قاقابوسته نیگایم
اوروشوار
تُوره فته راتو
پاکچینا بو گورشه جنگله جا
اخ کی ناجه ناجه ایشمارم
جنگله نه اوخانه ره!
فارسی
نگاهِ ماتِ من
ضجه باران است
از بیدادِ تبر وُ
جنگلِ از ته بریده سوخته
آخ که حسرت حسرت می شمارم
واخوانِ فریادهای جنگلی ها را.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر