جوخوفته داد - داستان گیلکی با برگردان فارسی
گیل آوایی
جوما شب 7 ژانویه 2000
آ داستان پیشکشه ماران
و پئرانه تهیدسته
می خاکه کی ایتا دونیا عاطفه یو مهره مرا
زندگی یا معنا ببخشده ولی غارت بوبوستده یو
بی پناه بمانستد. بوجور نیشینانه فریبکار و
بی وطن سیاه روزگاره آشانا رقم بزه دارده.
ببه او روز کی آمی خاکه مئن همه چی ایتا
اندازه قسمت ببه. تنگدستی یو بی پناهی
پاک چینا ببه.
1
سالانه
ساله کی نه خوزیمینه سر بیجار بکاشته داره یو نه خو خانه مئن خوپایا درازا کود!
یاده او روزان کی دکفه، مرداکه پاک تورابه! اونه دیل شواله کشه تومامه اونه جانا
گورشا کونه!
وختی
ایشکوره برنجا دینه کی زنای تی یانه مئن اورشین کونه خو چومانا فوچینه چوبی
صوندوقا یاد آره کی دومسیا برنج مورواریده مانستن چوما قاقا کودی یو کیشکانه ره
فوکودئ! بازین کولشکنا کی خو کیشکانا خو دور جیما کوده بو ناز دایی زناکه صدا
تومامه جایا دوارستی کی داد زه یی:
- تی تی
ت ت.........................................ی
مرداکه
دیل نخواستی ده خو چوما واکونه ایشکوره پلایا فاندیره کی زنای گیجه مرغانه مانستن
بوشقابانا فاندره کی یانی:
- چوتو
قسمت بوکونه کی هامه تانا فارسه!؟
زاکانه
دادو فریاد مرداکه گوشا کرا کوده:
- آخه
پئر چقد واسی خالی پلایا بوخوریم گب نزنیم!؟ تا هسا چی بوکودی کی ایدفا شکم سیرایی
آمره ناجه یه!؟
مار بگب
ایه:
-
بوخورید خودایا شوکور بوکونید کی هانام یافیمی شیمی ویرجا بنیم ویشتایی نیمیرید!
شومان عاقبت بخیر بیبید! آمی جان بوگذشته داره!
مردای
ایتا پیچه کونامجان کونه تاب ناوره ویریزه زناکا گه:
- من شون
درم میدانه سر
زنای ده
عادت بوکوده بو کی بیشتاوه مردای شون دره میدانه سر! حوکمن واگردسه نه هرچی
بوپوخسه خیارو بادمجانو پامودورا دسمال دوه ده آوره بخانه!
راستی
راستی یام زناکه ره توفیر نوکودی کی مردای چی آوره !
وختی
زنای او روزانه یاد دکفه اونه دیل زالاش آوره! او روزانی کی شویی باغه می یان
توربو ککجو پامودور چه یی فته فراوان!
دیل
خوشانی مرا یاد آوره آیوانه جور باغا فاندرستی کی همه چی اونه مئن دوبو! نارنج
داره شاخه جلاسته بو جه نارنجان. آغوز داره سر آغوز واجه بو بی حیساب!پرچینه پوشت
گوماره من والشو کامپوره قیامت کودی!
آربا
خوجو خاشه به یو سه وخته آنجیل هر ایتا ایتا آپاره قد تا تی دیل بخاستی بی!
صوبان
مردای عادت داشتی شورم بزه جانه مرا آنجیل دارا واچکستی بی ایتا زیبیل آنجیل بیچه
بی! صوبانه اونه عادت بو کی ایتا بوشفاب آنیجل بمانستی بی سفره سر. سیا آنجیلو سه
وخته انجیل چی چی نیو کلاچو کشکرته ره چرچر بو!
زناکه
دیلا آتش گیره وختی خیالا شه یاد آوره!
پیله
دختر کی همیشک مورغه لانا پاستی مورغانه آکه مورغه کونه جا کفه کی اون اوسانه بشه
مورغانه دشکن چاکونه!
پیله
پسرام تابستانان اونه کار بو آغوز داره لچه سر بینیشتی بی همساده خانا چوم بودوختی
بی. بیچاره زنای وا خو چیلیکا دورسینه بی داده مرا:
- آخه
جانه مرگ نوبو نخایی جه داره سر بایی بیجیر!؟
کوچی پسر
هو رزه سر نیشتی هلاچین خوردی کی زنای هرسال جه اونه غوره واستی هافتایی هافتایی
آب غوره بیگیفته بی یا دوشاب چاکودیبی زمستانه ره!
کوچی
پسره دوماغ وینیزک همشک جلاسته بو. زناکا خیلی اذیت کودی. زنای یا واستی اونه دس
آسنیه دوماغ وینیزکا پاکا کودیبی یا اونه دیره تومانا بوشوستی بی! بیچاره زنای
خوره گفتی:
- آخه
نانم چره آ زای تومان دیرین بیرون بامو!؟ کونه خوشکی بیگیری تو زای!
مردای
تاب ناوره. را دکفه شه بیرون. تنگه کوچا تومانا نوکوده صابخانه فاره سه. مردای
ایتا خوس کونه بلکی صابخانه کی اونه پسره سلاماله، اونا بیدینه. ولی اون گابه
مانستن خو رو واگردانه داره شون دره. ناچارن واورسه:
- مشته
غولام زود تاتیلا گودی!
مشته
غولام ایجور جیواب ده کی مرداکا خفتا گیره جه اون. خوره خوره گه:
حقا کی
چارپاداری!؟ هلا دوب دوبه تویه کوسمشنگ!<<< ادامه>>>
