۱۳۹۴ مرداد ۹, جمعه

من عاشقه تی چشمه سیایم بلا می سر- آواز - گیل آوایی



یکی از وسوسه های تاسیانی در غربت همین است که زمزمه ای ناخودآگاه و بی اختیار بر لبانت جا خوش می کند و وقتی بخود می آیی می بینی که ساعتها داری زمزمه اش می کنی!! و همین وقت است که بخود نهیب می زنی: چی خانداندرم آخه( چه دارم می خوانم)!!!؟؟؟
و این بلا می سر هم یکی از همین زمزمه های نابگاه است بی آنکه بخواهم بقول ما گیلکها " من مرا قوربانانه!" هنرنمایی کنم. هر چه هست با شما قسمت می کنم
با مهر
گیل آوایی


من عاشقه تی چشمه سیایم بلا می سر
بی تو هاچینه خاکه هوایم بلا می سر

تی واستی کرا سرخوشمه سبزه بهاری
هیستم جه تی شورم تی فدایم بلا می سر

شب وختی آیی جنگله گیسو بدایی باد
من مسته تی او شور و صفایم بلا می سر

زیبایو لوندی تره بولبول خوانه آواز
بیخود نی یه تی دس هاچینه موشته پلایم بلا می سر

می جانو جهانی تره می دیل کونه پرواز
من سرخوشه تی جولو نیگایم بلا می سر

دریا تویی جنگل تویی می زندگی آتش
عشقی بوخودا من تی فدایم بلا می سر

دونیا می شینه وختی بایی می کشه باناز
آتش کرا بم سورخه طلایم بلامی سر

پاک ول ولا بوم بسکی تره خوانمه آواز
دونیایا دوارست تره من ولوله کایم بلا می سر

فان در گیل آوایی چوتو مسته تی غزلزار
دیوانه منم تی سپره هرتا بلایم بلا می سر


ترجمه فارسی

من عاشق ِ چشم سیاه تو ام عزیزم
بی تو خاک ِ هوا هستم عزیزم

بخاطر تو سرخوش و سبز بهاریم
از شبنم تو خیسم فدای تو ام عزیزم

وقتی شب جنگل گیسویت را باد می دهی
من مست آن شور و صفای تو ام عزیزم

زیبا و لوندی، برای تو بلبل آواز می خواند
بخاطر تو سبزم مثل بهارم عزیزم

جان و جهان منی برای تو دل پرواز می کند
من سرخوش گونه و نگاه تو ام عزیزم

دریا تویی جنگل تویی آتش زندگی منی
عشقی بخدا، من فدای تو ام عزیزم

دنیا از آن ِ من است وقتی در آغوشم بیایی با ناز
آتش می شوم سرخ طلایم عزیزم

دیگر بازیگوشی شده ام که برایت آواز می خوانم
تمام دنیا پیچیده که من برای تو اینگونه بازیگوشم عزیزم

نگاه کن چگونه گیل آوایی مست غزلزار تُست
دیوانه منم سپر هر بلای تو ام عزیزم

.

۱۳۹۴ مرداد ۱, پنجشنبه

هاتویی من ایسانی امرا کی آما نشا بون- گیلغزل- گیل آوایی

هاتویی من ایسانی امرا کی آما نشا بون
پنجشنبه ۱ مرداد ۱۳۹۴ - ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۵

هاتویی من ایسانی امرا کی آما نشا بون
هاچینه قولقازنی امرا کی سرپا نشا بون

بنه دیمه هاچینه لیسکا بونو شانتکو گاب
کسکسا های فورانن میلته رانا نشا بون

میدانه بی پاله وانه نوا بوستن خالی آب
آتو لوففتکشی جا وارثه میرزا نشا بون

نیدینی شهره جا آبادا بو تازه آباد[1]!
کبچی لبچی کودنه امرا کی زیبا نشا بون!

تو مرِه من ترِه شاخ شانه کشئن کی نیبه کار
فردا زاکان آمی رافا، آتو ماسکا نشا بون

های کودن فیسو ایفاده کی منم بوزبوزه ها
دس آسین خوری مرا، پاکو موصففا نشا بون

ویشتا زاکانا بیدین ناجه دارَد خالی پلا
وایه من توو!، آتو کی آدمی رافا نشا بون

گیل آوایی تورابوست بسکی بیده خانه خاراب
گورشه ویشتا ره کی حرفه مرا خوتکا نشا بون!
( حرفه امرا گورشه ویشتا ره واویشکا نشا بون!)

فارسی:
همینطور با من ماندن که ما نمی شود بود
تماما با در خود فرورفتن که سرپا نمی شود بود
کنار بگذار بیهوده لوس، دلقک نادان بودن را
مرتب همدیگر را دور کردن که ملت رعنا نمی شود بود
میدانِ بی پهلوان را بی استفاده/ناکارا نشو
اینطور با منّت کشیدن که وارثِ میرزا نمی شود بود
نمی بینی که آبادیِ شهر شده است تازه آباد( تازه آباد= گورستان معروف رشت)
با لبِ لوچۀ کج کردن زیبا نمی شود بود  ( با ادا اطوار در آوردن که زیبا نمی شود بود)
تو برای من، من برای تو شاخ و شانه کشیدن که کار نشد
فرزندان فردا چشم به راه، اینطور دلقک نمی شود بود
مرتب فیس و افاده کردن که منم منم بز بزه ها
با ظاهربینی که پاک و مصفا نمی شود بود
بچه های گرسنه را ببین که پلوی بی خورشت هم حسرت است
وای بر من و تو!، اینطور که انتظار آدمی نمی شود داشت
گیل آوایی دیوانه شده است بس که خانه خراب دیده است
با حرف که برای گرسنۀ داغ شده، خوتکا نمی شود بود.( خوتکا پرنده ای که با آن خورشت بویژه فسنجان درست می کنند!)






[1] نام گورستان معروف رشت

۱۳۹۴ تیر ۲۳, سه‌شنبه

فچم فچم رادوار- گیلداستان - گیل آوایی

هرچی ارا اورایا فاندرست، هیچی نیده.  زلزله صدا اونه سرا بردان دوبو یو نتانستی اونا دارانه ولگه مئن بیافه. هاتو چوم گردانن دوبو کی ایتا چیچینی خیاله آلوغه مانستن هاتو ایتا داره خاله سر فوروز آموندوبو کی ایچی هاچین برقه مانستن جه او خاله ولگانه مئن پر بکشه یو سایه بزه یو آویرا بوست. چیچینی دانه پاک ایتا جینگیری زاکه مانستن کی دسو پا یا ارا اورا زئنه مرا ونگ بزنی یودونیایا خو سر فوکونی،  داره خاله سر ولگانه مئن  خیاله چکو پر زئن دوبو. >>> ادامه را هایا کلیک بوکونید<<<

۱۳۹۴ تیر ۲۲, دوشنبه

ایتا گیلیکی هاساچامه، هاتویی هاچین هاچینه! - گیل آوایی

تسکه شبانه
تی چوم
خیاله راشی دتابان!

تی تی تی تی ارسویانه سویو
دیمپر هیستابو
چی بوک بوکوده دیل
تی تاسیانی ره!
وای......
پیاله رقصا دره پاک
تی چومانا واتابان
چی هاچین رخشان کشه تاسیانی!

ایسانه تی نه سان
نه سانه تی ایسان
ایتا دونیا دوری بچسبسه
منو می سایه مانستن
تسک!

فارسی:
شبهای بی کسی را
چشمان توست درخشیدنِ راه خیال( روشن کردنِ گذرِ خیال)

روشنیِ ستاره ستاره وُ
گونۀ خیس شده
چه بغض کرده دل
از دلتنگی ات!
وای....
پیاله دارد رقص می کند انگار
از واتابیِ چشمانت
چه بیهوده شکلک در می آورد دلتنگی!

بودن است نبودنت
نبودن است بودنت
یک دنیا دورِ چسبیده ای
مانند من و سایه ام

خاموش/ تنها!

۱۳۹۴ تیر ۱۸, پنجشنبه

می دیل بیگفته ایمرو، دمرده بی صدایم! - گیل آوایی


ایتا جه شعرانی کی ویشتره آ وختان هاتو میره میره خانمه، جه زنده یاد سیمین جانه بهبهانی یه! کی اگه گیلکی بدانسته بی! شاید آتو بوگفته بی: می دیل بیگیفته آی دوست! گریه هاوا می مرا!!!( دلم گرفته ای دوست هوای گریه با من)
ایمروزام هاتو مره زمزمه کودان دوبوم کی آ گیلغزل بوبوسته اونه پساشو!!!!!
هاسا هاتویی بخانید تا بازین چاکون واکون بوکونم! شاید!!!!: .


می دیل بیگفته ایمرو، دمرده بی صدایم!
نانم کُویا ایسامه، آویرا کوده جا یم!

را دکفم جه خانه، هاچین شمه خیابان
نانم چی واستی گردم، آویره هر جیگایم

هاچین واکوده چومم، فاندرمه، فان- درم
فونچه چومم، چومان واز، فوچه چومه نیگایم

می دیل بیگیفته پاک ول، شواله یم هاچین آ
ارسو جه چوم چی بوبوست کی هانده گورشه کایم

نه اینفره امرا، نه اینفر می امرا
آویرغریبه می خاک، آویره آشنایم

رادوارم ایسابو، ایسابو رادوارم
دانم تومامه رایا، آویراکوده رایم!

می دیل بیگیفت، می چوم هیست
نانم مره کشم آ، یا مردومانه آیم

"می دیل بیگیفته آی دوست"، هاچین ایسم ارسو آ
مره گمه، ایشتاوَم، بیگفته دیله پایم!

گیل آوایی تورابو، جه ان همه آویران!
جاککو[1] بوبو روزیگار، هاچینه سرچینایم!

فارسی:
دلم گرفته امروز، سکوت کرده بی صدا هستم
نمی دانم کجا هستم، جایم را گم کرده ام
از خانه راه می افتم، بیهوده می روم خیابان
نمی دانم برای چه می گردم، گم شدۀ هر جا هستم
چشمم کاملاً باز است، نگاه می کنم نمی بینم
چشم بسته ام چشمانِ باز، نگاه چشم بسته هستم
دلم آتش گرفته، شعلۀ آه هستم
اشک چشم چه شده که باز داغِ داغم
نه با یک نفر هستم نه یک نفر با من است
گم شدۀ غریبِ خاک خودم هستم، گم شدۀ آشنا هستم
رهوارِ ایستاده ام، ایستاده در گذرم
همۀ راهها را می دانم، راه گم کرده ام
دلم گرفت، چشمم خیس است
نمی دانم برای خودم آه می کشم یا آهِ مردم هستم
" دلم گرفته ای دوست" درست اشک وُ آه هستم
با خودم می گویم می شنوم همپای دلِ گرفته ام



[1] جاککو، وسیلۀ برنجکوبی بود( شاید هنوز هم باشد) با این وسیله روی خوشه های خشکِ برنجِ می کوبیدند و از ضربه های آن شلتوک برنج از ساقۀ برنج جدا می شد و بخشی از ساقۀ برنج زیر ضرباتِ همین وسیله بصورتی نرم و له شده رها می شد.
 این بخش از ساقۀ برنج را در زبان گیلکی سرچینا می گویند!

۱۳۹۴ تیر ۱۰, چهارشنبه

هاتویی - گیل آوایی

فوگوردستن یانی هان:
سرپا ایسانه بی سکت!،
بمرده زنده یانه رادواره مئن!
تی شونه
تی آمون
کی ایسایی رادکفت[1]!
آینه دانه
تی دکالستنا
تام بزه!

فارسی:
فروریختن یعنی همین
سرپا ماندنِ بی اهرم نگهدارنده
میان مرده زنده های در گذر
رفتنت
آمدنت است
که هستی در راه!
آینه می داند
فروپاشیدنت
بی حرف!




[1] سکت> اهرمی ست که برای فرو نریختن دیوار یا جایی گارگذاشته می شود