1
چومه ارسو ولانه چوم
ببه واز
چره خون به باهار آ خاکه آغاز
دمرده قاقیمی بی داد، بیداد،
فتاشتد هرچی سبزه داره با داز
چره خون به باهار آ خاکه آغاز
دمرده قاقیمی بی داد، بیداد،
فتاشتد هرچی سبزه داره با داز
فارسی
اشک چشم نمی گذارد چشم باز شود
چرا بهار خون می شود آغازِ این خاک
خاموش شده مات بی داد( بی فریاد کردن)، بیداد
هر چه درخت سبز را با داس بریده اند
( فتاشتد از فتاشتن=شاخه
ها از تنه بریدن(
2
می دیل تنگه می خاکه،
چی بگم من!؟
می ارسو، ونگو ناکه، چی بگم من!؟
هاتو قاقا بمه دورم جه می خاک
می مارو یاده زاکه چی بگم من!؟
می ارسو، ونگو ناکه، چی بگم من!؟
هاتو قاقا بمه دورم جه می خاک
می مارو یاده زاکه چی بگم من!؟
فارسی
از دلتنگی برای خاکم، چه بگویم!؟
از اشک و بغضِ پس از گریه، چه بگویم!؟
همینطور حیران می شوم دور از خاک من
از مادر و یادِ کودکی، چه بگویم!؟
از دلتنگی برای خاکم، چه بگویم!؟
از اشک و بغضِ پس از گریه، چه بگویم!؟
همینطور حیران می شوم دور از خاک من
از مادر و یادِ کودکی، چه بگویم!؟
3
گیلان بی تو چی یم،
هیچی! آویرم
هاتو بی جا جیگا واستی دیمیرم
تویی می ماره خاک، می ریشه، می جا
تی امرا زنده یم، سبزم، نیمیرم
هاتو بی جا جیگا واستی دیمیرم
تویی می ماره خاک، می ریشه، می جا
تی امرا زنده یم، سبزم، نیمیرم
فارسی
گیلان بی تو چه هستم، هیچ، گم شده ام.
همینطور بی جا و مکان باید پژمرده بشوم
تو خاکِ ماری ام هستی، ریشۀ من، جای من
با تو زنده ام، سبزم، نمی میرم
4
گیلان می چومانه سورمه
تی خاکه
واشوستن ارسو جا تی خاکه پاکه
دیمیره هرتا چوم ایسه تی بدخواه
فدایه تی گولاز، گیلانه زاکه
واشوستن ارسو جا تی خاکه پاکه
دیمیره هرتا چوم ایسه تی بدخواه
فدایه تی گولاز، گیلانه زاکه
فارسی
سرمۀ چشمانم خاک توست گیلان
با اشک، واشستن خاک پاک توست
کور شود هر چشمی که بدخواه توست
فدای سربلندی و افتخار تو، اهل گیلان است
گ.آ
13 جون 2013
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر