گیلغزل-ویدئو: سركشم سركش هاچين او وحشی اسپانا مانم - گیل آوایی

سركشم سركش هاچين او وحشی اسپانا مانم
گيله مردم، گيلكم، سبزم کوچی خانا مانم

داب نی يه می خاكه مِن گردن فوروز آردن بزور
عالما آدم نانم می خاكه گيلانا مانم

فان در آ گردن شكستانا بوبو بيگانا جور
جنگلی جنگل خوسم سرپور به دستانا مانم

ديل بزه دريا ايسم طوفانه امرا دس برار
پور بيدم سرما بچاستا سربه دارانا مانم

خوشكه وايم، گيله وايم، شورمم بی سر صدا
موشته خاكم می ريفه قانه فادا جانا مانم

گيلكانا وام رازه گردن ناهان بيگانا زور
زور ببه عالم فوگوردانم می جانانا مانم

وان سوخه نرمی مرا گر مهربان ياری نبه
ياوری حرفه ناويره سنگه خارانا مانم

هركی گيلانه پناه بارده بوبوستم سرپناه
هر هوجوم باردا فوتوركستم می یارانا مانم

سبزمه سبزم مثاله جنگلانه ديلمان
گيله مردم من جه نرمی می بيجارانا مانم

چو نزن بيخود گيل آوايه واكفته روزيگار
وانسوخه نرمی مرا می گيلو سنگانا مانم

فارسی:

سرکشم سرکش درست مثل اسبهایی وحشی می مانم

گیل مردم گیلکم سبزم کوچک خان می مانم

در خاک من رسم نیست به زور گردن خم کنم

عالم را بحساب نمی آورم مانند خاک گیلانم می مانم

نگاه نکن این گردن شکسته ها را با بیگانه جور شده اند

جنگلی جنگل افتاده، تفنگ در دست گرفته ها را می مانم

دل به دریا زده با طوفان همدستم

از سرما یخ زده را فراوان دیده سر بداران را می مانم

خشکوا، گیله وا، مه هستم بی سر و صدا[1]

یک مشت خاک را می مانم برای رفیقانم جان می دهم

به من نمی آید نرمخویی اگر یاری کردن مهربانانه نباشد

حرف از یاری کردن است وگرنه سنگ خارا را می مانم

هر کسی به گیلان پناه آورد برایش سرپناه شده ام

هر یورش آورنده به گیلان را یورش برده یارانم را می مانم

سبزم  سبز مانند جنگلهای دیلمان

گیل مردم من از نرمی مانند شالیزارانم را می مانم

دست بردار از گیل آوایی  که روزگاربه او گیر داده است!

نرمی به من نمی آید مانند گل و سنگهایم را می مانم

.

[1] خشکوا، گیله وا از بادهای دریای کاسپین هستند.