چندتا گیلچاردانه! – گیل آوایی

1

بيدين جنگل بيدارا بو بهــــــاره
تی تی خوشكيلا گود آلوچه داره
ويری ماتم نيگير سرده زمستان
بوگوروخته بوشو هانده بهــــاره

فارسی

ببین جنگل بیدار شده بهار است

شکوفه قشنگ کرده است درخت آلوچه را

برخیز ماتم نگیر، زمستان سرد

گرریخته رفته باز هم بهار است

2

گيلان جان می چومه سورمه تی خاكه
می ديله آرزو ده نه تی خــــــــــــــاكه
شبانده روز ايسام تی جنــــــــــگله ياد
می تســـــــكه ديل تی ده نه ره هالاكه

فارسی

گیلان جان، سرمۀ چشمم خاک توست

آرزوی دیلم دیدنِ خاک تتوست

شب و روز بیاد جنگلت هستم

دلِ تنگم برای دیدنت دیگر هلاک شده است.

3

شبانا سله مِن گوســــكا بخوانده
پيـــــــــله پا به تومامه پا برانده
هاچین ايمرو نوكون فيسوايفاده
كه خالی مشتی ره نا گابه خنده

فارسی

شبانه غورباغه در آببگیر خوانده است

تمام پا برهنه ها، پایشان بزرگ است

بیهوده ادا و اطوار در نیار و پُز نده

که برای گردن کلفتِ توخالی، خندۀ گاو هست

4

دانی کی تو ادونیا می نفس بی
فوقوفته ناکسانه مئن تو کس بی
سیا به روزیگار هامما فوتورکست
بنا دوری ناویره داد فارس بی

فارسی

می دانی که در این دنیا تو نفس من بودی

میان هجوم ناکس ها تو کسِ من بودی

سیاه شود این روزگار  که همه را در خود فرو برده است

دوری گذاشته است وگرنه دسترس بودی

5

مگه هرتا جیگا می جا جیگا به!؟
اوروپا گیلکانه پا جیگا به!؟
نوگو آ جا، اوجا، چمچینو پرچین!!!
تی لندن، رُم، پاریس، لشت نشا به!؟

فارسی

مگر هر جایی جا و مکان من می شود!؟

اروپا جای پای گیلکها می شود!؟

نگو اینجا، آن جا چنین است و چنان است

لندن، رُم، پاریسِ تو لشت نشاء می شود!؟

6

بوشُو تا آسمان فریاد، هیچی
بیگیفته همه جا بیداد، هیچی
گیرم هامما بوکوشتی خانه آباد

میری، خاکا بی دونیا باد، هیچی

فارسی

فریاد تا آسمان رفته، هیچ

همه جا بیداد گرفته، هیچ

گیرم که همه را کشتی خانه آباد

می میری، خاک می شوی، دنیا باد، هیچ هستی

7

دَوَستی می پرا، پروازا چی گی
دَوَستی می چوما، بیدارا چی گی
هاچین بی شات کرا خورداندری تاب
می نالا جیگیری فریادا چی گی

فارسی

پرِ مر بستی، پروازم را چه می گویی!

چشمم را بستی، بیداریم را چه می گویی!

بیهوده و بی دلیل خودت را به ادا و اطوار انداخته ای

ناله ام را از من می گیری فریادم را چه می گویی!

21 مارس 2012