ایتا گیلیکی چاردانه - گیل آوایی

تونام بیگانا بی تی را گیری شی

جه خاطر شی هاچین افسانا بی شی

هاتویه هیمه یو گول گوله آتش  

گیری ول، دیمیری، سوسوزنی، شی

فارسی

تو هم بیگانه می شوی راهت را می گیری می روی

از یاد می روی درست افسانه می شوی می روی

اینطور است هیزم و شعله های آتش

شعله می کشی، خاموش می شوی، سوسو می زنی می روی

.

ایتا عشقانه چاردانه - گیل آوایی

تی قورصه داره، تی لوچان هلاچین

تی دئنه ارسویه می چومه پرچین

هاتو گورشا بو، هانده من تی رافا

تی ره دیل واهیله هاچینه هاچین!

فارسی
غصه ات درخت است، چشم بر گرفتنِ قهرآمیزت مثل تاب
برای دیدنت اشک پرچین چشمم است( دیوار از نی که از لای نی ها می شود دید-کنایه از مژه های خیس و دیدن)
همینطور داغ شده باز چشم به راهت هستم
برای تو دل پریشان است بیهوده بیهوده

گیلیکی هاسا شعر-گیل آوایی

اسا کی جه ارسو هیستمه

مرا فیچال  تاسیانی سر وارگان

تی چومانه سو مرا

باباخان تیرکمان زنه

ایرنگه جه می ارسو

به

هیزار رنگ!

فارسی

حالا که از اشک خیسم

بچلان مرا و بر دلتنگی آویزان کن

با نور چشمان تو

رنگین کمان می شود

یک رنگ از اشک من می شود هزار رنگ!

دوتا چاردانه گیلکی - گیل آوایی

زمین پا جیری، باله آسمان نا

کرا جنگل خوسانه دیلمان نا

نیگیر بانه نوا بوستن هاچین لام

کی دوشمن کوشتنه تیروکمان نا

فارسی

زیر پا زمین، برای بال آسمان هست

برای جنگلی ها دیلمان هست

بهانه نگیر بیهوده فلج نباش

برای کشتنِ دشمن تیرو کمان هست

.

نیگیر بیگانه گه انگاره، بی حایف

بکفته سر نزن! بی چاره! بی حایف

نوبو شانته هاچین من مرا قوربان

ایموشته خاک، ایتا شوماره بی، حایف!

فارسی

بیگانگی را پیش نگیر، حیف می شوی

بر سر افتاده نزن، بیچاره! حیف می شوی

دلقک نشو، بیهوده از خودت ممنون نباش

یک مُشت خاک، یک شماره می شوی حیف

ایتا گیلغزل، با برگردانِ فارسی: دمرده مردومانه روزیگار بهارا نی به - گیل آوایی

شنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۲- ۱۳ آوریل ۲۰۱۳

دمرده مردومانه  روزیگار بهارا نی به

فوخوفته چوم وانه وه چوم کرا بیدارا نی به

تو دسکلا نزنی، دس صدا نده، به لام

تو دس برارا نیبی کس تی دس برارا نی به

هاچین گی را دکفید، را دکف، بوبو را دوار

روخانا بو، چاله آب، خوشکابه، روبارا نی به

زمانه سخته چره کس کسا فوتورک زئن، زار

بیجارا بج نکاری، کی بیجار بیجارا نی به

پیاله تلخه نچیشته، نی به تی دیمپر ناز

پیاله مستی نبه چوم تیشین خومارا نی به

ویری واکون تی دسانا بوبو ایتا میرزا

واسوخته جنگله جا ونگ تیشین هاوارا نی به

هاتو خاید کی بی بی قولقا گیفته مرگ رافا

خودت بیدارا نیبی، کس تره بیدارا نی به

تی خاکه ره تویی حورمت، تویی تی خاکه گولاز

تونام اگه جیگیری، دیگری کی یارا نی به

جه تو، جه من، به ویریشتن برا دکفتن کار

گیل آوایی کی ناویره غریبه،  زارا نی به

فارسی:

برای مردم غرق شده روزگار بهار نمی شود

چشم برهم گذاشته به زاری،باز نشود چشم بیدار نمی شود

تو دست نزی، دست صدا نمی دهد، فلج می شود

تو یارِ غار نشوی کسی یار غار تو نمی شود

بیهوده می گویی راه بیافتید، راه بیافت رهوار باش

رودخانه باش، آب در چاله خشک می شود رودخانه نمی شود( روبار اسم رودخانه ای در رشت است)

زمانه سخت است چرا به یکدیگر یورش آورده، زار شدن

شالیزار را نکاری، شالیزار، شالیزار نمی شود

تلخی پیاله را نچشیده، چهره ات گل نمی اندازد ناز نمی شود

مستیِ پیاله نشود چشمِ تو خمار نمی شود

برخیز، دستانت را باز کن، یک میرزا باش( منظور میرزا کوچک جنگلی ست)

از جنگلِ سوخته، گریه ات هوار نمی شود

همینطور می خواهند که در خود فرو رفته بشوی مرگ منتظر

خودت بیدار نشوی کسی برای تو بیدار نمی شود

برای خاک خودت، حرمت تو هستی افتخار خاکت تو هستی

تو هم اگر دریغ کنی، دیگری یار نمی شود

از تو از من، برخاستن؛ راه افتادن کار می شود

وگرنه گیل آوایی که غریب زار نمی شود

سه تا گیلکی چاردانه - گیل آوایی

دیله ناجانا دانی؟ نه تو نانی!

چومه ارسونا خانی؟ نه نخانی!

کرا بیخود بری جه می چومان خاب

شبان آیی می ور، روزان دو وانی!

.

مرا بیخود چی تی دونبال دو وانی

تو کی هرماله می خطا نخانی

تو پاک ده ولولا بوستی هاچین لات

کرا پیش پیش کونی بازین فورانی

.

پیچا لاس زئن دری هانده می امرا

رقیب تین تیر آیه را- شه - تی امرا

بوبوسته روزیگارام می آویسی

مرا دوری واکاشت دیلا چی امرا!

کی فوتورکه آمی باغا!؟ - گیل آوایی

کی فوتورکه آمی باغا!؟

کی داریم بولبوله داغا!؟

نه بیجار بیجاره نه بج!

نه گیلک دانه خو را مج

همه تان کرا پلا پچ

داره ده غورصه تته رج

کی فوتورکه آمی باغا!؟

کی داریم بولبوله داغا!؟

مگه به هیشکی نخانه

دیله که ایتا ترانه

بیگیره غورصا بهانه

بازین، ها، غورصه بمانه

هیشکی جه هیشکی ندانه!؟

کی فوتورکه آمی باغا!؟

کی داریم بولبوله داغا!؟

مگه عاشقی بمرده

گیله مرده دیل دمرده

همه جایا آب ببرده

همه تانا خاب ببرده

کی فوتورکه آمی باغا!؟

کی داریم بولبوله داغا!؟

کرا غورصه نا تته رج

نیدینه هیشکی خو پا مج

همه تان کرا پلا پچ

داره ده غورصه تته رج

کی فوتورکسه آ باغا

کی داریم بولبوله داغا

فارسی:

چه کسی باغ ما را خفه می کند( در چنگ خودش دارد خفه می کند)

که  داغِ بلبل را داریم

نه شالیزار شالیزار است

نه گیلک راه همیشگی را می داند

همه شده اند دست به نیاز( ناکارآمد)

غصه پشتِ سرِ هم دارند

چه کسی باغ ما را خفه می کند( در چنگ خودش دارد خفه می کند)

که  داغِ بلبل را داریم

مگر می شود که کسی نخواند

برای دلش یک ترانه

برای دل غصه را بهانه کند

بعد همین غصه بماند

هیچ کس از هیچ کس نداند

چه کسی باغ ما را خفه می کند( در چنگ خودش دارد خفه می کند)

که  داغِ بلبل را داریم

مگر عاشقی مرده

دلِ گیلمرد غرق شده

همه جا را آب برده

همه را خواب برده

چه کسی باغ ما را خفه می کند( در چنگ خودش دارد خفه می کند)

که  داغِ بلبل را داریم

همینطور غصه ردیف شده اند

هیچ کس جای پایش را نمی بیند

همه ناکارآمد شده اند

کرا غورصه نا تته رج

نیدینه هیشکی خو پا مج

همه تان کرا پلا پچ

غم دارند ردیف ردیف

چه کسی باغ ما را خفه می کند( در چنگ خودش دارد خفه می کند)

که  داغِ بلبل را داریم

ایتا چاردانه - گیل آوایی

می دی-لا ایشکنن تانی؟، نتانی!

می ارسُو بی تو، دِئن تانی؟، نتانی!

هاچین لوچان زئنو گیسُو داهان تاب!

تی ماچی مالا، چئن تانی؟، نتانی!

فارسی

شکستنِ دلم را می توانی؟، نمی توانی!

دیدنِ اشکم بی تو را می توانی؟ نمی توانی!

بیهوده با نگاهت بیگانه بودن وانمود می کنی و گیسو تاب دادن،

چیدنِ جای بوسه ات را می توانی؟ نمی توانی!

گیلان آیمه تا کی بشم رشته خیابان بلا می سر - گیل آوایی

گیلان آیمه تا کی بشم رشته خیابان بلا می سر

تی دوما گیرم جه گوذره ساغریسازان بلا می سر

وختی خاریماما دواری میسگرانه راسته شی بازار

سایه بمه تی امرا آیم تا سره میدان بلا می سر

باغ محتشمو، لاکانو رازی ، کرف آباید

تا اوستا سرا، خطه ماشین زیرکوچه رایان بلا می سر

رشتا هاتو گردم تی مرا تاسیانی هامما آرم یاد

زاکا بمه پاک، بازی کونم با تی براران بلا می سر

هانده  دبازم دیل، تورا بم، واهیلا بو تی خانه سامان

چوما فوچینم از تی لوچان، بیخودی کاران بلا می سر

تی واستی ایسم چاربراران چوم برایی هانده تی رافا

لیسکا بمه ناز دم ترا چی فته فراروان بلا می سر

هانده کرا دیم شلمانه کش دوز دوزیکی ماچی

می دیلا بری هانده تو با چین چینه دامان بلا می سر

تا واخوبا بد راه دوران لیسکه زاکان کوفتا به می کار

پاک بیم دو تا کوتر فوقوسیم پوشته گوماران بلا می سر

هانده گیل آوایی تورا بو  غوربته مئن زاکابو، ای داد

گورشا بمه گورش یاد آورم رشتا فراوان بلا می سر

این غزل پیشتر منتشر شده بود و کمی دستکاری کردم( بقول ما گیلکها چاکون واکون کردم!)

دورین بورینا بوکود روزیگار شیشنداز - گیل آوایی

26مارس 2013

دورین بورینا بوکود روزیگار شیشینداز

خیاله جین جیری جیس سنگ بوخورد جه سنگانداز

دورین کی اورشینه رحمت به پاره پاره لاحاف

بورین قیامته قامت هاچین غلط انداز

یک غزلِ گیلکی با برگردان فارسی - گیل آوایی

آتو کی فاندری تی چوم هاچین ستارا مانه

اوتو لوچان زنی تی چوم ده زهره مارا مانه

هاتو کی رو گیری پاک بی ایتا دوزه پیچا

تی رقصو مویا داهان باد، بجه بیجارا مانه

ترا هاتو کی دینم  نازو  غمزه بی پیدا

می فیللی یا  اودوشِن ناجه روزیگارا مانه

هاچین بمه تی واستی دومبلاسکونه لبه آب

می دیله واهیلا بون ابرانه فرارا مانه

آتو کی دیلبری، شی، بم کولی دکفت قرماق

بدام دکفته، شیکارچی بوشو، می کارا مانه

ترِه هاتو فته راتا  دری، دیهی مرا باد

آویره ابرانو باد بون تی کرده کارا مانه

آیی، شی، فاندری، پاک بیده نیده بو، قار

تورا کودی مرا، تی کار تی پئر، برارا مانه

هاتو کرا مرا قاقا کونه تی چوم رادوار

هیزار هاواره ولی تام بزه اوزارا مانه

( هیزار هاوره ولی تام بزه نقارا مانه)

برگردان فارسی

اینطور که نگاه می کنی چشمانت درست ستاره را می ماند

آنطور که چشمت را تشرزنانه می کنی، چشمت زهره مار را می ماند

همینطور که رو می گیری می شوی درست مثل یک گربۀ دزد

رقصِ تو و مو را بدست باد دادن برنج شالیزار را می ماند

هم اینکه ترا می بینم با نوز و غمزه پیدا می شودی

آب دهنم را قورت دادن حسرت روزگار را می ماند

برای تو  مانند پرنده دُم جنبانک کنار آب می شوم

بیتاب شدنِ دلم فرارِ ابرها را می ماند

اینطور که دل می بری، می روی، مانند بچه ماهی افتاد به قلاب می شوم

در دام افتاده، شکارچی رفته، کارِ مرا می ماند

همینطور برای خودت داری بیداد می کنی مرا به باد می دهی

ابرهای گم شده در باد رفتار و کار ترا می ماند

می آیی، می روی، نگاه می کنی، درست دیده ندیده شده، قهر

دیوانه کردی مرا، کارِ تو رفتار پدر و برادرت را می ماند

همینطور که مرا حیران می کنید چشمانت راه به راه

هزار هوار است ولی دم فرو بسته بلبل را می ماند

( هزار هوار است اما نقاره ساکت شده را می ماند)

گیلآواز سه تا گیلکی چاردانه مرا - گیل آوایی

بیشی تو من چی واستی بی تو  به سم

تو نه سی بی تو کی دانه من کی سم

تی واستی یه کی من واستی ببم قاق

ناویره بی تو من چی واستی به سم!

فارسی:

تو بروی من برای چه بی تو بمانم

تو نباشی، بی تو چه کسی می داند کیستم

برای توست که من باید حیران بشوم

وگرنه بی تو من برای چه باید بمانم

.

بازام می دیل دکفته تو نیهی شی

مرا هانده تو کپچی فان دری شی

کرا دابه نهان، شون، لیسکا بُون، قار

تونام بیگانا بی بیگانا بی شی

فارسی

باز هم به دلم افتاده که تو می گذاری می روی

مرا باز لب ور آمده نگاه می کنی می روی

رسم است که جا گذاشتن، رفتن، لوس شدن، قهر

تو هم بیگانه می شوی بیگانه می شوی می روی

.

مرا یافم تی ور،  بی تو آویرم

هاچین دریا غمه مئن وا دیمیرم

تو می دریا تو می ساحل تو می موج

بکفتانا مانم وینرشته میرم

فارسی

با تو خود را می یابم بی تو گم هستم

در یک دریای غم باید غرق شوم

تو دریا و ساحل و موج منی

افتاده ها را می مانم بی تو بلند نشده می میرم

دمخته بختا نیدین تو آ روزیگار نمانه - گیل آوایی

ghazal-gilaki-tar-homayun-shahnazغزل گیلکی با تار from GilAvaeiگیل آوایی on Vimeo.

شنبه ۳ فروردین ۱۳۹۲- ۲۳ مارس ۲۰۱۳

دمخته بختا نیدین تو آ روزیگار نمانه

آخونده جاکشه لوففت کشانه کار نمانه

مگه اوتو بمانسته کی تا بمانه آتو!؟

همه دمرده بوشود، ونگو شومه زار نمانه

چره بی قولقا بیگیفته تی خلوتی بی داد

جه سرما دیل بچایه هانده بی باهار نمانه

ترا می امرا دارم تی مرا دارمه مرا

دیهیمی کسکسا یاور بی ایله جار نمانه

تی خاکه مئن چره وا سربیجیر بیبی بی گولاز

فوتورک فوشور فوسوجان جنگلی بی یار نمانه

بی یه می امرا تی امرا منم همیشک پا

ارایا فاندری هرماله بی رادوار نمانه

نوخور تو قورصه اما دیمی کسکسا یاور

کی دابه گیلکانه یار بی دس برار نمانه

واکون تی چوما گولازه مرا دکف میدان

یالانچی پهلوانِه پهلوان جه کار نمانه

برگردان فارسی

نگاه نکن به بخته له شده، این روزگار نمی ماند

ککارِ منت کشهای آخوندِ جاکش نمی ماند

مگر آن جور ماند که این یکی هم بماند!؟

همه غرق شده رفتند، گریه و شومزار نمی ماند

چرا در خلوت خودت بی داد درخود فرورفته ای

از سرما دل یخ بکند باز بی بهار نمی ماند

ترا با خود دارم با تو خودم را نگه می دارم

به یاریِ یکدیگر می آییم بی گروه یاوران بودن نمی ماند

در خاک خودت چرا باید سر بزیر باشی  بی افتخار

یورش ببر، بشوران، بسوزان، جنگلی بی یار نمی ماند

با من بیا با تو من همیشه پا هستم

این راه را که می نگری بی رهگذر نمی ماند

قصه نخور ما به یکدیگر کمک می کنیم

که این رسمِ گیلکهاست که یار بی همیار نمی ماند

چشمانت را با افتخار باز کن بیا میدان

بخاطر پهلوان دروغین، پهلوان از کار نمی ماند

ویدئویی با این غزل همراه با موسیقی تار و ویولن در یوتیوب نیز منتشر شده است. برای دیدن آن همینجا کلیک کنید

ویدئو ترانۀ نوروز اجرای زنده یاد عاشورپور همراه با متن ترانه - گیل آوایی

امشب حدود ساعت یک و پانزده دقیقه بود که از بی خوابی سری هم به فیسبوک زدم. پیامی رسیده بود که در رابطه با متن گیلکی ترانه نوروز، اجرای زنده یاد عاشورپور بود. در آرشیو این ترانه را داشتم همراه با ترانه بهار، و آنها را فرستادم اما وسوسه اش به جانم افتاد تا ویدئویی درست کنم همراه با متن ترانه به نشانۀ شادباش نوروزی به دوستان پیشکش کنم. و ماجرا به اینجا کشید که تا این لحظه وقت از من گرفت. با این کار در واقع چند کار انجام دادم! هم ترانه را گوش کردم و یادداشت کردم و هم ویدئو را درست کردم و هم پیشکشانه نوروزی ای شد برای همه دوستداران زنده یاد عاشورپور و صد البته یاران و دوستان خودم. اکنون که این متن را می نویسم یاد جُکی افتادم که سه تریاکی دور منقل مشاعره می کردند. اولی پس از مدتی گفت: ما پرتقال می خوریم، پس از نیم ساعت ادامه می دهد: ما افتخار می کنیم. دومی پس از مدتی گفت: ما افتخار می کنیم که پرتقال می خوریم، سومی کمی فکر کرد و پس از یک ساعت گفت: پش ما دو کار می کنیم هم پرتقال می خوریم هم افتخار می کنیم!

حالا شد ماجرای امشب 

متن کامل ترانه نوروز:

بهار آمد سوار آمد به مرکب نوروز

خورشید تابان یوهو‌
خوشم خوشم که عمر دی سرآمد رنجم

بگرفته پایان یوهو
بیا که خوش کنم دلم به روی تو شادم

کن در این نوبهاران

دور سرما رفته

غم به یک جا رفته

پا بکوبیم یاران
به من و تو بادا سال نو

فرخنده
به هر زمان گردد ما را لب

پرخنده

ستاره بختت چون مهرِ تابنده

به همه کسان به همه یاران

خوش و خرم روزگاران

پای هفت سین رو به آیینه خوشتر چه باشد

شمع و جمع وُ جام زرینه خوشتر چه باشد

عیدی از آن یار دیرینه خوشتر چه باشد

گیرم در آغوشش می گویم در گوشش صد سال به این سالها

بهار ایسه سوار ایسه می نازنین خورشید

اسبه نوروزا یه هو

خوشم خوشم کی دی بازام سرا بنا پا جیز

دیل واستی روزه یه هو

بیا وو دیل خوش بوکون تی پئرو واهال

پارساله سوز آیه توم

سوزه سرما بوشو

غم به یکجا بوشو

پا بوکوبیم یاران

تره ببه فرخونده تازه سال

مره هم

تره بمانه خوشی یو ایقبال

مره هم

تره بایه شادی سر امه حال

مره هم

به همه یاران به کسو کاران خررم ببه روزگاران

هف سینه ور رو به آیینه خوش تر درام من

شمع و جمع وُ جام زرینه خوشتر چه باشد

عیدی از اون مهره گنجینه خوش تر دارم من

نو گوله کشمه صافو بی غش گمه صد سال به آ سالان

به من و تو بادا سال نو

فرخنده

به سال نو گردد ما را لب پر خنده
به هر زمان گردد ما را لب

پرخنده

ستاره بختت چون مهرِ تابنده

به همه کسان به همه یاران

خوش و خرم روزگاران

خوشم خوشم که عمر دی سرآمد رنجم

بگرفته پایان یوهو
بیا که خوش کنم دلم به روی تو شادم

کن در این نوبهاران

دور سرما رفته

غم به یک جا رفته

پا بکوبیم یاران
به من و تو بادا سال نو

فرخنده
به هر زمان گردد ما را لب

پرخنده

ستاره بختت چون مهرِ تابنده

به همه کسان به همه یاران

خوش و خرم روزگاران

پای هفت سین رو به آیینه خوشتر چه باشد

شمع و جمع وُ جام زرینه خوشتر چه باشد

عیدی از آن یار دیرینه خوشتر چه باشد

گیرم در آغوشش می گویم در گوشش صد سال به این سالها

نیایش نوروزی 1392 - گیل آوایی

نیایش نوروزی امسال من

گیل آوایی

دوم مارس 2013

ای سرآغاز من، ای انجــــام من
ازتو، باتو باشد هر فرجــــام من
ای نشـــــــــــــانِ پرشکوهِ میهنم
ای همیشه همدل وُ جــــان وُ تنم
ای تو آغــــــــازِ شکفتن، زیستن
ای همه هســـــتی به مهر آمیختن
ای نمادِ بودن وِ هستی وُ شـــــور
ای شرارِ زندگی، مستی، ســرور
ای که هر پندار پــــــاکی را رهی
ای که هر پــــــاکیِ پاکان را بِهی
ای که تو گفتار پـــــــاکم می دهی
ای زخود کردار پــــــاکم می دهی
ای تو گرمی بخش شــــور زندگی
ای که رقصِ آتش ات بـــــــالندگی
ای به سرخی زردی ام رامی بری
ای زهر جشن وُ ســروری برتری
ای همه سرخ وُ سفید وُســــــبز من
ای به راهت هیمه سازم جان وُتن
ای که سورَت سوریِ هر سال من
ای سرورت بخت من، اقبـــال من
ای که میراث نیـــــــــــــاکان منی
ای که زیبایی ایــــــــــــــران منی
بــــــــا تو ام نوروز، جشن میهنم
از تو دارم هرچه از ایــــــــرانیَم
آمدی، خوش آمدی نـــــوروزِ من
ای اهــــــوراییِ من، پیـــروز من

پنج، چاردانه گیلکی - گیل آوایی

بزه شه بج، بیجار، سنفونی یه کار

گولازه سبزا بوستن گیله ایلجار

روخانه، پور کنی، پیشکاولو گاب

بهاره فصله کاره، فصله دیلدار

فارسی

برنج را شبنم زده، سنفونی کار است

افتخارِ سبز شدن، راه  افتادن گروه کشت و کار گیلک

رودخان پاک کردن، صاف کردن شالیزار، گاو

بهار است فصل کار است فصل دلدار است

.

بزه شورم، آویر موردابه کومه

گاجامه کرجی یو دس پارو دومه

دپرکسه کرا شهری جه خو خاب

نوخوفوت مالا هاچین هیست مثله تومه

فارسی

مه گرفته، کلبه در مرداب گم است

اتاقکِ در قایق وُ دستۀ پارو در دست

شهری از خواب خودش بیدار شده

ماهیگیر نخوابیده خیس شده مثلِ نشاء برنج می ماند

.

دپرکسته زمین دارا زنه چو

زمستانا گه وسته بوشو بوشو

چی چی نی، گوسکا، لانتی آب لاکو، راب

کرا سرده هاوایا دده سوسو

فارسی

زمین بیدار شده درختان را تحریک می کند

به زمستان می گوید بس است برو برو

گنجشک، بچه قورباغه، مار، لاکپشت، حلزون

به هوای سرد حسرت می دهند
.

تی دوسکول زئنو می کفتن، ویریشتن

تی فو زئنو می گورشا بونو، بیشتن    

هاتو کفتن، ویریشتن، قاقا بون، قاق

جه تی کاران چوتو واستی جیویشتن!

فارسی

هول دادنت وُ افتادنِ من، بلند شدن

فوت کردنت، از آتش داغ شدن و سرخ شدن من

همینطور افتادن، بلند شدن، مات زده شدن مات

از کارهای تو چطور باید جان بدر برد!

.

فتاشته داره جا جنگل بوکود داد

بوارست آسه مان روخانه فریاد

جه تُورو دازه دومه، دار بوبو قاق

چره همجنس کونه همجنسه بیداد

فارسی

از تراشیده شدن درخت، جنگل فریاد کرد

آسمان بارید، رودخانه فریاد کرد

از دستۀ داس و تبر، درخت حیرت زده شد

چرا همجنس به همجنس بیداد می کند

تاسیانی تاسیانی می دیله سر تو چه مانی - گیل آوایی

تاسیانی تاسیانی می دیله سر تو چه مانی

ارسوُ هرماله نمانی غوربته دوره تو نانی

آه کشم می ایا خانی ول گیرم شوالا مانی

من گمه دوری یو توری تو میدیله امرا خانی

دیل جه تو توره تو جه دیل، پاک دمردم من اویرم

تسکه دیل غورصا زنه کش، تو کونی پادرمیانی

تو مگه غوربت دکفتی!؟ تو مگه دوری جا دانی

کی همش ارسویا مانی های خانی تو دیلمانی

وا ندی تو را ندی تو پاک بیگیفته دیله مانی

تا دیمیریم ارسو زاری تو خانی گوسن دوخانی

پاک بوبوستی ده اویسی چی خایی بوشو جیوانی

آی جیوانی آی جیوانی آی جیوانی آی جیوانی

ناتمام

برگردان فارسی

تاسیانی تاسیانی روی دلِ من تو مثل چه می مانی

مثل اشک اصلا نیستی غربت و دوری را تو نمی دانی

آه می کشم، آهِ مرا می خوانی، شعله می گیرم تو شعله را می مانی

من از دوری می گویم از دیوانگی تو با دلِ من می خوانی

دل از دست تو دیوانه است تو از دست دل، انگار غرق شدم من گم شدم

دلِ بیتاب غصه را در بغل می گیرد تو پا درمیانی می کنی

تو مگر به غربت افتادی!؟ تو مگر از دوری می دانی

که همیشه مثل اشک می مانی که هِی دیلمانی می خوانی

دست بر نمی داری راه نمی دهی انگار مثل دلِ بیتاب می مانی

تا غرق می شوم از اشک و زاری تو گوسندوخانی* می خوانی

مثل یک هوو شده ای، چه می خواهی، جوانی رفته است

ای جوانی ای جوانی ای جوانی ای جوانی

* دیلمانی و گوسن دوخان دو گوشۀ آوازی در موسیقی گیلکی ست

چاچه ننا چاه ننا، کرده خاله نی یه داب - گیل آوایی

چاچه ننا چاه ننا، کرده خاله نی یه داب

گیل آوایی / 13 فوریه 2013

چاچه ننا، چاه ننا، کرده خاله نی یه داب

گیلکه ره چی ناها، کون واسینی، خالی آب

گیله دیهات موزا بو، واگردسه روزیگار

ننا شلخت، نه کرات، نه مورغانه، لیشه، گاب

پاک ده بوبو قاطیسال مردوما قورصه فوخوفت

ننا پلا سوفره سر، ویشتا زاکان شَدَه خاب

دارو درخت، باغو ماغ، سیرو کاکج، توم بیجار

همه چی پاک رُو بامو، دیهاتی خانه خراب

گداباهار تابستان، پاییزه باهار زمستان

پاک ایتا فصل داره سال، ویشتایی فصله بیتاب

بیجار میجار چورا بو، چینی کونه فته رات

گیلک دمردان دره، مملکتام بی صاحاب

هرکه دینی قولقا گیفت، تیره آغوزا دباخت

کپچی دینه لبچی یاا[1]، لوففت کشه بی حیساب

واهیلو تور تا گیره  گابه گو ماله که دوما

هاچین خیالاتی به دولته رهبر مئاب

گیل آوایی وستا کون، بچاب بچابه دیار

آخونده ره چرچره، رهبری یام پیله گاب

برگردان فارسی

حوضچه نیست، چاه نیست، وسیله آب گرفتن چاه رسم نیست

برای گیلک چه هست، بیهوده به زمین کشیده شدن

دهات گیلان موزه شده، روزگار برگشته است

نه غاز هست نه مرغ نه مرغانه، گوساله، گاو

درست شده است سالِ فحطی، غصه مردم را در خود فرو برده

پلو سرِ سفره نیست، بچه ها گرسنه بخواب می روند

درخت و باغ، سیر و شاهی، نشاء برنج

همه چیز بهم ریخته است دهاتی هم خانه خراب

بهارِ گدا[1]، تابستان، بهار پاییز، زمستان

سال انگار یک فصل دارد، فصلِ گرسنگی بیتاب

شالیزار خشک شده، چینی بیداد می کند

گیلک دارد غرق می شود، مملکت هم بی صاحب

هرکه را می بینی در خود فرو رفته، دار و ندار باخته است

آدم لوچ به لب ورآمده می نگرد، منت بی حساب می کشد

تا وقتی که پریشان و دیوانه کفشدوزک را دنبال می کند[2]

دولتِ پیرو رهبر دقیقا خیالاتی می شود،

گیل آوایی بس کن دیار بچاپ بچاپ است

برای آخوندبخور بخور می شود رهبری هم یک گاو تمام عیار است

---

[1] اشاره به مثل گیلکی ست: کپچی لبچه دینه، گِه آقزونا باخ= آدم لوچ به لب ورآمده می نگرد، می گوید دهانش را ببین

---

[1] درگیلان، پس از زمستان که روستایی پس اندازها و هرچه داشته در زمستان مصرف کرده، دوره ای از بهار را در نداری سر می کند تا وقتی که میوه و سبزیجات برسند. این دوره را در گیلان  گدابهار=بهارگدا! می گویند

[2]  اشاره به مثل گیلکی است که می گوید کسی که کفشدوزک را دنبال کند به پشکل می رسد

توجه* پس از انتشار ویدئو، دو بیت ( بیت سوم و پنجم) به این غزل افزوده شده است که  در ویدئو نیست.