باید سرِ ما بی کلاه شود!
منم من که باید برای خاکم جان بدهم
منم من که جنگل جا و پناه من است
با من برخیز وقت یاری دادن به یکدیگر
است یار
بیا تا از بدیُمنها، شومها رها شویم
.
بیا تا از بدیُمنها، شومها رها شویم
.
