چله شب چرچره دارا خانه اما گیله مرد/ گیلغزل ویدئو - گیل آوایی

چله شب چرچره دارا خانه اما گیله مرد

چله شب 1390

گیل آوایی

چله شب چرچره دارا خانه اما گیله مرد

شبجره هیچی ناره بیچاره تنها گیله مرد

ورفو سرما دگزه لوختی خیابان خوسا، وای

چی داری انگاره با آجیله اعلا گیله مرد!؟

وامرازه شادی کرا شهرا دوارسته ندار

سفره یه رنگی ناهان بی غمه ویشتا گیله مرد!؟

سفره خالی امی شهر چن تا خوسد بی نانو اب!؟

چندتا زای ویشتا داره ناجه پلایا گیله مرد!؟

چله شب شادی اونه کی بیگیری دسته ندار

ویشتا همسادا فارس با دیله دریا گیله مرد

وای اگه من مرا قوربان بیبی بیگانه جه خلق

وای اگه فان رسی داد بیچاره بی پا گیله مرد!

گیل آوایی دوخوشاسته جه آ روزانه سی یا

داد فارس واستی بیبیم هر بی پنایا گیله مرد

برگردان فارسی

شب چله غوغاست بخور بخور در خانه ی دارا، اما گیله مرد

برای شب نشینی بیچاره تنها هیچ ندارد گیله مرد

برف و سرما نیش نیش می زند خیابان خواب را، وای

چه داری سرِ مهمانی دادن با آجیل اعلا گیله مرد!؟

شادی به آدم نمی اید وقتی شهر پر شده است از ندار

سفره رنگی گذاشتن بی غمِ گرسنه گیله مرد!؟

چند نفر در شهر ما با سفره ی خالی بدون نان و آب بخواب می روند!؟

چند تا بچه ی گرسنه حسرت پلو دارد گیله مرد!؟

شادی شب چله آن است که دست ندار را بگیری

به داد همسایه ی گرسنه برس با دریادلی گیله مرد

وای بر تو اگر آنقدر از خودت ممنون بشوی و بیگانه با خلق

وای برتو اگر نرسی به بیچاره ی بی کس گیله مرد

گیل آوایی پژمرد از این روزهای سیاه

باید کمک رسان بی پناه بشویم گیله مرد

این غزل در مجموعه ای بنام " شواله " با فورمات پی دی اف منتشر شده است. برای دریافت/دانلودِ آن همینجا کلیک کنید

کاکوله - ویدئوگیلداستان - گیل آوایی

سه تا گیلچاردانه فارسی واگردانه مرا! – گیل آوایی

چی کارم مو، نونم، دیل واهیله، تور
هیتو فیکرا شونه، بی تو شنه گور
چی خانه روزیگار آی داد، بی داد
میرم مو، بی می لاکو دیل پوره پور

فارسی
چه دارم می کنم، نمی دانم، دل پریشان است دیوانه
همینطور به فکر می رود، بی تو به گور می رود
چه می خواهد روزگار، ای داد بیداد
بدون یارم می میرم،  دل پر است پر

2

می دیل ناز دانه های تی چومه، مویه
تَه خانه دیل، هیتو پور چونه گویه
تته رج ایشماره تی گیسو ده ناز
دانه موچی شبانده روز تی رویه

فارسی
دلم هماره ناز می دهد چشمت را، مویت را
ترا می خواهد دل، مرتب چانه می زند، پرگوست
پشت سرِ هم می شمارد گیسویت را، ناز می دهد
شب و روز رویت را می بوسد

 3

تونام می غورصونه هرماله نونی

هاچین چونه زنم تو ما نومونی
نونی مو تی چومه امرا شمه خُو
هیتو تی یادِه کارم زندگونی

فارسی
تو هم بیشترِ غصه هایم را  نمی دانی
بیهوده چانه می زنم، تو مثل من نیستی
نمی دانی که با چشم تو بخواب می روم
همینطور با یاد تو دارم زندگی می کنم

19 اکتبر 2012

گیلغزل با برگردان فارسی- گیل آوایی

توو نِسایی بیدینی من فنار فنار زارم

هاچین کرا آویرم شب نوخوفته بیدارم

ننامه چوم چومه سر چوم پیله زنم بیدار

تره خیالا شو پاک می وی جا ترا دارم

تونام ایسایی یو نِسای منم هاچینه قاق

دباخته خابا تیته فان درم اوروشوارم

می ارسویان سییا ابرانه وارشا دوارست!

تی یاده امرا کرا مسته مست مره وارم!

هاچین گولازا درم تی چومانا دمه ناز

تی ناز مره بایه آخه نانی تی دیلدارم

خیالاشو دارمه پاک می ور ترا دم ناز

هاتویه کی بزمه کش ترا می ور دارم!

آسا کی لیسکا بو هانده لوچان زنی رادوار

تومامه رشتا دوراست تی رافا چوم دارم

....

تومانا نوبوسته!

فارسی

نیستی تو، ببینی من اشک ریزان زار هستم

درست انگار گم شده ام نخوابیده بیدارم

چشم روی چشم نگذاشته پِلک می زنم بیدار

برای تو به خیال رفته ام درست مانند این است که ترا کنارم دارم

تو هم که هستی وُ نیستی من بیهوده حیران شده ام

خواب را باخته به ستاره نگاه می کنم مثل سیل اشک ریزانم

اشکهایم از بارانِ ابرهای سیاه هم بیشتر شده

با یادِ تو، مستِ مست برای فقط اشک می ریزم

بیهوده به چشمهای تو مباهات می کنم ناز می دهم

نازت را بروم آخر نمی دانی دلدار تو هستم

به خیال رفته انگار ترا کنار خود ناز می دهم

اینطور است انگار ترا بغل کرده کنار خود دارم

حالا که لوس شده ای باز کجکی نگاه می کنی راه به راه

تمام رشت پر شده است که چشم به راه تو چشم به راه دارم

تمام نشده!

بوشُویان ایساده، نوشویان آویرَدَه / گیلداستان با برگردان فارسی - گیل آوایی

بوشُویان ایساده، نوشویان آویرَدَه / گیلداستان

گیل آوایی

دوشنبه ۱۱ شهريور ۱۳۹۸ - ۲ سپتامبر ۲۰۱۹

هاتو بوو. هاتو. هاچین چوم پیله بزه نزه بوشوبوم. خاب! می دس نوبو کی!؟ هاتو گاگلف دینی آدم خوره خوره شه. کویه، ده نا تی دسه نا، نا خودا دس! ایدفا دینی بوشو داری هف کویو هف دریایا دوارستی هاتو ایتا چوم پیله بزه نزه! خاب منام آ دونیا مئن کویا تانم بشم جه ماری خاک تاسیانتر!؟

پاک بوشوبوم رشت. هاچین ایتا دووتا سه تا رشت ایسا بوم. نانم چره همیشک جه فرهنگ را دکفم! هاچین هاچین نی یه کی گفتیدی مگه فرهنگا دُور نزه یی!؟  

خاب منام بوشوبوم رشت، فرهنگا دوارسته، فاره سه بوم تربیت بدنی، می شهره ثعلب فوروش، اونه ایوانه سر نیشته بو. دوتا پیله قابدان اونه جولو ناهابو. اونه مهربانی خنده اونه لبانه سر، مرا فاندرستی. اونه دسانه قاقا بوسته بوم کی ایستکانا خو موشته مئن آویرا گوده بوو. بمانسته بوم.

نانستیم چوتو بوبوسته بو آکه بوبوسته بوو کی جه تربیت بدنی دوارسته دنوارسته ساسانا ده ییم کی هاچین سوزن تاوه دابی جا نوبو. تره باره باریان صف بکشه، تته رج ایسابید. آیتا پالان اونه کول، اویتا چارچرخا فاکش فاکش، ایتا هاچین خاش پیله باله کا اونا جلاسته، هاچین قیامت.

هاتو آویرابوسته آدمانه مانستن هاچین بوبوسته بوم خیاله پره شر، کی بادا بال به  بال بوبوسته بوشو بو.

مره تاسیانه اورشین گودان دوبوم کی فاره سمه چاراه میکائیل. هالا واخوبا نوبوسته بیدم چاربراران ایسامه. مردوم جیما بوسته بید. پاک هاتو بو کی تومامه رشتا اویا باورده بید. ایدفایی مردومه مئن اینفره دسا کی مردومه مینه سینه فادا جولو شوعار دان دوبو، بیگفتم. اونه مرا بوشوم ایتا وانته جور، اونه دسا راستا کودم مردوما فاندرسته داد بزم:

-         هانه تقصیره! همه چی هانه تقصیره هان! هرچی تانیدی هانه سر داد بزنید! داد بزنید دادبزنید تا تانیدی.

بیدم هون کی اونه دسا بیگیفته جور ببرده بودم داد زئن دوبوم، بوگفته:

-         اها اها... بوگو داد بزند. داد بزند داد بزند

بازین خندادبو یو ساکیتا بوسته همه تانا فاندرسستی.

وارسم:

-         چره تام بزه  یی هیچی نیگی!؟

بوگفته:

-         بدا داد بزند! من بجهندم بدا می سر داد بزند ولی داد بزند دینمرد! اگه داد نزند هامه تانی دیمیریمی!

دور دوره شر می چوم دکفته ارسویا. هاچین مرا خوشکا زه. مره مره بوگفتم:

-         ارسو کی  اعدام بوبوسته بو! چوتو بازین.. مگه... نه. نی یه. نه نه خودشه. ارسویه. ارسو...

می چوما اوچم. بمالستم چوما وازا کودم بازام فاندرستم هاچین ویشتر آویرا بو، جوتیکی واکفته مره مره گفتیمی:

-    اه....ارسو تنا نی یه.... همه تان بامودی.... همه تان ایسادی....اه.... مگه اعدام نوبوستید.......من....من......نه....مگه به!؟....هامه تان ایسادی....خودشانید..... تازه اباد.... تازه آباد.... اورشین بوبوسته قبران!؟ .....

داد بزم داد. ایجور داد که جه خاب دپرکستم. مرا هاچین شه بزه بو..... مره مره بوگفتم:

دپرکستم جه خاب هانده آویرم

کرا  غوربت هاتو واستی دیمیرم

بوبوستم پاک می رشته ره هاوایی

نانه هی کس دمرده گیل آوایی!

هان!

برگردان فارسی

رفته ها هستند، نرفته ها گم شده اند/ داستان گیلکی

همینطور بود همینطور. چشم بر هم نهاده ننهاده رفته بودم. خوب! دست خودم که نبود!؟ همینطور گاه گاه می بینی آدم خودبخود می رود. کجا، نه دست توست نه دستِ خدا! ناگهان می بینی رفته ای هفت کوه و هفت دریا را رد کرده ای هنوز یک چشم برهم ننهاده! خوب من هم در این دنیا کجا می توانم باشم جز خاک مادری دلتنگتر!؟

راستی راستی رفته بودم رشت. درست یک دو سه رشت بودم. نمی دانم چرا همیشه از فرهنگ[1] راه افتادم. بیخود بیهوده نیست که می گویند" فرهنگ را دُور نزده ای مگر[2]!؟ 

خوب من رشت رفته بودم. از فرهنگ رد شده، رسیده بودم به تربیت بدنی[3]. ثعلب فروشِ شهرم، روی ایوان آن نشسته بود. تو تا کتریِ بزرگ جلوی او بود. خندۀ مهربانِ او بر لبانش، به من نگاه می کرد. ماتِ دستهای او شده بود که استکان در مُشت گرفته، پنهانش کرده بود. مانده بودم.

نمی دانستم چطور شده بود، چه وقت بود که از تربیت بدنی در شده رد نشده ساسان[4] را می دیدم که سوزن می انداختی جا نبود.  کامیونهای تره بار صف کشیده، پشت سر هم ایستاده بودند. یکی پالان روی پشتش، آن یکی چهارچرخ کشان کشان، یکی درست لاغرِ مردنی که زنبیل به او آویزان بود، درست مانند قیامت بود.

همینطور مثل آدمهای گم شده، درست شده بودم پارۀ خیالی که دست به دست باد شده رفته بودم.

برای خودم دلتنگی را می گشتم که به چهارراه میکائیل[5] رسیدم. هنوز بخود نیامده بودم که دیدیم چهاربراران هستم. مردم جمع شده بودند. درست مثل این بود که تمام رشت را آورده بودند. ناگهان میان مردم، دستِ یک نفر را که سینه جلو داده شعار می داد، گرفتم. با او روی یک وانت رفتم دستش را بلند کرده به مردم نگاه می کردم و  داد می زدم:

-    تقصیرِ همین است. همه چیز تقصیرِ همین است همین! هرچه می توانید سرِ همین داد بزنید! داد بزنید داد بزنید تا می توانید داد بزنید.

دیدم همان که دستش را گرفته بالا برده بودم داد می زدم گفت:

-         آره آره بگو داد بزنند. داد بزنند داد بزنند

سپس خنده کرد و ساکت شده به همه چشم دوخته بود.

پرسیدم:

-         چرا ساکت شده ای هیچ چیز نمیگی!؟

گفت:

-    بگذار داد بزنند! من به جهنم! بگذار سرِ من داد بزنند ولی داد بزنند از سکوت نمیرند! اگر داد نزنند همگی از خاموشی می میریم!

دورها چشمم به ارسو افتاد. درست خشکم زد. با خودم گفتم:

-         ارسو که اعدام شده بود! چطور پس....مگر....نه....نیست....نه نه خودش است. ارسوست. ارسو.....

چشم بر هم نهادم. چشمم را مالیدم و چشم باز کردم. باز هم نگاه کردم. درست انگار گم شده باشم، به لُکنت افتاده می گفتم:

-    اِه.....ارسو تنها نیست...همه شان آمده اند.... همه شان هستند...اه....مگر اعدام نشده بودند...من...من...نه...مگر می شود!؟.... همه شان هستند....خودشانند....تازه آباد[6]... گورهای بهم ریخته...!؟

داد زدم داد. یک جور داد که از خواب پریدم. عرق سردی بر جانم نشسته بود. با خودم گفتم:

از خواب پریدم باز گم شده ام

در غربت همینطور باید خاموش شوم( غرق شوم)

برای رشتم شده ام هوایی

هیچکس نمی داند خاموش شده است گیل آوایی

---

[1] نام میدانی در رشت

[2] اصطلاحی که در برابر برخورد بی فرهنگانۀ کسی گفته می شود

[3]  یک سالن ورزشی در رشت

[4] مرکز و میدانِ عمده فروشی تره بار قدیم در رشت.

[5] چهارراه معروفی در  رشت

[6] ( گورستان معروف رشت)

هاسا گیلچامه – گیل آوایی

دارو و هالاچین

چومان پرچینه  لا

جوخوفته فاندرستن ناجه ناجه آه

آخ! ماره داد!:

ری ترکمه! بوشو تی درسا بخان!

(ری! دوزه پیچا! بوشو تی درسا بخان!)

فارسی:

درخت و تاب

چشمها از درزهای پرچین

پنهانی نگاه کردن حسرت حسرت آه!

آخ! فریادِ مادر:

پسرکِ حرف گوش نکنِ بازیگوش! برو درسَت را بخوان!

پیاده بوشو تی پا واج بایه / گیلداستان - گیل آوایی

پیاده بوشو تی پا واج بایه

گیل آوایی

15 فوریه 2009

زالاش باورده، هاچین ایتا دونیا غورصا می دیله مئن اورشین گودان دوبوم. لل پر نزه یی. گاگلف کبله علی بازار مج، موشته کرفا ایور زه ای ایتا چکه یخه آبا اودوشتی. کاسااقا چانکش، دیفاره کش خوابا شوبو. ایتا پیسه کلاچ نانم چی خود توک بیگیفته، داره لچه اونا چارچنگالی فوقوفته بو کرا چیک چیک صدا دایی .

زارا مار کرده خاله مرا هرچی هیشت هیشت گودی، کلاچ جوم نوخوردی. آشغالانه مئن می چوم دکفته ایتا پاره توپا. اونا اوسادم . بیدم شا چاگودنو بازی گودن. پاره توپا ویگیفتم بشم بخانه بودوجم. هالا فانرسه بوم کی می مار مرا بوگفت :

- تو ده نخایی بیشی! او بیچاره ویشتایی جان بمرده!

هاتو کی می ماره صدا بامو کی بوگفته ده نخایی بیشی! مرا پاک برق بیگیفته! یاد بامو مرا کی واستی می پئره ره نهار ببردیبیم.

پاره توپا دیفاره کش خوشکه چوبانه مئن جوخاستم. ایدفایی بیدم ایجور کی وارش نودانه دپاچه یو اونه نرمه صدا می گوش بایه، اینفر خواندان دره:

- آی خودا، پر فادن، من پر بیگیرم، آخ جون... رایه بابل و بابلسر بیگیرم آخ جون...جانه دیلبر ..

نیمیزگیره پرچینه درزه جا می چوم دکفته سیما خانه. بیدم می سیا کور چا جان کی آب واقوشتان دره، خوره خواندان دره. تا بایم ویریزم آقوزداره شاخه واچکم بشم بوجور اونه ره ایتا شیب بزنم کی مرا فان دره، بیدم می ریکابی هاچین شالیکی یا مانه، می دیم پر پاک گیله الابه، مره مره بوگوفتم آتو اگه مرا بیدینه ده هرماله می سر الاما نخوایه دئن.

هوتو پرچین کش جوخوفته جونخوفته، دوزیکی اونا فاندرستم. می لابیلا فه وه رستم، ایتا آه بکشم. هلا می آه تومانا نوبوسته می ماره کتله لنگه بیگیفته مرا کی هاتو خیاله خوجدارا دبکه بزنه مره تاوه دایو می سر داد بزه:

- ویری ده زای! تو پرچینه کش چه چو زئن دری آخه! جانه مرگ نیبی تو! وااااااااااااااای!!!!

می مارام کی مالیات پالیات ناشتی، هاتو کترایی داد زه یی. مگه یارستیم می مارا بگم که سیما صارا مئن ایسا یو من اونا فاندرستان درم!؟ ایجور می آبرو بردی کی سیمامار کرده خاله مرا دکفتی می جان کی بازام اونه دختره دوما بیگیفته دارم.

هانه واستی هیچی نوگوفتم. پرچینه کش ویریشتم. بوشم می دیم پرا بوشوستم. نارخوریا اوسادم را دکفتم.

می پئره نارخوری یام کی ایتا دوتا نوبو! لاکیتاب شیشتا طبقه داشتی. جه شوره کولمه بیگیر تا میرزاقاسمی یو زیتون پرورده یو توربو چه دانم هرتا ناهار واستی شیش طبقه نارخوری لبالب بوبوستی بی. منام همه تا روزان واستی می پئره ره ناهار ببردیبیم.

تابستانان هان می کار بو. کی کی ناشتیم مدرسه وازا به تا جه اناهار بردن جیویشتی بیم. ایتا پیچه دوتاپیچه رایام نوبوکی. او وختان کی امی خانه دباغیان بو واستی تا آچ بیشه بوشوبیم. اونام نه چرخ مرا یا ماشینه مرا ! هاتو واستی پیاده کی ویشتره وختانام پابرانده بوم، بوشوبیم.

مرا مراقا گیفتی نارخوری یا می دس بیگیفتی بیم انهمه رایا بوشوبیم تازه می دیل زه یی همش می پوشته تان کی نوکونه سیما مرا بیدینه! هامه تا روز تا می پئره دوکان واستی مره مره مورغه مانستن چیلیک بزه بیم تا فره سه بیم می پئره دوکان.

بازی وختان کی می پئره خوشخوشان بو مرا دو زار فادایی ایتا بیلیطه خطه واحد کی پیاده وان گردسته بیم ولی هرماله نوبوستی کی می پئر خوشخوشانی بوگودیبی یو مرا پول فادابی.

ایتا روز هاچین زالاش باورده بوم . زباله بو. روباره کوله سر آبلاکویان تته رج زباله خابا دیبید. داره لچه ایتا زلزله پاک خو چیلیکا دورسینن دوبو. ممداسنه خانه باغه داره ارباخوجا کی بیدم می دان آب دکفته. مرا جوم جوم دکفت. حاجی چوس نفسه دوکانه کش ایتا کولاکتا اوسادم دبکه بزم ارباخوجه داره لچه. ایدفایی ممداسنه مار خیاله کی ایجگره بوکونه ایجور داد بزه که قورابیه فوروش، جه خو زباله خواب دوبالا بجسته.

ایتا ارباخوجا کی دیفاره کش بکفته بو اوسادم پا به گروز بنام. ممداسنه سر الامه پیدا نوبوسته، حاجی چوس نفسه دوکانه پوشته را جیویز بزم تا تانسیتم بودو وستم. مشته قولی جه خو دورسفته دوکان کی تاخ تاخی نان چاگودی، ایتا تره پایه اوساده می دومبال دکفت. منام کی هاچین خیاله دونیا قهرمانه دو وستن ببم ایجور فشفشه مانستن دو وستیم کی مشتی خودایام نتانستی مرا فاره سه.

روبارکنار همه جانشورا دیبید. مشته غولام حوسِن ایجور آشغالی واز بوگوده کی شاپور فینگی لیسته کوله سر جلسکسه دکفته آبه مئن.

می تومان پیرانا بکندم روبارا و ِر بزم بوشوم اویتا کوله سر. آفتاب دتابه مِئن، مرا تکان بدام کی آب بوتوککه. ایتاپیچه آب دپاچسته بو می پیرانا هیستا گوده بو. اونا فیچالستم تکان بدام دوگودم. زاکان توته داره جان دکفته بید. ایتا داره خال ساق نمانسته بو.

دور دوره شر اَمد، زارا خاخوره مرا خوشکه لاس زئن دوبو. هاتو کی علی درازه مارا بیده، خو دوما جیگا بدا. مرا نیده بو بنام. می تومان پیرانا دوگودم جه روبارکنار را دکفتم بشم سرچشمه یو کورده محله را تا بشم پاستوریزه.

می جیبه مئن سبج پوشتک زه یی. هاچین یک شی ناشتیم. می لب خوشکا بوسته بو. چشمه لب ایتا موشته آب بوخوردم. می مچا پاکا گودم. را دکفتم. سرچشمه زاکان دیفاره کش نیشته بید یار بیگیرید تا کوچی گل بازی بوکونید.

پیله صارایی یا دوارستم. چوب بوری کنار بیرون باموم. کورده محله هالا فان رسه بوم کی موسن چانکشه صابخانه یا بیدم حاجی قاب بازه مرا چانه زئن دوبو نانم چی سر داوا داشتیدی. ایجور کی اوشانه نیده دارم، یهودی قبرستانه دیفاره کش جیویز بزم کورده محله کوچا سر بیگیفتم. آزاد دارا فانرسه بیدم سیما برار ایجور خو دسانا وازا گوده آموندره کی می ناف دکفت. دانستیم کی ایروز واستی مرا واکفه. همیشک مرا ایجور دیگه فاندرستی. هاتو سیما برارا قاقا بوسته بوم کی بیدم اونه ریفقانام شلمانه کش ایساده تا سیما برار کی مرا واکفته بایید دکفید می جان. منام کی هاچین ازایلا مانستیم تا ازایلام نوبوستی بیم نوبوستی کی پا به گوروز بنابیم . بازین سیما ده می خطا نخواندی. منام کرچ! می سر بوشوبی می کر گوزی نوشویی! جه اشلمان تا او شلمان کی ایتا ور من ایسابوم ایتایام سیمابراره ریفقان، می دیل خواستی ببه جه رشت تا تهران. نه سیما برار مرا فاره سه بید نه اونه ریفقان! ولی اوتو نوبو. اشلمان تا اوشلمان شیب بزه بی همه تان فو وستیدی می سر.

شیش طبقه نارخوری یا بنام دیفاره کش. می شلواره شلانقورا دکه شم. می دستانا وازا گودم ایجور که هاتو مرا فاره سه اونا فوتورکم. سیمابرار مرا فانرسه بو کی ایوار بیدم بارام لاکه پوشت مسود پلادانه امرا کی روبارتانه جا آموندیبید، کورده محله کوچا دوارسته، فاره سه یید مرا. خیال کونی ایتا دونیایا مرا فادابید.

می لبله بیجیر نامو بارام لاکاپوشت اولی چکا بزه. تا سیمابرار خو ریفقانا دوخوانه مسود پلادانه ایتا گیله گوده مرا بزه سیمابراره غیرتا. می دیل بوسوخت. بارام لاکه پوشت تا بخایه سیمابرارا ببره بوجور تورشه خیاره مانستن بزنه زمین، دکفتم وسط اوشونا سیوا بوگودم.

تو نوگو سیمابرار خودا خودا گودی کی اینفر اونه داد فاره سه! سیمابراره ریفقان بوگروختیبید. بیچاره بمانسته بو تسکه تنا داوا میان. بازین کی داوا لاف دکفته، سیما برار خو دوما جا بدا مرا ایجور فاندرست کی یانی تی حیسابا رسم!

هاچین دور اوسادی. پیشت بوگفتی بی خو تومانا دیمیشتی! منام دانستیم کی هاچین خالی آبه خوره بیخود دور اوسانه.

منو بارام لاکه پوشتو مسود پلادانه تا پاستوریزه بوشوییم. من تازه آباده رایا بیگیفتم اوشونام لبه آب کی خواستید بیشید امینه ضرب شختی پختی محل.

مره وازو ولنگادوبومو مره مره گفتیم: چی ساق جیویشتم ناویره مرا اینقدر زه ییدی که بوستیم تورشه تره!

چفه عرق بوم. ویشتابو مرا. می دیم پر هاچین شه بزه بو. های مره جوم جوم دکفتی بینیشینم شیش طبقه نارخوری چانا دودم ولی می پئره دس نیارستیم.

ده پاک وُورسفتانه مانستن، را شون دوبوم. تازه آبادا دوارسته فاره سه بوم پولیسه را. پاک زالاش باوده فاره سم آج بیشه می پئره دوکان. شیش طبقه نارخوره بنام کوچی شکافه جور. ایتا لیوان آب بوخوردم. می پئرا فاندرستم کی مرا پول فاده یا نه. پیاده واگردسته بیم می چارچرخ هوا بوستی.

می پئر می سرکلا فاندرست خو اخمانا جیما گوده تا بخایه ایچی بگه بوگفتم وا بشم روبار تا زباله یه جانشورا بوکونم مرا بوشورم. می پئر هیچی نوگفتو خو حرفا بوخورد. ولی بیده بازام من ایسام اونه رافا خیاله کی می دسا بخوانده داره یو بفامسته بی کی چی واسی ایسامه، بوگفت:

- پیاده بوشو تی پا واج بایه

دونیا پولام بداشتیبیم بازام می جیب خالی بو. یا داشی به دوریال یا تهرانی یا چاله گود....خولاصه ایجور پوله چانا دوستیم هو قوماربازه مانستن کی همش داشتی یو ناشتی.

ده می پئره رافا نه سام کی بازام مرا بگه چی بوکون چی نوکون. تازه اگه بفامستی بی که داوایام بیگیفتم ده می پیله تیکه می گوش بو.

ایمرویام دئرا بوسته بو. می مار هاتو دادو فریادا دوبو کی های گفتی:

تی پئرا فارس کی بیچاره ده زالاش بارده داره!

منام می دیله مئن گفتیم کی:

خاب باوره. انهمه رایا بشم کی مرا بگه: پیاده بوشو تی پا واج بایه!؟

هان.

کولاکت - گیلداستان - گیل آوایی

کولاکت

گیل آوایی

آگوست 2011

شلخت ایجور خو بالا وازاکوده ابه مئن چکه پر زنه که خیاله تومامه روخانه ابا خایه دپاچه روخانه کوله سر. گوماره مئن چیچی نن میتینگ دان درید. آب لاکو روخانه  لب خوشکه چوبه سر هفتا پاده شایا خاب دئن دره. لانتی پاک خورا ایموشه بوکوده گوسکایا پاستان دره تا اونا فوتورکه، فه وه ره.

که خوداخانه خروس کلای ایجور اویی کونه کی هفتا محللا دواره. له شه دانه ماا کونه خو سره ساکوته زاکه ره والای ده. خاشه مرداکه دانه ده هاچین تورا بو داره. پاک ده واکفته حریفه مانستن، هر چی باداباد، شلوارا ایتا لنگه بیجیر ایتا لنگه بوجور، فاکشه بره تا خو نافه دم بازین قیشا دکشه دازا فوزنه کمر قیشه جیر. کولاکت خودس بگیفته، ایجور غیضه مرا راه دکفه کی خیاله هاسایا عالما خو سر فوکونه، خوره خوره داد زنه گه:

- تی شکما یامان بیگیره! سیرایی ناری تو! چی خایی جه من آخه، هاتو فوتورک زنی  هرچی تی دس فارس ناها خوری!

 هاتو بوسوج واسوج کودن، راشه بیگفته شون دره. کبله حوسین خوس کونان جه او سره روخانه کول، بلتا بزه دیمه آمون دره. که خودا زن باله کا به دس، چپره کش، خانم ساداته مرا کله گبا دوبو. که خودا دازا ایجور بزه کونده یا کی جیویشته کم بمانسته بو که بخوردیبی که خودا پا ساقا درجینه بی. جه اوسره روخان کبله حوسین که گومارا دوارسته، که خودایابوگفت:

- که خودا بازام ا ره که دانه تورا بو داره کی!؟

- چی بوبو مگه مگه!؟

- اه مگه نیدینی بازام کولاکت اوساده هاتو رادورار هامما فوشا گیفته داره

که خودازن خو گبا جیگیفته ایپیچه کبله حوسینه فاندیرست بازین رو بوکوده خانم ساداتا بوگفته:

- وای بازام آ ره که دانه خایه شر بپا بوکونه. بیدین کی جان خایه دکفه

هاتو بوگوبیشتاوا دوبو کی کبله حوسین جه هو دور داد زنه:

- آ........بازام تورا بو کولاکت بیگیفتی تی دس! تو چره آخه آدم نیبی؟

- تونام کی کبله حوسین کونه مرا در وازا نوکودی بدانی چوتو آدم وا جان بکنه ایموشته پلا بنه سفره سر!  

کبله حوسین خورا جیما کوده بوگفته:

- من.....

وناشته کبله حوسینه گب تومامه به، خو حرفه دوما بیگفته:

-آها تو! تی پئره خانا صابا بوستی، بیجارام کی هاتو مناسبه فادی بکارد تی برنج و گاب و منده یام کی جه واش بیگیر تا کولوش هاچین خوره ده یو تی شیر و ماستا تاویل دده! بازین مرا گی چمیچنو پرچین

هلا کبله حوسین لبله بیجر نامو، که خودا زن جه دور داد بزه:

-خوبیت ناره برار جان پئر جان! بیخود مردمه جان چره خایی دکفی آخه

خانم ساداتام اونه لبلا بیگیفته بوگوفته:

- تی سره تاود بیجر آدم بوبو ده برار! آخه آدم آنقد شر نیبه کی!؟

باز ین که خودا زنه گه

وای الان زنه بیچاره کوشه! اونه زنو زاکا کی وا جیواب بده

که خودا زن گه:

- می دیل هاچین شواله کشه وختی دینم هاتو تورو دیوانه آدمان دکه فیدی همیدگه جا

بازین که خودایا دادزنه گه:

- مشتی تره بوخودا تو ایچی بوگو! آخه اتو نیبه کی خون را دکفه

که خودا که قاقا بوسته بو گه:

- تی سره فدا زن! می زبان ده مو باورده چقد بگم اشانا آخه! هاتو ورزاجنگا مانه ده خانه خراسان

خانم سادات جه رمش بوگوده پرچین آیه اشن تر، که خدازنه زنا گه:

-  بیشیم ولانیم همدیگه جان دکفه

هاتو را دکفته دن کفته، کله عباسه دلاک، اهام اهام کونان فاره سه که خودا زنا واورسه:

-  چی خبره که خودازن؟

- بازام آ ره که دانه کولاکت بیگیفته خو دس شون دره شر بپا بوکونه

کله عباس گه:

- خاب چره ایساییمی بیشیم ون لانیم داوا ببه

خانم سادات گه:

- کبله حوسینام بوگو بایه

که خودا هوتو قاقا بو خو زناکه فاندیرستی کی که خودازن بوگوفت:

- تو چره هاتو مرا فاندره مشتی. بوشو لاف تاود داوا ولان آتو دکه فد همیدگه جان!

که خودا پیش، کبله حوسین و کله عباس و خانم سادات، که خودازنه امرا، که خودا دوما بیگفته روخانه کوله هیسته واشانه مئن را دکفتید.

که خودا جه هو دور داد بزه:

-         بسه بیدینم تو چی گی آخه

کهخودا زن گه:

-         خوبیت ناره برار

کله عباس گه:

-         داوا نوکون انقد شرره دوما نیگیر

خانم سادات ایتا پیچه کبله حوسینا فاندره کی ایچی بگه بازین اونه حرفه رافا نه سه گه:

o       تی سره تاود بیجیر تی کارا بوکون داوا چره خایی بیگیری آخه

خاشه مرداکه دانه پاک سرادا اسپه لات، هاتو کولاکت خو دسه مئن بیگفته، گه:

- تی کمرا درجینم. تی شاخا وا بشکنم. تو آخه چی خایی می جان! هاتو ترو خوشکا فته رات کونی آی دفا ده اویدفا نی یه! هاتو تره هی چی بخایی بوکونی. ایتا بلا تی سر ارم کی تمامه آسمانه مرغان تره زار بزنید

کبله حوسین جه ایطرف کله عباس جه اوطرف، خانم سادات و که خودازنام یالانچی پاله وانانه مانستن که خودا لبلا بیگیفته، های گیدی:

- واگرد انقد داده بیداد نوکون فوش ندن تو چره انقد بد دهانی آخه. چره خایی بیچارا بوکوشی. آخه تو چره آتو ....

ره که دانه خو رو واگردانه دینه آی دیله غافیل همه دکفته داریدی اونه دونبال، های گیدی نوکوش نزن نگیر

جه هویا داد زنه گه:

- که خودا شومان چی خاییدی می جان!؟ آخه کارو زندگی ناریدی مگه! مرا چی کار داریدی شوما! بدا بمی کار برسم! هیزارتا کار دارم

که خودا گه:

- آنقد زبان درازی نونو پسر! کولاکت بنه بدیمه! چی ره هاتو گی بوکوشم بوکوشم! آدم کی اتو شر نیبه!؟

خاشه مرداکه دانه گه:

- که خودا تو چی گی!؟ که بوکوشم! کوشتن چیسه!

          که خودا گه:

- کوشتن هانه ده! کولاکت بیگفته شمره مانستن شوندری

          خاشه مردای گه:

- جه اکه شوما کله خوکه طرفدار بوبوستیدی من نانستیم!

که خودایا خوشکا زنه رو کونه کبله حوسینو کله عباسو خانم ساداتا گه:

ها!؟

هان.

می هولندی ریفق زنگ بزه...، گیل آوایی

می هولندی ریفق زنگ بزه واورسه:

What was that song[1]?

مرا خنده گیره، واورسمه:

Which song[2]?

گِه:

That song!

بازام واورسمه:

Which song[3]?

گه:

The song "I die for your eye" something like it[4]!

خنده مرا اونه ره خانمه:

Ma ra loochan nazan miram ti loochane re?[5]

پاک هاتویه کی دونیایا اونا فاداده، گِه:

Yessssssss. That is it!

( ایمرو فیسبوک/ پارسال )

---

[1]  اوترانه چی بو=آن ترانه چی بو؟

[2] کُو ترانه؟ = کدام ترانه؟

[3] کُو ترانه؟ = کدام ترانه؟

[4] هو ترانه " میرمه تی چومانه ره" ایچی هانه مانستن = همان ترانه " می میرم برای چشمانت" چیزی مثل این.

[5] مرا لوچان نزن میرم تی لوچانه ره؟ = کجکی نگام نکن می میرم برای آن کجکی نگاه کردنت

هاساگیلچامه – گیل آوایی

روجا جوخوفته نا
دامون تامتوما زه
وای
خورشیده سر چی بامو
کی شب
فته راتا دره!؟

فارسی:

ستاره پنهان شده
جنگل دم فرو بسته
وای چه بر سر خورشید آمده
که شب
یکه تازی می کند!( بیداد می کند!)

.

دوازدهم آگوست 2012

بوگفتمه بکنم دیل جه تو، می غورصا دوارم/گیلغزل - گیل آوایی

بوگفتمه بکنم دیل جه تو، می غورصا دوارم
بیدم نه غورصا دوارم، نه کندنه دیلا دارم

چومانه ارسو داره، نقشه تی چوما، می ساز
شبانه درده دیلا، زخمه زخمه گه وا بوارم

هاچین بیگیفتمه سرسام، اتو کی حایرانم
بیگیفته ابرانا مانم، کی نه وارم، نه نوارم

نانی شواله کشم، واهیلم، هاتو قاقم
نانم گیرم جه تو ول، یا می غورصه جا وارم

بجانه رقصا مانی، دیل بری، دپرکانی
روزان تی ره آویرم، شب تی واستی بیدارم

چی فو زنی تی بوسوختا، تی گورشه کایا، وای
پیالا فاندرمه، تی چوما دینم، زارم

تی عکسه قابا گیرم کش، تی چومانا دم ناز
جه دوری ول گیرمه ول، هاچین اوروشوارم

گیل آوایی بی نوخون جوش زنه، ننا ده وفا
هاچین کاره خو کلا، لیسکا بوستا گه قارم

فارسی:
گفتم دل بکنم از تو از پسِ غصه ام بر آیم
دیدم نه از پسِ غصه بر می آیم نه دلِ کندن را دارم
اشک چشمها نقشِ چشمان ترا دارد، سازِ من
دردِ دلِ شبانه را زخمه زخمه می گوید باید ببارم
بیهوده کلاف سردر گم شده ام حیران هستم
ابرهای گرفته را می مانم که نه می بارم نه نمی بارم
نمی دانی شعله کشانم، سرگشته ام، حیرانم
نمی دانم از تو شعله می کشم یا از غصه ام می بارم
مثل رقص برنج را می مانی، دل می بری، خواب می بری
روزها بخاطر تو گم شده ام، شب بخاطر تو بیدارم
برا چه سوخته را، داغ شده ات را می گیرانی، وای
به پیاله نگاه می کنم چشم ترا می بینم، زارم
قاب عکسِ ترا بغل می کنم، چشم ترا ناز می دهم
از دوری شعله می کشم شعله، انگار پاک سوزانم

( مترادف فارسی که گویای " اوروشوارم را بدهد نیافتم!)
گیل آوایی بیهوده بی قراری می کنی، وفا دیگر نیست
بیهوده روی حرف خود ایستاده، به یار لوس شده، می گوید قهرم

25 اکتبر2012