گیلغزل: عاشقه سرگشته امرا سر برا بوستن نشا - گیل آوایی

عاشقه سرگشته امرا سر برا بوستن نشا
بشکسه دستانه امرا دس کلا بوستن نشا

بشکسه باله مرا پروازه جا گفتن چی سود
جوز دمردن قورصه امرا پا بپا بوستن نشا

پور دکفته باغه دیل، بولبول خانه، آیه بهار
پوشتا بوسته باغه جا بولبول سرا بوستن نشا

دسبکش بیخود کرا اورشین نوکون میحاله زار
کلماجین موللا مرا آزادیخا بوستن نشا

کس نامو آ تاسیانی مئن ببه هرماله یار
کو دباخته جنگلا سبزه قبا بوستن نشا

وا بدن هر کی آیه خایه بنه تی سر کولا
گابا بوستن دابا بو دانشسرا بوستن نشا

خالی آبه امرا تایه دئن کرا آپچا به کار
لاف دکفته مهمانه سور و صفا بوستن نشا

گیل آوایه وانسوخه بیخود نزن چو جانه یار
واشکسه شاخه مرا سرو سها بوستن نشا

فارسی:

با عاشقِ سرگشته نمی توان سر به راه بود

با دستان شکسته، نمی توان دست زد

با بال شکسته از پرواز گفتن چه سود

جز غرق شدن با غصه با به پا نمی توان بود

به دل باغ زیاد افتاد که بلبل خواهد خواند و بهار می آید

با باغ خشک شده( بایر)  بلبل سرا  نمی توان بود

دست بردار بیهوده حال زار مرا بهم نزن

با مُلّای کرم خورده( پوسیده) آزادیخواه نمی توان بود

کسی نیامد در این دلتنگی یار شود

با کوهِ جنگل باخته  نمی توان پوشیده سبز بود

وا بده هر کس می آید می خواهد سرت کلاه بگذارد

گاو بودن رسم شده، دانشسرا نمی توان بود

فقط با آب، تدارک آشپزی برای پذیرایی، کارِ بی مزه کردن می شود

با مهمانیِ بهم ریخته جشن و صفا نمی توان بود

به گیل آوایی نمی چسبد بیهوده تحریک نکن یار جان

با شاخۀ در هم شکسته، سرو سها نمی توان بود.