۱۳۹۰ شهریور ۱۶, چهارشنبه

گیلداستان: درازه خاب، خودا مرا حیساب کیتاب - گیل آوایی

درازه خاب خودا مرا حیساب کیتاب
یازده مارس 1998- هلند


خواب بیدم سردئ بنام دورفکه جور، آسمانه لچا بیگیفتم، داد بزٍم:
- آخودا.........آگه مردئ بیا بیجیر بیدینم تئ حرفه حیساب چیسه!
هاتو چنگ زنم آسمانا خودا ره دور اوسانم کئ خیاله ابران جیما بو داریدئ خودشانه گولئ پوستا بیگیفته مرا گیدئ:
- گورزالئ... گورزالئ وا بدن... تو کوتا بیه! خوبیت ناره! گورزالئ وابدن...گورزالئ وا بدن....
خولاصه من فاکش، اوشون فاکش! ایجور داد بزم کئ دپرکسم. بیدم زناکا فوتورکسه دارم زنائ لاب خفا بوستان دره. هول هولیکئ باموم کنار، زناکا واورسم:
- موترم! موترم!؟ تو آجیر چئ کودان درئ!؟
زنائ جیواب بدا:
- تو مرا فوتورکسه دارئ بازین مرا واورسئ آجیر چئ گودان درم!؟ تو بوگو او جور چئ گودان درئ!؟
بوگفتم:
- من.....من.... من کرا سردئ بنابوم بشم خودا یاخا بیگیرم!
زنائ میشین بوگفت:
- حوکمن کوسخولا بویی! تو خودا مرا چئ کار داری!؟ تو نیگی ایدفا کفئ بیجیر تئ سرو کلا ایشکنی!؟ تره نگم آنقد کوفر نوگو!؟ بیده یی آخرپسئ تره شر چاگودی!؟ بوشو.... بوشو دوعا بوکون نمرده دارئ یو تئ شبه اوله قبر نئ یه! ناویره واستئ انکرو مونکره ره موسا خانا وکیل بیگیری!
توندا کیتئ واگردسم ایتا پیچه آسمانا فاندرستم بیدم الله تئ تئ نیمیزگیره سوسو زن دره. شب کرا شون دره خو جایا فاده روزا.
سردئ لچه سر بینیشتم مره بوگفتم:
- آخه آن چئ کارئ بو بوگودم!؟ اسا چئ بوکونم!؟ مئ دیله مٍن بوگفتم آخه آدم قحطی بو کئ بایم خودا یاخا بیگیرم!؟ موترم راسته گه! آخه من خودا مرا چئ کار دارم!
بوگفتم شاید بد نبه بشم ووضو بیگیرم نمازا بخوانم. مرا مرگه خنده بگیفته. مره مره بوگفتم:
- آخه من خودایا وٍلا کونم! خودا مرا ولا نوکونه! آخه احترامام زوریکئ به مگه!؟ آن همه من اونا دوخوانم. آن همه نذرو نیاز کونم! سگه مانستن لابه کونم! بازین ایتا جیواب نده! دونیایا آب ببره خودایا خواب بره!
بلا آگه فوتورکه گم:
- خودایا ترا شکر! هر چئ تو بخوایئ!
عزا ببه گم:
خودایا ترا شکر هرچئ تو بخوایئ!
ویشتا ببم گمه شکر!
ویشتا نبم گمه شکر!
بد باورم گمه شکر!
خوش باورم گمه شکر!
ولئ آ مئ یان نانم مئ سر ببالینه کئ ناها!؟ آگه خواست خواسته خودایه! خاب مره هاما چره جور ناوره!؟ آگه نی یه! خوب ده داوا ناریمی کئ!؟ اون خو کارا بوکونه! منام مئ کارا! نوخود نوخود هرکئ بشه خانه یه خود!
اذان نزه وا ویریزم تا بوقه سگ بودو وم، جان بکنم، بازینام بگم خودایا ترا شکر! آخه کوسخولئ آن نی یه!؟ پس چی یه!؟ آخه هاچین هاچینام آدم بنده به!؟ آگه همه چئ خودا دس ناها!؟ چره آدمه سر بلا آره! چره آدما کورو، لامو خاک بسر کونه!؟ بازین انهمه قولچوماق، چاچولبازو قاب باز و هیزار رنگ آمئ سر خرابا بیدئ، امه را گوزبجیب کونیدئ! آمه را چاپیدئ! ولئ خودا ویشتر هوشونه مرایه تا امئ مرا!
هاتو مره بفکرا شوم کئ حاجئ شر خره صله علا مامده صدایا بیشتاوستم.
مئ دیله مٍن بوگفتم:
- آخه آ شر خرا بیدین! آ دونیا میان همه چئ داره! او دونیا ره یام سگه مانستن حرص زن دره! مردوما خر کونه هیچئ! خودایام خرا گودان دره. هسا حاجئ شرخر آگه شکر بوکونه. نماز بخوانه. هر خاکئ خو سر فوکونه بازام ایچئ! ولئ من چئ!؟ من کئ مئ آقایم مئ نوکر! مئ آزار به ایتا پوتارام نرسه! هیشکئ حقام نوخورده دارم. هیشکئ لوف فتام نکشه دارم!
بازین اون باخودا منام با خودا! آ خودا ویرجا اون ویشتر ارجو قورب داره تا من! آگه آتو نوبوبئ! اون اوتو جول نوگودئ من مئ دوماغا بیگیرئ! مئ نفس شه! هاچین شه زنه!
بیدم آتو نیبه! واستئ زناکه گوزه گبا وا بدم! آدم واستئ ایجور خو حیساب کیتابا بداره! ویریشتم چورتیکا اوسادم. هرچئ بوگودم چورتیکا باموم. جه ویشتایئ سرده پلایا موشته زن بیگیر تا شکم سیرایی یو رقایبان خیرات فادان!
جه حمالی یو جان کندن بیگیر تا بیکسی یو دربدری . جه زمستانان یوسفه دوکان قندپهلو نسیه خوردن بیگیر تا ویشتایئ ایتا لقمه نانه ره قاقا بوستن! جه او روزان کئ باله کا پور آموییم بخانه بیگیر تا گدابهاران کئ خانه آموییم مئ سر بیجیر بو. خولاصه هرچئ مره یاد بو چورتیکا باموم! هرچئ یام کئ یاد نوبو بوگفتم مئ سره فدا! اونام خودا شین!
ایدفایئ آسمانا فاندرستم خودایا بوگفتم:
- آسه تئ نوبه یه! تو بوگو چئ بوگودئ، من چورتیکا بایم؟
بیدم هیچئ نیگه!
دو واره بوگفتم:
- بیخود خودتا قایما نوکون! نترس! گورخانه یام مره نترکان! مگه خودایام آتو شال ترس مامد به!؟ بوگو! نترس نه تئ جایا گیرمه نه تئ خودایئ بدرده من خوره! تره نه پاسبان آرم نه ژاندار! چکو سوفته یام کئ ناریمی! داریم!؟ تو هویه بٍس منام مئ جا سر ایسم! ولئ خوایم مئ تکلیفا تئ مرا روشنا کونم!
هرچئ تئ دیل خوایه بوگو، من چورتیکا بایم! ده بوگو! خجالت پجالتا بنه دیمه، بوگو! ترا گم خجالت نکش بوگو! هرچئ خوایی بوگو! من نوزول خور نی یم کئ تی یاخا بیگیرم! ناری!؟ می سره فدا! من ترا فادم! هرچئ بوگودی بوگو! اگرام بدهکاری مرا! خاب بوگو چی داری فادن مرا! هرچیام ناشتی تی شین! ترا بخشم! من تی مانستن نی یم کی نوزولخورانه هوایا بدارم! بدهکارانه خاخورا عروس بوکونم!
ولئ ال آن ترا بگم! بازین اگه هرکی مرا بگه تو فلانی تو بیساری! من اونه مارا عروس کونمه! ترا بگم!؟
ایوار بیدم آسمان سولاخا بو هاتو طلا جیواهر فیوه بیجیر! من هاتو چارچشمی کرا اوشانا پایم کی آطرف اوطرف نکفه!
ایتا پیله سفره یام بیگیفتم می دس خودایا گم:
- آی خانه خاراس! تو آن قد بدهکار بی، من نانستیم!؟ هسا کی تی بدهکاره فادان دری خوب فادن! ایجور فوکون کی همه دکفه می سفره من تا بازین من بتانم جیما کونم!
اونقد آسمانه جان طلا جواهر فو وسته کی خیاله جه خانه هیره جیر بیگیر تا خانه لوجانه که سر، طلا جواهر پورا بو داره!
مئ دیله من بوگفتم:
- آی خانه خراس تی بدهکاره چره زودتر فاندایی، تا من آنقد بیچارگی نکشه بیم!؟
تا آنکی بیدم اونقد طلا جواهر فو وسته داره کرا ذوقه مرا خودایا گمه:
- وسته ده....وسته ده... وسته ده نخایم! ده نخوایم! تی جان کی نخوایم! بدا هاشانا جابجا بوکونم، بازین اگه بخواستی تانی فادی! اگرام نتانستی! تی شین! از تی ماره شیر تره حلالتر!
خولاصه دس درازا گودم آسمانه لچه کی خودا دسا بیگیرم ایتا تکان بدم! هاتو کی تکان دان دوبوم بیدم می زنای داد زنه:
- وٍلا کون! وٍلا کون! بمردم! تو آخه می جی جی یا چره آتو والائ دئ!؟ درده مرا بمردم!
زناکه داد مرا دپرکانه. ویریشتم. بیدم مرا هاچین شٍه بزه داره. بوبوسته دارم هیسته چوره! می زنای فانوسه خوتا جور باورده مرا فاندرسته !
ایجور مرا نیگا بوگوده کی بوگفتم حوکمن بمرده دارم! هرچی بخواستم ایتا کلمه حرف بزنم، بیدم نتانم. لاب مرا جوتیکی واکفته. نتانستم ایچی بگم!
ویریشتم. می دور و برا فاندرستم! مرا یاد بامو کی اصلن می خانه نٍسام! چند شبه کی می پسره خانه بامو دارم مهمانی یو می پسره پیله اوتاقه من خوفته مه!
مره بفکرا شوم.
مره مره بوگفتم:
- یانی آشان همه خواب بو!؟


تمام

۱۳۹۰ شهریور ۱۴, دوشنبه

چوتو بایم تی ویجا روزیگار پایا دَوَست - گیل آوایی





چوتو بایم تی ویجا روزیگار پایا دَوَست
5سپتامبر2011



چوتو بایم تی ویجا روزیگار پایا دَوَست
مثاله جلده کبوترکی دوری بالا دوست

هاچین مرا واپیچم قورصه جا بمه فریاد
گیرم هاتو تره انگاره می زبانا دوست

نانی چوتو گیرمه ول تی یادا کش زنمه
کشه کشه تی خیالام می دسو پایا دوست

هاتو شواله کشم ونگه جا سوجم ساجم
شبانا قاقا بمه روزیگار می رایا دوست

غریبه جا کی نانه هیکس از می ناله یو داد
می کاره ایجگره بیگانگی زبانا دوست

کی یا بگم چی بگم بی زبانی لال لالیکی
خاراب ببه آ زمانه میرو دیارا دوست

غریبی تو نانی پاک تورا بم هاچین واهیل
غریب دکفته ولایت کی می اوزارا دوست

نانم چیره نوبو قسمت منام بشم سره دار
کی زارو قاقو آویری چومانه زارا دوست

سه تا گیلیچاردانه - چومه ارسو دره پا در میانی - گیل آوایی

0
چومه ارسو دره پا در میانی
هاتو وارش بیگیفت گه وا بخانی
منام قاقا بومه جه می چومه کار
بازام واستی بخانم دیلمانی

فارسی:
اشک چشم پادرمیانی می کند
همینطور باران گرفته می گوید باید بخوانی
من هم حیران شده ام از کار چشمم
باز هم باید دیلمانی بخوانم

1
بیگیفته دیلا گم ده شب بوخوسه
خیالا ده نشه تنها جوخوسه
اگه هانده دکفه تی چومه یاد
نوخوسه ارسویا تا صبح فوقوسه

فارسی
به دلِ گرفته می گویم دیگر شب باید بخوابد
دیگر خیال نرود تنهایی پنهان شود
اگر باز هم بیاد چشم تو بیفتد
نخوابد اما تا صبح بجان اشک بیفتد


2
جه قورصه شون درم دریا تی واستی
شله فورشانه سر تنها تی واستی
جه تی دوری بگم دریا ببه قاق
کی واهیل من هاچین روسفا تی واستی

فارسی
بخاطر تو از غصه دریا می روم
روی ماسه های نرم تنها بخاطر تو
از دوری ات بگویم دریا حیران شود
که سرگشته من رسوا بخاطر تو

۱۳۹۰ مرداد ۳۱, دوشنبه

زَباله بیجار - گیل آوایی






روخانه آب ابریشما مانستی. گوسکا خو دسه پایا وازا گوده سینه ابا دوبو. لانتی نیمیز گیره واشانه مئن گوسکایا پاستان دوبو تا اونه دمه چک فارسه. آب لاکون تته رج رورخانه کول افتاب گیفتان دیبید. زباله بو زباله!

چیچیر گا گلف خوشکا بو چوقال گیله سر ایجور دو وستی کی خیاله گورشا بون دره. لالیکی داره جور چیچی نن میتینگ داشتیدی. گوماره والش هاچین آدما واهیلا گودی . کره کروف زباله جان جیک نزه یی. بیجارکولا ایجور واشا گودوبو کی نشاستی برنجه مرا سیوا گودن.

برنجان حیسابی وروز باموبید. جوکوله وخت ده بوگذشته بو. برنجانه مئن سوروف بوبو بو ایتا آدمه قد. پاک خیاله افتابه مرا لب بلبا شون دیبید! زباله بو زباله!

دور دوره شر پوشته بوبو بیجاره کول، شه- کل بزه گاب برنجانا ناجه مرا فاندرستان دوبو. کوتامه جور واشاده حصیر گیله مرده رافا ایسابو. توسه دارانه لچه زلزله لاب عالمو آدمه سرا بردان دوبو. زباله بو زباله!

بیجار کوله سر نیشته بو دور دوره شر راشی یا فاندرستی. زلزله امان ندایی. گاگلف چی چی نی صدا لالیکی داره لچه زلزله مرا بوگو بیشتاو داشتی. چیچیر خوشکابو بترکسه گیله سر ایجور دو وستی کی اونه دئنه ره آدم واستی قاقا بو چوم بودوختی بی اکه جستن کونه واشانه مئن.

زباله هوا بد جوری آدما جوم جوم گودی. زباله خواب، زباله تام توم بزه همه جیگا، زباله تسکه کوتام. واشانه سر دیل چسبه اگه ایتا پا بداشتیبی!

همیشک خو پئره جا بیجارانا پاستی، ایجور خوره انگاره گیفتی. بیجارانه مئن لاب آویرا بوستی. ایجور دراز دراز خو ریفقه مرا کفتی کی هیشکی نتانستی بفامه بیجارانه برنجه من دو نفر جوخوفته نا.

ده نتانستی تاب باوره. ویرشته بو پاک خواستی بیجار کولا دورسینه. آکه آکه ناشتی که جه را بایه اونا فوتورکه. خوره خوره خیالا شوبو یو نقشه کشه یی کی اگه بایه چی بوکونه و چوتو بوکونه.

خیالا شوبو خوره گفتی هاتو بامو درازاکونم اونا فوتورکم. ایتا پیچه فکرا شویی یو گفتی :

- نه بختره توندا کیتی فونقوسم. واهلم کی آرام ارامه بایه می ویرجا بینیشینه. اونا ورا شو پسی کشا گیرم. اونه دسانا می دسه مئن بیگیرم. اونه مویانا بوبکشم. اونا خوشا دم. اونه لبانا فه وه رم. اونه جولا ماچی باران بوکونم. اونا می ور درازا کونم. اونه جی جی یانا اودوشم. اونه جانا به می جان بچسبانم. ایجور اونا کشا گیرم کی پاک ایتا بیبیم. می سینا چسبانم اونه سینا. می لبانام اونه لبانه سر. می شکما ایجور چسبانم اونه شکما کی اونه نرمی یو گرمه جانا می تومامه جانه مرا حس بوکونم. بازین دوتا پایا واکونم.......
ایدفایی ایسه فکراشو گه خومرا:
- آتو کی یک دو سه هاما فوسونجانا کنم!
خنده مرا آوه جا ده خودشا:
- هاتو گابکی نیبه کی! واستی بازام نوقولدانه هوایا بدارم!
اویدفا کی هول هولیکی فوقوفته بو! کوکو واگردسه شیشندازا بو بو! خورا هیزار جوری توفو لانت بوگوده بو. هانه واسین خو حواسا خواستی جیما کونه کی ده اوتو گابکی نزنه هاما ایجور دورسینه کی گابام اگه بوبوستی بی جیجا بوستی!

هاتو خوره گفتی یو واگفتی. مانده صدا بیجارانا ده وارسته بو. گاب زالاش باورده روخانه آبا خواب دئن دوبو. گاگلف مانده صدا مرا ایجور م....................ا گودی کی آدمه دیل گورشا بوستی.

خواستی ویریزه بشه گابا ببره روخانه کول آب بده. مانده ده زالاش باورده خورا ایجور تورا گوده بو کی خیاله خواستی ویریسا ورسینه. گاب، خو شکه-لا فاندرستی، پاک خیاله آه کشن دره.

فوروز بامو برنجان، داره ناجا داشتیدی. آلوچه داره لچه چندتا آلوچه جانه ساق در ببردیبید جه اون همه دبه که! آقوز دار پاک چینا بو بو. آقوز داره لچه داره پا بمانسته بو سیا بوبو. هاتو ایجور جلاسته بو که ایتا باده مرا کفتی جه شاخه.

آنجیل دارا هیچی وان جه بو. انجیل دار آولی دار بو کی پاک چینا بوستی قلناران خوردنه ره. پیله باقلا ده برسه بو. ها روزان واستی باغام پاک چینا ببه. کره روف عزا بیگیفته بو. باقلا باغ کی پاک چینا بوستی، کره روف آوارا بوستی. واستی واش ماشانه مئن جوخوفتی بی .

لانتی گوسکا یا فوتورکسه بو خولاصه. گوسکا داد روخانا دوارسته بو. لانتی پور ده ننابو گوسکایا فه وره. چی چی نی کرا ایجور چیچیلاسا فوتورکسه بو کی چیچیلاس امان نیافته خورا جیویزانه.

ایتا پیسه کلاچ جه دور باموبو آقوز داره لچه بینیشته بو. اونه دومه جا ایتا پر جلاسته بو. مالوم نوبو چی بلایی اونا فوتورکسه بو. شایدام اینفر گیل گوده یا سنگ اندازه مرا بزه بو تا اونا فورانه جه خو سامان.

ری- که دانه، دور دورشر راشی یا پاستی. ده اونه دهانه جا لابیل فو ووستی. خوره خوره گه:
- کور خیاله آمون ناره !

ده هاچین واکف داره. گابه دوما چوم دوجه. گابه دومه جیر جلاسته چاقو چل لا فاندیره. خورا واپیچه. ده هاچین سگه مانه. ده رام نوکونه. ده پاک خو پالانه تاودا شونده کله! آخه چره نایه لاکیتاب!؟ خوره خوره داد زئن دره.
هاچین گورشا بون دره. ول بیگیفته داره.
- آگه بایه فادم والیسه!
خوره خوره گه.

خیالا شو داره. گه کی :
- آگه والیسه بختره. بازین منام اونا می کش والیسم. خورم. اونا هاچین ایجور اودوشم کی ده پاک ول بکشه. لانتی مانستن اونا واپیچم هاتو کی اونه داد بیرون بامو اونه پایانا واکونم .........

جه دور کوره که دانا پیدا به. نازه مرا آمون دوبو. ایجور چین چین کوتا دامنا والای دایی کی پاک رقصا دوبو. بیجارمرزه سر نازه مرا خو پایا نایی یو مویانا فادابو باده دس. برنجانه گوشه فاره سه یی تا اونه شانه سر. گیله کور پاک خرامان خرامان جه هویه نازه مرا، ره که دیلا ببرده بو. جه دور ره کا خیاله والیشتان دوبو.

ری کرا پرا گیفتان دوبو.

کلاچ قار قار کونان پر بکشه. چی چی نن ایدفایی همه تانی لالیکی داره جا ویریشتید. کره روف گوماره واشانه مئن آویرا بو بو. آب لاکون دکفتید آبه مئن. لانتی درازه ویریسه مانستن روخانه آبه مئن را دکفت. قورباقا روخانه کوله جا بجسته آبه مئن. گاب خو شه -کلا دورسینه بو. مانده واز و ولنگا دوبو. زلزله صدا ده نامویی.

ری کا هاچین شه بزه بو، خو تومانا هیستا گوده بو. پاک خیاله کی دیمیشته بو. کور جه دور برنجانه مئن، بیجار مرزانه سر خرامان آمون دوبو.
ری قاقا بو کورا فاندرستی!
- ایمرو مرا ترا دوبه!
خوره گه.
بازین تام بزه کوره کا ناز ده خو چومانه مرا.
کی کی ناره فارسه اونه دمه چک!

تمام
جولای 2007


۱۳۹۰ مرداد ۲۸, جمعه

کولاکت - گیل آوایی



کولاکت
گیل آوایی
آگوست 2011
شلخت ایجور خو بالا وازاکوده ابه مئن چکه پر زنه که خیاله تومامه روخانه ابا خایه دپاچه روخانه کوله سر. گوماره مئن چیچی نن میتینگ دان درید. آب لاکو روخانه لب خوشکه چوبه سر هفتا پاده شایا خاب دئن دره. لانتی پاک خورا ایموشه بوکوده گوسکایا پاستان دره تا اونا فوتورکه، فه وه ره.

که خوداخانه خروس کلای ایجور اویی کونه کی هفتا محللا دواره. له شه دانه ماا کونه خو سره ساکوته زاکه ره والای ده. خاشه مرداکه دانه ده هاچین تورا بو داره. پاک ده واکفته حریفه مانستن، هر چی باداباد، شلوارا ایتا لنگه بیجیر ایتا لنگه بوجور، فاکشه بره تا خو نافه دم بازین قیشا دکشه دازا فوزنه کمر قیشه جیر. کولاکت خودس بگیفته، ایجور غیضه مرا راه دکفه کی خیاله هاسایا عالما خو سر فوکونه، خوره خوره داد زنه گه:
- تی شکما یامان بیگیره! سیرایی ناری تو! چی خایی جه من آخه، هاتو فوتورک زنی هرچی تی دس فارس ناها خوری!
هاتو بوسوج واسوج کودن، راشه بیگفته شون دره. کبله حوسین خوس کونان جه او سره روخانه کول، بلتا بزه دیمه آمون دره. که خودا زن باله کا به دس، چپره کش، خانم ساداته مرا کله گبا دوبو. که خودا دازا ایجور بزه کونده یا کی جیویشته کم بمانسته بو که بخوردیبی که خودا پا ساقا درجینه بی. جه اوسره روخان کبله حوسین که گومارا دوارسته، که خودایابوگفت:
- که خودا بازام ا ره که دانه تورا بو داره کی!؟
- چی بوبو مگه مگه!؟
- اه مگه نیدینی بازام کولاکت اوساده هاتو رادورار هامما فوشا گیفته داره
که خودازن خو گبا جیگیفته ایپیچه کبله حوسینه فاندیرست بازین رو بوکوده خانم ساداتا بوگفته:
- وای بازام آ ره که دانه خایه شر بپا بوکونه. بیدین کی جان خایه دکفه
هاتو بوگوبیشتاوا دوبو کی کبله حوسین جه هو دور داد زنه:
- آ........بازام تورا بو کولاکت بیگیفتی تی دس! تو چره آخه آدم نیبی؟
- تونام کی کبله حوسین کونه مرا در وازا نوکودی بدانی چوتو آدم وا جان بکنه ایموشته پلا بنه سفره سر!
کبله حوسین خورا جیما کوده بوگفته:
- من.....
وناشته کبله حوسینه گب تومامه به، خو حرفه دوما بیگفته:
-آها تو! تی پئره خانا صابا بوستی، بیجارام کی هاتو مناسبه فادی بکارد تی برنج و گاب و منده یام کی جه واش بیگیر تا کولوش هاچین خوره ده یو تی شیر و ماستا تاویل دده! بازین مرا گی چمیچنو پرچین
هلا کبله حوسین لبله بیجر نامو، که خودا زن جه دور داد بزه:
-خوبیت ناره برار جان پئر جان! بیخود مردمه جان چره خایی دکفی آخه
خانم ساداتام اونه لبلا بیگیفته بوگوفته:
- تی سره تاود بیجر آدم بوبو ده برار! آخه آدم آنقد شر نیبه کی!؟
باز ین که خودا زنه گه
وای الان زنه بیچاره کوشه! اونه زنو زاکا کی وا جیواب بده
که خودا زن گه:
- می دیل هاچین شواله کشه وختی دینم هاتو تورو دیوانه آدمان دکه فیدی همیدگه جا
بازین که خودایا دادزنه گه:
- مشتی تره بوخودا تو ایچی بوگو! آخه اتو نیبه کی خون را دکفه
که خودا که قاقا بوسته بو گه:
- تی سره فدا زن! می زبان ده مو باورده چقد بگم اشانا آخه! هاتو ورزاجنگا مانه ده خانه خراسان
خانم سادات جه رمش بوگوده پرچین آیه اشن تر، که خدازنه زنا گه:
- بیشیم ولانیم همدیگه جان دکفه
هاتو را دکفته دن کفته، کله عباسه دلاک، اهام اهام کونان فاره سه که خودا زنا واورسه:
- چی خبره که خودازن؟
- بازام آ ره که دانه کولاکت بیگیفته خو دس شون دره شر بپا بوکونه
کله عباس گه:
- خاب چره ایساییمی بیشیم ون لانیم داوا ببه
خانم سادات گه:
- کبله حوسینام بوگو بایه
که خودا هوتو قاقا بو خو زناکه فاندیرستی کی که خودازن بوگوفت:
- تو چره هاتو مرا فاندره مشتی. بوشو لاف تاود داوا ولان آتو دکه فد همیدگه جان!
که خودا پیش، کبله حوسین و کله عباس و خانم سادات، که خودازنه امرا، که خودا دوما بیگفته روخانه کوله هیسته واشانه مئن را دکفتید.
که خودا جه هو دور داد بزه:
- بسه بیدینم تو چی گی آخه
کهخودا زن گه:
- خوبیت ناره برار
کله عباس گه:
- داوا نوکون انقد شرره دوما نیگیر
خانم سادات ایتا پیچه کبله حوسینا فاندره کی ایچی بگه بازین اونه حرفه رافا نه سه گه:
o تی سره تاود بیجیر تی کارا بوکون داوا چره خایی بیگیری آخه
خاشه مرداکه دانه پاک سرادا اسپه لات، هاتو کولاکت خو دسه مئن بیگفته، گه:
- تی کمرا درجینم. تی شاخا وا بشکنم. تو آخه چی خایی می جان! هاتو ترو خوشکا فته رات کونی آی دفا ده اویدفا نی یه! هاتو تره هی چی بخایی بوکونی. ایتا بلا تی سر ارم کی تمامه آسمانه مرغان تره زار بزنید
کبله حوسین جه ایطرف کله عباس جه اوطرف، خانم سادات و که خودازنام یالانچی پاله وانانه مانستن که خودا لبلا بیگیفته، های گیدی:
- واگرد انقد داده بیداد نوکون فوش ندن تو چره انقد بد دهانی آخه. چره خایی بیچارا بوکوشی. آخه تو چره آتو ....
خاشه مردکه دانه خو رو واگردانه دینه آی دیله غافیل همه دکفته داریدی اونه دونبال، های گیدی نوکوش نزن نگیر
جه هویا داد زنه گه:
- که خودا شومان چی خاییدی می جان!؟ آخه کارو زندگی ناریدی مگه! مرا چی کار داریدی شوما! بدا بمی کار برسم! هیزارتا کار دارم
که خودا گه:
- آنقد زبان درازی نونو پسر! کولاکت بنه بدیمه! چی ره هاتو گی بوکوشم بوکوشم! آدم کی اتو شر نیبه!؟
خاشه مرداکه دانه گه:
- که خودا تو چی گی!؟ که بوکوشم! کوشتن چیسه!
که خودا گه:
- کوشتن هانه ده! کولاکت بیگفته شمره مانستن شوندری
خاشه مردای گه:
- جه اکه شوما کله خوکه طرفدار بوبوستیدی من نانستیم!
که خودایا خوشکا زنه رو کونه کبله حوسینو کله عباسو خانم ساداتا گه:
ها!؟

هان.

۱۳۹۰ مرداد ۲۱, جمعه

من باموم تی خانه ور می پایه بشکستا بیدین - گیل آوایی

گیل آوایی
چهارشنبه 19مرداد1390
10آکوست 2011




من باموم تی خانه ور می پایه بشکستا بیدین
کوه دباخته جنگلم می داره بشکستا بیدین

تو پرا دای بال نزی تا کی بمانم تی کنار
ده جیوانی پر بزه، می خاشه بشکستا بیدین

من نانم دوره بیدی آدم کرا به گورشه کا!؟


پاک دمرده لوتکایم تختانه بشکستا بیدین

دیل دمرده روزگارم کی دباختم جا جیگا
پاک بمانسته جه هرجا پایه بشکستا بیدین

می وطن می لانه می دانه کرا می پئر می مار
جلده کوتر من باموم می شانه بشکستا بیدین

آی دیلی دیوانا بوسته کم اوخانا دن هاوار
تو غریبه هر دوجایی جامه بشکستا بیدین

ده دوارسته تی سر آبو بوبوی ویرانه خوس
واهیلی بی جاجیگا ویرانه بشکستا بیدین

گیل آوایی ناله وسته خون بدیله روزیگار
خاورانه خاوران دیلانه بشکستا بیدین

۱۳۹۰ مرداد ۱۳, پنجشنبه

می دیل خایه کی فادم تاسیانه غوربته دس - گیل آوایی





تاسیانی
گیل آوایی
13مرداد1390

می دیل خایه کی فادم تاسیانه غوربته دس
بشه ایجا کی نبه دس فارس بکشم نفس

دمردمه ده جه دوری واکفتمه آی داد
چی وا ببه آخه می کار خورم هاتو کس بکس

تو آی کی خاکه وطن فاندری دکف میدان
بدار امی وطنا ده نمانه ناکسه دس

هاچین تورا بو دارم عومر کرا بوشو با باد
جیوان تی وخته کی میدان بایی بوبو دسه به دس


می نسله قسمت اتو بو بیشیم همه سره دار
و یا آویری یو غوربت، جیوان امی داد برس

ده توره مه ده واوم دور جه خاکو جه یاران
فارَس فارَس دنه کف دوشمنانه خونین دس

دوارسه ده مرا تاسیانی پاک ده اودوشت
می اشکو ایا ببر خاکه ره بوبو همه کس

می دیل دکفه می ناف تا دینم بوشو مالم
می چوم برایه تویی تو می جانو پاک می نفس

گیل آوایی کرا واهیلا بوسته غوربته جا
مثاله جنگلی سرپور بیگیفته داره خو دس


۱۳۹۰ تیر ۱۴, سه‌شنبه

سه سرود گیلکی با هم - گیل آوایی



سه تا گیلیکی سورود:1- رانای یا رعنای ،2 - ماسوله شورم بیگیفته = ماسوله را مه گرفته، 3 - شوشو =شب شب از م।راما


برای شنیدن و باز کردن فایل صوتی اینجا هم می توانید کلیک کنید



۱۳۹۰ تیر ۶, دوشنبه

دوتا گیلغزل : رشت و انزلی - گیل آوایی



رشت
گیل آوایی
دیل بوبویه شهره رشتم شهره باران شهره رشت
جانه جانان، شهره مهرو شهره یاران، شهره رشت

شهره پورداودو میرزا، شهره حیشمت، شهره داد
شهره جنگل، شهره آزادی  یه ایران، شهره رشت

شهره دانش، شهره فرهنگ، شهره اینسان، زندگی
شهره عشقو مهربانی، شهره جانان، شهره رشت

شهره سبزانه بهارو شهره ابرو شهره کار
شهره مردانو زنانه مهربانه شهره رشت

فاندری رشته جیوانانا هاچین بی قاقه قاق
وا مانی از انهمه سروه قدانه شهره رشت

می گولازه می نفس، می زندگی، می عشقه یاد
دیل زنم با تاسیانی مردومانه شهره رشت

دیل بوبو از فعل دیل بوستن (زبان گیلکی) = دل شده از فعل دلشدن(فارسی)


شهره عشقه دیل بوبوسته مهربانه پاله وی

شهره عشقه دیل بوبوسته مهربانه پاله وی
شهره کاره بندرو دریا دیلانه پاله وی

شهره مالا، شهره شورم، شهره دریا گیله وا
شهره موردابه کومه مورغابیانه پاله وی

شنبه بازارو اونه بازارمجانه مهره بان
شهره فرهنگه بولنده گیلکانه پاله وی

بیخود انگاره نیگیفتد مستی یو دریا شبان
تا خوروسخوان عاشقانه دیل بجانه پاله وی

وامرازه جهلو خورافه شهره علمو دانشه
مردومه هیممت بولندو سروقدانه انزلی

هر دمرده با آخوند وختی بامو دریاکنار
قاقا بو بسکی باموخت از مردومانه پاله وی

یاد آرم مورغانه پوردا چوم زنه پیلعلی باغ
آخ میانپوشته کولیور اوردکانه انزلی

طالب آبادو زیمین طیاره تا دریا کنار
دیل بره تا غازیان، با ملوانه پاله وی

گیل آوایی، های بوگوفته پاله وی جا با گولاز
یاده موسیو جان دکفت مستی شبانه پاله وی


بنا به درخواست علاقمندان، این غزل را شتابزده به فارسی برگردانده و در زیر می آورم.اگر چه ترجیح می دهم که دوستان تلاش کنند گیلکی اش را بخوانند تا چشم به خواندن متن گیلکی عادت کند. نیمه شب 21نوامبر2011 
شهرِ عشق وُ شهر عاشق شده، مهربان است پهلوی
شهرِ کار وُ بندر وُ دریا دلهاست پهلوی
شهر ِ ماهیگیرِ دریا، شهر ِ مه، شهر ِ دریا، گیله وا ( گیله وا اسم یکی از بادهای دریای کاسپین است)شهرِ مرداب است شهرِ آلاچیق های شکار(کومه) شهر مرغابی هاست پهلوی
شنبه بازار وُ دستفروشهای مهربانش
شهر فرهنگ بلندِ گیلکهاست پهلوی
بی دلیل نیست که مستی شبانه ی دریا را تدارک می بینند
تا خروسخوان بامداد، عاشقان دل به جان شده است پهلوی
با جهل و خرافه جور نمی آید، شهر علم و دانش است
همت مردم بلند است وُ شهر سرو قدهاست پهلوی
هر کس وقتی از آخوند خفه شده وُ به کنار دریا می آید
مات و مبهوت شده می آموزد از مردم پهلوی
یاد می آورم پلِ تخم مرغی(مورغانه پورد) چشمک می زند پیلعلی باغ( اسم یک محل در پهلوی)آه میانپوشته، کولیوِر، اردکهای پهلوی
طالب آباد وُ زمین طیاره، تا کنار دریا
دل می برد تا غازیان همراه با ملوان پهلوی
گیل آوایی بس که گفت از پهلوی با افتخار
یاد موسیو جان افتاد، مستی ی شبهای پهلوی
بی چاکون واکون، اتویه:
شهره عشقه دیل بوبوسته مهربانه انزلی
شهر کاره بندرو دریا دیلانه انزلی
شهره مالا، شهره شورم، شهره دریا گیله وا
شهره موردابه کومه مورغابیانه انزلی
شنبه بازارو اونه بازارمجانه مهره بان
شهره فرهنگه بولنده گیلکانه انزلی
بیخود انگاره نیگیفتد مستی یو دریا شبان
تا خوروسخوان عاشقانه دیل بجانه انزلی
وامرازه جهلو خورافه شهره علمو دانشه
مردومه هیممت بولنده مهربانه انزلی
هر دمرده با آخوند وختی بامو دریاکنار
قاقا بو بسکی باموخت از مردومانه انزلی
یاد آرم مورغانه پوردا چوم زنه پیلعلی باغ
آخ میانپوشته کولیور جانه جانه انزلی
طالب آبادو زیمین طیاره تا دریا کنار
دیل بره تا غازیان بندر نشانه انزلی
گیل آوایی، های بوگوفته انزلی جا با گولاز
یاده موسیو باز دکفت مستی شبانه انزلی
04ماه مه 2011


۱۳۹۰ خرداد ۲۲, یکشنبه

کنسرتو تاسیانی - گیلداستان - گیل آوایی



 انهمه سال وطن کودن ایا بازام چارچرخ هوا، دیل کرا پر زنه می خاکه ره। نه کمترا به، نه جه ا آویرا بوستن آدم جیویزه. هاتو را برا سایه مانستن آدمه مرایه. هر جا بشی هرکی مرا کی بیبی بازام ایجور پروبال واکونه تومامه آدمه هوشو حواسا ایجور بره خیاله کی هاسایه جه تی آبو خاک دورا بو داری. وای کی آدم لاب تورابه وختی انهمه جانسختی یا خو جان دینه. مگه نیگیدی کی گدایام خو خانه مئن پادشایه!؟ چی توفیر کونه گی کویه به سی! تی خاکه مئن نه سابی، خودایام بیبی، هاچین ترا پرکانی!
پاک سوزن تاوه دابی جا نوبو هاتو رُو باورده کولوشکنه مانستن ایتا پیله سالونه می یان جیما بوسته گب زئن دیبید. کنسرت تومانا بوسته بو. هانس خو ماره مرا ایتا نقاشه فاندرستاندوبو. سونیا گیلاسه شراب بدس مرا ایجور ده فاندرستان دوبو خانه خراس ایجور فاندرستی کی خیاله سالاسال کنسرت نیده بو دارم. خو مرده مرا آرامه شلی بقمزه ولا کوده بامو می طرف. هاتو کی خو شرابا اودوشتان دوبو مرا خو مرداکا نشان بدا.
Kijk, Gil ook is hier!
کایک گیل اُوک ایز هیر اوک
بیدین گیل ایا ایسا

یوریان مچچا جیویز بدا بوگفت
Hoi Gil. Hoe is het? Was concert leuk?
هوی گیل! هو واز هت! واز کنسرت خود؟
سلام گیل، چوتو بو؟ کنسرت خوب بو؟

ایتا لبخند بزمو بوگفتم
Ja zeker! Ik hou van russische classic! Het is meer gevoelig voor mij!
یا زیکر ایک ها فان روسیشه کلاسیک! هت ایز میر خفولخ فور مه.
آها، پس چی! من عاشقه روسی کلاسیکم. امه ره ویشتر حس به

Wat bedoel je?
وات بدول یه
تی منظور چی یه؟

In sommige aspecten, russische classic heeft oosterse thema die is meer gevoelig voor mij als met iranse afkomst. Heb je iets van aminolla hossein gehoord?Of Amirof?Garagarief
این سومخه آسپکتن روسیشه کلاسیک هیفت اوسترسه ته ما دی ایز میر خفولخ فور مای. هب یای ایتز فان امین اله حسین خه هورد؟ اف امیروف؟گاراگاریف؟
جه بازی نیگایان روسی کلاسیک ایجور شرقی مایه داره کی امه ره کی جه ایران بامو داریمی ویشتر نزدیکه. تو امین اله حوسینه شهرزادا بیشتاوسته داری؟ امیروف؟ گاراگاریف؟

Ken je die alle maal?
کن یه دی آلمال
اشانا هاما شناسی؟

Niet alleen russische hor! In westse classic vind ik ook heel bijzonder zoals don jeowanie van Mutzar of…..
نه آلین روسیش!!! این وستش کلاسیک فیند ایک اوک هیل بیزوندر زو الس دون جیئوانی فان متزارت اوف ....
نه فقط روسی یا. غربی کلاسیکام مره قشنگه مثله دون جئو وانی موتزارت، یا....

سونیا کی هاچین قاقا بوسته بو خیاله کی شاخ بیرون باورده بی، بوگفته
اووووو
هانس خو ماره مرا بامو می ور بوگفته
Wij moeten gaan Gil
وای موتن خان گیل
گیل واستی بیشیم
OK
اوکی
Dag sunia
داخ سونیا
خودا نگهدار سونیا
Dag Gil
داخ گیل
راه دکفتیم. هاتو هانسه مرا هاچین کاله گب زئن دیبیم. پئن دقه پیاده ناموبیم کی هانس واورسه
Ken je Sunia?
کن یه سونیا
سونیایا شناسی؟

Klein beetje
کلاین بیچه
ایتا پیچه
هانسه مار ایچی بوگفته کی نفامستم اصلن چینی حرف بزه یا هولندی. مره ننام. تا پارکینگ دوتا خیابانا وا دوارسته بیم. می ماشین ایتا کوچه مئن ناهابو. مره هاتو هانسو اونه ماره مرا بوگو بیشتاوا دوبوم کی فاره سه ییم هانسه ماشینه دم. خوداحافظی بوگودیمو اوشون بوشوده منام را دکفتم تا ایتا کوچه بوجور تر بشم می ماشینا سوارا بم.
مره هاتو می خیالا وامختان دوبوم. همیشکام هاتو بو گایی هانسه مرا کی خیلی گب زنمه مره قاطی کونم هاتو هولندی گیلکی گب زنم بیچاره می دس ذلله بامو داره همیشکام گه ترا فامم!
منام تا هسا بمانسته دارم کی می گبا فامه یا می حالو هوایا. سراجیری باموم تا ایتا پیاده رو تونلا دوارمو بشم اونه اوطرف کوچه مئن کی می ماشین پارک بوبوسته بو. تونلا کی فاره سم هاچین لل پر نزه یی. هاتو همه جایا خیاله ذوغاله مرا نقاشی پقاشی بوکودیبید ایجور کی خیاله هرکی جه را بامو ایتا خط بکشه هر تایام اونه بکشه خط، اونه فیکرو خیالا نمایانه یی. مره هاتو شلشله که ایجور کی مره فاکش فاکش را شون دیبیم فاره سم تونله مئن. مره زمزمه کودان دوبوم ایجور می صدا دیپیچسته کی خوش بحالا بو بخواندم
دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان1
بنه بدیمه جوخوفتن اخاکه زاره می یان
خوشا ده تی گیله یاور بجو بیجارانا
تی خانه کوچانو پابرانده ویشتایانه می یان
دیلی ده گریه یو زاری آویرا بو ستونو داد
ده وسته غوربته زاریو ونگو ناکه می یان
بزن شلانقوزه داره تی بج بینی یاور
دو واره وخته جیوانی بامو دیهاته می یان
واکون دسانا بزن تو هارای گیله یارا
جیویز بوشو تی ریفقانو دس براره میان


ایدفایی مرا خوشکا زه. ایجور کی پاک بمانستم آ وخته شب سگ ایا چی کونه! ایا کی سگه وضع جه آدمان بختره! همه تان سرو سامان داریدی بازین آوخته شب، آ سگ آیا چی کودان دره.
ایجور می پا جیر خو دوتا دسا تکیه بده دوپا بینشته مرا قاقا بو فاندرستان دوبو کی پاک تومامه می حس و فکر و خیالا اینگار فامستی هاتو تا بایم ایچی بگم ایتا صدا جه دور بامو
تایخر
تایخر

سگه صاب بو کی اونه دوخوادی. بیچاره سگا نانم چره دوخادی تایرخ یانی ببر. پخ بوکودیبی دوبالا جستی بازین اونه ایسم بو تایخر. سگ خو دوما چندتا تکان بدایو خو سرو چومانا ایجور مره هاوار بوکوده کی پاک جه اونه کار می زبان دوسته بوبوسته. هیچی نتانستیم بگم.
سگ بودو وسته بوشو من مره خوشکا زه اونا فاندرستیم
فکرا شوبوم
تمام


1-

دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان

بنه بدیمه جوخوفتن اخاکه زاره می یان
خوشا ده تی گیله یاور بجو بیجارانا
تی خانه کوچانو پابرانده ویشتایانه می یان
دیلی ده گریه یو زاری آویرا بو ستونو داد
ده وسته غوربته زاریو ونگو ناکه می یان
بزن شلانقوزه داره تی بج بینی یاور
دو واره وخته جیوانی بامو دیهاته می یان
واکون دسانا بزن تو هارای گیله یارا
جیویز بوشو تی ریفقانو دس براره میان
هاچین تره بزه یی ور غریبه دورانا
سوارا بوسته گمج تی وطن ایرانه می یان
تو کی آویرا بویی های کودان دری فریاد
دمخته بختا بچرخان بوشو گیلانه می یان
گیلک خو خاکه می یان روستمانه دستانه
ناویره گورشه آویره آ روزیگاره می یان
وطن تو هرچی بیبی ماندگاره دورانی
می سربولندی جه تو روزیگاره هاره می یان
گیل آوایی فوسوجان واج باور تی پایانا
بودو بوشو تی وطن تی بیجارمیجاره می یان
گیل آوایی

۱۳۹۰ خرداد ۱۸, چهارشنبه

گیله مرده بوگو بیشتاو اونه داره مرا - گیل آوایی


گیله مرده بوگو بیشتاو اونه داره مرا
گیل آوایی

کوله دارای
هاچینه گردمه باغو بیجارای
کوله دارای
نامو وارش کرا خوشکه بیجارای
کوله دارای
ترا موران بزا ما توم بیجارای
کوله دارای
آگه وارش نایه دیل بئ قرارای
کوله دارای
هاتو خوردان درم غورصه بیجارای
کوله دارای

بوگو خورشیدا وسته ده نتابان
می بیجاره گیلا آنقد نترکان
بوگو دیل آتشا خونه جه ابران
بوگو ابرانا تو واراش به واران
کرا سوختان دره می توم بیجاران
هاچینه آتشه می دیلو می جان
چوتو وا من فادم می قولو قرضا
نیهینه هیشکی ده می خاشه ورزا
چی بگم گوشنه یه می مورغو کیشکا
بمردم تا بیدم می زاکه اشکا
ده هاچین آتشم آخ کوله دارای
ترا موران بزه ما توم بیجارای
کوله دارای
کوله دارای
کوله دارای

دس فارس نا رهایی – گیلسرود- گیل آوایی


نیدین می خندیانا گریه دارم گریه دارم
جه دسته آ زمانه گریه دارم گریه دارم
می دیلئ واهیله رایی ندارم گریه دارم
سیا ابرانه دس وا خون به وارم گریه دارم...گریه دارم...گریه دارم

چره تو تنها، من مره تنهایم یارای
بئ یه مئ امرا تو، تئ مرا آیم یارای
اگه تنها بیبیم
همه تان زارا بیم
شب سیا
گاب سیا
هرتا سگ هارا به
زندگی زارا به
گیله مرد
گیله زن
غورصه خوردن نیبه
اشکو ماتم نیبه
همه تانی واسی یارا بیم
ایدیلو ایصدا را دیبیم
دس فارس نا رهایی ویریز
تو می امرا نیبی
من تی امرا نبم
ایشکفیم
واشکفیم
خارا بیم(خوار)
را دکف
جنگلان سرپنایه
آمی جا جیگایه
نشا غورصه خوردن دمردن
نشا دوشمنه دس جوخوفتن
ویری
دس فارس نا رهایی
بنه دیمه رسمه جودایی
چقد گورشا بیم!؟
چقد فورشا بیم!؟
چقد سرفوکویانا خوردن!؟
نوخور لوفته ناکسانا
ده وسته دمردن
ده وسته گولی پوستا گیفتن جوخوفتن
ده وسته
ده وسته
ده وسته ویری
رهایی آمی دس ناها تو چی گی!؟

۱۳۹۰ خرداد ۱۷, سه‌شنبه

گیلیکی سورود گیله لوی

شعر و آهنگ: زنده‌یاد ولی‌اله مظفری‌سیاهکلی

کیشه‌جارونه سامون به‌گودن، گیله‌لوی
جودارونه صندل چاکودن، گیله‌لوی
تی‌وه مره دامون دگودن گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگه د داس بزنای، د داس بزن، گیله‌لوی

دامونه گوده مره تنگ بومای، گیله‌لوی
دارونه خاله ‌جی مره سنگ بومای، گیله‌لوی
می‌چیلیف‌مار می جنگ بومای، گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگا د داس بزنای، د داس بزن، گیله‌لوی

نه تنها می چوشم وارون به‌وارست، گیله‌لوی
مرغ وماهی مره زار به‌نالست، گیله‌لوی
دارونه خاله‌جی خون به‌کالست، گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگا د داس بزنای، د داز بزن، گیله‌لوی

تره خواس‌مو خوشبخت چاکونم، گیله‌لوی
تی‌جونه تازه رخت دوکونم، گیله‌لوی
تی فاکونکه سر چاکونم، گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگا د داس بزنای، د داز بزن، گیله‌لوی

می‌آلاله گول گله بوناشون، گیله‌لوی
یه‌ته دونه بون صد دونه بون، گیله‌لوی
سبزابون یه روز همه جا فووون، گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگا د داس بزنای، د داس بزن، گیله‌لوی

۱۳۹۰ خرداد ۱۶, دوشنبه

گیلیکی سورود: ماسوله شورم بیگیفته - گیل آوایی


ماسوله شورم بیگیفته
غم بیگیفته
ماکلوانه سورخه گول بامو در
شور شوره وارشه کویانه سر
وای شور شوره وارشه کویانه سر
او گرما گرمه بهار بو
فصل کار بو
سورخی جی سه تا زاکا بیگیفته
پئره ماره دیلا غم بیگیفته
وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته
انقده وا کار بوکونیم
بار بوکونیم
صدتا درده امی جان بداریم
هرچی کی دو ویم درمان نداریم
وای هرچی کی دو ویم درمان
او گرما گرمه بهار بو
فصله کار بو
سورخه جی سه تا زاکا بیگفته
پئره ماره دیلا غم بیگیفته
وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

مردومه دیلام پورا بو
غم جیما بو
مردومه غما وا ول بیگیره
مرمر کاخانا آتش بیگیره

۱۳۹۰ خرداد ۶, جمعه

بدار تی قدرا گیلامارد آ روزیگار دواره - گیل آوایی

27 مه 2011
بدار تی قدرا گیلامارد آ روزیگار دواره
آ شومه دوره کلاچانه قاره قار دواره
بدار تی باغو بیجارو تی جنگلو تی روخان
فتاش تی واشو گومارا آ شونده زار دواره
نیدین یالانچی ببوسته هاچینه میدان دار
بی پهلوانی یه میدان سی یا باهار دواره
اونی کی گاب اونه ور بو ایتا پیله اوستا
اسا هاچین زنه ور گرده آبه کار دواره
بیجاره دابه برنجانه مئن سوروف خوره آب
تی خالی سوفره تی آ روزیگاره زار دواره
واگردانه سره هرتا اولاغه میداندار
آخالی میدانو بی آبرونه کار دواره
آخاکه مئن باموده پور جه دس اسین خوران
بوشود هامه نمانه هاله نوره هار دواره
بازام مانی تو یو تی کولوشکنو کیشکا
بدار تی قدرا آخوندانه هاره هار دواره
نیدین تی جنگلا پاکچینا بوبوسته هیزار
قلا روخان تی گوایه شومانه بار دواره
گیل آوایی کی بخون ایجگره بوکوده هاوار
گیلانه یاری مرا ایرانه هوزار دواره
فارسی
قدرت را داشته باش گیلمارد این روزگار سر می شود
دورۀ شومِ قار قارِ این کلاغها سر می شود
باغ و شالیزار و جنگل و رودخانه ات را داشته باش
علفها ی هرز و بیشۀ ات بتراش که این تلخزار شوم سر می شود
نبین که ریاکار( میدان دار دروغین) بیهوده میدان دار شده است
بی پهلوانیِ میدان است، بهار سیاه سر می شود
آن که گاو پیشش استاد اعظم بود
حالا بیهوده دور برداشته، این گرداب هم سر می شود
رسم شالیزار است که میان برنجزار خودروی هرز آب می خورد
سفره خالی ات روزگار زار تو سر می شود
وارونه روزگار است که هر خری میدان دار می شود
این میدان خالی و کارهای بی آبرویان سر می شود
در این خاک ظاهربینان زیادی آمدند و رفتند
همه رفتند، هالۀ نور هار شده سر می شود
باز هم تو می مانی و جوجه ها و مرغهایت
قدر خودت را بدان  قهقۀ آخوندها هم سر می شود
نبین که بلبانِ جنگلت را  از جنگل تماً رانده اند
قلعه رودخان گواه توست بارِ شوم ها سر می شود
گیل آوایی که بخون ضجه هوار می زند

با یاری گیلان اندوه ایران سر می شود
تا یادا نوشو بگم کی اغزلا هاتو چاکون واکون نوکوده بخاندمو ویدئو چاکودم بازین ایتا پیچه دس ببردم اونه مئن। بازام توماما نوبوسته داره। اگه دینیدی که فرق داره با اونی کی بخانده بوبوسته داره، هانه واستی یه

[1] هار منظور بیماری هار است [2] هارهار منظور قهقه خنده و شادی است

۱۳۹۰ اردیبهشت ۱۸, یکشنبه

هاتو کی ول گیرمه دیل میشین شواله کشه - گیل آوایی

هاتو کی ول گیرمه دیل میشین شواله کشه
می چومه ارسو کرا خطه می خیاله کشه

خیاله لاتا دینم بال واکوده به ایتا زای
می کوچیکی مرا نقاشی، های زباله[1] کشه

نانم چره همیشک زلزله[2] به دارانه سر
هاتو خانه خانه تا می دیله به ناله کشه

فاکش فاکش کرا های می خیاله بالا بیگیفت
تومان پیرانا بکنده می دیله خاله[3] کشه

هارای زنم می خیالا کی ده نبه پیله لات
ولی جه غوربته و دوری مره پیاله کشه

یانی کی مستی واسی پا بده نبم مره قاق
هاتو دپرک وانه پرک می نگاره خاله[4] کشه

گیل آوایی آویرا بوسته ده ایسه بوشو مال
بیدین خیاله کی قورصه دمختا ماله کشه


زیرنویس:
[1] زَباله در زبان گیلکی به نیم روز داغ تابستان می گویند( با زُباله ی فارسی اشتباه گرفته نشود)
[2] زلزله نام یک حشره است که تابستان یکی از مراحل دگردیسی را سر کند و در گرمای تابستان آوازش گرمای تابستان را همداستان است، اسم فارسی این حشره را نمی دانم) آفراشته در منظومه معروف گیله مرد می گوید: قلب اسد زباله مئن، زلزله خاندن نتانه، تو ایتا کشه حاصیل چینی.................)
[3] دیله خاله = دل ِ تکه شده، تکه ای از دل
[4] خال همان معنی فارسی منظور است، خال ِ مه رویان!

۱۳۹۰ اردیبهشت ۷, چهارشنبه

دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان- گیل آوایی


دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان
بنه بدیمه جوخوفتن اخاکه زاره می یان

خوشا ده تی گیله یاور بجو بیجارانا
تی خانه کوچانو پابرانده ویشتایانه می یان

دیلی ده گریه یو زاری آویرا بو ستنو داد
ده وسته غوربته زاریو ونگو ناکه می یان

بزن شلانقوزه داره تی بج بینی یاور
دو واره وخته جیوانی بامو دیهاته می یان

واکون دسانا بزن تو هارای گیله یارا
جیویز بوشو تی ریفقانو دس براره میان

هاچین تره بزه یی ور غریبه دورانا
سوارا بوسته گمج تی وطن ایرانه می یان

تو کی آویرا بویی های کودان دری فریاد
دمخته بختا واچرخان بوشو گیلانه می یان

گیلک خو خاکه می یان روستمانه دستانه
ناویره گورشه آویره آ روزیگاره می یان

وطن تو هرچی بیبی ماندگاره دورانی
می سربولندی جه تو روزیگاره هاره می یان

گیل آوایی فوسوجان واج باور تی پایانا
بودو بوشو تی وطن تی بیجارمیجاره می یان
.
برگردان فارسی(سرسری!)
دلکم دیگر بس است برو میان خاک خودت
کنار بگذار پنهان شدن در میان این خاک زار
ببوس یاریدهنده کشت وُ کارت، برنج و شالیزارت را
میان خانه و  کوچه و پابرهنه های گرسنه
دلکم دیگر گریه و زاری و گم شدن و داد
دیگر بس است زاری غربت و میان هق هق گریه
داس برنج  بری به کمر ببند کمک بده برداشت برنج را
دوباره وقت جوانی آمده میان روستاها
دستانت را باز کن هوار بزن یارِ گیلکت را
رها شو برو میان یار غار های خودت
بیهوده گشت زدی دوران غریب را
ابله سوار شده میان خاک وطنت میان ایران
تو که گم شده ای داری هی فریاد می کنی
بخت لگد شده را برگردان برو میان گیلان
گیلک در خاک خودش رستم دستان است
وگرنه داغ شده گم است در میان این روزگار
وطن تو هر چه بشوی ماندگار دورانی
سربلندی من از توست در این روزگار هار
گیل آوایی بسوزان، گرم کن پاهایت را
بدو برو میان وطنت در میان شالیزار

با چند بیت از این غزل آوازی خوانده ام که با این ویدئو منتشر شده است

۱۳۹۰ اردیبهشت ۶, سه‌شنبه

زالاش باورده کرا دیل زنم می گیلانا - گیل آوایی

می خاکه جا تو باور قورانی صدایا ناور
آخونده جاکشه ریشو عبا قبایا یا ناور

تو هرچی گی بوگو اما آخوندی گب نوا زئن
فیشان ایشالله گویه رسمه بی حایا ناور

بوبو تو هرچی، نوبو خر جه پورد بوگذشته
هاچین نوا خرا بون موللایی بلایا ناور

آخوند جاکشه امرا نوا تو بوستن گاب
تره میرم آوری هرچی نخ نمایا ناور

هاچین مراقا گیره تا کی قولهو والله گی
دپرک جیوانی بوکون کوسخولی نیگایا ناور

بیدین جه خونه جیوانان سیفیدرو خونآبه
ده وسته دینه گوزه گب قوران صدایا ناور

فیشان تو دینو آخوندو عبا یو عمامه
ناور مره جه اشان گوزبجیب خودایا ناور

هاتو بیگیرو ویریز پاک بوبوستی تو خالی آب
آسا می ویرجا آیی شومه رسمه رایا ناور

زالاش باورده کرا دیل زنم می گیلانا
وفایو صافی گیلان بیجار صفایا باور


۱۳۹۰ فروردین ۳۰, سه‌شنبه

اونی کی مردنا داشتی چره بهارا نیده – گیل آوایی

اونی کی مردنا داشتی چره بهارا نیده
چره می باغو روخانو بجو بیجارا نیده

چره خو امرا همش لابه یو عزا بوارست
خو چوما وانکوده می بشکنو هاوارا نیده

اونی که ناله مرا نان بوخوردو صدقه فاگیفت
چره می جشنو می شادی روخانکنارا نیده

چره می خاکا همش قبرو موردنه خواستی
چره می تاجه سرو دارو تی تی زارا نیده

چره بوخورده نمک بشکنه نمکدانا
چره فوقوفته هاما درسه روزیگارا نیده

چره همیشه اونه مورغه همساده غازه
چره می سفره تکانو هیزار هیزارا نیده

چره می شادی می یان آیو ناله یانا واکاشت
چره می سازو نوایو می رقصو یارا نیده

چره آلوغ بوبو دایم فوتورکه کیشکانا
پیسه کلاچ بوبویو بولبوله هوزارا نیده

اسا کی دونیا واگردست بوبوسته رهبره گاب
چره فوگوردسه دیکتاتوره نه زارا نیده

گیل آوایی چره آنقد داره بوگو بیشتاور
کوره پیچا هاتو بو تی قشنگه کارا نیده

۱۳۹۰ فروردین ۲۲, دوشنبه

گیلیکی چاردانه - گیل آوایی


جه دریا دیل به دریا زئن بمانست
آمی ره کی اسا دونیا بکالست
هاتو بشکسه بال پروازه ره باز زنیم بال
اگرچی چوم هاچین ارسو بوارست
....
برگردان فارسی
از دریا، دل به دریا زدن مانده است
برای ما که حالا دنیا فروریخته است
همینطور با بال بشکسته برای پرواز
پر می زنیم گرچه چشم اشک باریده است
.....
بوگو دریایا دریا دیل اماییم
اگرچی سر بدار پا در هواییم
بزه ییم سر بدارانه هاتو بال
ایدونیا خنده داره سر نماییم

۱۳۹۰ فروردین ۱۹, جمعه

گیلداستان: خوروسخوان - گیل آوایی

خالی صدا


خوروسخوان
هاچین مرا شه بزه بو। چفه عرق آسمانا چوم بودوخته مره بوسوج واسوجا دوبوم.
ناظمه چوما دور بیده جه مدرسه جیویز بزه بوشوم می کوره که مدرسه ور،جه دیفارکنار ایتا گیل گوده بزم پنجره شیشا ایجور کی تومامه دختران جه پنجره بیرونا فاندرستید. بازین مرا دیفاره کش قایما کودم کی نیدینید من گیل گوده بزم مدرسه پنجرا. می کوره جه من لات تر، جه مدرسه بوگروخته، دو تایی راه دکفتیم.
خیاله کی انهمه سالان دنوارسته بو، سیا بلا امه را فونترکسه بو। هامه چی هوتو هو سالانا مانستی.
خیاله کی هاسایه। نانم روخانه هیسته واشانه سر شون دوبیم یا اینکی بیجارمرزانا یا دریاکنار شله فورشانه سر. هاتو مره خوشخوشانی می یارکه مرا بال به بال شانه به شانه کیتبانا امی بغله جیر بزه یو دونیایا پاک بیگیفتی بیم. باد نازه مرا واشانا رقصانه یی. چیچینی ولوله زاکانه مانستن کوروپی پرا گیفتیدی بازین ایتا جا فوروز آمویید. هاچین خیاله کی سنفویه باغو بیجار و باهارا هارای کودان دیبید.
دونیا امی شین بو. هیکسو هیچی یا نیده ییم. می کوره نازه مرا پابپا می مرا اموییو مویانا فادابو باده دس، دیلبری کودان بو. یارا کش بزه یو اونه افشان بوبو مویانه مئن آویرابو خاندان دوبوم:

خروسخوان[1]
بو من و اون مست و مستانه
دور از چومان یگانه و بیگانه
تا کوه دامن بوشوییم شانه به شانه
زیر داران سبزانه سر چشمه یه لب
خوش بینیشتیم رو به خاور
دیم بر دیم بیم بیده ییم آسمانا سورخا بوسته ول بیگیفته یار بزه داد آتش آتش
مه داره با ول کشاش کش
آسمان آتش بجانه
اون مگه از عاشقانه
نازنینا بوگوفتم اون می اومیده سویه
آینه داره تی رویه
آفتاب خیزانه آفتاب خیزانه

بیجارانه برنج قد بکشه پاک ایتا دریا خلسه بوشو آرامه موج زه ییدی. برنجه عطر تومامه جایا دوارسته بو. کلاچان خیاله بوگروختی بید میدان فادابید چیچینه نا. برنجانه وسط ایتا مترس چیچینه نه دیلا ترکانن دوبو. ایتا واچرده کولا اونه سر، موشته کولوش جه اونه دورسفته آسین بیرون بامو، پیرانه پولوکانام گاگلف بکفته اونه پیرانه پره هاتو ایتا ور بوجور ایتا ور بیجیر جلاسته بو. پاک ماسکا مانستن برنجانه وسط یلانچی پالوانی کودان دوبو. می کوره کام اونه بیده پسی ایجور خنده بوکوده کی خیاله تومامه برنجان جه رقص دس بکشه قاقابوسته اونا فاندرستان دیبید. منام کرا کرچ کرچ تومامه برنجانا سوسو دان دوبوم کی می قشنگه جانه یارا مرا شوندرمو اتو کی قاقابوسته داریدی، می یاره می جانه می عشقه. هاتو گولازه مرا دس بنا می یارکه شانه سر ایجور کی اونا دیل بزه بیم، شون دیبیم. جه می پاجیر ایتا گوسکا جستن کونان شیرجه بوشو روخانه توله آبه مئن. بیجارا دوارسته، پرچینه پوشت مانده صدا هاچین عالمه گوشا کرا کودان دوبو. هاتو مره بوشوبوم او سالان کی زمینه سر گولازه مرا پا ناییم، ایدفایی شهرداری آشغالی ماشین ایجور سر و صدا بوکوده کی دو بالا بجستم. مرا هاچین شه بزه بو. چفه عرق آسمانا چوم بودوخته مره بوسوج واسوجا دوبوم. می خانه دم داره سر کشکرته لانا فاندرستم. درختان تی تی بزه بید. آسمان هاچین ابریشما مانستی. شهرداری آدمانه سر و صدا کی هولندی بوگو بیشتاوا دیبید مرا جه انهمه خیال دپرکانه ده. شه بزه مره ایتا دنیا ناجا آه بکشم. وای من کویه ایسام! کویه آویرا بو دارم!؟

تمام


[1] خوروسخوان دو زبانی بخوانده بوبوسته داره کی جه آمی همیشه زنده یاد عاشورپوره. اترانا زنده یاد جهانگیرسرتیپ پورگیلیکی بوگفته داره یو بازین اونه فارسی یا عاشورپور بوگوفته.

۱۳۹۰ فروردین ۷, یکشنبه

بهاری چاردانه یان - گیل آوایی

هرکی جه آما ایجور بهارا خوشا دیم
الله تی تی یو دارانه خالا خوشا دیم
باغانو بیجارو جنگله سبزه بهار
یاور وا بدیم بکفته یارا خوشا دیم
....
بیخود نوا زئن لوچان تی یارا خوشا دن
دونیا نمانه اتو بهارا خوشا دن
اخمانا واکون نوبو هاچینه خالی آب
سبزا بو بهارا بو بهارا خوشا دن
.....
دستانا واکون سبزه بهارا کشا دن
تی کش همه سبزه روزیگارا کشا دن
هرجور بیگیری هوتو تره رقصه بهار
سبزا بو گولو بنفشه زارا کشا دن
.....
می کش تو بایی بهارانا سوسو دمه
تی کش همه بی قرارانا سوسو دمه
تی کش کشا شون برم برانه جانه یار
می کش بی یه سبزه دارانا سوسو دمه
....
هانده تویی می بهاره سبزی می گولاز
می جانو جهانی بوستنه ره گوله ناز
فاندر کی بهاره چوم تی چومه داره راز
می جانا تو واج آری تره خوانمه باز

۱۳۹۰ فروردین ۳, چهارشنبه

ماسوله شورم بیگیفته - گیل آوایی




عکسانا هاتو ایتا ایتا فاندرستان دوبوم। مره قاقا بو هرتا عکسه مرا ایجور مره ول گیفتیم. ول گیفتنی کی مرا بردی سالانه هیزارتا یادو خاطره یو آتشه مئن راه یافتنو جه آتش دوارستن کی ایساییم هالا. یاده مرا تومامه روزا سگه جان کندان دیبیم. مگه ایتا دوتا بلا امی سر فوتورکسه بو! هرتا ایتا گورخانه مانه سن تومامه امی جانا دوارسته بو. محله زاکانا بوگفتیم کی جوما صوب نوبوسته شیمی کو. امی کار بوبوسته بو کی زاکانا ایجور امی دور جیما کونیم. هرتا یام ایتا دونیا صافو سادگی داشتیدی مثل ایتا الماس که واستی تراش بخورده بید.
محله کومیته جه امی دس ذلله باموبید اخرام نفامسته بید کی چی به چی ایسه. اطرف دیفارانا پاکا کودیدی اوطرف دو واره جه اشانه ایمام بیگیر تا کوشتو کوشتارا هاوار کودن پورا بوستی. کومیتی چی یان گفتیدی کی آخه ا محله زاکان همه تان سوسولیدی ا شوعارانا کی نیویسه!؟
خاشه کا تازه ترمیناله مئن تحویل بیگیفتمو باوردمه بخانه. خانه یام کی چی بگم هاچین ایتا دورسفته خانه کی کیربیت قوطی مانستن تته رج دیچه بید. شاهینو اردشیر و جهانگیرا م باموبید تا آفتاب نتابسته بیشیم کوه.
صوب هالا هفتا پادشایا خواب دئن دیبیم کی ایبراهیم کوله پوشتی بنا خو دوش پیله کانانا بامو بوجور و داد و فریاده مرا همه تانا جه خوابه ناز دپرکانه.
خوابه جا ویریشتیم. هر کی تونداکیتی خو سرو صورتا بوشوسته یو لیباس دوکوده راه دکفتیم. میدانی یا دوراسته اوتوبوسه رافا خیابانه کنار پا به ساییم هالا امی لبله بیجیر ناموبو که اوتوبوس فارسه یو همه تانی سوارا بوستیم. جهانگیر هرچی بیلیط داشتی فادا راننده یا بوشوییم اوتوبوسه آخر بینیشیتم. اوتوبوس هاتو ناله کونان و اهم اهم کونان سربالایی یا واچکستی یو شویی بوجور تا اینکی فاره سه ییم سه رایی اوین. پیادا بوستیم.
درکه کم کم شولوغا بوستان دو بو. دسته دسته آدمان آمون دیبید. اردشیر بوگفته:
- اشانا کی دینی هاچین خوشانا پرکانیدی. هاتو دو قدم نامو ایسه ده ایتا پیچه لات بازی بیرون آورده بازین موشته خاکه مانستن که باده دس دکفه، همه تان آویرا بده. هاچین گرده خاک کونه ده! هان!
هالا خیلی بمانسته بو کی فارسیم پلنگچال. هاتو پوتاره مانستن کویا وچکسته شون دیبیم بوجور. مره خواندان دوبوم:

ماسوله شورم بیگیفته
غم بیگیفته
ماکلوانه سورخه گول بامو در
شور شوره وارشه کویانه سر
وای شور شوره وارشه کویانه سر

می پا ایتا سنگا بیگفته کم نهابو کی دگرا بوخورم بکفم دراز دراز سنگانه سر کی مسعود می بالا بیگیفته بوگفته:
- شون دیبی یا!!!

ایتا لبخند بزمو می رایا بیگیفتم. جهانگیر ده هاچین سگه حاجی فرجه مانستن خاستی همه تانا واکفه ایدفایی جهانگیره صدا بیرون بامو کی :
- ده نخواییم ایتا پیچه به سیم امی نفس بوجور بایه!؟ من ده هاچین واکفته دارم. مسعود خو کوله پوشتی یا ایتا پیچه جابجا بوکوده یو بوگفته خاب بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.

واگردستم می پوشته سرا فاندرستم. درکه جه خاب دپرکستان دوبو. چراغان ایتا ایتا خاموشا بوستان دیبید. آفتاب گاگلف جه داره شاخو ولگ سوسو زه یی خیاله کی رقصا دوبو. همه تان ایجور کی زالاش باورده بید مسعوده لبلا بیگیفتده کی بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.
ایبراهیم کی همیشک دیمیشتنه ره یام دنگو فنگ داشتی بوگفته ایتا پیچه ده بشیم بوجورتر ایتا قار ناها کی تانیم اویا ایتا آتش چاکونیم چایی بنیم صوبانه بوخوریم.
همه تان خیاله کی هاچین ده امی نفس به شوماره دکفتان دیبی، فاکش فاکش بوشوییم کویا بوجورتر. ایدفایی بیده ییم ایبراهیم خو رایا کجا کوده شون دره بیجیر.
مره می خیالا وامختان دوبومو هرتا مرا ایجور پرا گیفتیم. همه جا ایسابوم هی جایام نه سابوم. مره مره هاتو زمزمه کودان دوبوم:

او گرما گرمه بهار بو
فصل کار بو
سورخی جی سه تا زاکا بیگیفته
پئره ماره دیلا غم بیگیفته
وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

مسود واورسه
- انا تا هاسا نیشتاوستم. کی بخانده داره
- نانم
- جه کی یاد بیگیفتی
- زاکان زندانه مئن خاندیدی بازینام ده هاتو جیما بوستنه وخت بخاندیدی هیشکی یام نوگفته جه کی یا کویه ایسه
- تا اخر دانی؟
- اصلن نانم اولو آخر کویا ایسه هاتو می یاد بمانسته داره منام گاگلف مره خانمه
- دو واره از اول بخان
تا بایم بخانم بیدم ایبراهیم پاک آهو مانستن سراجیری یا بوشو بیجیر، روخانا دوارسته اونه اویتا کوله سر خو کوله پوشتی یا بنا بیجیر همه تانا ایشاره بزه بایید
ایجور کی خیاله تازه نفس بیگیفتی بیم، هامه تانی وازو ولنگه مرا دو شوماره بوشوییم روخانه اوطرف. ایتا کوچی قار ناهابو کی اونه بیجر، روخانه بوجورتر ایتا کوچی آبشار خو مویانا پریشانا کوده غمزه فوروختی.
ایبراهیم تا بخایه سنگانه مرا ایتا کله چاکونه مسود رویی قابدانا جه خو کوله بیرون باورده بوشو آب دوکوده. جهانگیر هرچی خوشکه چوب بو جیما کوده. هاتو ایدفا بخودمان باموییم کی گول گوله آتش جه کله بیرون بامو نانو و پنیر و خورمایو هرچی خوردنی بو دیچه بوسته واشاده آبچینه سر اونه دورام زالاش باوردانه مانستن بینیشتیم ده بوخور
شکم کی سیرا بوسته یو ویشتایی خو دوما جیگیفته بوشو کی تا پلنگچال دو واره بایه. منام مره قاقا بوسته جنگل دباخته کویا فاندرستان دوبومو مره مره خاندان دوبوم:

انقده وا کار بوکونیم
بار بوکونیم
صدتا درده امی جان بداریم
هرچی کی دو ویم درمان نداریم
وای هرچی کی دو ویم درمان

، هرکی ایجور شیب زه دوبو یو یا ایچی گفتی و خنده کودیدی ایدفایی همه تانی تام بزه می دور جیما بوستید. سیکار کونا هاتو می انگوشتانه مئن داشتیمو خاندیم:

او گرما گرمه بهار بو
فصله کار بو
سورخه جی سه تا زاکا بیگفته
پئره ماره دیلا غم بیگیفته
وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته
مردومه دیلام پورا بو
غم جیما بو
مردومه غما وا ول بیگیره
مرمر کاخانا آتش بیگیره
وای مرمر کاخانا آتش بیگیره

ایدفایی خیاله کی می انگوشتان ول بیگیفتیبید. سیگار کونا داده مرا کی
- اوخ بوسوختم
تاودام سنگانه مئن کی هامه تان هار هار خنده بوکودید مره یو بوگفتید
- خیال بوکودیم چی ترا فوتورکسته!!! خوب بوبو! تا تو بیبی سیگار نکشی اخه کو امونو سیکار کشئن!؟ هرچی کوه نورده آبرو ببردی تو

منصور ویریشته اردشیره مرا می دسو بالا بیگیفتد تا بوجونبوم همه تانی بکفتد می سر مرا جه قاره مئن ببردد بیجیر یک دو سه تاوه داده آبه مئن. هاچین بوبو بوم هیستو چوره. هامه تان خاندان دیبید
مرمر کاخانا آتش بیگیره
مرمر کاخانا آتش بیگیره

همه تان پاک فورشه مانستن باده دس اسیر هرکی ایجور پر بکشه بید. هرکی یا ایتا بلا فوتورکسته بو.
مسودا فاندرستم، دار بزه بید
منصور تیرباران
هادی اعدام
اردشیر آویرا بو
جهانگیر جیویشته
ایبراهیم خاوران
عکسانه فاندرستیم عکسانه مرا بوشوبوم. جه کارخانه یان تا کویان جه قرار تا گوورختن. جه نیویشتن تا جیویشتن
سالانی بو
سالانی بو
نایه ده امی خاکه سر

تمام

۱۳۸۹ اسفند ۲۷, جمعه

بهار بهاره بوگو یارا بی قراره بی یا – گیل آوایی


بهار بهاره بوگو یارا بی قراره بی یا
بنه بدیمه ایفادا نوکوش تی یاره بی یا

بهار آیه شه آ دوران نمانه تی رافا
هاچین نوگو چره، شاید، بیدین بهاره بیا

به آهی بندیمی بیخود چی پهلوان پنبه
نفس نفس آیه شه واشه سبزه زاره بی یا

اسا کی تازا کوده جنگلانه داره ولگ
فارس تی یارا بهاره بهاربهاره بی یا

دوسته بالا واکون پر بزن بوکون پرواز
کی جنگلانه دوارسته یاره قاره بی یا

چوپور اگه نامو دس سرمایی زمستانا
اسا بهاره بیجارو روخان کناره بی یا

بیچین بنفشه بوکون دسته دیل بزن دریا
نیگیر بهانه هاچین دیل تی بی قراره بی یا

گیل آوایی کی همش چوم برایه یارانه
دپرکسه ده زمستان بوشو بهاره بی یا
برگردان فارسی
بهار بهار است به یار بی قرار بیا
افاده را کنار بگذار یارت را نکش بیا
بهار می آید و این دوران منتظرت نمی ماند
بیهوده چرا، شاید نگو، ببین بهار است بیا
به یک آه بندیم بیهوده چه پهلوان دروغین بودن
نفس نفس می آید و می رود مثل علف هرز سبزه زاراست بیا
حالا که درختان جنگل را برگ تازه کرده
برس به یارت بهار بهار بهار است بیا
بالهای بسته را باز کن پر بزن پرواز کن
که در جنگلها چُو افتاده یارغار است بیا
دستها اگر از سرما جمع نمی شد در سرمای زمستان
اکنون بهار است کنار رودخانه و شالیزار بیا
گل بنفشه بچین دسته کن دل به دریا بزن
بیهوده بهانه نگیر دل بی قرار توست بیا