ماسوله شورم بیگیفته - گیلداستان/بازانتشار - گیل آوایی

 

ماسوله شورم بیگیفته/ گیلداستان

داستان گیلکی بدون برگردانِ فارسی

سوم فروردین 1390

 عکسانا هاتو ایتا ایتا فاندرستان دوبوم. مره قاقا بو هرتا عکسه مرا ایجور مره ول گیفتیم. ول گیفتنی کی مرا بردی سالانه هیزارتا یادو خاطره یو آتشه مئن راه یافتنو جه آتش دوارستن کی ایساییم هالا. یاده مرا تومامه روزا سگه جان کندان دیبیم. مگه ایتا دوتا بلا امی سر فوتورکسه بو! هرتا ایتا گورخانه مانه سن تومامه امی جانا دوارسته بو. محله زاکانا بوگفتیم کی جوما صوب نوبوسته شیمی کو. امی کار بوبوسته بو کی زاکانا ایجور امی دور جیما کونیم. هرتا یام ایتا دونیا صافو سادگی داشتیدی مثل ایتا الماس که واستی تراش بخورده بید.

محله کومیته جه امی دس ذلله باموبید اخرام نفامسته بید کی چی به چی ایسه. اطرف دیفارانا پاکا کودیدی اوطرف دو واره جه اشانه ایمام بیگیر تا کوشتو کوشتارا هاوار کودن پورا بوستی. کومیتی چی یان گفتیدی کی آخه ا محله زاکان همه تان سوسولیدی ا شوعارانا کی نیویسه!؟

خاشه کا تازه ترمیناله مئن تحویل بیگیفتمو باوردمه بخانه. خانه یام کی چی بگم هاچین ایتا دورسفته خانه کی کیربیت قوطی مانستن تته رج دیچه بید. شاهینو اردشیر و جهانگیرا م باموبید تا آفتاب نتابسته بیشیم کوه.

صوب هالا هفتا پادشایا خواب دئن دیبیم کی ایبراهیم کوله پوشتی بنا خو دوش پیله کانانا بامو بوجور و داد و فریاده مرا همه تانا جه خوابه ناز دپرکانه.

خوابه جا ویریشتیم. هر کی تونداکیتی خو سرو صورتا بوشوسته یو لیباس دوکوده راه دکفتیم. میدانی یا دوراسته اوتوبوسه رافا خیابانه کنار پا به ساییم هالا امی لبله بیجیر ناموبو که اوتوبوس فارسه یو همه تانی سوارا بوستیم. جهانگیر هرچی بیلیط داشتی فادا راننده یا بوشوییم اوتوبوسه آخر بینیشیتم. اوتوبوس هاتو ناله کونان و اهم اهم کونان سربالایی یا واچکستی یو شویی بوجور تا اینکی فاره سه ییم سه رایی اوین. پیادا بوستیم.

دَرَکه کم کم شولوغا بوستان دو بو. دسته دسته آدمان آمون دیبید. اردشیر بوگفته:

- اشانا کی دینی هاچین خوشانا پرکانیدی. هاتو دو قدم نامو ایسه ده ایتا پیچه لات بازی بیرون آورده بازین موشته خاکه مانستن که باده دس دکفه، همه تان آویرا بده. هاچین گرده خاک کونه ده! هان!

هالا خیلی بمانسته بو کی فارسیم پلنگچال. هاتو پوتاره مانستن کویا وچکسته شون دیبیم بوجور. مره خواندان دوبوم:

 ماسوله شورم بیگیفته

غم بیگیفته

ماکلوانه سورخه گول بامو در

شور شوره وارشه کویانه سر

وای شور شوره وارشه کویانه سر

 می پا ایتا سنگا بیگفته کم نهابو کی دگرا بوخورم بکفم دراز دراز سنگانه سر کی مسعود می بالا بیگیفته بوگفته:

-  شون دیبی یا!!!

 ایتا لبخند بزمو می رایا بیگیفتم. جهانگیر ده هاچین سگه حاجی فرجه مانستن خاستی همه تانا واکفه ایدفایی جهانگیره صدا بیرون بامو کی :

- ده نخواییم ایتا پیچه به سیم امی نفس بوجور بایه!؟ من ده هاچین واکفته دارم. مسعود خو کوله پوشتی یا ایتا پیچه جابجا بوکوده یو بوگفته خاب بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.

 واگردستم می پوشته سرا فاندرستم. درکه جه خاب دپرکستان دوبو. چراغان ایتا ایتا خاموشا بوستان دیبید. آفتاب گاگلف جه داره شاخو ولگ سوسو زه یی خیاله کی رقصا دوبو. همه تان ایجور کی زالاش باورده بید مسعوده لبلا بیگیفتده کی بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.

ایبراهیم کی همیشک دیمیشتنه ره یام دنگو فنگ داشتی بوگفته ایتا پیچه ده بشیم بوجورتر ایتا قار ناها کی تانیم اویا ایتا آتش چاکونیم چایی بنیم صوبانه بوخوریم.

همه تان خیاله کی هاچین ده امی نفس به شوماره دکفتان دیبی،  فاکش فاکش بوشوییم کویا بوجورتر. ایدفایی بیده ییم ایبراهیم خو رایا کجا کوده شون دره بیجیر.

مره می خیالا وامختان دوبومو هرتا مرا ایجور پرا گیفتیم. همه جا ایسابوم هی جایام نه سابوم. مره مره هاتو زمزمه کودان دوبوم:

 او گرما گرمه بهار بو

فصل کار بو

سورخی جی سه تا زاکا بیگیفته

پئره ماره دیلا غم بیگیفته

وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

 مسود واورسه:

- انا تا هاسا نیشتاوستم. کی بخانده داره؟

- نانم!

- جه کی یاد بیگیفتی؟

- زاکان زندانه مئن خاندیدی بازینام ده هاتو جیما بوستنه وخت بخاندیدی هیشکی یام نوگفته جه کی یا کویه ایسه.

- تا اخر دانی؟

- اصلن نانم اولو آخر کویا ایسه هاتو می یاد بمانسته داره منام گاگلف مره خانمه.

- دو واره از اول بخان.

 تا بایم بخانم بیدم ایبراهیم پاک آهو مانستن سراجیری یا بوشو بیجیر، روخانا دوارسته اونه اویتا کوله سر خو کوله پوشتی یا بنا بیجیر همه تانا ایشاره بزه بایید

ایجور کی خیاله تازه نفس بیگیفتی بیم، هامه تانی وازو ولنگه مرا دو شوماره بوشوییم روخانه اوطرف. ایتا کوچی قار ناهابو کی اونه بیجر، روخانه بوجورتر ایتا کوچی آبشار خو مویانا پریشانا کوده غمزه فوروختی.

ایبراهیم تا بخایه سنگانه مرا ایتا کله چاکونه مسود رویی قابدانا جه خو کوله بیرون باورده بوشو آب دوکوده. جهانگیر هرچی خوشکه چوب بو جیما کوده. هاتو ایدفا بخودمان باموییم کی گول گوله آتش جه کله بیرون بامو نانو و پنیر و خورمایو هرچی خوردنی بو دیچه بوسته واشاده آبچینه سر اونه دورام زالاش باوردانه مانستن بینیشتیم ده بوخور

شکم کی سیرا بوسته یو ویشتایی خو دوما جیگیفته بوشو کی تا پلنگچال دو واره بایه. منام مره قاقا بوسته جنگل دباخته کویا فاندرستان دوبومو مره مره خاندان دوبوم:

 انقده وا کار بوکونیم

بار بوکونیم

صدتا درده امی جان بداریم

هرچی کی دو ویم درمان نداریم

وای هرچی کی دو ویم درمان

 ، هرکی ایجور شیب زه دوبو  یو یا ایچی گفتی و خنده کودیدی ایدفایی همه تانی تام بزه می دور جیما بوستید. سیکار  کونا هاتو می انگوشتانه مئن داشتیمو خاندیم:

 او گرما گرمه بهار بو

فصله کار بو

سورخه جی سه تا زاکا بیگفته

پئره ماره دیلا غم بیگیفته

وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

 مردومه دیلام پورا بو

غم جیما بو

مردومه  غما وا ول بیگیره

مرمر کاخانا آتش بیگیره

وای مرمر کاخانا آتش بیگیره

 ایدفایی خیاله کی می انگوشتان ول بیگیفتیبید. سیگار کونا داده مرا کی:

-         اوخ بوسوختم

تاودام سنگانه مئن کی هامه تان هار هار خنده بوکودید مره یو بوگفتید:

-         خیال بوکودیم چی ترا فوتورکسته!!! خوب بوبو! تا تو بیبی سیگار نکشی اخه کو امونو سیکار کشئن!؟ هرچی کوه نورده آبرو ببردی تو

 منصور ویریشته اردشیره مرا می دسو بالا بیگیفتد تا بوجونبوم همه تانی بکفتد می سر مرا جه قاره مئن ببردد بیجیر یک دو سه تاوه داده آبه مئن. هاچین بوبو بوم هیستو چوره. هامه تان خاندان دیبید:

مرمر کاخانا آتش بیگیره

مرمر کاخانا آتش بیگیره

 همه تان پاک  فورشه مانستن باده دس اسیر  هرکی ایجور پر بکشه بید.  هرکی یا ایتا بلا فوتورکسته بو.

مسودا فاندرستم، دار بزه بید

منصور تیرباران

هادی اعدام

اردشیر آویرا بو

جهانگیر جیویشته

ایبراهیم خاوران

عکسانه فاندرستیم عکسانه مرا بوشوبوم. جه کارخانه یان تا کویان جه قرار تا گورورختن. جه نیویشتن تا جیویشتن.......

سالانی بو

سالانی بو

نایه ده امی خاکه سر!

 

هان. 

دوکتور پامودور با پینیک دوج/گیلداستان - گیل آوایی

دوکتور پامودور با پینیک دوج

نهم آوریل 2009

 

-     پاک خربستگایا مانه. هاچین سگ خو صابا نشناسه. هر که دینی خو کلا کاره. هاتویام پوتاره مانستن شونو امونا درید. هیشکی نانه چی واستی آتو سرسام بیگفته دو وستاندره.

ایتا پیچه چادره پره مرا خو هیستابو پیشانه خوشکا کوده، پیله کانه سر بینشته. خو مچ چا پاکوده پسی بوگفت:

-         می چکره ده قو وت ناره. پاک دمردان درم. چقد یکشی واسی هیزارتا را بشم. چره آ - خودا آدمه جانا فانگیره آخه.

آفتاب خیاله هاچین ول گیفتان دوبو. سایه دیمه ایچکه فوفوسته یخ دربهشته سر، گرزکان مهمانبازه دیبید. راه دوار هیشکی نیارستی اوشونه دمه چک بشه.

ایتاپیچه خو دور برا فاندرسته. بیده مش تقی خو چارچرخه سر ایتا برزنت واشاده داره، اونه کنار چارپایه سر هف پادشایا خواب دئن دره.

خو چادر پره امرا خورا باد بزه. لل پر نزه یی. زلزله تبریزی داره سر یکبند خندان دوبو. چی چی نی بامو بینیشته داره لچه، زلزله خورا جیگیفته.

کاس آقا پالان دوج، دوکانه درا بیجیر باورده، بوشوبو ناهار. کبلعلی پینیک دوج سایه دیمه، ایتا واچرده شلوارا سربسر نهان دوبو. اونه گردنه سر کولکه باورده قیطانی نخ، والای خوردی. هاتو کی خو سرا واگردانه مش تقی چارچرخا فان دره، ایتا گرزک بینشته اونه چانه پس. ایدفایی پینیک دوجه داد در بامو. خو راسته دسا مرا بزه خو چانه پس! ایجور کی اونه فاله ریکابی جه اونه شانه تا اونه بازو بامو بیجیر.

پیره زنای فیللی مرا خو لبانا هیستا کوده. ایتا پیچه اپا اوپا بوکوده خو چادورا والای بدا. پینیک دوج هاتو کونامجان گودیو های خوره خوره فوش دایی. مش تقی خوابه جا دپرکسه تا بایه ایچی بگه قاقا بوسته بیده کبلعلی شتراخ بزه خو چانه پسا! هاتو خو واکوده وانکوده چومانه مرا کبلعلی یا فاندرست.

پیره زنای پینیک دوجه داده مرا ویریشته بایه بیدینه چی بوبو. هالا هیچی نوگفته بو کی بیده پینیک دوج گرزکا فورانن دره. بفامسته کی گرزک پینیک دوجا بگشته داره.

دوکتور پامودور خو کوچی چمدانا دسه مئن ولای دانه مرا، کبعلی یا دوارست. هوتو کی خندادوبو کبلعلی مارا فوش بدا یو بازین خنده کونان جه اونه دوکانه ایتا کتل اوساده بوشو سایه دیمه کبلعلی دمه چک بینیشته. خو دسمالا جه کوته جیب بیرون باورده هاتو کی خو دیمپرا پاکودان دوبو، کبلعلی ایجور چاربداری فوش بدا کی دوکتور پامودور دو بالا بجسته.

کبلعلی یا گه:

-         ا....خجالتام خوب چی یه پسر! هاتو ایتا شوخی تی امرا بوکودم تی پالانا تاوه دای شونده کله!؟ آخه تی...

کبلعلی بوگوفت:

-         آخه جاکش انهمه جا صاف بنایی بامویی...

دوکتورپامودور کی حیسابی جوش باورده بو گه:

-         ا.......بازام فوش دان دره خجالت نکش.....

کبلعلی حواس ننا بو کی دوکتورپاموره چی اونا بوگفته داره، خو حرفه دوما بیگیفته، بوگفت:

-     آ دورسفته شلوارام کی ده هرجایا دس زنی دکفه ادمه گردن، ده پاک واکفتمه! بازین بیدین آخه انهمه آدما بنا بیگیفته می یخا... من خاره هر چی......

پیره زنای خو رو بیگفته. کبلعلی یا ده نیارستی فاندره. هاتو چادور پرا فاکشه بو تا خو مچه سر. بازین دوزه پیچا مانستن دوکتور پامودرا نیگا بوکوده بیدینه کی اکه خو دسا بیجیر آوره نیهه کبعلی گوشه کون.

خود دیله مئن بوگفته:

-         آ گرزکام کون برانانه دوما داره! یا پابراندانا وا بگزه یا کی بیچاره پینیک دوجا!

دوکتور پامودور، کی اونا کارد بزه بی خون نامویی، ایدفایی ایجور چک بزه کبلعلی یا کی کبلعلی پاک چنگرا بوسته. پاره شلوارا جه خو زانو بنا بیجیر، بیگیفته خو جولا، خیال کونی کی ده پاک گورشا بوسته بو. تا بایه ایچه بگه، دوکتور پامودور ایتا ده دخشارده. کبلعلی تا دس ببره کتلا اوسانه بزنه دوکتور پامودوره سر، مش تقی کی ویریشته بو، ده بودو بامو کبلعلی ویرجا اونه دسا بیگیفته. واورسه:

-         آ زباله مئن! تورا بوستیدی! چیسه شمه را!؟ پاک ترکمه زاکانه مانستن دکفتیدی همدیگه جان! ا..... زاکیدی مگه!

کبلعلی هیچی نوگفته، دوکتور پامور بداد بامو:

-         خجالت نکشه! هاتو هرچی انه داهان دره فوکونه بیرون! آخه..

مش تقی بوگفته:

-     شوما کی همیشک فانرسه، فوش دانه ره، همدیگه مرا پاک موسابقه دارید! اسا چی بوبو ایمروز غیرت شیمی شین گول بوکوده داره!؟

کبلعلی ولناشته دوکتور پامودور ایچی بگه، مش تقی حرفه من دکفته بوگفت:

-         ا...برا...............ایجور مرا بگشته خار.....خیال کونی تمامه می جانا گورشا کوده! بازین چوتو....

دوکتور پامودور مش تقی یا ولناشته حرف بزنه. هاتو داده مرا بوگفته:

-         بیدین آخه بازام فوش داندره جاکش! آخه چره آنقد فوش دی!؟

مش تقی تا بایه کبلعلی یا بگه کی تی داهانه بدار ده چره انقد فوش دی آخه، کبلعلی گه:

-         فوش دم کی دمه ده برا... مگه آ جاکش پاسبانه!؟ فوش دانه ره مالیات وا فادام!؟

دوکتور پامودور داده مرا بوگفت:

-         تی خاخورا.............. ایدفا ده فوش بدی تی مارا....

کبلعلی دکفته دوکتور پامودوره حرفه مئن بوگفت:

-     آخه جاکش.... بتو چی!!! گرزکام نشا ده فوش دان! تو گرزکه وکیلی!؟ بتو چی!؟ من خایم تا می دیل خایه گرزکانا فوش بدم. اصلن خایم از ایمرو مگسو پشه یو سگو پیچایام فوش بدم! بتو چی! من خاره هرچی دوکتور پوکتور پامودورا.....

دوکتور پامودور ایجور خنده بوکود کی مش تقی قاقا بوست. پیره زنای تازه فارسه بو سرپایینی. واگردسه بیدینه چی بوبو کی دوکتور پامودور آتو خندا کودا بو.

مش تقی ده هاتو خوشکا بو دوکتورپامودرا فان درست. کبلعلی چارپایا بنا بیجیر، بوگفت:

-         تی مارا....چکا بزه یی تره خنده یام کودان دری! مره ولا کون مش تقی تا آ خار.....

مش تقی بوگفت:

-         وا بدن تونام. خجالت بکش! ده وسته!

دوکتور پامودور، جولو آیه کبلعلی یا کشا گیره، هاتو چلسک چلوسک اونه رویا خوشا ده.

مش تقی خو دیله مئن بوگفته:

-         آمی دوکتورپامودورام کوسخولا بو داره! بیچارا چکا گیفته پسی اسا اونا خوشا داندره!

کبلعلی هلا هیچی نوگفته بو کی دوکتور پامودور بوگفت:

-         من فکر بوکودم مرا فوش دان دری!

مش تقی واورسه:

-         پس کبعلی که فوش دان دوبو کی!؟

کبلعلی بوگفته:

-         بتو چی!؟ تونام خایی مگه....

دوکتور پامورد اونه حرفه مئن دکفته، مش تقی یا بوگفت:

-         گرزکا فوش دان دوبو! نه مرا!

کبلعلی کی خو جولا دس زن دوبو، داد بزه:

-         آ گرزکا دینی چوتو مرا گورشا کوده بی صاب!

مش تقی هاچین خنده جا خو شکما بیگفت . دوکتور پامودوره چوم جه ارسو پورا به انقد کی خنده بوکود.

کبلعلی بوگفت:

-         گرزک مرا بگشته، تونام مرا دخشاردی! هاچین هیچی ره! بازین بوگو نگم خاره آ دارا دوتا آغوز باوره هردوتا .....

سه تایی خنده کونان مش حوسینا دوخادید سه تا قندپالو باوره .

پیره زنای ده بمانسته بو کی چه بوبوسته داره. هاتو بفیکراشوبو کی ایتا نیسان تا دوکانانه نو دانه لب بار داشتی ، بوق بزه. پیره زنای خورا فاکشه دیفاره کش. نیسان والای خوران، جه اونه نیگا دورا بو. پیره زنای دو واره را دکفته. هاتو خو چادره مرا خورا باد زئن دوبو یو آبلاکو مانستن شون دوبو.

هان

9 آوریل 2009  

سوزن نخ جوکودن - گیل آوایی

سوزن نخ جوکودن
گیل آوایی
سپتامبر2010

هاتو باموم هیره جیری کته لا اوسانم دوکونم کی می مار مرا دوخاده:

- زای جان زای جان تی مار تره بیمیره اسوزنا میره نخ جوکون.

هوتو کی کته لا می پا جیر اپا اوپا کوداندوبوم بوگفتم:

- خایم بشم باغه مئن ولش بیچینم مار. نخ جوکودن ده کار ناره کی! خودت جوکون.

می مار هاتو کی خندادوبو بوگفته:

- آخه زای جان می چوم ده نیدینه. شومان می چومه سوییدی ده.

تا بایم ایچی بگم، مرا ایجور فاندرسته کی ده نتانستیم بانه بارم، کته لا غیضه مرا تاودام صارا وسط هیره جا باموم بوجور می مارا بوگفتم:

- خاب فادن نخ جوکونم. ایتا عاینک بزن تی چوم تی خیالام جم هیشکه کار ناری.

می مار هیچی نوگفته. هوتو کی خنده کودی، خو سرا بیجیر باورده می پیرانا پینیک زئن دوبو. بوگفتم:

- مگه نخایی سوزنا نخ جوکونم!؟ خاب چره سوزنو نخا فاندی مرا!؟

هوتو کی دختاندوبو بوگفت:

- ایتا پیچه بس ده زای! چن ما بودونیا بامویی!

- من چن ما بودونیا باموم!؟

- اخه تو! آدما مهلت ندی کی زای!

- من واستی بگم چن مایه یم!؟

خنده بوکود هیچی نوگفت. ایتا پیچه به سام بیدم نه اتو نیبه. تا اکه وا به سم تا نخو سوزنا مرا فاده! دوزه پیچا مانستن تا باموم جیویز بزنم بشم بیدم بوگفته:

- لیسکه کارانه بنه دیمه. خیال کونی ترا نیدینمه! ازازیل!

ایجور می دوما جیگا بدامو بوگفتم:

- آخه مار تو کی تیکارا کودان دری. سوزنام نخ دره، ده چی مرا تی ویزجا واکشتان دری! بدا بشم!

- بدا انخ تمامه به دی زای چره امان ندی تو.

نیگا بوکودم بیدم ایتا درازه نخ سوزنا دره تا فردا صوبام او نخ تماما نیبه! می مارام هوتو کورم کلاچم پیرانا پینیک زئن دوبو. می دیل بوسوخته ایتا پیچه اوشن تر بینشیتم. هاتو فوروز نابوم کی می ماره داد بیرون بامو:

- انهمه جا آخه زای آ پیله کی ایوانه سر هامما بنایی دراسانه سر نیشته یی! بی یه اشنتر بینیش زای. دراسانه سر خوب....

خو حرفا تماما نوکوده بو که ایدفایی بوگفته:

- اوف! بلا سوزن بیبی!

بفامستم کی سوزن بوشو می ماره دسا. هیچی نوگفتم. چی تانستیم بگم. هوتو می ماره دسا فاندرستم. اون دوختی منام فاندرستیم. می ماره کوچی پسر بوم. می برار پیللا بوبو سربازی بوشو پسی کار کودی. می خاخورانام ایتا منجیل زندگی کودی اویتایام پاک جا کم باموبو بوشوبو خرم اباد. می مار همش گفتی می زای نانم غوربت چی کوداندره!

می خاخورام خو مرده واسی همش اشهر اوشهر شویی. اخه اونه مرد ژاندار بو هر وختام ایتا جا شویی. هاتو کی ایتا حرف زه یی گفتی:

- مامورمو ماذور

تبریزی دارا فاندرستاندوبوم کی ایتا کشکرت بامو اونه لچه سر بینیشته. می مار تا کشکرته صدایا بیشتاوسته شورو بوکوده اونا نازدان کی خوش خبر بی بی کشکرت!

آخه می مار همیشک چوم برا بو کی می خاخورانه جا خبر بایه. می پئره بمردا پسی می مار هامما کیشکا مانستن بال بزه بو پیللا کوده بو. همیشکام می ماره سر شولوغ بو ولی وختی همه تا زاکانا بسرانجام برسانه بو، بمانسته بوم من.

منام کی کی ناشتیم کی بشم ولی تا پیللا بوستی بیم خیلی بمانسته بو. می پیله برارام هاتو کی امویی بخانه مرا سربسر نایی کی بوبوسته بوم می ماره کوچی کور!

می پیله برارا خیلی دوس دارمه. اخه مرا بوگفته داره کی اگه امتحانا خوب بدم مره ایتا کتانی هینه. می مارام هسا می برار کتانی نیهه مرا گه کی کتانی مرا نواستی فوتبال بوکونم چونکی پارا به بازین بازام وا باپرانده ببم.

مرا هاچین مراقا گیره وختی کی کتانی مرا ولانه فوتبال بازی بوکونم اخه پابرانده کی نشا همیشک بازی کودن تازه می پا پیله انگوشت ایجور چف بوکوده داره کی نتانم شوت بزنم هانه واستی کتانی مرا خایم بهراما کی مره تین تیر ایه گول بزنم.

می ماره دسا فاندرستیم. هوتو می پیرانه درزا بیگیفته بو یو دختاندوبو. نخا فاندرستم بیدم نیصفا بو داره. کی کی ناشتیم کی نخ تماما به سوزنا نخ جوکونم بشم. می مار خوره خواندان دبو هیدفایام نفامستمه آخه می مار چی خوانه هر دفایام واورسمه :

- آخه مار چی خوانی من نتانم بفامم.

می مارام خندا مرا بوگفته داره :

- آی زای جان! اینقد تره هاتو بوخوسانم کی اسا پیللا بوستی ترا هالی نیبه!

می مار کش می زانو اوچیم می سرا بنام می زانو سر می ماره دسا قاقا بومه تا کی نخ یکهو اورسفته جه سوزن بامو بیرون. مرا گی! هاچین دو بال داشتیم دوبالام خاستیم غرضا کونم پرواز بوکونم. می مار مرا فاندرست بیده من خندا درم.

می مار هوتو کی خندا دبو سوزنا فادا می دس چرخه دونبال بگردسه. ایتا بوقچه داشتی که همه چی اونه مئن دوبو از یپنیک مینیک بیگیر تا انگوشدانه یو چرخه یو نخو سوزن. ایتا سیاچرخا فادا مرا کی سوزنا نخ جوکونم.

سه شوماره مرا سوزنا نخ جوکودم. پاک دومبلاس کونه که مانستن واز بوکودم بایم هیره جیر کته لا اوسانم دوکونم کی می پیله برار درا وازا کوده بامو صارا مئن. سلام بوگفته نوگفته کته لا اوسادم دوکودم تا بودو وم بشم می برار دوخاده:

- اِ.....ولوله کویا شون دری!؟

شوندرم باغه مئن بازی بوکونم.

- مگه درسو مشخ ناری!؟

- شب نیویسم.

- چره شب!؟ اها واگرد بیدینم. .واگرد بوشو بوجور ترکمه! درسا نهاندره بشه بازی بوکونه!

می مار هیچی نوگوفته. مرا زیرچومی فاندراستی خو خندا جیگیفته بو.

بوک بوکوده کته لا تاودام صارا تان نزدیک بو بشه چا مئن. 

بوگفتمه بکنم دیل جه تو، می غورصا دوارم - گیل آوایی

بوگفتمه بکنم دیل جه تو، می غورصا دوارم
بیدم نه غورصا دوارم، نه کندنه دیلا دارم

چومانه ارسو داره، نقشه تی چوما، می ساز
شبانه درده دیلا، زخمه زخمه گه وا بوارم

هاچین بیگیفتمه سرسام، اتو کی حایرانم
بیگیفته ابرانا مانم، کی نه وارم، نه نوارم

نانی شواله کشم، واهیلم، هاتو قاقم
نانم گیرم جه تو ول، یا می غورصه جا وارم

بجانه رقصا مانی، دیل بری، دپرکانی
روزان تی ره آویرم، شب تی واستی بیدارم

چی فو زنی تی بوسوختا، تی گورشه کایا، وای
پیالا فاندرمه، تی چوما دینم، زارم

تی عکسه قابا گیرم کش، تی چومانا دم ناز
جه دوری ول گیرمه ول، هاچین اوروشوارم

گیل آوایی بی نوخون جوش زنه، ننا ده وفا
هاچین کاره خو کلا، لیسکا بوستا گه قارم

فارسی:
گفتم دل بکنم از تو از پسِ غصه ام بر آیم
دیدم نه از پسِ غصه بر می آیم نه دلِ کندن را دارم
اشک چشمها نقشِ چشمان ترا دارد، سازِ من
دردِ دلِ شبانه را زخمه زخمه می گوید باید ببارم
بیهوده کلاف سردر گم شده ام حیران هستم
ابرهای گرفته را می مانم که نه می بارم نه نمی بارم
نمی دانی شعله کشانم، سرگشته ام، حیرانم
نمی دانم از تو شعله می کشم یا از غصه ام می بارم
مثل رقص برنج را می مانی، دل می بری، خواب می بری
روزها بخاطر تو گم شده ام، شب بخاطر تو بیدارم
برا چه سوخته را، داغ شده ات را می گیرانی، وای
به پیاله نگاه می کنم چشم ترا می بینم، زارم
قاب عکسِ ترا بغل می کنم، چشم ترا ناز می دهم
از دوری شعله می کشم شعله، انگار پاک سوزانم( مترادف فارسی که گویای " اوروشوارم را بدهد نیافتم!)

گیل آوایی بیهوده بی قراری می کند، وفا دیگر نیست

بیهوده روی حرف خود ایستاده، به یار لوس شده، می گوید قهرم

 

کاکوله - گیلداستان / گیل آوایی

کاکوله

گیلداستان / گیل آوایی

.

- کاکوله کاکوله کاکوله، کاکوله نوکون ناز، مره بخوان آواز، من تره زنم ساز، تا بیبی میدمساز... کاکوله کاکوله کاکوله....

می هاواس ننابو. مره مره خاندان دوبوم. ایتا نیگا می شین کاغذانه مئن، هیزارتایام می ماریخاک ناهابابو. وختیام کی تره تره تی میان آویرابی، هیکس نانه آویری، ایساییو نِسای. کی تانه بدانه تی دیل پراگیره شه، تا واخوبابی، هیزارجایا وامخته، اورشین بامو داری. تی دسام نی یه کی تیخیالا، گابه مانستن شکل بزنی ، سرادی تا جه تی ها زمانو مکانو کارا دن واره.

کاغذان پاییزه ولگانه مانستن می میزه سر فوجه بید. آی تا گیفتیم اویتا ناییم. پورزمات نی یه کی ده نشاستی همه چه دیجیتالی اوسه کودن یا گیفتن. هانه واسی گاگلف منام واستی کاغذپاغذا کی نواستی دیجیتالی اوسه کودیبم، دسدسی واستی ببردیم اونه چانا دوستی بیم یا چاکون واکون بوکودیبیم.

ایدفا واخوبا بوم کی قهوه بوخورده پسی، لیوانا بنابوم میزه سر. ویریشته بوم. ایتا پیله کاغذ می دس شوندوبوم حیسابداری. می دفتره جا باموبوم بیرون. درازه راهرو مئن راه دکفته بوم. برنامه ریزی دفترا دوارسته، شون دوبوم. مودیره عامله اوتاقه در، واز بو. اونام درجه کا وازا کوده، داره ولگانا فاندرستان دوبو کی باده مرا رقصا دیبید. پاک هاتو بو کی خودشام دارو ولگو ایتا درجه که چوم دکف نقاشه مانستی ولی هاتو کی سیگاره دود دیپیچستی آدمه نیگا مئن، آدم فامستی که نقاشی نوبو. مرا نیده بو. منام مره ننا راهرویا بیگیفته، مودیره عامله دفترا دوارستم. فاره سه بوم ساختمانه سرسرا کی ایتا پیله میز نهابویو اونه پوشت " تیامو " هیزارتا دیلبری مرا نیشته بو. اونه ایسم ماریا بوو ولی من اونا دوخادیم تیامو. جه هو اولی روزه پسی همیشک اونا گفتیم تیامو. ایتالیایی بو کی خو مرده مرا امی شرکت کار کودی. امی شرکت کی گمه نه اینکی می پئره ایرثی بوبوسته بی، آمی شرکت گم یانی کی آما اویا کار کودیم منام ایتا جه هوو آدمان. پاتریک ، تیامو مرد، مهندسه طراح بوو. طراحی بخش کار کودی. تیامو یو پاتریک هاچین ایجور بید کی، می نیگا جا، پاک دونیایا آب ببردی بی اوشانا خاب بردی. ایجور کرا پاک ایروز نوبوستی کی اوشونه هفت گیروبه نوه بوبستی بی. دونیا غما ناشتیدی. کریسمسان، پاتریک بوستی بابانوئل کی هولندی اما گفتیمی یانی گیمی سینترکلاس . ایتا پیله کیسه خو کول نایی یو اونه مئن همه تانه ایتا کریسمسه پیشکشی داشتی. تیامویام، یانی ماریا، ایتا کریسمسه کولا نایی خو سر کی اونه قشنگه مویان جه کریسمسه کولا بیرون، اونه کوله سر فو وسته، وختی نازه مرا خو سرا تکان دایی، ایجور افشانا بوستی کی پاک خیاله آدم دیلا خاستی ببره.

پاتریکا خوش آمویی وختی اونا دوخادیم تیامو. گفتی راستی راستی یام کی تیامویه می ماریا. ایجورام گفتی ماریا کی پاک هاتویا مانستی که بخایه بگه هاچین شیمی دیلا صابون نزنید که ماریا می ماریایه نه شیمی ماریا. گاگلف آموییدی می ویرجا مهمانی. منام هرچی تانستیمو دانستیم چاکودیم اوشانام زالاش باوردانه مانستین ایجور خوردیدی تاریف کودید کی مرا خیال واداشته بود کی پاک پیله آشپز بوم. پاتریک باقلاخوروشا خیلی دوس داشتی تیمامو مرا همیشک موسابقه داشتی که نشان بده جه کالکباب خوشمزه تره. ویسکی مرا زیتون پرورده خوردی شرابا باقلاخورشه مرا. هرچیام گفتیم کی باقلاخوروش پلامرایه اونا هالی نوبوستی هاتو همه چه خو بوشقابه مئن چاکودی پاک هفتابیجارو خوردی.

تیامو مست کی کودی دئن داشتی. پاتریک بوستی رومئو یو اونام بوستی جولیت. منام کی هاچین قاق اونا ایساییم تماشا. ایدفا تیامویو پاتریک کی مست بوکوده بید، تیامو باله رقصا دوبو می سالونه مئن، پاتریک ره نوصرت رحمانی شعرا ترجمه بوکم کی خودایا تو هرماله ماچی بدای، مسته زناکه سورخه لبا!؟ تیامو خورا ویشتر لیسکا کودیو پاتریک اونه مرا لب به لب منام هیزارتا ناجه تماشا. تیامویا گفتیم خیلی شانس باوردی. پاتریک هارهار خنده کودیو تیامویام ایجور کی بگه " دیل!" بوسوجه!

می هاواس ننامو. مودیره عامله دفترا دوارسته، فاره سه بوم شرکته سرسرا. تیامو میزا فاره سه فان رسه، تیامو مرا چوم بودوخت. پاک ایجور فاندرستی کی تومامه خو هوشو هاواسا جیما کوده فکراشوبو.

اونه میزا دنوارسته بوم کی واورسه:

- چی خاندان دری؟

- کی؟

- تو!

ایجور گفتی کی یانی جغیرز تو ده کی راهروجا آمون دره! واخوبا بوم بیدم مره مره خاندان دوبوم:

- کاکوله کاکوله کاکوله، کاکوله نوکون ناز، مره بخان آواز، من تره زنم ساز، تا بیبی میدمساز....

هاتو مره خوشخوشانی خاندنه مرا، جه راهرو کرا شون دوبومو فاره سه بوم تیامو میزه ور.

راهرو مئن هیکس نه سابو. من بومو تیامو. دو واره واورسه:

- چی خاندان دری؟

منام نه بنا نه اوساده هوتو گیلیکی بخاندم:

- کاکوله کاکوله کاکوله، کاکوله نوکون ناز، مره بخوان آواز، من تره زنم ساز، تا بیبی میدمساز...

تیامویا فاندریستیمی، می خیال بوشوبو می زاکی سالان. پاک خیاله هاسا بوو کی پرچینه کش خاکبازه

دوبوم. می مار چاچه دیمه تشته مئن رختانا بوبوشته، سرپا به سابو خو چادرا وازا کوده دو واره خو کمره دور توشکه بزه، مرا واورسه بو:

- چی خانداندری زای جان؟

هاتو کی مره مره خاندان دوبوم "شاق شاقی بیرون بی یه ماستو پلا ترا فادم" می سرا جورا گیفته می مارا فاندرستم ایجور کی صوبان می مار خوره خوره ایچی عربی خاندی کی من مرا هیچی هالی نوبوستی. می مار دو واره مرا واورسه:

- چی خانداندری زای جان؟

بازین می جیوابه رافا نه سا. بامو می سمت. خو چادرپره مرا می دیمپرا پاکوده پسی، خنده بوکود، خوره خوره بوگفته:

- ز اکی زاکی زاکی سالان چی دورانی ایسه. آخه زای جان راب کی تی زبانا نفامه!

هوتو خنده مرا بوشو چاچه دیمه منام پرچینه کش راب می دس خاندان دوبوم:

- شاق شاقی بیرون بی یه ماستو پلا ترا فادم....

ایجور می خیاله مئن دمرده بوم کی تیامو یا خوشکا زه مرا فاندرست. من اونا فاندرستیمیو فان درستیم. هاواس می شین ننابو. هم اوسالان ایسابومو هم آ سالان. تیامو ویریشته وینرشته دسانا میزه سر سکت بوکوده مویان اونه شین اورشینابوسته، سینه یان هاچین واهیلاکون، واورسه:

- یانی چی؟ مانی بوکون مره.

هاچین لاله توربه مانستن تیامویا فاندرستم. ایجور کی لالپیتی مرا جوتیکی واکفتیبی. هرچی فکراشوم کاکوله بوکون نازا هولندی ترجمه بوکونم نتانستم. تیامو می ترجمه رافا، منام مثاله دمرده دنمرده لوتکا دریا مایاق آویرابوسته، تیامویا فاندرستیمیو فان درستیم. می داهان زبان دینه بو پاک.

می خیال پاک لاته سرادا اسپه مانستن تاخت بزه بو. بوشوبو. بوشوبو او سالان، درس تومانا بوسته، کاره سر بوشو یو نوشو، مارو خاخورو برارو، دارو درختو باغو و بولاغو مورغو کیشکا خانه نما، سالانی کی گاگلف من خاندیمی خاخوره نوکون ناز مره بخان آواز من تره زنم ساز تا بیبی می دمساز .... بازین چاپلا زنان ایجور کی ایتا پیله مهمانی آدمانا رقصکونی واداشتیبیم، درازه داییم:

- خاخوره.... خاخوره..... خاخوره.......

تیامو هاچین قاقا بو، خو صندلی سر بینیشته. مرا چوم بودوخته فکراشوبو. نانم چی فکرا دوبو. نانم می

فکرا دوبو یا بوشوبو خو ماریخاک ایتالیا. من جه کویه بدانسته بیم خاب!؟.

تام بزه، می کشتیان دمرده مانستن، جه تیامو دوارستان دوبومو شون دوبومه یو می دیله مئن بازام مره خاندان دوبوم:

- کاکوله کاکوله کاکوله نوکون ناز مره بخوان آواز من تره زنم ساز تا بی بی می دمساز....

آویرا بوسته خیاله مئن، تیامویا هیچی نوگفتم. تیامو می گرده گیجیا خیالا بفامسته، لبخند بزه پسی خو کارا بوکود. منام می رایا بوشم.

هان

گیلهساچامان -گیل آوایی

دَوَسته دسا وَسته

دَوَسته دس

موشت موشت موشتاکوده داد!

روسیایی وازه دسه ره یو دس گولی پوست*![1]،

کی دمرد!؟

کی بمرد!؟

کی ایسه میداندکفته هانده پا!

فارسی

دست بسته را بس

دستِ بسته

مُشت مُشت مُشت کرده داد!

روسیاهیِ برای دستِ باز است وُ در التماس!،

که(چه کسی) خفه شد!؟

که( چه کسی) مُرد!؟

که( چه کسی) به میدان آمده هنوز پا است.

2014

---

[1] گولی پوست=پوست گلو، کنایه ای از نوعی التماس کردن در زبان گیلکی ست که پوست گلو را گرفتن و تمنا و خواهش کردن

2

 دار

داد زنه

جه دارِ­پا[1] کفتن باده دس!

باغه ره اوروشواری بمانسته یو

بهاره چوم برایی!

فارسی:

درخت

 داد می زند

بخاطرِ افتادن آخرین میوه بدست باد

برای باغ سوگنجوا مانده وُ

چشم به راهیِ بهار!

یادآوری فیسبوک-2014

---

[1] آخرین میوه درخت، نگهبان درخت(امید به بهار)

تی رافا بلا می سر= منتظر تو عزیر دلم / گیل آوایی

 تی رافا بلا می سر

گیلداستان

گیل آوایی

دوشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۸۹/ هلند

دروازا بیخود فاندرم. ده کی بمانسته کی اونه رافا به سم. هیکس. هر کی بو پیللا بوسته، داغا می دیل بنا، پر بزه بوشو. من بمانسته دارم می ایتا کوله باره خاطره. هاچین مرا رو آوردان درم. راشی یا واش دره تا چکره، انقد کی ایتا رادواره ناجا بداشته داره. می چومانه مانستن کی ده اینقد ارسو فوکوده پاک دیلمانه سیا ابرانا جه رو ببرد.

- هاچین را پایمه کی چی ببه!؟ هیچی! سالانه سال جه آ راشی آدم نیشه، نایه. منم با می بوکوده گوناه.

داره جور کشکرت هاتو رادوار باموبو بینیشته بو بوشوبو. پیره زناکه دانه هاچین خو دیلا خوشا کوده بو. ده هو هاچین دیلخوشی مرا دیل پرا دایی کی جه راه اینفر فارسه بایه اونه تسکوتنا خانه مئن.

خوره هاتو کیشخالا بدس بیگیفته صارا مئن سرپا ایسایو خو مرا گب زئن دره. صاراخاک کی ابپاشی بوبوسته پسی تومامه خانا خو عطره مرا دوارسته بوکیشخال بوخورده خیاله شا لیسکا خوردن جه اسره حایات تا او سر! حایاته پرچینه کش، کیشکایان الوغه دس خودشانا چاکوده بید ایتا موشته، کولوشکنه پره جیر قایما بوسته بید. خروس کلاکه دانه بینیشته بو داره کونده سر، هاتوکی خاستی خو بالا وازا کونه اویی سراده، الوغه ترسه جا، خو اویه جیگیفته یو واز بوکوده کونده جا بیجر، ده بودو، بوشو پیره زناکه دور و ور جا بوخورده.

پیره زناکه دانه تا کیشکایانا فاندرست کی کولوشکنه جیر جوخوفته بید، اسمانا فاندرست. بیده آلوغ چرخ زئن دره، هاسایه کی طیاره مانستن سرسام بیگیفته فوتورک بزنه کیشکایانه. خوکیشخاله ببرده خو سره جور، ایجور الوغا داده مرا فوراده کی کولوشکن پاک خاستی خو دومه مرا آغوز بشکنه.

خوروس کلای سه شوماره مرا بوشو دو واره داره کونده سر، مورغانه بی خوروس میدانه مئن پالوان بوبوسته. انجیر داره سر چیچی نن هاچین میتینگ دان دیبید. دوزه پیچا انجیر داره جیر ناجه مرا چیچی ننا فاندرستی.

پیره زنای کتلا پیله کان جیر فاکش فاکش باورده خو ور بینیشته اونه سر. هاتو کی کیشخالا ناهاندوبو خو پا جیر ،خوره خوره بوگفت:

- اگه ایسابید الان پیله مار بوبو بوم!

ایتا آه بکشه یو خو پیران پره مرا خو هیسته دیمه پاکوده. خو تازه حنا بوکوده مویانا ایتا دس بکشه یو شانه سر والای بدا، خیاله کی هاسایه مویانا فادا داره باده دس، غمزه مرا پیله آقا ره دیلبری کودان دره.

تبریزی دارا فاندرست. ها دیروز بو کی کشکرت جه را بامو بو اونه سر بینیشته بو. ایمرویام هوتو. کشکرت خیاله کی ایچی انا جوم جوم تاوه دابو کی بایه تبریزی داره لچه بینیشینه.

زناکه نازه رافا، کشکرت ایتا پیچه خو درازه دوما والای بدا یو بالا خوشینا وازا کوده بازین پر کشنه وخت ایجور بخانده کی خیاله چورتیکایا جه داره جور تاوه دد بیجیر!

پیله نارنج دارا فاندرست، ایتا آه بکشه. خو پسرا یاد باورده کی ده ساله بوبوسته بو اونه مرا نارنج دارا بکاشته بو. هونه مرا بکنده چالکایا خاکه جا پورا کوده بو. هر روز اینقد اب دایی که همیشک وا بوگفتی بی:

- آخه زای زیاد آب بدی بیچاره دیمیره یا!!! نفس نتانه بکشه واسی اونا امان بدی

دو تا نارنج دار باغه مئن قد بکشه هامه تانا هارای زه یی. هر دوتایا نام بنابو ایتا ایازه دار، ایتایام آییل دار.

ایاز، اولی زای بو کی همیشک گفتی خو پئرا بوشو داره. هی ذره اونا نمانستی ولی پیله آقا گفتی که چومانا به خو مار بوشو داره. اما پیره زناکه دانه همیشک پیله آقا ره خنده کودی که ایازه چوم کویه خودشه چوم کویه! اگه اوجور قشنگه چوم بداشتی بی بشکن زه یی.

دویومی زای دختر بو کی آییل نام بنابو ولی اونا دوخادیدی نازموژک. هاچین پئره نفس بو. هاتو کی پئر آمویی بلتا وانکوده پابرانده دو وستی پئره پیشواز. ایدافایام نوبوستی کی پئر دسخالی باموبی. هیچی یام اگه نیهه بی نازموژکه واستی ایچی باورده بی.

پیره زناکه دانه ایتا دیل نا صد دیل زاکانا دیل دوَسته بو. خو پسرا تا وختی کی آییل بدونیا بایه ایجور چاکوده بو کی پیله آقا همیشک گفتی آخرش تو می پسره چاکونی خانم اقا!

ایدفایام نوبوسته بو کی پیله آقا انا بگه، اونام خو شکمه نیگیره خنده جا هاچین غش نوکونه!

نارنج دارانا چوم دوجه یو ایتا آه کشه کی خیاله تومامه دونیایا خایه واسوجانه. پیره زناکه بوسوج واسوج پاک آدمه دیلا گورشا کودی. خوره هاتو غریبی خاندی یو و نارنج دارانا مرا گب زه یی. هالا همساده جه اوشونه پرچین بوکوده باغه طرف نوشوبید شهر، کی هر وخت پرچینه درزه جا همساده زنای اونا فاندرستی که نوکونه پیره زنای خولا بو داره. پیله اقایا گا گلف گفتی که واستی خیلی اونه هوایا بداره هاچین شواله کشه وختی هیشکی خانه نه سا.

بیچاره پیله اقایام ده پاک بوبوسته بو ایتا موشته. مثاله ایتا کوه، فوگوردسه بو. چوتو تانستی اون هاما تاب باوره. ولی خو زناکه خاطره واسی هیچی نوگفتی. کاسه گول، حمامه دلاک، وختی اونا روخانه لب بیده بو کی فنار فنار، ونگ زئن دوبو، بفامسته بو کی پیله اقا چی کشئن دره. هی کس ده نانستی اونه دیله مئن چی گوذره.

ایازا کی بیگیفتی بید، آییل خو نامزده خانه ایسابو. سه ما نوبوسته بو کی نامزد بوکوده بید. ایازه بیگیفته پسی، آییل دونبالام باموبید. ایازا هوشونه محله مئن دار بزه بید. گفتیدی قصاص هانه. بوکوش وا کوشته ببه. مگه به هاتو حاج آقایا فوتورکه اونا، منبر بیجیر نامو، مردومه قاقابو چومانه جولو بوکوشه بازین هیچی!؟

حاج اقایی یا گفتی کی اوشونه محله مئن فته رات بوکوده بو. خودا سرا کولا بنابو. بازین اینقلاب بوبوسته پسی، بوبوسته بو قاضی یه شرع. اینقد جیوانانا بوکوشته بو یا دربدر بوکوده بو کی ایاز خو ریفقانه مرا برنامه دیچه حاج آقا چانا دوستده ولی سپیدرو دوارسته سله کول اونا گیر تاوه داده. آییلا کی باموبید بیگیرید، بوگروخته بو. خو نامزده مرا بزه بو جنگل. ده اونه جا هی کس خبر ناشتی اینفر گفتی بوگرخته بوش خارج، اینفر گفتی بوشو عراق، اینفر گفتی کردستان اونا بیگیفتیدی.

هاتو هیشکی خبر ناشتی که آییل چی بوبوست بو.

همیشکام گفتی کاشکی ورنا به سابی اگه به سابی آییله جا تانستی اونا بو بکشه. بازین آه کشه یی خوره خوره گفتی:

- آییل آییل چی داغی بو بنایی می دیله سر!

ورنا ره اونه دیل ویشتر سوختی. گفتی کی او زاکام آییله مرا همه چه بنابو، بوگروخته بو.

خو پا مرا کیشخالا، های آ رو او رو کودی بازین ایتا لقد زه یی تاوه دایی اوشن تر. خاکه سر هاتو خو پایا فاکشه یی. ایتا خط کشه یی، سرا راستا کودی تبریزی دارا فاندیرستی ولی ده کشکرت بوشوبو.

هالا تا غوروب بمانسته بو. راشی یا پاستی. چی ره!؟ خودشام نانستی! هاتو ده عادت بوکوده بو راشه، های فاندره. پیله آقا کی خانه ایسایی، همیشک اونه بیتابی جا قاقا بوستی.

کتله سر خورا جابجا کونه. پیران پره مرا خورا باد زنه. های خو سرا گردانه یی راشی طرف تا دروازا فاندرستی یو دو واره هاتو گیجه مرغانه مانستن ایچی دونبال گردسی.

مردای بازاره جا کی ککجو و توربووکولی بیهه بو واپخته بو ایتا پیله دسماله مئن، فارسه حیاطه مئن زناکا دینه کی چوم اینتظاری جا بازام واهیلا بو داره. هاتو ایجور کی اونه صدا جه چا مئن بیرون بایه واورسه:

- آخه زن! ده کی رافا ایسایی!؟

پیره زناکه دانه ایجور نیگا کونه کی خیاله تومامه دونیا ایطرف، پیله اقا ایطرف!.

جیوانی وختانه مانتسن خو حنا بنا مویانا، دسه مرا جه خو چومانه جولو کنار زنه یو نازه مره گه:

-تی رافا بلا می سر تی رافا!

هان.