یاده دامانا بیگیفتم
داد بزه مه وسته وست
می چومان وارش بیگیفته
بشکنه می چومه بست!
دیمه سر رابه بوکود
ارسو بوبو سیفید رو آب
دئن نتانستم هاچین ارسو
می چومانا دَوَست!
غوربتانه غوربته غوربت
دکفته زاره زار
ده جیگیفتن کی نشا وختی
دیمیری مسته مست!
پاک هاچین آبچا بو آن
قد کی بنالستم هوزار
ده آویری یام کرا
فریاده جا چاره نبست ( نوبوست!)
ونگو زاری ناک، دمرده
بون هاچینه قاقه قاق
دیل تورابوست، غوربتا
حایف دن وارست!
ده واسی صارا دکفتن بی
تومان پیرانو لات
اسا کی دیل دکالست غوربت بمانست، دن کالست!
گیل آوایی واهیلا بو
رشتا گرده را دوار
واهیلی چاره چیسه!؟ وختی
چومان خون بوارست!
فارسی:
دامنِ یاد را گرفتم داد
زدم بس است بس
چشمانم باران گرفته سدِ
چشمم را شکست
روی گونه اشک راه افتاد
آبِ سپید رود شده
نتوانستم ببینم اشک
تمام چشمم را بست
غربتِ غربتهاست کسی که
زارِ زار در غربت افتاده
دیگر پنهان کردن که نمی
توان وقتی مستِ مست غرق می شوی
دیگر هجو شده آن قدر که
نالیدم ضجه وار
دیگر گمشدگی هم با
فریاد چاره نشد
گریه زاری بغض غرق شده
حیرانِ حیران
حالا که دل ویران شده
غربت مانده فرو نریخت
دیگر باید به حیاط خانه
رفت پیراهن و تنبان کنده لات*
حالا که دل فروریخت
غربت ماند فرو نریخت
گیل آوایی سرگشته شده
راه به راه در رشت می گردد
چاره سرگشتگی چیست!؟
وقتی چشم خون بارید!
* "دیگر باید به حیات خانه رفت پیراهن و تنبان کنده"کنایه از داد و بیداد راه انداختن و هوار زدن است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر