توگیلانه جا گی گریه به می کار / می دیل جه تاسیانی به هاچین زار
هاتو کی بوک کونه دیل چوم ایسه پا / واره وارش دوخانه مار آی مار
فارسی
تو از گیلان می گویی، کارم گریه می شود/ دلم از
تاسیانی(دلتنگی،بیتابی) زار می شود
همچین که دل بغض می کند، چشم همراه می شود / باران
می بارد صدا می زند مادر، ای مادر
بگشته غوربتم پاک واهیلم گورش / می دیل تنگه آمی سنگه سفال فورش
چقد غوربت بگم آی داد و بیداد / واسی جنگل بشم سر پور بمی دوش!
فارسی
گزیده( نیش خورده) شدۀ غربتم درست(دقیقا) دیوان,
و داغ خورده ام
دلم برای سنگ، سفال، ماسه مان تنگه / چقدر غربت
بگویم ای داد و بیداد
باید بروم جنگل سرپُر( نوعی تفنگ) بر دوشم!
3
می دارو می ندار ایرانه خاکه / گولازه می وطن گیلانه زاکه
باباخان تیرکمان شاله عروسی / قشنگو رنگ وارنگ ایرانه پاکه
فارسی
دار و ندار من خاک ایران اسن/افتخار وطنم بچه های گیلان هستند/رنگین کمان، کمان زد، عروسی شغال است( اصطلاح گیلکیست وقتی رنگین کمان زده می شودعروسی شغال است و شیرازی ها همین حالت را می گویند پشت کوه شیز می زاید( / قشنگ و رنگ و وارنگ ایران پاک است
بیگیفتم فاله حافظ تی وفاره / کرا خنده بوکود حافظ می کاره
بوگفته تو هاچین بی شات خوری تاب / نواستی دیل ناهان هر بی وفاره
فارسی
فال حافظ گرفتم برای وفای تو / ولی حافظ به کارِ من
خندید
گفت تو بیهوده در تب و تابی / نباید به هر بی
وفایی دل داد
بوشوم دریا کنار ایپچه بگردست / خیالا سرا دام، بوشو ونگردست
بیدم آبکاکایی او جور بزه بال / می کارا فاندرست خنده بترکست
فارسی
رفتم کنار دریا کمی گشتم / خیال را پر دادم، رفت
برنگشت
مرغ دریایی از آن بالا بال زد / کار مرا دید از
خنده ترکید!
6
شبانا چی آیی های چو زنی شی!؟ / دیلا اورشین
کونی خابا بری شی!؟
بوبوستی غوربته غورصه مرا پا / هاتو آتش زنی،
گورشا کونی شی!
فارسی
شبها چه می آیی، هی تحریک می کنی می روی!؟ / دل
را چنگ می زنی خواب را می بری می روی!؟
با غصۀ غربت پا شده ای ( جفت شده ای، دست به یکی
شده ای! ) / همینطور آتش می زنی، داغ می کنی می روی!
7
واکف داری هاچین می غورصا مانی!،
/ می چومه ارسو جا می دیلا خانی!،
سی یا ابرا مانی دیله نیهی دام، / تی دس وا های
بخانم دیلمانی!
فارسی
مردم آزاری(گیر می دهی) درست مثل غصه ام می مانی/از اشک چشمانم، دل مرا می خوانی/ مانند ابرهای سیاه هستی برای دل دام می نهی( سیا ابران = ابرهای سیاه، اشاره به ابرهای سیاه در یک نماد اندوه با ترانه/سرودی به همین آغاز است: سیاه ابرانای... بادوو بورانای.....)/ از دست تو باید همیشه دیلمانی بخوانم!
8
چی یه دونیا مره بی تو، جهندم / خایم دریا بشم ده وانه گردم
مثاله لوتکایم بی تو بوشو آب / ماری جان تو بوشویی من دمردم
فارسی
چه هست دنیا برایم بی تو، جهنم / می خواهم بروم
دریا دیگر برنگردم
بی تو مثل قایق رفته آب هستم / مادر جان تو رفتی من غرق شدم
9
آخه بی تو مره دونیا چی واستی ست!؟ / مرا هرکی دینه گه کی طرف کیست!
جه ارسو پاک ایسم وارش هاچین هیست / بدا فارسی بگم هیست تر زمن نیست!
فارسی
آخر بی تو برایم دنیا برای چیست!؟/هرکس مرا می بیندی می گوید طرف کیست!
از اشک درست شدم باران، کاملا خیس/ بگذار فارسی بگویم خیس تر از من نیست!
10
بوکودم درده دیل، دریا بدا گوش / اودوشتم می پیالا، اون بوگفت نوش
بازین جه تاسیانی بوبومه قاق! / میجا دریا بزه جوش بوشو جه هوش
فارسی
درددل کردم دریا گوش کرد / پیاله ام را نوشیدم دریا گفت نوش
سپس از دلتنگی مات زده شدم / بجای من دریا جوش زد از هوش رفت
2013
