ایتا ولئ همه چئ.....
دسمالا اوسانه سوتونه سر دوه ده. خو دیله من نئ یت کودان دره کئ وارش به سه! هاتو کئ دسمالا دوستان دره گه:
- بلا وارش بئ بئ! خیال کونئ آسمانا به زمین دوختان درید!
ایوانه سر بینیشته. خو مرداکه دورسفته پیرانا اوسانه تا پینیک بزنه. سوزنا نخ جوکودان دوبو، خوره خوره بوگفته:
- خودا نوکونه آسمان کون سولاخا به! هاتو شور شور وا به واره!
خو سرا راستا کونه. تبریزئ دارا فاندرستان دوبو کئ ایتا کشکرت ایه نیشینه اونه لچه سر. کشکرتا نازه مرا گه:
- خوش خبر بیبئ جانه کشکرت! خوش خبر بیبئ! بوگو چئ خبر دارئ مره!
چاچه دیمه گمج و تیانو کاسه ماسه نوشوسته سربسر نهابو. کئ کئ ناره کئ پیرانا پینیک بزنه، بشه کاسه بوشقابانا بوشوره. کولوشکن هیره جیر خاکا اورشین گودان دوبو. مرغو خوروس هاچین هیستو چوره، چاچه دم کاسه یو تیانا توک زندیبیدو پلا دانه اوچن دیبید.
کشکرت ایتا پیچه اشاخه اوشاخه سر نیشینه یو پرا گیره شه.
هاتو کئ خوره پیرانا پینیک زندوبو، ایچئ زمزمه گودان دوبو. ایجور کئ خیاله بازام خو زاکا خوسانن دره.
الله تی تی بی یا بیرون
بیا نوکون می دیلا خون
تو می لیلی مو تی مجنون
تو می لیلی مو تی مجنون
هوا ایمشو چی تاریکه
می دیل چون رشته باریکه
بوشو ای شو بوشو ای شو
تی جا ترسه نه می ریکه
وارش نودانه جا شور شور فو وستئ. وارشه صدا، ماره زمزمه ره ساز زن دوبو. مرغ و خروسام چاچه دم ا زمزمه یا آوجا دایید.
بازین پینیک بزه پسئ نخا گازه مرا ورسینه. خو سرا راستا کونه گه:
- آئ مارئ! چره ما بیچه بئ!
مرغانا صارا من ناز دیهه. کلاچا فورانه. کشکرتا کئ دور دوره شر خوره پر زن دوبو، فان دره. خوره خوره گه:
- مئ زاکه جان ایتا خبر خایه آمون. کشکرت هاچین ایا نایه نیشه!
ویریزه شه کاسه بوشقابانا بوشوره. هاتو کئ هیره جیرئ یا فان دره، گه:
- آخه شمه را گرمئ ناخوشئ بیگیره! چقد آ خاک پاکا اورشین کونیدئ! ایتا مورغانه خوایید بوکونید شیمئ نفس خوایه بشه! بازین هائ مره کار چاکونید!
کیشخالا اوسانه. هیره جیرئ آشغالانا اوچینه. خاکینداز اوسانه آشغالانه دوکونه اونه من بره خانه پوشت فوکونه.
خانا هرکئ فان درستئ بی حذ گودئ. پاک ایتا دسته گول. دیفاران همه گیله الابه بوبوسته. آهک بکشه، سیفید هاچین ورفا مانستئ. هیره سراسر گیله الابه بوبو. رفه سر همیشک گرک جلاسه بو ، اونه من کویئ، خربزه جلاسته ناهابو. رفه جور گمج تته رج دیچه بو. سوتونانام سیر و پیاز ویریسه مرا دسته دستا بو جلاسته ایتا دونیا نومود کودی. تلاره سر تازه حصیر تا بوبوسته، تره تمیز دیچه بو. تازه رختخوابام کئ همیشک مهمانانا شین بو. تا بوبوسته، تلاره کش دیچه ناها بو.
خانه جولویا باغ بیگیفته بو. جه سیر بیگیر تا کوار و توربو ککجو خالی واشو پامودورو خیار بکاشته بو. خانه پوشتام هالا تیلبمبار چانگوده خانه مار کویی و هیندوانه یو خربوزه کاشتی ولی همیشک تیلیمبارا ده یی خو سرا تکان دایی گفتی: حایف!
خانه دور تا دور جه خانه پوشت تا باغا دوارسته میوه دار جه هر رقم ناهابو. سه وخته انجیلو خوجو نارنج تا اغوز و گیلاس و خاشه به.
دیفارام پرچین بوبو، افتاب کئ بوستئ، اونه درزانه جا خورشید سوسو زه یئ. خیاله کئ رقصا دیبید.
وختئ چادورا دوستئ خو کمر، سوان پالانا اوسادئ، شویئ باغه من سبزئ بیچینه، خیال کونئ قشنگئ یو گولاز، اویا جیما بوسته داره تماشاره. باغو خانه یو اسمانو زمین ایطرف، مار او خانه مئن ایطرف! همه چی نمود، مار بو.
هاتو کئ ککجو سیرو کوار چه یئ، باغا ایجور ناز دایئ، اونه مرا حرف زه یئ کئ هرکس جه دور بیشتاوسته بئ خیال گودئ که ایتا ادمه مرا گب زن دره!
اونه داماد کئ تهرانه جان آمویئ، اونه ره چرچر بو! خانه خراس موفت خوردئ، جوفت تاودایئ! بازینام ایتا دس به سیا یو سیفید نزه یئ! تازه وختئ مایئ پلا خوردئ، اونا گفتئ کئ فشکله آبا مرا تئ دسا بوشور سیمساکه بو نده! ایجور فاندرتسی کئ خیال کونئ آسمان سولاخا بوسته، ها ایتا تحفه بکفته بیجیر!
مار ده هاتو همه کسا فارسه یئ یو همه تانه سنگه صبور بو، هرکئ ایتا شکم درد داشتئ، مارا شناختئ، هیزارجور محبت ده ییدئ، بازام اوشونه دوقورته نیمام باقئ بو!
مار ایتا بو ولئ همه چئ. مارزندگی بو. مار عشق بو.
مار پئره زن بو. زاکانه مار بو، کوچئ زاکانه پیله مار بو،زاکانه مریضئ وخت، اوشانه دوکتور بو، اوشونه دوا بو، مار، مار بو! مار خانه ایجور داشتئ یو ایجور چاگودئ که لاب خانه ایتا بهشت بو. مارام اونه نما.
مار خانه کار بوگوده، غذا چاگوده، سفره بنا، خو مرداکه رافا رایا فاندره. خوزاکانه تاسیانه داره.
مار ایتا یه
مارهمه چئ یه!
تمام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر