بی چاکون واکون
8اکتبر2012
چومانه ارسو مرا چوم برا ره زاری نا
جوخوفته غورصه مرا ونگه بی قراری نا
شبانه بی کسی واستی خیاله بالا گیتن[1]
بازین پیاله مرا صد تا کوفته کاری نا
هاچین هاچین بوشو سالانه مئن وامختن یاد
چوما فوچئنو جه ارسو چوم اینتظاری نا
واسوخته باغه مانستن چورا بو بی ایتا واش
زالاش باورده کرا ناجه، بی بهاری نا
تی ره خانی، تی ره گی، ایشتاوی، هاچین بی زار
ده مستی یام نده یاور، هاتو خوماری نا
تی خاکه مئن نا غریبی، غریبه خاکام، وای!
غریبه هر دو جا ره ایجگره بزاری نا
گیل آوایی تورابوسته جه دوری، غوربتزار
کی کیشکا ره بی کولوشکن، آلوغ شکاری نا
.
فارسی:
با چشمهای اشک الود، برای چشم به راه
زاری هست
با غصه های نهفته گریه بی قراری هست
شبهای بی کسی باید بالِ خیال را گرفت
سپس با پیاله صد تا کار پار هست
بی دلیل همینطور میان سالهای رفته یاد
را جستن
چشمها بسته از اشک، چشم انتظاری هست
مانند باغِ خشکیده بایر شده می شوی یک
علف
پر از حسرت شده، حسرت، بی بهاری هست
با خودت می خوانی با خودت می گویی می شنوی درست می شوی زار
اگر مستی هم دیگر یاری ندهد، همینطور
خماری هست
میانِ خاک خودت غربت هست در خاک غربت
هم، وای
برای غریبِ هر دو جا، ضجه های زاری هست
گیل آوایی سرگشته شده از دوری، غربتزار
که برای جوجه های بی ماادر، بازِ شکاری
هست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر