واتابه خاک
ما مانستن شبانه چوم برایه! هاچین!
تی تی یانه ایشماردن نایو
ناجه ناجه آ کشئن!
موشته موشته خیال پاک سیاابرانا دواره
تاسیانی شانه زئنه شبانه رُو بامو گیسُو!
غوربته دابه داب
چوم فونیچئنو خابه رخشان کشئن!
هان!
فارسی
خاک( وطن) می تابد مانند ماه
چشم به راهیِ شبانه را!
شمردنِ ستاره ها هست وُ
حسرت حسرت آه کشیدن!
مُشت مُشت خیال انگار از ابراهای سیاه هم اندوهبارتر می شود
شانه زدنِ پریشانگیسوی شب است برای دلتنگی
رسم غربت است
چشم برهم ننهادن و شکلک درآوردنِ خواب!
همین!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر