چندتا می قدیمی گیلچاردانه یان – ترجمه فارسی مرا – گیل آوایی

0

نیده بو، کس کسا، راشــــــــه دواریم
خیاله کس کسِه زرخه پوتــــــــــاریم
هاچین بیگانابوستیم حایف صد حایف
آمی مئن دوشمنه آ که فــــــــوداریم

یک اکتبر 2010

.
1 

بوبوسته رشته ره می دیل هاوایی
هولندی گه مرا اینجا چرایی
منام قاقا بومه جه آ طلبکار
گمه آخوند نیده، تو چی میخایی
فارسی
دلم برای رشت هوایی شده
هلندی به من می گوید اینجا چرا هستی
من هم حیران شده ام از این طلبکار
می گویم آخوند ندیده، تو چه می خواهی!

2 

بیگفتم غوربتا تا صوب فوقوفتم
بزم چک تا تانستیم شب نوخوفتم
بیدم غوربت بازام لیسکابو بیصاب
بامو می کش بینیشته، جونوخوفتم
فارسی
گرفتم غربت را تا صبح در هم کوبیدم
تا می توانستم سیلی زدم شب نختفم
دیدم غربت باز هم لوس شده بی صاحب
آمد کنار من نشست، پنهان نشدم

3 

فی وه ارسو جه می چوم، تاسیانه
جه غوربت دیل ایسا رشته میانه
ازازیل زاکا بو دیل لاتا بو قاق
بیدین غوربت چوتو دیلا دُو وانه!
فارسی
اشک از چشمم می ریزد، تاسیان است
از غربت دل در میان رشت است
دل کودکِ بازیگوش شده، لات، حیران
ببین غربت چطور دل را می دواند!

4 

بوگو یارا کی تی یــــاری تی پیشکش
تی یاری با تی غمخواری تی پیشکش
نوا هرشب آمون با نــــــاز می خواب
کی آخوابو او بیــــــداری تی پیشکش

5 

دانی کی تو ادونیــــــــا می نفس بی
فوقوفته ناکســـــانه مئن، تو کس بی
سیا به روزیــــگار هامما فوتورکست
بنا دوری ناویره دس فــــــارَس بی

فارسی

می دانی که در این دنیا نفسِ من بودی

میان یورش آوردن ناکسها تو کس بودی

سیاه شود این روزگار به همه یورشآورده است

دوری گذاشته است وگرنه دسترس بودی

6 

نوا اورشین گودن می تاسیــــــانه
گیلک غوربت نانی آخه چی مانه!؟
ایسه پاک جلده کوتر، بشکسه بال
کرا دوره جا از چوم خون فیشــانه

 فارسی

بهم نزن تاسیانی( دلتنگی) مرا

آخر گیلک در غربت نمی دانی به چه می ماند؟

درست مانند کبوترِ جلد است، بال شکسته

از دوری، از چشم خون می افشاند

7 

می دیل تنگه می رشتِه می روباره!
ساغرسازان، ککج، سیره، کواره!
روخانه جانشورا یو اشغالی واز!
روباره گوسکا، لانتی، کره مار!

فارسی

دلم تنگ است برای رشتِ من، رودخانۀ شهرم( "روبار" رودخانه ای در شهر رشت است)

ساغریسان( محله ای در رشت)، ککج=شاهی، سیره=برای سیر، کواره= برای تره

برای شنا کردن در رودخانه و پریدن ناشیانه و چاردست و پا در آب!

برای غورباغه، مار، کره مارِ روبار، کره مار یا کره روف= اسم فارسی اش را نمی دانم ولی یک جور مارِ بی آزار و غیر سمی در گیلان است.(چه جانی کندم برای این ترجمه!؟)

8

می چوما گم نزن می دیلا های چو!
چقد می دیمه سر واری تو ارسو!
بیگیفتم ول نی یه ده داد فارَس مار،
نزن آن قد شواله گیفتنِه فو!

فارسی

به چشمم می گویم دلم را اینقدر تحریک نکن

چقدر روی گونه ام اشک می باری

آتش گرفته ام دیگر مادر دادرس نیست

در این هنگام سوختن و آتش گرفتن، فوت نزن

.