یازده تا گیلیکی چاردانه - گیل آوایی

می دیلی واهیله بشم بخانه

مرا آیوانه سر می مار دوخانه

بینیشته هیره جیر مرا بده ناز

پیله که وا بدم زاکی بمانه

فارسی

دلکم سرگشته شده بروم خانه

مادرم از سر ایوان صدایم کند

نشسته زیر پاگرد ایوان نازم بدهد

بزرگی را رها کنم، کودکی بماند

2

چوما ارسو دره یادا بزه چو

هاتو زاکا بو گه می جانه مار کو

جه چوم ارسو سی یا ابرا دوارست

جه  غورصه آه زنه می دیمپرا فو!

فارسی

چشم را اشک افتاده، یاد را تحریک می کند

همینطور بچه شده می گوید مادر جان من کجاست

اشک از چشمان فرا تر از ابرِ سیاه شده

از غصه آه گونه هایم را فوت می زند.

3

خیالا گم بوشو ده بون درم تور

نبم هرماله آ بیگانه جا جور

دینم هانده خیالا کی بوبو لات

می دیلا چو زنه چوما کونه بور!

فارسی

به خیال می گویم برو دارم دیوانه می شوم

بندرت در این جای بیگانه جور می شوم

می بینم باز خیال لات شده

دلم را تحریک می کند چشمم را سرخ!( سرخ=گُر گرفته)

4

آ فیسبوکام بوبوسته می آویسی!

می دیلا چو زنه گه وا بینویسی!

منام تورا بو جه آ ولوله زاک،

آخه غوربت کی دانه چی نیویسی!؟

فارسی

این فیسبوک هم شده هووی من

دلم را تحریک می کند می گوید باید بنویسی

من هم دیوانه شده ام از این بچۀ سر به هوا

آخر غربت چه کسی می داند چه می نویسی!؟

5

غریبی آ بوبو می آبو دانه

می چومه سر واسی ارسو بمانه

ببم او زاک، آویرابو جه خو مار

آویری ارسو مئن، مارا دوخانه!

فارسی

آهِ غربت هم آب و دانه ام شده است

بر چشم من باید اشک  بماند

مانند کودکی بشوم که مادرش را گم کرده

میان اشک گم شدگی اش، مادر را صدا کند

6

خایم زاکه بنم دیمه، نتانم
بنم دیمه بازین آخه چی مانم!؟
هاچین تسکه دیله امرا ببم قاق
می دیله مئن مره مارا دوخانم!
فارسی
می خواهم کودکی را کنار بگذارم، نمی توانم
کناربگذارم سپس به چه می مانم!؟
بیهوده با دلِ تنگ حیران بشوم
در دل برای خود مادر را صدا کنم!

7

نی یه هی کس تی کس، غوربت آویری

تره سوجی ساجی ارسُو جیگیری

هاچین بی گورخانه جه ونگو جه ناک

جه چوم ارسو واری بازین دیمیری

فارسی

هیچ کس، کسِ تو نیست، در غربت گم شده ای

برای خودت می سوزی می سازی جلوی اشک را می گیری

درست می شوی صدای رعد و برق از گریه، هق هق

از چشم اشک می باری سپس غرق می شوی

8

غمانا گم بوشو، می دیل تورا بو

می چومان ارسو جا آخه کورابو

ده وسته ایجگره امرا کودن داد

واکفته دیل جه غورصه ده پورا بو

فارسی

به غمها می گویم برو، دلم دیوانه شده است

از اشک دیگر چشمان کور شده است

بس است با ضجه داد زدن

دلِ به تنگ آمده، از غصه پر شده است

9

پی یالا، چومپیله ایشماردنه کار

چومه کاره کودن خابه مرا قار

خروسخانو پیاله خالی، بی خاب

دو واره دیل جه غورصه به تیلیمبار

فارسی

کارِ پلک زدن است که پیاله را بشمارد

کار چشم است که با خواب قهر کند

خروسخوان(بامداد) و پیالۀ خالی، بی خواب

دوباره دل از غصه انبار می شود

10 

شبانه تاسیانی چی درازه

همیشک  تسکه دیل چومانه وازه

نشا هرماله صوندوقا کودن واز

کی دیله پستایی همیشک رازه

فارسی

شبهای دلتنگی چه دراز است

همیشه آدم چشمِ آدم دلتنگ باز است

نمی شود هر صندوقی را باز کرد

که پس اندازِ دل همیشه راز است

11

غمانا فیشانم، بادام بره شه

پیاله خالی به خابام بره شه

هاتو کی وارگانم چومپیلا می یاد

خیاله باله سر سوارا به شه

فارسی

غمها را دور می ریزم، باد هم می برد، می رود

پیاله خالی می شود خواب را هم می برد می رود

همچین که پلک چشم را به یادم آویز می کنم

بر بالِ خیال سوار می شود می رود

.