وازه
چومه دباخته خاب
کوچی
گیلداستان
گیل
آوایی
پنجشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۷ - ۱ نوامبر ۲۰۱۸
وازه
چوم خاباشو خابا نوشو هف کویو هف دریایا دوارسته بیده بوم:
-
زالاش باورده هاچین خوشکه داره مانستن، خو فوروزبامو
جا سر زیمینا والای ده یو آسمانا لوچان زنه. پاک خیاله کی جه توره زارا دوارسته
داره کی ایتا جنگله جیجا بوستنا خو بی ولگو داره پایی یا ایجگره کودان دره. پاک ایتا
شواله بیگیفته جنگله دارانا تانستی اونه چومانه مئن فان دری .
هاتو واهیلا
بوسته، ایجور فاندرستی پاک دریا مانستن کی تا تی چوم کار کودی آبو موجو
کشاشو زیمینو آسمانه، جولفه زاره فیکراشونو دمردنا آدمه دیل تاوه دایی. خو هیسته
دیمپرا ایپچه ماله یو دور دوره شرا فاندره.
وازه
چوم خاباشوخابا نوشو هف کویو هف دریایا دوارسته، دئن دوبوم:
-
پیله آقا بالکا به کول مانده به پیش اها اها
کودنه مرا آمون دوبو. سی یا گاب هاچین یک روند ماااااااا کودی یو ماندا تورا کوده
بو. مانده یام ایجور کی فوتورک بزنه، های خاستی بودوبه بشه گابه ور ولی اونه لافند
پیله آقا دس، خی یاله کی ایتا کوه اونه گردنه سر جلاسته بوبوسته بی، اونا فوروز آردی.
پیله گاب شَکَل بزه، پوشته سر واشانه مئن مانده ره ما کودی یو اونه داهانه جا
لابیل فوو وُستی.
وازه
چوم خاباشو خابا نوشو هف کویو هف دریایا دوارسته، بیدم:
- پیله آقا هالا فان رسه بو کی خانمی، پیله آقا عروس
زیبیله قلنارا بنا واشانه سر، خوو دامنا ایتا والای بدا پسی، دسا چومانه ور سایبان
بوکوده، دور دوره شران کی بیجاره بج زباله افتاب-دتابه مئن ایتا دریایا
مانستی،پیله آقایا دوخاده.
وازه
چوم خاباشو خابا نوشو هف کویو هف دریایا دوارسته، دئن درم:
-
پیله آقا فارسه فان رسه، ماندا ببرد گابه ور،
مانده زالاش باوردانه مانستن شیر اودوشت. پیله آقا بوشو روخانه کول بینشته، خو دسو
دیما بوشوسته پسی خوو عروسا ایدونیا مهربانی مرا فاندرستان دوبو کی اونه عروس
قلنهاره سوفرا واشاده.
وازه
چوم خاباشوخابا نوشو، هف کویو هف دریایا دوارسته،
پاک هاتو کی خیاله واپخته مویانا شبه تا
چوم
کار کودی کوره خولا مانستی، وازا کوده، دینمه. وازه چوم هاتو خابانوشو، خابا شو،
اورشین بامو خیاله باله سر بینیشته، مره ده واهیلا بو، فاندرستان درم شکم سیرابو.
شبه یو، دباخته خاب.
هان!
برگردان
فارسی:
چشم
بازِ خواب باخته، داستان کوتاه گیلکی
باچشم
باز، خواب رفته، خواب نرفته، از هفت کوه و هفت دریا گذشته، دیده بودم:
-
تشنه همچون درخت خشک، بر جای نشسته اش، زمین را
می جُنباند و با افاده به آسمان نگاه می کرد. درست انگار از خشکزارِ دیوانه کننده
ای گذشته باشد که همچون جنگلی از درختان خشک و افتاده و در هم شکسته، بی آخرین
میوۀ نگهان درختِش فریاد کند. درست مانند اینکه در نگاهش می توانستی یک جنگل درختِ
آتش گرفته را ببینی.
همینطور سرگشته شده، یک جور نگاه می کرد که مانند دریا
تا چشمت کار می کرد موج آب بود و آسمان و زمین به آغوش کشیده، در شالیزارِ ژرفِ
اندیشه فرو رفته و غرق شدن را به دل آدمی می انداخت. صورت خیسش را مالید و به
دورها نگاه کرد.
باچشم
باز، خواب رفته، خواب نرفته، از هفت کوه و هفت دریا گذشته، داشتم می دیدم:
-
آقا بزرگ زنبیل روی شانه گذاشته، گوساله جلو با
هن هن کردن می آمد. گاوِ سیاه همینطور یک
ریز " ما " می کرد و گوساله را دیوانه می نمود. گوساله هم یک جور که
یورش ببرد، هی می خواست بدود و پیش گاو برود اما طنابش در دست آقا بزرگ بود. انگار
که یک کوه روی گردنش آویزان شده بود، آن را پایین می کشید. گاوِ بزرگ، سر به
دستهایش بسته شده، روی پُشته بر روی علفها نشسته برای گوساله ما می کرد و از دهانش
آب می ریخت.
باچشم
باز، خواب رفته، خواب نرفته، از هفت کوه و هفت دریا گذشته، دیدم:
-
آقا بزرگ هنوز نرسیده بود که " خانمی"
عروسِ اقابزرگ زنبیل خوارکیِ پیش از نهار را روی علفها گذاشت، پس از تکان دادن
دامنش، دست سایبان چشمها کرده به دورهای شالیزار که برنج در تابش آفتاب نیمروز به
دریا می ماند، آقابزرگ را صدا کرد.
باچشم
باز، خواب رفته، خواب نرفته، از هفت کوه و هفت دریا گذشته، دارم می بینم:
-
آقابزرگ رسیده نرسیده، گوساله را پیش گاو
برد.گوساله مانند گرسنه های از پا در آمده شیر مکید. آقابزرگ کنار رودخانه رفت
نشست، پس از شستن دست و صورت به عروسش با یک دنیا مهربانی نگاه می کرد که عروس
سفرۀ خوارکیِ پیش از نهار را روی علفها پهن کرد.
چشمِ
باز، خواب رفته خواب نرفته، از هفت کوه و هفت دریا گذشته، درست اینطور که موهای در
هم پیچیدۀ شبِ تا چشمت کار می کرد تاریک و سیاه را از هم گشوده،خیال رفته، می
بینم. چشم باز، خواب رفته خواب نرفته، بر بالِ خیالِ بهم ریخته نشسته، تنها با
خودم سرگشته شده، دارم تا دلم می خواهد،
می بینم. شب هست و خواب باخته.
همین!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر