گیلیکی پیسخاله داستان= داستان خیلی کوچک گیلکی - گیل آوایی

جه اونهمه بوشو بی یه، واهیلا بو جه را دکفته، ایسه.

فچمه ایتا زیبیله می یانا وامجه.

اَنا اوسان اونا بنه، آیتا فاندر اویتا دیمه بنه، هاتو اورشین کودان دره.

پیره زناکه دانه هاچین فیکراشو یو نتانه ایچی بگه. اونا دینه کرا هاتو وامختان دره یو هرتایا دس زنه ایجوره کی خو پوله فکرا دره  تانه بیهینه یا نه.  کرا همه جیگا ایسا جغیراز هویا کی واستی به سه.

پیره زنای واخوبا به دینه مرداکه هیچی دوما نیگیفته داره. خالی خوره اورشین کودان دره.  

آرامه گه:

-          برار جان تو چی خایی؟ چی ره وامختان دری؟

مرداکه دانه ایجور که جه خاب دپرکسته بی آوه جا ده:

-          ها!؟ می مرایی؟

مرداکه دانه آویرابو آدمانه مانستن خیاله کی جه هفتا پاده شا خاب دئنه جا دپرکستی بی، خو سرا راستا کونه کی پیره زناکا آوجا ده.

پیره زنای دو واره گه:

-          آها برار جان تی مرایام جغیراز تو ده آیا کی ایسا!؟

پیره زناکه دانه بفامسته داره کی مرداکه دانه خو هافتایا آویرا کوده داره. هاتو اونا نیگا کونه ایجور که اونه جیوابه دونبال نه سا. پیرزنای هوتو واکوده چوم اونا ایجور نیگا که هیزارتا حرف داره. ایجور نیگا کی خی یاله تومامه اونه حِسو حالو هاوایا بداره یابدانه.

پیره زنای فچمه. ایتا آپچین اوسانه اونا پورا کونه گیره مرداکه طرف گه:

-  بی یه برار جان. هاچینه. تیشین.

پیره مردای اونا قاقا بو فاندیره. خو سرا آوره بیجر خو رایا گیره شه.

تمام

برگردان فارسی:

از آن همه برو و بیا، حیرانزده، از راه افتاده می ایستد.

خم می شود میانِ یک زنبیل می گردد.

این را برمی دارد، آن را می نهد. این یکی را نگاه می کند آن یکی را کنار می نهد. همینطور دارد بهم می زند.

پیرزن هم همینجور به فکر رفته و نمی تواند چیزی بگوید. او را می بیند که همینطور دارد جستجو می کند و هر کدام را دست می زند طوری که دارد به پول خودش می اندیشد آیا می تواند بخرد یا نه.

جوری هست که انگار همه جا هست مگر آنجایی که باید باشد. پیرزن بخودش می آید می بیند دنبال هیچ چیز نیست. فقط برای خودش دارد بهم می زند.

آرام می گوید:

-          برادرجان چه می خواهی؟ دنبال چه می گردی؟

مرد که مانند آدمهای گم شده انگار از خواب هفت پادشاه پریده باشد، سرش را بلند می کند تا به پیر زن جواب دهد.

پیرزن دوباره می گوید:

- آره برادر جان با تو هستم غیر از تو چه کسی اینجاست؟

پیر زن می فهمد که مرد هفتایش را گم کرده است( اصلا بخودش نیست ). همینطور او را می نگرد طوری که دنبال پاسخ به او نمی گردد. پیرزن چشمان باز حیرانزده، طوری نگاه می کند که هزار حرف دارد. طوری نگاه که حس و حال و هوایش را داشته باشد یا بداند.

پیرزن خم می شود. کیسه پلاستکی ای برمی گیرد و آن را پر می کند بطرف مرد می گیرد:

-          بیا برادرجان. مجانی ست. برای خودت.

پیرمرد حیرانزده به او نگاه می کند. سرش را پایین آورده راهش را می گیرد، می رود.

تمام