شیمی نوروز شادو شادی شیمیشین نوروزانه ببه.(چندتا می قدیمی گیلچاردانه!) - گیل آوایی

اگه ایران ایتا انگوشترینه
آمی گیلان اونه سبزه نیگینه
آمی جنگل، آمی روخانو دریا
آمی ایرانه تاجه سر نیشینه

فارسی

اگر ایران یک انگشترین است

گیلانِ ما نگینه سبز آن است.

جنگلِ ما، رودخانه و دریای ما

تاجنشینِ ایرانِ ماست

1

بامو نوروزو من هانده آویرم
بازام واستی غریبه سر ویگیرم
ببم هانده منو می بوطری ودکا
چومه ارسو، بگم، واگم، دیمیرم

فارسی:

نوروز رسیده و من هنوز گم شده ام

باز هم باید غریبی را سر بگیرم

باز هم من باشم و بطریِ ودکای من

با اشک چشم بگویم واگویم غرق شوم

2

هاتو قاقیم، منو هفسینه نوروز
او روزا من دارم، هفسینام آ روز
هاچین شانته بوبوست می داره ولگان
بهارا ده هاوار : نوروزه ایمروز

فارسی

همینطور حیرانیم، من و هفت سینِ نوروز

آن روز را من دارم، هفت سین هم این روز

برگهای درختِ من براستی دلقک شده اند

بهار را هوار می زنند: نوروز است امروز

3

هاچینه دیل خوشه کی یار بلایه
دیله که تاسیانی مئن دوایه
نوگو می یار کرا بی شات خوره تاب
خوره گه، ایشتاوه، هاچین پلایه

فارسی

بیخود دل خوش است که یار بلاست

در بینِ دلتنگیهای دلَکم، دواست

نگو که یارِ من بیهوده در تب و تاب است

برای خودش می گوید می شنود بی دست و پاست