هیسته چومه ارسو فادم
باده دس
ببره زالاش باورده خاکا
آب بده
ابرانا دپرکانه فورانه
تا آسه مانه لچه
وارش کی بامو
آرزونا کشا گیفته
راشه دوارم
فاره سن فانرسن وامرازه
آرزو بداشتا
شونو شونو شون
چورابونه رخشان کشئنه
ره یه
ناویره
چی غم کی بکفم
هیزارهیزار
بکفته پسی ایساده
رادوار!
فارسی
اشکِ چشمِ خیس را به
دست باد می دهم
ببرد خاک تشنه را آب
دهد
ابرها بیدار کند
بگریزاند تا اوج آسمان
باران که آمد
آرزوها را در آغوش
گرفته
به راه می افتم
رسیدن نرسیدن، به
آرزومند نمی چسبد
رفتن وُ رفتن وُ رفتن
نازایی را سوسو دادن
است
وگرنه
چه غم که بیافتم
هزار هزار
رهوار هستند پس از
افتادنم.
2
2
دیل ونگ زنه
چوم فوکونه
دیم اوچینه
هاچین اورشین کودان
درَد
کولکه باوردا!
فارسی
دل می گرید
چشم می ریزد
گونه برمی چیند
بیهوده دارند بهم می
زنند
کلاف سردرگم را!
.
کلاف سردرگم را!
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر