گیلداستان: سوزن نخ جوکودن - سپتامبر2010
هاتو باموم هیره جیری کته لا اوسانم دوکونم کی می مار مرا دوخاده:
- زای جان زای جان تی مار تره بیمیره اسوزنا میره نخ جوکون.
هوتو کی کته لا می پا جیر اپا اوپا کوداندوبوم بوگفتم:
- خایم بشم باغه مئن ولش بیچینم مار. نخ جوکودن ده کار ناره کی! خودت جوکون.
می مار هاتو کی خندادوبو بوگفته:
- آخه زای جان می چوم ده نیدینه. شومان می چومه سوییدی ده.
تا بایم ایچی بگم، مرا ایجور فاندرسته کی ده نتانستیم بانه بارم، کته لا
غیضه مرا تاودام صارا وسط هیره جا باموم بوجور می مارا بوگفتم:
- خاب فادن نخ جوکونم. ایتا عاینک بزن تی چوم تی خیالام جم هیشکه کار ناری.
می مار هیچی نوگفته. هوتو کی خنده کودی، خو سرا بیجیر باورده می پیرانا پینیک زئن دوبو. بوگفتم:
- مگه نخایی سوزنا نخ جوکونم!؟ خاب چره سوزنو نخا فاندی مرا!؟
هوتو کی دختاندوبو بوگفت:
- ایتا پیچه بس ده زای! چن ما بودونیا بامویی!
- من چن ما بودونیا باموم!؟
- اخه تو! آدما مهلت ندی کی زای!
- من واستی بگم چن مایه یم!؟
خنده بوکود هیچی نوگفت. ایتا پیچه به سام بیدم نه اتو نیبه. تا اکه وا به
سم تا نخو سوزنا مرا فاده! دوزه پیچا مانستن تا باموم جیویز بزنم بشم بیدم
بوگفته:
- لیسکه کارانه بنه دیمه. خیال کونی ترا نیدینمه! ازازیل!
ایجور می دوما جیگا بدامو بوگفتم:
- آخه مار تو کی تیکارا کودان دری. سوزنام نخ دره، ده چی مرا تی ویزجا واکشتان دری! بدا بشم!
- بدا انخ تمامه به دی زای چره امان ندی تو.
نیگا بوکودم بیدم ایتا درازه نخ سوزنا دره تا فردا صوبام او نخ تماما نیبه!
می مارام هوتو کورم کلاچم پیرانا پینیک زئن دوبو. می دیل بوسوخته ایتا
پیچه اوشن تر بینشیتم. هاتو فوروز نابوم کی می ماره داد بیرون بامو:
- انهمه جا آخه زای آ پیله کی ایوانه سر هامما بنایی دراسانه سر نیشته یی! بی یه اشنتر بینیش زای. دراسانه سر خوب....
خو حرفا تماما نوکوده بو که ایدفایی بوگفته:
- اوف! بلا سوزن بیبی!
بفامستم کی سوزن بوشو می ماره دسا. هیچی نوگفتم. چی تانستیم بگم. هوتو می
ماره دسا فاندرستم. اون دوختی منام فاندرستیم. می ماره کوچی پسر بوم. می
برار پیللا بوبو سربازی بوشو پسی کار کودی. می خاخورانام ایتا منجیل زندگی
کودی اویتایام پاک جا کم باموبو بوشوبو خرم اباد. می مار همش گفتی می زای
نانم غوربت چی کوداندره!
می خاخورام خو مرده واسی همش اشهر اوشهر شویی. اخه اونه مرد ژاندار بو هر وختام ایتا جا شویی. هاتو کی ایتا حرف زه یی گفتی:
- مامورمو ماذور
تبریزی دارا فاندرستاندوبوم کی ایتا کشکرت بامو اونه لچه سر بینیشته. می
مار تا کشکرته صدایا بیشتاوسته شورو بوکوده اونا نازدان کی خوش خبر بی بی
کشکرت!
آخه می مار همیشک چوم برا بو کی می خاخورانه جا خبر بایه. می پئره بمردا
پسی می مار هامما کیشکا مانستن بال بزه بو پیللا کوده بو. همیشکام می ماره
سر شولوغ بو ولی وختی همه تا زاکانا بسرانجام برسانه بو، بمانسته بوم من.
منام کی کی ناشتیم کی بشم ولی تا پیللا بوستی بیم خیلی بمانسته بو. می پیله
برارام هاتو کی امویی بخانه مرا سربسر نایی کی بوبوسته بوم می ماره کوچی
کور!
می پیله برارا خیلی دوس دارمه. اخه مرا بوگفته داره کی اگه امتحانا خوب بدم
مره ایتا کتانی هینه. می مارام هسا می برار کتانی نیهه مرا گه کی کتانی
مرا نواستی فوتبال بوکونم چونکی پارا به بازین بازام وا باپرانده ببم.
مرا هاچین مراقا گیره وختی کی کتانی مرا ولانه فوتبال بازی بوکونم اخه
پابرانده کی نشا همیشک بازی کودن تازه می پا پیله انگوشت ایجور چف بوکوده
داره کی نتانم شوت بزنم هانه واستی کتانی مرا خایم بهراما کی مره تین تیر
ایه گول بزنم.
می ماره دسا فاندرستیم. هوتو می پیرانه درزا بیگیفته بو یو دختاندوبو. نخا
فاندرستم بیدم نیصفا بو داره. کی کی ناشتیم کی نخ تماما به سوزنا نخ جوکونم
بشم. می مار خوره خواندان دبو هیدفایام نفامستمه آخه می مار چی خوانه هر
دفایام واورسمه :
- آخه مار چی خوانی من نتانم بفامم.
می مارام خندا مرا بوگفته داره :
- آی زای جان! اینقد تره هاتو بوخوسانم کی اسا پیللا بوستی ترا هالی نیبه!
می مار کش می زانو اوچیم می سرا بنام می زانو سر می ماره دسا قاقا بومه تا
کی نخ یکهو اورسفته جه سوزن بامو بیرون. مرا گی! هاچین دو بال داشتیم
دوبالام خاستیم غرضا کونم پرواز بوکونم. می مار مرا فاندرست بیده من خندا
درم.
می مار هوتو کی خندا دبو سوزنا فادا می دس چرخه دونبال بگردسه. ایتا بوقچه
داشتی که همه چی اونه مئن دوبو از یپنیک مینیک بیگیر تا انگوشدانه یو چرخه
یو نخو سوزن. ایتا سیاچرخا فادا مرا کی سوزنا نخ جوکونم.
سه شوماره مرا سوزنا نخ جوکودم. پاک دومبلاس کونه که مانستن واز بوکودم
بایم هیره جیر کته لا اوسانم دوکونم کی می پیله برار درا وازا کوده بامو
صارا مئن. سلام بوگفته نوگفته کته لا اوسادم دوکودم تا بودو وم بشم می برار
دوخاده:
- اِ.....ولوله کویا شون دری!؟
شوندرم باغه مئن بازی بوکونم.
- مگه درسو مشخ ناری!؟
- شب نیویسم.
- چره شب!؟ اها واگرد بیدینم. .واگرد بوشو بوجور ترکمه! درسا نهاندره بشه بازی بوکونه!
می مار هیچی نوگوفته. مرا زیرچومی فاندراستی خو خندا جیگیفته بو.
بوک بوکوده کته لا تاودام صارا تان نزدیک بو بشه چا مئن.
