دور جه ماری خاک ناره غوربت جغیرز تاسیان
تاسیانی وا بوسوجی دیل دکفه یاده جان
دیلخوشانه دیلخوشی مئن ناجه به باغو بیجار
چومه ارسو، جان شواله، گورشا بی، بی همزبان
تسکه تسکه دیل تیشین، کو یام بیبی، بی لاب پلا!
رُو آیی، کولکه باورده، توشکه وان وه بی فغان
آ کشی، یادا پرا دی، هانده بی پاک گیله زاک
ماری خاکا دیل زنی، دونیا فوگورده آ میان
آخ بوگفتم ماری خاکو یاد باوردم ماره یاد!
ماری یادو ماری خاکو وا بخانم دیلمان!!!!!!!
تومانا نوبو
فارسی
دور از خاک مادری، غربت غیر از تاسیان(دلتنگی) ندارد
از دلتنگی باید بسوزی دل به جان یاد بیافتد
میان دلخوشیِ دلخوشیها، باغ و شالیزار حسرت می شود
اشک چم، جان شعله کشان، داغ می شوی بی همزبان
تنهای تنهاست دلت، کوه هم باشی می شوی بی دست و پا
بهم می ریزی، کلافِ سر در گم، گره باز نمی شود بی فغان
آه می کشی، یاد را پرواز می دهی، باز می شوی بچۀ گیلان
خاک مادری را در آغوش می گیری، در این میان دنیا فرو می ریزد
آخ خاک مادری گفتم و مادر را یاد آورده ام
یاد مادری و خاک مادری باید دیلمانی بخوانم
ناتمام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر