۱۳۸۹ اسفند ۲۵, چهارشنبه

ایتا ولی همه چی- بیاد مادر-گیل آوایی


ایتا ولئ همه چئ.....


دسمالا اوسانه سوتونه سر دوه ده. خو دیله من نئ یت کودان دره کئ وارش به سه! هاتو کئ دسمالا دوستان دره گه:
- بلا وارش بئ بئ! خیال کونئ آسمانا به زمین دوختان درید!
ایوانه سر بینیشته. خو مرداکه دورسفته پیرانا اوسانه تا پینیک بزنه. سوزنا نخ جوکودان دوبو، خوره خوره بوگفته:
- خودا نوکونه آسمان کون سولاخا به! هاتو شور شور وا به واره!
خو سرا راستا کونه. تبریزئ دارا فاندرستان دوبو کئ ایتا کشکرت ایه نیشینه اونه لچه سر. کشکرتا نازه مرا گه:
- خوش خبر بیبئ جانه کشکرت! خوش خبر بیبئ! بوگو چئ خبر دارئ مره!
چاچه دیمه گمج و تیانو کاسه ماسه نوشوسته سربسر نهابو. کئ کئ ناره کئ پیرانا پینیک بزنه، بشه کاسه بوشقابانا بوشوره. کولوشکن هیره جیر خاکا اورشین گودان دوبو. مرغو خوروس هاچین هیستو چوره، چاچه دم کاسه یو تیانا توک زندیبیدو پلا دانه اوچن دیبید.
کشکرت ایتا پیچه اشاخه اوشاخه سر نیشینه یو پرا گیره شه.
هاتو کئ خوره پیرانا پینیک زندوبو، ایچئ زمزمه گودان دوبو. ایجور کئ خیاله بازام خو زاکا خوسانن دره.
الله تی تی بی یا بیرون
بیا نوکون می دیلا خون
تو می لیلی مو تی مجنون
تو می لیلی مو تی مجنون
هوا ایمشو چی تاریکه
می دیل چون رشته باریکه
بوشو ای شو بوشو ای شو
تی جا ترسه نه می ریکه
وارش نودانه جا شور شور فو وستئ. وارشه صدا، ماره زمزمه ره ساز زن دوبو. مرغ و خروسام چاچه دم ا زمزمه یا آوجا دایید.
بازین پینیک بزه پسئ نخا گازه مرا ورسینه. خو سرا راستا کونه گه:
- آئ مارئ! چره ما بیچه بئ!
مرغانا صارا من ناز دیهه. کلاچا فورانه. کشکرتا کئ دور دوره شر خوره پر زن دوبو، فان دره. خوره خوره گه:
- مئ زاکه جان ایتا خبر خایه آمون. کشکرت هاچین ایا نایه نیشه!
ویریزه شه کاسه بوشقابانا بوشوره. هاتو کئ هیره جیرئ یا فان دره، گه:
- آخه شمه را گرمئ ناخوشئ بیگیره! چقد آ خاک پاکا اورشین کونیدئ! ایتا مورغانه خوایید بوکونید شیمئ نفس خوایه بشه! بازین هائ مره کار چاکونید!
کیشخالا اوسانه. هیره جیرئ آشغالانا اوچینه. خاکینداز اوسانه آشغالانه دوکونه اونه من بره خانه پوشت فوکونه.
خانا هرکئ فان درستئ بی حذ گودئ. پاک ایتا دسته گول. دیفاران همه گیله الابه بوبوسته. آهک بکشه، سیفید هاچین ورفا مانستئ. هیره سراسر گیله الابه بوبو. رفه سر همیشک گرک جلاسه بو ، اونه من کویئ، خربزه جلاسته ناهابو. رفه جور گمج تته رج دیچه بو. سوتونانام سیر و پیاز ویریسه مرا دسته دستا بو جلاسته ایتا دونیا نومود کودی. تلاره سر تازه حصیر تا بوبوسته، تره تمیز دیچه بو. تازه رختخوابام کئ همیشک مهمانانا شین بو. تا بوبوسته، تلاره کش دیچه ناها بو.
خانه جولویا باغ بیگیفته بو. جه سیر بیگیر تا کوار و توربو ککجو خالی واشو پامودورو خیار بکاشته بو. خانه پوشتام هالا تیلبمبار چانگوده خانه مار کویی و هیندوانه یو خربوزه کاشتی ولی همیشک تیلیمبارا ده یی خو سرا تکان دایی گفتی: حایف!
خانه دور تا دور جه خانه پوشت تا باغا دوارسته میوه دار جه هر رقم ناهابو. سه وخته انجیلو خوجو نارنج تا اغوز و گیلاس و خاشه به.
دیفارام پرچین بوبو، افتاب کئ بوستئ، اونه درزانه جا خورشید سوسو زه یئ. خیاله کئ رقصا دیبید.
وختئ چادورا دوستئ خو کمر، سوان پالانا اوسادئ، شویئ باغه من سبزئ بیچینه، خیال کونئ قشنگئ یو گولاز، اویا جیما بوسته داره تماشاره. باغو خانه یو اسمانو زمین ایطرف، مار او خانه مئن ایطرف! همه چی نمود، مار بو.
هاتو کئ ککجو سیرو کوار چه یئ، باغا ایجور ناز دایئ، اونه مرا حرف زه یئ کئ هرکس جه دور بیشتاوسته بئ خیال گودئ که ایتا ادمه مرا گب زن دره!
اونه داماد کئ تهرانه جان آمویئ، اونه ره چرچر بو! خانه خراس موفت خوردئ، جوفت تاودایئ! بازینام ایتا دس به سیا یو سیفید نزه یئ! تازه وختئ مایئ پلا خوردئ، اونا گفتئ کئ فشکله آبا مرا تئ دسا بوشور سیمساکه بو نده! ایجور فاندرتسی کئ خیال کونئ آسمان سولاخا بوسته، ها ایتا تحفه بکفته بیجیر!
مار ده هاتو همه کسا فارسه یئ یو همه تانه سنگه صبور بو، هرکئ ایتا شکم درد داشتئ، مارا شناختئ، هیزارجور محبت ده ییدئ، بازام اوشونه دوقورته نیمام باقئ بو!
مار ایتا بو ولئ همه چئ. مارزندگی بو. مار عشق بو.
مار پئره زن بو. زاکانه مار بو، کوچئ زاکانه پیله مار بو،زاکانه مریضئ وخت، اوشانه دوکتور بو، اوشونه دوا بو، مار، مار بو! مار خانه ایجور داشتئ یو ایجور چاگودئ که لاب خانه ایتا بهشت بو. مارام اونه نما.
مار خانه کار بوگوده، غذا چاگوده، سفره بنا، خو مرداکه رافا رایا فاندره. خوزاکانه تاسیانه داره.
مار ایتا یه
مارهمه چئ یه!
تمام

۱۳۸۹ اسفند ۲۴, سه‌شنبه

تاسیانی بهار - گیل آوایی



نه ا بنفشه گولام او بنفشه یه نه بهار

نه آ هوا اوهوایه یه نه داره ولگ نه ا دار

نه ده نفس هو نونفس تا کی واج بایه امی جان

نه ساله نو نه ا شهرو دیاره مثله دیار

همش غریبه همه جا غریبه بادو هوا

همش ده چوم وا فوچن کی بهار نه ابهار

دیلی ده وسته غریبی نوا ده بوستن زار

زمانه پاک بی وفایه خرابه اروزیگار

تو کی می امرا همآوازه غربتی بیشتاو

هایام بنفشه ناره رنگه بو بهار بی بهار

دوسته بالو فوقوفته پرا دمه می خیال

مرا هارای زنه حق باتویه بهار او بهار

گیل آوایی کرا دوری بوسوج واسوج آیه داد

جه تاسیانی همش یاد آره دیاره بهار

گیل آوایی

15مارس 2011

۱۳۸۹ اسفند ۱۳, جمعه

داستان کوتاه گیلکی نوروزانه، دریا توفان داره - گیل آوایی



کاس برار کولادوج رادیویا روشنا کوده। رادیو صدا دیپیچسته داره تا دو تا محله اوشن تر. دوکانه جولو آب پاشی بوبوسته. چارپایه داره جیری ناها. کاس برار اونه سر نیشته یو باده زنه مرا خورا باد زئن دره، هاتو رادوارانا فاندرستان دره. مشته حوسین پاک خیاله کی عاشورپور بوبوسته داره یو اونه جا خانداندره، خوره خوره زمزمه کونه:

دریا توفان داره
بادو بوران داره
گیله مردای خانه می نازنین یار لیلی

مشته حوسین ایستکانه چایه بنا اونه جولو ایتا پیچه اونا فاندرست بیده مردای پاک خیاله ا دونیا نه سا. ایتا آه بکشه یو اونه چومه دوما بیگیفته بیدینه کویا اوتو قاقا بوسته داره. بیده خیابانه اوطرف، کاس آقا لیباس فروشه دوکانا چوم بودوخته داره.
هاتو بفکراشون دوبو کی کبلعلی آشپز کی ده هاچین آشپزی جان فقط اونه ایسم بمانسته بو، ایشاره مرا گه ایتا ده قندپالو باوره। مشته حوسین شه خو پیشخانه دم، پیله قوری یا کی تازه دم باموبو آب بکشه ایستکانه مئن چایی دوکونه یو هاتو کی سماوره شیرا وازا کونه، کبل تقی چانکش، دوتا بالکا مورغانه یو چندتا کرات اونه دور جلاسته، دوکانا دواره یو مشته حوسینا لوچان زنه।
مشته حوسینا خوشکا زنه. هاتو کی خوره عاشور پوره مرا خاندان دوبو

هاوا ابرو زنه پس
نی یه بیدار هی کس
مرا کوشتان درم
بایم تی کنار لیلیایتا پیچه قاقابوسته اونا فاندیره یو گه :

- آخه مرا ده چره لوچان زنی!؟ من کی تا هسا.............
ایدفایی ایجور کی جه خاطراشویا یاد باوردیبی، بوگفت:
- آهـــــــــــــــــــــــــــــــــا.........پس بوگو!؟ مورغانه انه ویرجا نیهه دارم هانه واستی مرا ایجور دیگه فاندیره!
عاشورپوره صدا اونه گوش دیپیچه :

تی خانه آباد لیلی
ولانه آ باد لیلی
بایه تی گوش ایمشب
می دادو بیداد لیلیعاشورپوره مرا خاندنا وا ده یو تونداکیتی ایستکانه چایه نه کبلعلی آشپزه ور، شه بیرون دوخوانه:

- کبله تقی! کبله تقی! تی کله سرا یامان بیگیفت! بیا می ویرجا بیدینم تو چی گی آخه اتو زرخه پوتارا بو داری دوکانا دواری تازه لوچانام زنی!

کبله تقی تا واگرده مشته حوسینه آوجا ده، کله عباسه پیله پسرا دینه کی باله کا میان مورغانانا دوجین گودان دره। دو تا شلختی مورغانا بیگیفته داره خودس ایتا خوروسکلایه اویتا دسه مرا های فیچاله। اونا زرخ زرخ فاندره گه:
- اه برا کله عباسه پسر! ده ترا هیچی گیرنامو کی بیچاره خروسکلا فیچالستاندری!؟

کله عباسه پسر هاتو کی ویریشتان دوبو دگه را خوران شلخته مورغانانا نیهه باله کا میان خروس کلا ولاده یو کجه وره کی خو رایا گیره شه. کبله تقی اونا تا چندقدم اوشن تر هوتو زرخ زرخ فاندره.
مشته حوسین هرچی ایسه دینه کبله تقی حواس اصلن ننا اونه ویرجا. هاتو فیکرا شوبو کی کاسه آقا گه:
- مشته حوسین می حیساب چقد به؟

مشته حوسین هاتو ایتا چوم بیرونا داشتی یو ایتا چوم کاسا آقا. یاداشوبو انا کی چندتا کاس آقا بوخورده داره. تا بایه ایچی بگه، کاس آقا گه:
- تی حاواسا جیما کون مشته حوسین! هاتو کی نیبه کترایی حیساب کیتاب داشتن. پنشتومون نیهه پیشخانه سر، جه دوکان آیه بیرون. مشته حوسین پنشتومونا نیهه دخله مئن، شالیکی مرا هیسته میزا پاکا کونه. چراغ سه فیتیله ای خوتا ایپچه بوجور بره. ایجور کی دوکانه مئن بسابی اونه دیل هیزارجا هاتو خانه:


دریا توفان داره یار باد و باران داره یار
واستی ایمشب بایم دریا کناران لیلی
باز پریشانه می دیل لیلی نالانه می دیل
دو تا بال کم دارم بایم تی سامان لیلی
می جانه جانان لیلی
جه باد و باران لیلی
موشکیل بتانیم باییم دریا کناران لیلیغروب نزدیک بو। ده واستی کم کم نان و لوبیا آماده بوبوستی بی। یوسف کبابی خو بیساتا پهنا گودان دوبو। منقاله مئن ذوغال دوکوده پسی ایچکه نفت فوکونه ذوغالانه سر، اونا آتش زنه. هاتو کی ذواغالان ول گیریدی ایتا واشکسه لولا نیهه اوشونه سر بازین شه الباقی چیزانا جمو جورا کونه.

مرداکه هاتو قاقابو دوکانه بیرونا فاندیره یو خوره خوره ایچی گه کی هیشکی نفامه چی گفتان دره خیاله کی ایتا کوه سنگینی یا خو کوله سر جابجا کونه. مشته حوسین اپا اوپا کونه.
مردای خو پایا ایپچه درازا کونه یو بازین جیما کونه. نالبیکی ایستکانا دوسکول دانه مانستن میزه سر ایپچه نیهه اوشن تر. خو کاموایی کولایا نییه بوجورتر خو سرا خارش دییه بازین کولایا اوره تا پیشانی بیجیر. دسا سکت زنه چانه جیر بیرونا نیگا کونه ایتا آه کشه. مشته حوسین واورسه:
- چیسه ترا اتو تی دمرده کرجه نا ایشماردان دری! ایا نه سایی پاک

مرداکه تا بخایه ایچی بگه خانم آغا پیله خاخور، کاسه آش بدس آیه مشته حوسینه دوکانه جولو خو چادرا کی هاتو شانه سر بادا دابو جیماکونه یو مشته حوسینا گه:
- مشتی بیگیر آکاسه آشا باوردم تره. بوخور بازین نیگی کی ترا جه خاطر ببرده دارمه

ایجور مشتی یا واویلان ده خو مچه یا کی مشتی کم ده بمانسته هو یا دوکان پوکانه کرکرا فاکشه بیجیر خانم آغا پیله خاخوره مرا بشه هفتا بهشتا دواره.
کاسه آشا فاگیره یو گه :
- تو همیشک می هاوایا داشتی! اکه بو کی مرا جه خاطر ببردی! هی دفا نوبوسته....

خانم آغا پیله خاخور ده ولناشته مشتی خو حرفا توماما کونه هاتو اونه حرفه دکفته یو بوگفته:
- فردا ها وخت آیم کاسا برمه

مشته حوسین ایجور کی بفامسته بی هاوا پسه!، خو سرا تکان ده یو بازین گه:
- فردا کاسا بوشوسته تی چوم برایم کی بایی

خانم آغا پیله خاخور نازو غمزه مرا جه مشته حوسینه دوکانه جولو دورا به। مشته حوسین پاک خیاله پرا گیفتان دره هاتو دیل فادا عاشورپوره صدایو خانم آغا خاخورا چوم بودوخته کی هاتو غمزه مرا جه اون دورا بوستان دوبو। ایجور کی خیاله مشته حوسینه دیل اونه مرا شون دره। پاک ده تورا بوسته خو صدایا ایجور کی هامه تانه گوش دیپچستی، بولند بولند خانه:


یاد او مهتابی شبان کی شومی دریا لبان
تی مو ماچی داییم تی شانه رو باد لیلی
سورخ دسمالا داری ایسه می یادیگاری
مرا واده دایی
آیه ترا یاد لیلی
من تی خاطرخوام لیلی
تنهای تنهام لیلی
موشکیله ایمشب دریا
بیگیره آرام لیلی
بیگیره آرام لیلیکولا دوج هاچین قاقابه مشته حوسینه کارانه جا. علی یوف خو آشغال بری چارچرخا کی هاتو زنجیره مرا درختا دوستان دوبو تا جاغلانه دس در امان بمانه، مشته حوسینا فاندیره ایجور خو گازه خالا واکونه خنده کونه کی کولادوج باده زنه اونه ره والا ده یو گه :

- اِ...علی یوف! تی خاخورا! تو چی هاچین ترا پرکانی آخه ....
مشته حوسین واخوبا به دینه آی داده بیداد هامه اونا فاندرستان دریدی. ایجور کی هاما نشان بده کی خانم آغا خاخوره ره واستی اوتو نخانه، کولا دوجا گه :
- عاشور پور آدمه ره حاواس ننه کی اترانه مرا پاک آدما جه هاممه چی تاوه ده
کولا دوج آرامه گه :
- خاره باورکون! خر خودتی مشته حوسین !

علی یوف ایتا دس بوپوخسه خیارا کی مامد مئوه فوروشه اشغالانه مئن اوچه بو، خو دس بیگیفته کی بشه پیره بویی دوکان ایتا نان تیکه مرا بوخوره، مشته حوسینا چشمک زنه. مشته حوسین خنده کونه یو گه :
- ا ....... علی یوف! بودو فارسان تره کی چایی تازه دم اماده ناها تره
علی یوف اونه ره ایتا دس تکان ده। کاس برار چانکش جه اوسره خیابان پیدا به। کولا دوج چارپایه جا ویریشته، بامو دوکانه مئن. غولام حسینه برار تاچه برنجا خو کول بیگیفته،نئسانا شوندوبو بوجور. تیمور ارابه چی تاخت زئنه مرا جه غولامحسینه دوکان دواره. پیره زناکه دانه کی دیفاره کش نیشته بو خو پاره چادرا جیما کونه یو فاکش فاکش دیفاره کنار را دکفه بشه بخانه. علی بالا کوچی پسر ایتا تیان خودس جه راه فارسه. مشته حوسین واگرده دینه مرداکه هاتو خو خیاله مئن دمرده، بیرونا نیگا کونه یو آه کشه. آرامه گه:
- ترا چیسه برار اتو پاک دمردان دری؟

مرداکه هیچی نیگه. مشته دو واره واورسه :
- تی مرایم چیسه ترا؟ مره حرف بزن بیدینم ترا چیسه آخه! اتو یک ساعته تره قاقابوسته آه کشی !

مرداکه تا بایه ایچی بگه ایتا خالخالی مشته حوسینه دوکانه جولو فارسه یو ایتا توبره خو دوش پار پاره لیباس دوکوده یو ایتا چوبی عروسکا تخته سر والای دانه مرا رقصانه یو خانه:
- نوروزی نوسال آمده
تا بخایه اولی ایمامه ایسما بگه مشته حوسین تونداکیتی دس بره دخله مئن هاتو کی پولا فاداندوبو خالخالیا گه:
- بیگیر جانه تی همه کس تا دوازده تا بخایی بیگی می سرا بری پاک! بی یا تی نوروزام تره .....
خالخالی دانه امان نده، پولا فاگیره یو ده مشته حوسینه رافا نه سه کی خو حرفا توماما کونه!. مشته حوسین خو سرا تکان ده یو واگرده مرداکا گه:
- خاب بوگو مره بیدینم چیسه ترا آخه !؟
مرداکه ایتا آه کشه یو گه:
- خانه اباد پنشتا زاکا من چوتو نو نوارا کونم آخه!؟ کاس براره دوکانا فاندرستاندرم مره چورتیکا آموندرم کی چوتو می پنشتا زاکا نو نوارا کونم



تمام

۱۳۸۹ اسفند ۴, چهارشنبه

وفا نوگو کئ وفادارئ آ زمانه بمرد - گیل آوایی




وفا نوگو کئ وفادارئ آ زمانه بمرد

نئ یافئ عشقو وفا یاره بئ بهانه بمرد

هاچین گولازا درئ روزیگاره دربدرئ

بیمیر بترک ولا کون یارئ آ زمانه بمرد

دیلا فوتورک ناوره نامه یار و دیلدارئ

کئ مهربانئ وفا با خوسرعلامه بمرد

تو ساده دیل چره باورکونئ کئ یارئ نا

دیلا هاچین دبازئ یاره تئ ترانه بمرد

دیلئ تو تام بزن هرماله کس وفا نوکونه

ناویره دق نوگودئ ماهه تئ شبانه دمرد

واچین تو هرچئ بیگیفتئ تئ یاره امرا سر

نگاره پور جه همه ادعا چئ ساده بمرد

نایه ده هیشکئ ببه صافه ساده دیلا یار

کئ یارئ حرفه وفاداره عاشقانه بمرد

گیل آوایئ نوا اورشین گودن تئ تنهایه

در آ زمانه کرا عشقه صادقانه بمرد

دینمیرم گردابه من وانگردم از پا بیش از این - گیل آوایی

وانکونم بالا نی یم دونباله فردا بیش از این
دینمیرم گردابه من وانگردم از پا بیش از این

وسته ده هرچی بزم توفانه مه نی دست و پا
های بپرکم ویشتایی از باد و سرما بیش از این

ده بدا دونیا فوگورده مردومانام گوز بجیب
هرکی هرچئ به جهندم بی سراپا بیش از این

آب جه سر بوگذشته بیخود های بزم ور جولفه جا
واستی از مردوم گروختن نه کی همپا بیش از این

یاری یو یاور داهان آبچا بو گفتن ده نشا
بی چرا ره وسته مردن بی مهابا بیش از این

آی دمرده یاره زندان یاره هر تا کار و زار
ده واسی جنگل جوخوفتن نه کی روسفا بیش از این

گیل آوایی داب نوکون سختی می یانی آهو داد
سینه آب گردابه مئن نه کی اوروپا بیش از این!

فارسی
باز نمی کنم بالهایم را دنبال فردا نیستم بیش از این
غرق نمی شوم در گرداب، از پا در نمی آیم بیش از این
بس است هر چه در میان توفان دست و پا زدم
هی بلرزم از گرسنگی از باد وُ سرما بیش از این
دیگر بگذار دنیا بهم بریزد مردم هم تحمیق شوند
هر کسی هرچیزی به جهنم بی سر وُ پا بیش از این
آب از سر گذشته بیهوده هی جولان دادم در جاهای ژرف
باید از مردم گریخت نه اینکه هم پا شد بیش از این
یاری و کمک رساندن مسخره شده، دیگر گفتن نمی توان
بخاطر بی چرا، مردن، بی ترس بیش از این
ای یارِ غرق شده در زندان، یارِ هر کارزار
دیگر باید در جنگل پنهان شد نه که رسوا بیش از این
گیل آوایی میان سختی رسم نکن آه و ناله را
شنا کردن در گرداب است نه در اروپا بیش از این

ویدئوغزل: فوقوسم - گیل آوایی






فوقوسم

اگه پیاله بازام پا بده غما فوقوسم

ایجورغما فوقوسم تا سحرکرا نوخوسم

پیاله امرا نهم لب بلب کونم فریاد

جه روزیگارو وفا یاروآشنا جوخوسم

خیاله بالا گیرم پا بپا شمه دریا

هو دریا لب مئ غمانا ایتا ایتا فوسوجم

پیاله پا بده مئ موشتانا نوخوره گاب

تمامه عالما روسفا کونم هما فوقوسم

آ تاسیانئ میان کئ بلب آیه مئ جان

فقط ییاله مئ یاره ناویره وا وا سوجم

آ روزیگارواکفه های، دره هاتو می جان

دمردمه ده واسئ مئ پیاله یا فوقوسم

امان نده دیلا آتاسیانئ و غمه یار

وفا کرا ناره هئ کس واسئ غما فوقوسم

پیاله نازا بشم کئ دیهه مئ دادا گوش

ناویره آن همه بیداده جا کویا جوخوسم

گیل آوایئ که فوقوفتان دره بوبوسته لات

پیاله امرا هاچین گه آنا اونا فوقوسم

۱۳۸۹ اسفند ۳, سه‌شنبه

نه، کوچی گیلداستان - با ترجمه فارسی- گیل آوایی


نه!
6 نوامبر 2007
(کوچی گیلداستان )
من
تو
انهمه تام بزه!
وای
امی  اوخوانا
کی اوچینه!؟
- نه!
- چره نه!؟
- تو دونیایام بیگی بازام گم نه!
- آخه چره!؟
- چره ناره!
- یانی چی چره ناره!
- هاناست! خایی بردار خایی نردار!
- هاچین ترا شیش گیر ناور! خاب بوگو چره نه!
- ترا زبان حالی نیبه! می زبان مو باورده آنقد ترا بوگفتم کی نیبه! نتانم. نه! بیخود می موخا نوخور. نه برار جان! نه ابای جان! نه تی ناز مره بایه!
- اِه...................آخه چره نه! آسمان بیجیر آیه مگه!
- بدتر! همیشک هاتویه. آنقد بپاستیم بازام آمی سر بی کولایه! وای اگه نپاستی بیم! ده واستی موسی خانا وکیل بیگیفتی بیم. هیزار دفا تره دلیل باوردم. تره بوگفتم. ولی بازام تی کونا گرما گیره آیی مرا یقا گیری! آن همه آدم نانم چره می دوما بیگفته داری.
- تی دوما بیگفته نارم. ترا دینم آتو رُو باورده داری، هرچی جوفت زنی تاک آوری، می دیل سوجه تره، خایم ترا ایجور را تاودم.
- تی دیل مره سوجه!؟ مره! خاکا تی سر! تی دیل تره بوسوجه! آ روزیگاره مئن آدم مانستن تاوان فادان داره! بیچاره! خوشی مگه مرا بد ایه! مگه مرا بد آیه کی می زندگی راحت ببه! هیچی قورصا ندارم!؟ ولی بدبخت من فکر کونم آخه بچی قیمت!؟
- تو اصلا خیاله کی آ دوره زمانه مئن نه سایی! تو تی سرا تاوه دای ورفه جیر خیال کونی هیشکی ده  اکارا نوکونه!
- نه! ترا حالی نیبه! تو هامما هاتو دینی! دونیا بگم بازام تو تی کلا کاری!
- آخه چره نه! انهمه سختی کشن دری. دیشب تی ماره دوکتوره پولا ناشتی بازین چی هاچین دور اوسانی آخه! نه! نه!
بیچاره! تو هاچین تی بوجورانه ره سگه دوب زئن دری! کلاچه سر قوپه ناها! کلاچ خبردار نی یه! اِ..........ه بدبخت از تی رهبر تا ابدار چی دوزدد! دوز! چی گی تو!؟
- وای کی آدم نفهم ببه گیره نفهم دن کفه! گاب ببه آدم راحته! راحت! ترا چره آخه حرف حالی نیبه! ترا هرچی گم نه! بازام تی حرفانا زنی.
- نفامام خودتی. خودت کی هیچی تی دور و برانام تی جان سختی کشن دریدی. تو نتانی بیدنی که آنهمه بدبختی تی خانواده سر آمون دره!؟ تو نیدینی که تی کوچی برار، کونمان پینیک بزه، شه مدرسه!؟ تو نیدینی کی تی پئر خانه نشینه، خو دوا دوکتوره خرجا ناره. تو تی صابخانه فیسو ایفادا نیدینی! آخه...
- می پئر اگه نتانه خو دوکتورو دوا خرجا فاده، اگه می برار کونمان پاره یه. اگر می صابخانه مره فیسو ایفاده کونه، بخاطره انه کی می سر بولنده. حتا تو اولاغام می سر قسم خوری. تره یادا شو.....
- نه! مرا یادا نوشو. ولی آخه انام ده اندازه داره! نه ده بخایی همه تانا عذاب بدی. تو پاک دمردان دری! دانی!؟
- من دمردان درم!؟ من!؟
- آها! دمردان دری تره حالی نی یه.
- اگه انه ایسما نی دمردن! پس تو دوروست گی. من دمردان درم. من دمرداندم ولی نه شیمی گنده کثافته مئن!
- اِه..... آخه چی ایشکال داره کی هم تی کار  راه دکفه هم مردومه موشکیلام حل ببه!؟ خودایام تی جان راضی به!
- خایم صد ساله سیام می جان راضی نبه! خودا  جغیر از راضی یا ناراضی بون، ده کار ناره!؟  اگه تانه کاری بوکونه  انهمه آدم ویشتایی سر ببالین ننه. ایجور آنهمه حقو ناحقه جولویا بیگیره.  ایجور بداده آ مردوم برسه که هرکی هرکی یا سوارا نبه.  ایجور بوبو داره کی هیشکی  حق و ناحق نشناسه. مسچدان بوبو داره کارچاکونی جا! آخوندام بوبو داره کار چاکون! از سیاست تا جاکشی مئن ایسا! همه چی یام بنامه خودا! خودا خو هوایا بداره کی ده آب چه اونه سر بوگذشته داره.
- هاچین کوفر نوگو!
- تو کوفر دانی یانی چی!
- وا بدن جانه تی مار! اسا کوفر و خودیا وا بدن! آ یارویا من شناسم. آدمه خوبی یه. می چومه جان ویشتر اونا اطمینان دارم. انه کارا راه تاود!
- تو خستا نیبی جه آجور گوزه گبان! تو چی دوما بیگفته داری؟ چی خایی می جان!؟ چره دس نکشی! اِه.......زندگی خوبه! داشتن خوبه! راحتی خوبه! هیشکی یا بد نایه! ولی به چی قیمت!؟ تا هسا فکر بوگودی!؟
- خاب هشانا کی گی خوبه! آدم واسی بدس باوره یا نه!
- خانه خراس! بدس آوردنی کی آدم بتانه " آدم " بمانه! نه کی آدمه شکلا بداره بازین گرگه مانستن ببه! تو پاک گرگ بوستان دری.
- گرگ چیسه! پورگ چیسه! چی گی تو!
- اِه.. هان یانی گرگ بوستن! هان یانی تقی کولا نقی سر گودن! هان یانی هیچ مرزی ناشتن! هان یانی آدم بخایه گرگه مانستن هرچی یو هرکسا واچره!
- خاب زندگی یا وا ایجور چرخانن یا نه!؟ نیدینی کی مملکت پاک خربستگا بوبو داره! هر که دینی خو کلا کاره!
- اما ایتا دوتا درد ناریمی! هرجایا کی انگوشت نیهی ایجور باد ده! امی دین، آمی دین داری، امی دوستی، آمی دوشمنی، آمی راست گفتن، دوروغ گفتن، خولاصه هرچی کی بیگیم بازام ایجور آمی پا لنگه. شالترس مامدیم، پهلوانه ادایا در آوریم! از هر دوروغگویی دوروغگو تریم، بازین کس کسه ره جانماز اب کشیم، کس کسا جور شیمی، بازین فیسو ایفاده مرا ایجور رفتار کونیم که ایمامزادا گیمی زکی! هیچ جا مردوم آتویی کی اما آمی سر کولا نیمی، خودمانا دوروغ گیمی، امی مانستن نی یید. اما دو روییم. اما خودمانا گول زنیم. هیزارتا شامورتی بازی مرا کس کسه سر کولانیم. امی مملکته ره میریم بازین دس دسی اونا چاپیمی، از هر چی دیکتاتور بدتریم بازین ادای دموکراتانا در آوریم. از همه عقب تریم، ادای پیشرفتانا در آوریم. هاتو خودمانا فریب دیمی! گول زنیمی! هیشکیام نایه بگه خو آیب چیسه! همه تان بی آیبیمی! آی تا نیهه اوی تا گردن، اوی تا نیهه آی تا گردن، مملکتام بوبوسته  داره خربستگاه! هیشکی نیگه کی خودش چیسه یو چی بوگوده کی مملکت آتو خربستگا بوبو داره! اگه هیشکی خر نبه! مملکت خربستگاه نیبه! هرکه دینی گه مملکت خربستگایه ولی نیگه خودشه گونایه کی مملکت خربستگایه یو خودشام خره اونه مئن! خیاله کی همه ی مردوم پاکو، بی گونا یو راست گو یو درستکاریدی! ولی اشانه سر کولا شه یو بوشو داره! اینفر نایه بگه خاره باور کون!
- تو مالوم ایسه چی خایی بیگی! نوکونه بزه داره تی کللا!
- بایدام می کللا بزه بی!    اِ............................ه!!!!!!!! اما ایتا ایتا خرابیم. اما ایتا ایتا بدترین دوروغگو یو کولابرداریم . اما آ سگه زندگه با انهمه عقب ماندگییا گردن بنا درایمو نیهیم! امی وضع خرابه برار! آما واسی خودمانه دردا بشناسیم. هیشکی امه را چانکونه اگه خودمان نخواییم. اما واستی اول خودمانا چاکونیم! آخه به مگه!؟
- چه چاکونیم! صابخانه، پابخانه! بقال چقال، دوکتور پوکتور هرجا شی پول وا داشتن! واستی هر کی ایجور خو گیلیما جه آب بوجور فاکشه! تو نام چی کرا گفتاندری! تو..............
- یانی هرتا بی ناموسی یو دوروغ و کولا برداری یو کس کسا گول زئنو هیزار بی ابرویی زندگییا گردن بنیم چون همه هاتویید!؟    اِ...........ه!!!!!!!!!! آ همه یا که گی! کی یید!؟ جغیر از من، تو، اون !؟ اِه! آ دوزو خر و اولاغو و نفهمو دوروغگویو کارچاقکونو دو رو یو  بی ابرو! خودمانیم ده! از هندو اروپایو چین و امریکا نامو داره کی!؟ آ مملکت امی شینه! امان وا اونا بسازیم! هرچی یام اونه مئن ناها! آمی پئره ایرثه! آمی خاکه! خودمان وا اونا چاکونیم!
خودمانیم کی خرابیم! آمی خاکام آمی مانستن! هر کون نوشورام آیه آمه سر سوارا به!
- جانه تی مار سیاست پیاستا بنه دیمه! اصلن اهلش کی نی یم هیچی! اونه جان  متنفرم!
- خاکا تی سر! هانا کی گفتان دری سیاسته ده! مونتها جه ایطرف دیگه! مثله خیلی چیزانه دیگه! شیپورا جه او فاله طرف زئن دری! سیاستا کار ناشتن یانی خاکا تی سر! تسلیم بون! یانی اینفر دیگه تره تصمیم بیگیره! یانی هر کی بایه ترا بگه فچم ایشکم فادن!
- تو دوروست گی! حق با تویه! ولی جانه تی هرکی دوس داری بیا آ یارو کارا چاکون! می ریش اونه ویرجا گیروبه!
- آها پس تی ................گویی یه! هانه واستی های می موخا خوردان دری! ولی من نی یم!
- یانی چی نی یی؟
- مرا منتظر خدمت بوگودید! آخه می رییسام تی حرفانا زه یی!من گفتیم نه!

خُولیداره
تی تی
کشکرت
هارای زنه:
آهـــــــــــــا ی
شب میره!

هان!

(برگردان فارسی:)
نه!
9 نوامبر 2007

من
تو
این همه خموش!
آه
واخوان  ما را
که برچیند!

- نه
- چرا نه
- دنیا هم بگی باز می گم نه
- واسه چی آخه
- واسه چی نداره
- یعنی چی واسه چی نداره
- همینه که هست. میخواد خوشت بیاد یا نیاد
- بیخود خودتو مسخره نکن! خوب بگو واسه چی نه
- تو زبان حالیت نیس زبونم مو در آورده اینقدر بهت گفتم نمیشه نمی تونم. نه. بیخود مُخمو نخور. نه داداش! نه برادر! نه نازتو برم!
- اه.....آخه چرا نه! مگه آسمون بزمین میاد!؟
- بدتر! همیشه همینطوره. اونقدر حواسمونو جمع کردیم باز هم سرمون بی کلاهه. وای اگه حواسمون هم نبود! دیگه واویلا! هزار بار برات دلیل آوردم. بهت گفتم. ولی باز هم همچین که جات گرم میشه، یقه مو میگری. این همه آدم هستش! نمیدوم چرا دُم منو چسبیدی
- دُم ترو نچسبیدم.  می بینمت که اینجور به هم ریخته ای. هر چه که جفت می زنی ! تک میاد. دلم می سوزه برات. می خوام یه جورایی رات بندازم
- دلت واسه من می سوزه!؟ واسه من! خاک تو سرت! دلت واسه خودت بسوزه! تو این روزگار آدم موندن، تاوان دادن داره!  بیچاره! مگه خوشی بدم میاد! مگه بدم میاد که زندگیم راحت باشه! که غم هیچی رو نداشته باشم! ولی بدبخت! من فکر می کنم که آخه به چه قیمتی!؟
- تو اصلا خیاله که تو این دوره زمونه نیستی! تو سرت رو کردی زیر برف و خیال می کنی هیشکی این کارا رو نمی کنه!
- نه تو حالیت نیس! تو همه رو همینطور می بینی! دنبا هم بگم تو حرف خودتو می زنی.
- آخه چرا! اینهمه سختی داری می کشی. دیشب مادرت پول دکتر رو نداشت! تو واسه چی داری دور ور میداری! بیچاره تو مفت و مجانی واسه بالاسریهات داری سگ دو میزنی! سرت بی کلا مونده خبرنداری! اِه بدبخت! از رهبر تا آبدارچی همه دزدند! دزد! تو چی می گی!؟
- وای که آدم نفهم بشه ولی گیره نفهم نیافته! هرچی آدم گاو باشه! راحت تره! راحت! چرا حرف حالیت نیس! هرچی بهت می گم نمیشه! بازام حرفای خودتو میزنی!
- نفهم هم خودتی! خودت  که هیچی دور و بریات هم از دست تو دارن سختی می کشن. تو نمی تونی ببینی که این همه بدبختی به سر خونواده ات داره میاد!؟ تو نمی تونی ببینی که برادر کوچیکت حتی با لباس وصله دار میره مدرسه!؟ تو نمی بینی که پدرت خونه نشینه خرج دوا دکترشو نداره!؟ تو اینهمه فیس و افاده صابخونه رو نمی بینی!؟ آخه....
-  پدرم اگه خرج دکترشو نداره. اگه برادرم با خشتک پاره میره مدرسه. اگه صابخونه ام فیس و افاده می کنه برام، عوضش سرم بلنده! حتی توی اولاغ هم رو سرم قسم می خوری! یادت رفته...
- نه یادم نرفته. ولی آخه این هم اندازه داره! نه اینکه بخوای همه رو عذاب بدی! تو دیگه داری خفه میشی. می دونی!؟
- من دارم خفه میشم!؟ من!؟
- اها! تو داری  خفه میشی حالیت نیس!
- اگه اسمه اینو خفه شدن میذاری! پس حق با تویه! من دارم خفه میشم. من  خفه شدم. ولی نه تو گنداب شما ها!
- اه...آخه چی اشکالی داره که هم کار خودت راه بیافته هم مشکل مردم حل بشه! خدا هم راضی یه!
- میخوام صد سال سیاه هم از من راضی نشه! خدا غیر از راضی یا ناراضی بودن، کار دیگه ای نداره!؟ اگه میتونه کاری کنه که اینهمه مردم گُشنه  سر ببالین نذارن. یه جوری جلوی این همه حق و ناحق رو بگیره. یه جور بداد این مردم برسه که هر کی سوار هر کی نشه! یه جور شده که هیشکی حق و ناحق نمیشناسه! مسجدا شدن مرکز کارچاق کنی! آخوند هم شده کار چاق کن! از سیاست تا جاکشی توش هستش! همه چی هم بنام خداس، خدا هوای خودشو داشته باشه که آب از سرش گذشته!
- بیخود کفر نگو!
- تو کفر میدونی یعنی چی!
- وا بده جون مادرت! حالا کفر و خدا را وا بده! این یارو رو من میشناسم. آدمه خوبیه. از چشمام بیشتر بهش اعتماد دارم. کار اینو یه جوری راه بنداز.
- تو خسته نشدی از این حرف مفت! تو دنبال چی هستی؟ چی میخوای از من؟ چرا دس نمی کشی! اِه...... زندگی خوبه. داشتن خوبه. راحتی خوبه. هیشکی هم بدش نمیاد. ولی به چه قیمتی!؟ تا حالا فکرشو کردی!؟
- خوب همینایی که میگی آدم باید بدست بیاره یا نه؟
- خونه ات آباد! بدس آوردنی که آدم بتونه آدم بمونه! نه اینکه شکل آدم باشه ولی مثل گرگ باشه! تو مثل گرگ داری میشی!
- گرگ چی یه! چی داری می گی!؟
- اه... همین یعنی گرگ بودن! همین یعنی کلاه اینو برداشتن سر اون یکی گذاشتن. همین یعنی مرزی نداستن. همین یعنی آدم بخواد مثل گرگ هرچی و هرکس رو پاره کنه بدررونه!
- خوب زندگی رو باید یه جوری چرخوند! نه!؟ نمی بینی که مملکت اینقدر خر تو خره! هر کی خر خودشو میخواد از پل بگذرونه!
- ماها یکی دوتا درد نداریم. هرجا رو که انگشت میذاری، باد میده! دین مون، دینداری مون، دوستی هامون، دشمنی هامون، راست گفتنمون، دروغ گفتنمون، خلاصه هرچی رو که بگم باز یه جور پامون می لنگه! از ترس می لرزیم، ادای پهلوونا رو در میاریم! از هر دروغگویی دروغگو تریم، بعدش واسه همدیگه جانماز آب می کشیم! از سر و کول همدیگه بالا میریم! بعد با فیس و افاده یه جور رفتار می کنیم که انگار به امامزاده میگیم زکی! هیچ جا مردم اینطور که ما سر خودمون کلاه میذاریم، بخودمون دروغ میگیم، رفتار نمی کنن. ما ها دو روییم! ماها خودمونو گول می زنیم. با هزار شامورتی بازی سر همدیگه کلاه میذاریم. واسه کشورمون می میریم بعدش خودمون می چاپیمش، از هر دیکتاتوری بدتریم، ادای دمکراتا رو در می میاریم. از همه عقب افتاده تریم، ادای پیشرفته ها رو در میاریم. همینطور خودمونو فریب میدیم. گول می زنیم! هیشکی هم نمیاد بگه عیب خودش چی یه!  همه مون بی عیب و ایرادیم! یکی نمی گه خواهر هر کی که باور کنه!  این یکی میندازه گردن اون یکی، اون یکی میندازه گردن این یکی! مملکت هم شده خر تو خر! و خودشون هم توش! انگار که همه مردم پاک و بی گناه  و راست گو و درستکارند! ولی سرشون کلاه رفته!
هر کی رو می بینی میگه مملکت خر تو خره! ولی خودشو نمی گه که گناه خودش چی یه که مملکت خر تو خره و خودش هم توشه!
- تو معلوم هس که چی میخوای بگی! نکنه زده به کله ات!
- باید هم به کله ام زده باشه! ا........................ه! ما تک تک مون خرابیم! ما تک تک مون بدترین دروغگو و کلاهبرداریم! ما وضعمون خرابه داش! ما باید درد خودمون رو بشناسیم! هیشکی ما رو درست نمی کنه! تا خودمون نخوایم! ما باید اول خودمون رو درست کنیم! مگه میشه!
- چی رو درست کنیم!؟ صابخونه، بقال، چقال، دکتر، هرجا که بری،  باید پول داشته باشی! هر کی باید یه جور گلیمشو از آب بیرون بکشه! تو نمیدونم چی داری می گی!  تو....
- یعنی هر بی ناموسی و دروغ و کلاهبرداری و همدیگه رو گول زدن و هزار بی آبرویی زندگی رو گردن بذاریم چون همه اینجوری اند!؟  اِه!!! این همه رو که می گی، چه کسایی هستند!؟ غیر از من، تو، اون!؟ خودمونیم دیگه! از هند و اروپا و چین و آمریکا نیومدن که! این مملکت مال خودمونه! ارث پدریمونه! خاک مونه! خودمون باید درستش کنیم! خودمونیم که خرابیم. خاکمون هم مثل خودمون!  هر کون نشوری هم میاد سرمون سوار میشه!
- جون مادرت سیاست رو بذار کنار که اصلا اهلش نیستم! ازش متنفرم!
-  خاک تو سرت! همین که داری میگه یه سیاسته! منتهی از یه طرف دیگه اش! مثل خیلی چیزای دیگه! شیپور  رو از سر گشادش داری میزنی! با سیاست کار نداشتن یعنی خاک بر سر شدن! یعنی تسلیم بودن! یعنی یه نفر دیگه برات تصمیم بگیره! یعنی اینکه هر کی بیاد بگه خم شی تا یه شکم اون سواری بگیره!
- تو درست میگی! حق با تویه! ولی جونه هرکی که دوس داری بیا کار این یارو رو راه بنداز! ریشم پیشش گرو ِ!
- آها.......................پس تو هم بله! واسه همین هی مخ منو داری میخوری! ولی من نیستم!
- یعنی چی نیستی!؟
- من دیگه منتظر خدمت شدم! اخه رییس من هم حرفای تو رو  زد! من گفتم نه!
شکوفه های درخت آلوچه
زاغ
هوار می زند:
آهـــــــــــــــــــــــــای
شب می میرد!

همین!

۱۳۸۹ بهمن ۲۴, یکشنبه

مردانه بازمیدان بیا- گیل آوایی


ایشکنیم سرده زمستانا کمر میدان بیا
یاوری وخته الان چون روستمه دستان بیا

وسته تاوان دان دمرده بختا با آ روزیگار
جنگه با اهریمنانه آتشان افشان بیا

تا بوبوستیم سربیجیر هر قاتلی رهبر بوبوست
ده آمی وخته به میدان جنگلی جانان بیا

آی واسوخته نانو آبو گورشه کا بیداده جا
بیسه پنجه بهمنه مردانه باز میدان بیا

را برا هانده واسی دونیا ببه حایرانو قاق
خاکه ایرانا واشوستن چوم سیاووشان بیا

تا بهارا خوشا دیم سرما زمستانا فوتورک
دیکتاتور میدان دبازه دیکتاتور سوجان بیا

گیل آوایی خون بدیل یارانه یار سالانه سال
یاوری وخته اسا با چنگو با دندان بیا



۱۳۸۹ بهمن ۲۰, چهارشنبه

پیله ماره ملاقات زندان اوین - گیل آوایی



برای صدا بدون تصویر روی پیوند زیر کلیک کنید

GilAvaei..pilemar.gilikidastanپیله مار گیلیکی داستان-گیل آوایی by GilAvaei
پیله مار
گیل آوایی

پیله ماره چکره هاچین پرکسی. دیمپرا شه بزه بو. دسمالا های خوسر جابجا کودی. مو انه شین رو بامو های جه روسری زه یی بیرون. مردوم جیما بوسته بید. هر کی ایجور واهیلا بوسته ایچی رافا ایسابو. مینی بوس پورا بوسته بو مولاقاته نا ببرده بو. هوا گرما بوسته بو. خو خوشکه لبا ایپچه زبانه مرا هیستا کوده. ایچکه آبه ناجا داشتی.
شب تا صوب راه بو. اوتوبوسه مرا بامو بو. اینقدام موسافر ایسابو کی هیتا گاراژ خالی جا ناشتی. لوان تور، گیلان تور، عدل همه تا پورا بوسته بیچاره کاس آقا هرچی پارتی بازی بوکوده ایتا جا گیر ناورده. نیصفه شب باموبو فرهنگ هرتا اوتوبوس جه را آمویی دس تکان دایی داد زه یی: تهراااااااااااااااااان شاید جا بداره ولی شاگرده دانه شیشا بیجیر ناوردی لااقل بگه پوره
تا اینکی ایتا اردبیل رو فارسه یو اولی نفرا کی سوارا کوده هان بو. اوتوبوسه مئنام کی ده تا تی دیل بخایه ناهابو جه مورغو خوروس بیگیر تا بوز و گوسفند هرکه ده یی خو کسه کاره ره ایچی جه دیهات بردان دوبو خیاله کی تهرانه مئن قاطی ساله.
شاگرد دسه مرا اونا بوگوفته بو کی بشه اوتوبوسه آخر ایتا جا بیافه بینیشینه. اونام هاتو بکف ویریز انا بزن اونا بزن بوشو اوتبوسه آخر هویا کی ماتوره صدا پاک آدما سر بردی، ایتا تخته سر کی درازه صندله مانستی بینیشته.
صوب هالا آفتاب باقایده بیرون ناموبو کی فاره سه بو ترمینال. ملخه مانستین هرکی ایطرف شویی. مردوما خیاله کی رو باورده بید. بازیانام پاک قاطی سالانه مانستن زالاش باورده ایچی خو دس بیگیفته لاب آلوغ بیگیفته چیلیک زئن دوبو. اینفر ایتا تیکه بربری، اینفر نانه قندی، اینفر سنگکی نانا موشته بوگوده ایجور چارجولی خوردان دوبو کی آدما خوشکا زه یی بیچاره جه کو ولایت بامو داره کی اتو نیده بیده بو نانا فوتورکسه داره
خو روسری یا ایتا پیه فاکشه تا پیشانی جولو، چادرا جابجا بوکوده جه مردمه مئن دوسکل بزن خورا فاره سانه خیابانه مئن هاتو تسو لرزه مرا جه خیابان بوگذشته بوشو او طرف. هویا کی پیکانو مینی بوسو تاکسی موسافره قاب زئنه ره موسابقه دان دیبید.
ایتا رانندا کی داد زئن دوبو تجریش، واورسه زای جان من واستی برم اوین کویتا ماشین را واستی سوار بشم. راننده دانه ایتا پیچه اونا فاندرست بازین درا وازا کوده بوگفته:
برو بالا همین صندلی بغل دست راننده بشین مادر
اونه زیر بغلا بیگیفته تا مینی بوسا بشه بوجور. وختی بیده کی صندلی سر بینیشته بازام داد بزه تجریش تجریش... تا اینکی مینی بوس پورا بوسته پورا نوبوسته بامو بوجور فرمانه پوشت بینیشته رو بوکوده ایتا موسافرا کی دره کنار نیشته بو بوگفته او درا دود.
رادکفت. شهرآرا خیابانا بیگیفته دیپیچسته ونکه پیله رایو ده بوشو . خو چادرا چیما کوده خو زانو ایپجه بمالسته. هاتو پریشانا بو رایا فاندرستی. راننده واورسه:
- مادر اوین واسه چی میری؟
- میرم مولاقات
- ملاقاته کی مادر
- مولاقاته بچه هایم
- مگه چندتا بچه ات اونجان
- پسرم با عروسم
- هر دوتا اوین هستند
- بله آقا
- از کجا میای
- پیربازار
- پیربازار!؟
- بله
- پیربازا کجاست
- پیربازار را نمی دانی کجاست؟
- نه مادر تا حالا نشنیدم
- رشتا کی می دانی
- بله رشتو که میدونم
- خاب پیربازار هم رشته اوشن تر هست دیگه
- آها.... پس نزدیکای رشته. از اونجای میای
- بله
- هالا میدونم مادر. چرا اوین هستند مادر؟
ده منتظره جیواب نه سا خودش بوگفته :
- همه جا دیگه اوینه مادر فرق نمی کنه کی از کجا
تا اینکی فارسه ده سه رایی نمایشگاه. مینی بوس به سا. راننده بیده کی تکان نوخوره. بفامسته کی نانه فاره سه داره. رو بکوده به پیله مار و بوگفته:
- مادر جون اینجا واس پیاده بشی بری خیابون سمت راستت که سربالایی یه. یه کم بری جلو دست چپ یه جایی هست که همه اونجا هستند از اونجا بهت می گن چه جوری میری اوین. چیزی نمیخوای مادر؟
- نه زای جان. پئرشیبی هیچی نمی خوام جغیر از بچه هایم
چادر پادرا جیماکوده فچم فچم جه صندلی جولو بامو دره کنار و بازین جه مینی بوس پیادا بوسته. مینی بوس تا انکی زناکه بشه خیابانه کناری به سا. بازین را دکفت
خیابانه سربالایه بیگیفته بامو تا بیده اونه دسته چپ شولوغه. بوشو هوشونه مئن. بیده ای داده بیداد خیاله کی تومامه ماران جیما بوسته داریدی هویا. هرکی ایتا دیگه دادفارس. آی تا اویتا آب فاده اویتا آی تا یا نان فاده ایتا اویتایا دیلداری ده ایتا آسمانو زیمین فوش ده. ایتا را به را اعتراض کونه چره می زاکانا بیگیفتیدی ایتا هاتو وارشه مانستن ارسو فوکونه یو هاما نیفرین کونه هاتو بیک روند دادو فریاد و ایجگیره یو چوم برایی همه تانا آتش بیگیفته ول کشئن دیبید
مینی بوس های پورا کودی شویی واگردسی دو واره پورا کودی شویی تا گول گوله زباله ها کار درازه داشتی. هامه بوشوبید هیشکی ده نمانسته بو جغیراز ها پیله مار. پیله ماره چوم بیرون باموبو اینقد که رایا فاندرسته بو مینی بوسا بیشمارده بو تا اکه خودشه نوبه به.
هاتو واهیلا بوسته ایتا جیوانا کی سربازی لیباس دوکوده بو فاندرستی. ایدفایی هو جیوانه دانه بامو جولو واورسه:
- چیکاری داری؟
- یانی چی چیکار داری
- واسه چی اینجایی
- ا...اینهمه از صوبه سر تا هسا اینجا چوم برای ماندم حالا واورسی چیکار دارم. اونا که اینجا بودن چیکار داشتند خاب منام همون کار را دارم
- اونا مولاقاتی بودند تو چی!؟
- خاب منام برای مولاقات اینجا هستم
- مولاقات کی؟
- مولاقاته بچه هایم!
- اسمت که توی ملاقاتها نبود.
- اسمه مرا از کجا می دانی که می گی نبود؟
- اگه بود مثه بقیه تا حالا رفته بودی ملاقات
- یانی چی نیست!
- خوب نیست دیگه!
- ا از همینجا به من خبر دادند که بچه های من اینجا هستند!
- کی خبر داد؟
- من چی می دانم مگه سگ خو صاب را میشناسه اینجا هرکی یک چیزی میگه کسیام نیاره چیزی بگه!؟
- حالا اسمت چیه؟
- پیله مار! همه مرا میشناسند. همه ی اهله محل. از هرکی بپرسی به تو میگند کی هستم. می آزار به پوتارام تا حالا نرسیده می زاکانام هاتو. هاچین هاچین دکفته دارید مردوم جان می زاکانا بیخود گرفتید آوردید اینجا شیش مایه که هاچین قرار ندارم همه جا رفتم سراخر به من گفتید که اینجا هستم هسایام آمدم همینجا بچه هایم را ببینم.
هالا جیوانکه دانه هیچی نوگفته ایدفایی ایتا کلاچملاچی شلوار دوکوده با سیفیده پیران کی هاچین شالیکه مانستی جه اوطرفه مینی بوس بامویو سگه مانستن خیاله واکف بداره بوگفته:
- چیه بازام که با ملاقاتیا داری حرف میزنی بهت نگفتم با اینا حرف نزن فقط اسماشون بپرس سوارشون کن.
بازین پیله مارا بوگفته:
-چی میخوای؟
- ا..شوما چره هاتو به نوبت واورسید چی میخوای اینجا چی میتانم بخام؟ مالومه دیگه من بچه هایم را می خوام!
- مگه شهره هرته! همینطور بچه هاتو بخای!
- شهره هرت اگه نبود که بچه هایم را نمی گرفتید هرکی هرکی هست دیگه هالا که دُور دُوره شوماست خاب من....
وناشته پیله مار خو حرفا بزنه بوگفته:
- اسمت چی یه؟
پیله مار ده هاچین ول بیگفته بو هاتو کی غیضه مرا اونا فاندرستی جیواب دا:
- گیلبانو پیربازاری معروف به پیله مار.
بازین ایجور آه بکشه کی جیوانکه دانه واگردسه آسمانا نیگا بوکود. کلاچ ملاچی شلوار دوکوده خو ریشا دس بکشه یو بوگفته :
- همچین اسمی ندارم بیخود اینجا وای نسا یاالله برو برو اینجا نیس.
- اینجا نیست چه هست من اینهمه راه را هاچین نیامدم! کوجا برم من بی بچه هایم تکان نمی خورم خیال کردی به این راحتی هست ادرازی راه را بیام بازین هیچی! دسه خالی کوجا برم من بچه هایم را می خاهم
یارو ایتا پیچه اپا اوپا بوکوده بوشو تلفنه طرف ایتا چادره مئن کی ایتا میزو تلفن اونه مئن نهابو زنگ بزه. چن دقه نوبوسته کی بامو. ایجور کی اونا جوتیکی واکفته بی پیله مارا بوگفت:
- اسمش نیست. تو اینجا نباید می اومدی. باید می رفتی...
پیله ماره چکره شورو بوکوده به پرکسن. رنگه رو انه شین هاچین بوبوسته دیفاره گیل. خو چادره پره مرا خو پیشانه پاکوده خوشکا زه یارویا فاندرسته. هاتو کی بیشتاوسته وا بیشی پزشکی قانونی پیله مار غش بوکود دراز دراز بکفته سنگانه سر ده نفامسته چی بوبو
تمام