0
هاچین تورم، اویرم، ونگو ناله
خایم دونیا فوگورده پاک بکاله
دمردم دوری جا دیل ایجگره جا
ده گورخانا بو لاب ده خاله خاله!
فارسی
دیگر دیوانه ام، گم شده ام، گریه و ناله ام
می خواهم دنیا خراب شود، اصلا فرو بریزد
از دوری غرق شده ام، دلم از ضجه،
انگار تکه تکه شده مانند رعد وبرق!
1
زمستانه بازام، بی ولگه داران
بوپوخسته هاچین اشکل، بیجاران
چوخا می کول جه سرما فاندرم قاق
اکه سبزا بده داران بهاران
فارسی
باز هم زمستان است، درختان بی برگ
ساقۀ مانده از برنج در شالیزار پوسیده
بالاپوش نمدی روی شانه ام، به سرما حیرتزده می نگرم
چه وقت بهاران می شود و درختان سبز
2
می چوم دریا بوبو، خالی پی یاله!
مره تامتوما زه، دیل پوره ناله!
تی عکسه سر فی وِه ارسو یو من قاق!،
هاچین گورشم خایم دونیا بکاله!
فارسی
چشمم دریا شده، پیاله خالی
تنها لب فرو بسته، دلم پر از ناله است
اشک روی عکسِ تو می ریزد وَ من حیرانم
آتش گرفته ام، می خواهم دنیا فرو ریزد!
3
بوکودم درده دیل، دریا بدا گوش
اودوشتم می پیالا، اون بوگفت نوش!،
بازین جه تاسیانی کی بوبوم قاق!،
میجا دریا بزه جوش بوشو جه هوش
فارسی
درددل کردم دریا گوش کرد
پیاله ام را نوشیدم دریا گفت نوش
سپس از دلتنگی مات زده شدم
بجای من دریا جوش زد از هوش رفت
(سیزدهم ژانویه 2013)
4
چوتو وا تاسیانی یا دوارم!؟
تورابو غوربته مئن وا بوارم!
کولوشکن می گیلان، منمه کیشکا
می دیمه سر واسی ارسو بکارم!
فارسی
چطور باید از پسِ دلتنگی بر آیم!؟
دیوانه شده در غربت باید ببارم
گیلان چون مرغ کرک است من هم جوجه اش
روی گونه ام باید اشک ببارم
بیست و چهارم دسامبر 2012
5
چی شا گفتن بجوز ارسو وارستن
مگه شا بی وفا یارا یارستن
واسی خلوت جیگا شون تسکو تنها
هو خلوت جا دمردن، دوارستن
فارسی
چه می شود گفت بجز اشک باریدن
مگر می شود از عهدۀ یار بی وفا بر آمد
باید جای خلوت رفت یکه و تنها
همان جای خلوت غرق شد از عهده اش برآمدن
6
مثاله ابرو باده دوری یو آه
پیله کی آسمان، اللاه تی تی، ماه
درَن دشته مانه غوربت هاچین، وای
خو خانه مئن گدایام به کرا شاه
فارسی
مثل ابر و باد را می ماند، دوری و آه
آسمان گسترده، ستاره و ماه
دشت وسیعی را می ماند غربت، وای
گدا در خانه خودش می شود شاه
7
نبه آ آیو ناله پاک دیمیرم
نگم هیچی هاچین غوربت آویرم
خوشه می دیل گیلک به می مرا پا
ناویره غوربتی بم وا بیمیرم!
فارسی
این آه و ناله نباشد هم غرق می شوم
هیچ چیز نگویم، در غربت گم می شوم
دلم خوش است که گیلک با من همپا می شود
وگرنه غربتی می شوم باید بمیرم
8
سیا ابرانه جــــــا می دیل بیگیفته
چره می خــانه یا دوشمن بیگیفته
کویا واستی بیـــــــافم می ریفقان
کی ارسو چومانا از سو جیگیفته
فارسی:
دلم از ابرهای سیاه گرفته است
چرا خانه ام را دشمن گرفته است
کجا باید رفیقانم را بیابم
که چشمهایم را اشک از بینایی انداخته است.
9
دمرده آدمیمو کس کسا قــــــار
بیمی واشکسته داره ولگا دا باد
واسی جنگل بیبیم مثله ایله جار
کی یاور دانه وخته نه بیبیم قار
فارسی
آدمهای از سخن افتاده ایم وبا یکدیگر قهریم
مانند درختانِ در هم شکستۀ برگها را باد داده، می شویم
باید از بهم پیوستن و اتحاد مانند جنگل بشویم
که وقت یاور دادنِ یکدیگر است نه قهر بودن
10
ریفقـــــان آی ریفقــــان آی ریفقــان
الان وخته بیبیم جنگل کوچی خــان
تو بی من، بی تو من آی داد و بیداد
کرا دوشمن فوقوفته گورشا بو جان
فارسی
رفیقان ای رفیقان ای رفیقان
حالا وقتش است که کوچک خان جنگلی بشویم
تو بدون من، بدون تو من، ای داد و بیداد
دشمن به ما یورش آورده به ما، جانمان داغ شده است.
پیشتر منتشر شده: شنبه 22، فروردین ۱۳۸۸
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر