کاس آقا
گیل آوایی
کالو بدوش باله کا بدس آموندره. کاس آقا جانا شورم فوشوسته داره پاک خیاله کی وارشه مئن جانشورا بوکوده لاب هیستو چوره یه.
خروسخوان نوبو بو کی کاس آقا رادکفته بوشو روخان کولی گیری. تا هسا دیل انه شین ده زالاش باورده ولی حوکمن خاستی خو باله کایا پوراکونه بشه جوما بازار. همیشکام گفتی کی بازار روزان خوب وخته کی ایپچه ویشتر بوفروشه تا خو موشکیلا ایشکیل بوکونه.
کاس آقا کار بازارمجی بو. دیهاتانا مئن گردسی مورغو خروسو مورغانه هه یی اوردی بازارروزان فوروختی. کاس آقا پلاخور ولناشتی کی کاس آقا شلختی مورغانانا بوفروشه. کاس آقا پئرام بازار مج بو. هانه واستی کاسا آقا شناسنامه فاگیری وخت نام فادابید کاس آقا بازارمجه جوبیجارکولی.
محله مئن همه کس اونا شناختی. اونه پلاخورام هوتو بو. خانم سادات خانم سادات هاچین ماست مایه نیگیفتی. هرکی نذری پذری داشتی یا خاستی خو موردانه ره قوران دوره بوکونه امویی خانم ساداته ویرجا.
خانم ساداتام زمستانان اونه کار قوران خانی بو. اخه زمستان کی ده کاری ناشتی، بیکاری وختان قوران دوره کودی یو هممه نفره ایسما دانستی. هیتتایام جه خاطر نبردی. بازی وختان زیادی خاندی هاتو هاچین هاچین تومامه امواته ره آیه پایه خیرات کودی! کاسه آقا همیشک گفتی:
- آخه نانم تو چی تی لبه جیر گی!؟ هاتو مردومام ترا قوبیل داریدی!
جانه سادات اگه می موردانا خودا بیامرضی دی، گیلیکی بوگو اوشانا هالی ببه! می پئره مار خودا بیامرض، ایکلمه فارسی گب نزه داشتیدی! تا چی برسه به عربی! هیذره نفامه ده اگه فارسی بیگی! ایجور بوگو کی اوشانا هالی ببه!
سادات بگب آمویی:
آخه نانم چره تو اتو گبر بوبو داری! می جده جا خجالت بکش!
کاس آقا بله تا، زنه کنار آیه حایاته مئن. مورغو خوروس لانه مئن هاچین فته راتا دیبید! کالو نه زیمین. مورغه لانا وازا کونه. اول خروس واز و ولنگه مرا ایه بیرون پر زنه شه نیشینه پیله کونده سر اویی یا سراده! ایجور اویی کونه کی اونه صدا هفتا محله اوشنترام دواره.
کاس آقا مورغانه ره دانه فوکونه. اوردیکانام هولی هولی مرا بره چاچه دیمه اوشونه ره هرچی سرده پلایو خوشکه نانا کی دیشب کنار بنابو فوکونه آبه می یان.
ایتا پیچه ایسه اوردیکانا فاندره کی چوتو خوشونه بالو پرا وازا کونیدی او توله ابه مئن جانشورا کونیدی. کاس اقا جیوانی یاد دکفه کی هرروز شویی روخانه مئن جانشورا. روخانه لب توسه دارا واچه کستی یو جه اونه لچه اشغالی واز کودی روخانه مئن. وختی حیسابی سینه آب کودی بازین امویی خانه هاچین هاچینه شانته بوبوسته خودومه مرا آغوز ایشکنه یی.
کالو بره تیلیمباره مئن جلانه. باله کایا چاچه دیمه نه تا بازین بیگیفته کولی یانا دوجین بوکونه. آیدفا کاس اقا ره بد نوبو. هرچی بیگیفته بو کاسه کولی و چاپاقه سیم بو. هاچین چندتا زرده پرام بیگفته بو کی همیشک زرده پرانا بردی بازاره سر فادایی مشته غولامه اشپزا تا سیاکولی عوض ناهاران موشتریانا بوفورشه!
کاس آقا خانه اونه پئره ایرثی بو. کاس اقا خانه دور، ایتا پیله صارایی سینه وازا کوده بو. پوشته خانه یام کاس اقا باغ بیگیفته بو اونه مئن هممه چی بکاشته بو. جه ککجو سیر و کوار بیگیر تا خیارو پامودورو خانه مار کویی. کاس اقا گاگلف هیندوازنه یو خربوزه یام کاشتی.
کاس اقا دوتا اوتاق داشتی. ایتا تلار چاکوده بو کی هاچین ادمه کولا جه ادمه سر کفتی انقد کی نومود کودی. خانه دورام ایوان بو کی اونه پوشت موسترا چاکوده بو زمستانان ده حیاطه مئن موسترا نوشویی.
خانه سرام گالی پوش بوکوده بو. پیشتران حیاطه جولو دور دوره شر کاس اقا پئر ایتا فاکون داشتی کی اونه مئن هممه کار کودی جه مایی یو دومسیا دود داهان تا برنج جاکو زئنو خولفا نان پختن.
ولی کاس اقا بیجار کار نوبوسته بو. یانی چاره ناشتی. اخه ارباب زیمینا اونه پئره جا فاگیفته بو بازین کی اصلاحاته عرضی بوبو بو، کاس پئر جه داغه او زمین دق بوکود بمرد!
کاس اقا زنخاخور همیشک خو خاخورا گفتی:
کاس اقا بیچاره چار کلاس ویشتر درس نخانده بو کی اونه پئر خو عومرا فادا تره. تو واسی او بیچارا غم بوخوری. اون هیتا روزه خوش نیده داره.
کاس اقا چاچه دیمه باله کایا خاله کوده. تا کرده خالا ویگیفته کی ایتا ودره اب واغوزه، توراب سوزن زنه پسر کی کاس اقا همساده بو داد بزه:
کاس اقا..... کاس اقا..... دوسه تا چاپاقه سیما مره دیمه بنه!
کاس اقا خو سره راستا کوده تورابا بیده. توراب کاس اقا مرا پیللا بوبو. اونه مار سوزن زن بو. هممه کس، تورابا دوخادیدی سوزن زنه پسر. تورابه مارا تومامه محل شناختیدی. بیچاره زنای ایتا کوچی ساک داشتی اونه مئن همچی ناهابو. سوزنو قورصو الکلو...خولاصه هرچی کی بیگی اونه می یان یافتی. شویی مردومه خانه، اول مریضه سر شوخی شوخی داد زه یی:
چیسه تره هاتو کولی بازی در باورده داری! همه کس مریضا به ده! تونام خوبا بی نترس! نیمیری! اگه دادو ناله بوکونی ایجور سوزن زنمه کی دکفی صارا عروسه گوله بیبی!
توراب ایروز کاس اقا ره تاریف بوکوده بو کی کبله غولام بامو بو اوشونه خانه نانم اونه چی بو کی خو تومانا بکنده بازین بیرون باورده بیگفته خو دس می مارا بوگوفته کی :
دوکتور دستور بدا همینجا را سوزن بزن!
بیچاره زنای گویا بترسه بو داده مرا دکفته بصارا کبله غولام جه خجالت دوپا داشتی دوتایام قرضا گیفت ده فرار!!! توراب، کاس اقایا همیشک سفارش دایی کی هیشکی ره نگه!
کاس اقا دوتا چاپاقه سیم نیهه تورابه ره کنار بازین اونه ایشاره زنه کی بایه ببره. تورابام ماتلا نوکونه هوتو پابرانده دو وه ایه کاس اقا حیاطه مئن دوتا چاپاقه سیما ویگیره. کاس اقایا گه:
کاس اقا بازین تی مرا حیساب کونمه
ده کاس اقا جیوابه رافا نه سه. خو کولی یا اوسانه شه.کاس اقا خو مرا گه:
اخه اولی موشتری نسیه ببه تا غوروب خودا وا میداد فارسه!
کاس اقا تازه کارانا توماما کوده بو کی سلامو صلواته خو زنا ایشتاوه. تا زناکه بایه ایچی بگه کاس اقا خو شلنقوزا دکشه یو چانچو بدوش را دکفه بشه بازار.
را می یانی دینه مشته قولی دواتگره دوکانه سکو سر ایتا دسته کاغد ناها اوشونا اوسانه کی مایی واپختنه ایستفاده بوکونه مشتریانه راه تاوه ده.
کاس اقا آیدفایام دوسه تا نیمچه یو جوجه یو چند تا مورغانه باورده کی بوفروشه، بازارا هاتو فانرسه بیده کلبه حاجی سگه چکن، تازه دوکانا واکوداندره تا اونه چوم دکفه کاس اقایا، گه:
ا........کاس اقا ایمرو چی باوردی بدرد بوخور ببه!
کاس اقا خو چانا جیویزانه یو اخمه مرا گه:
حاجی تو خاره هرچی توربا عروس بوکوده داری! اخه تا هسا بیده یی ایتا بازار مج تی مانستن بوپوخسه اسباب باوره بازار!؟ اگه چنس نی یی، چندتا چاپاقه سیمه اشپلان دارم جانه حاجی تا بازار شولوغا نوبو بیهین ببر!
کاس اقا دانستی کی حاجی سگه چکن، داشی واسی پوشتک زنه!
بازار تازه کم کم شولوغا به. کاس اقا ره یام هاچین اجور شولوغی چرچره. چوم فوچینی دینی همما بوفروخته.
کاس اقا سر اونقد شولوغ بو کی نفامسته اکه طهر بوبو اذانه صدایا کی بیشتاوسته انه یاد بامو کی ویشتایی جا زالاش باورده داره. تا بشه حسن کبابی ویرجا ایتا سیخ کباب فاگیره چارتا لیباس شخصی اونه بالا گیره تاراخ نیهیدی کاس اقا گوشه کون!
تا کاسه اقا بایه ایچی بگه ایتا جه او چارنفر کی خیلی دلم بو فوشه مرا گه:
خاب اسه تو مره ادم بوبویی اعلامیه پخش کونی!؟ بیشیم ایجور اعلامیه تره نشان بدم کی هیچوخت ترا یادا نشه!
کاس اقایا موشتو لقده مرا بره ده ایتا ساختمانه می یان اونه تاوه ده ایتا گوره خوله اوتاقه مئن. کاس اقا توره دیوانانه مانستن خوره خوره گه:
اخه اعلامیه چیسه ده! من تا هاسا ایتا اعلامیه نیده مه
چندنفر اییدی او اوتاقه مئن دکفیدی کاس اقا جان بیچارا هاچین چاکونیدی تورشه اش بازین اینفر دیگه ایه اوشنه بیرونا کونه یو کاس اقایا گه:
خاب مره تاریف بوکون ا اعلامیه یانا کی جا فاگیفتی؟
خولاصه جه اون اصرارو جه کاس اقا اینکار تا بیلاخره مرداکه دو زاری دکفه کی کاس اقا هاچین خورا پرکانه.
تا اینکی کاس اقا اسپابانا اوریدی اوتاقه مئن. کاس اقا چوم دکفه او دسته کاغذه نا کی مشته قولی دواتگره دوکانه جولو اوساده بو.
نشان به هو نشانی کی کاس اقایا شیش ما او تنگه اوتاقه مئن بداشتیدی یو بیچاره کاس اقا زن دربدر ا ایداره او ایداره کاس اقا دونبال گردسی تا اینکی کاس اقایا اوره بیرون.
کاس اقا ازادا بوسته بو ولی کاس اقا ده او کاس اقا نوبو. کاس اقا سیاسی بوبو بو!
همیشکام هر چی مردوما گفتی کی هاتو گوتورمایی اونا بیگیفتی بید مردوم باور نوکودیدی! مردوم خاستیدی کی کاس اقایا سیاسی بیدینید. خیاله کی مردوم بی قهرمانی جا زلاش باورده بید قهرمانه دونبال گردستیدی!
تمام
اکتبر 1999
