یاران بایید کی مرا ارسو پاک ببرد
دریا بوبوسته می چوم می دیلام دمرد
آنقد کی دیل بنالست تاسیانی جا
های ونگ زنه مرا گه وسته ده واگرد
راشی آویره، آویرم، اسیر ابیر
شورم بیگفت چوما سوجمه سرده سرده سرد
آی دیل دیمیر تو جه زاری کی ونگو داد
هرماله نیشتاوه، کری یه دوشمنه شگرد
آخر بتن نیگیفت ترا بوبو بیگانه جا تی خاک
تی خاکا دیل بزن تی دیله مئن تی خاک نمرد
واهیل بوبوسته می دیل غوربتانه
غرب
آی شرقه آفتاب بتاب ببرم دوشمنه نبرد
می دیل خوشه می جیوانانه پا به راه
دوشمن سوجان بوکودد، تو بازین واگرد!
*
آی گیل آوایی تو بِس هانده غریبی چوم
به راه
غوربته دابه همیشک دیلسوجانی دیلدمرد!
فارسی
یاران
بیایید که اشک مرا برده است
دریا شده
چشمم دلم هم غرق شده است
آنقدر
که دل نالید همه جا تاسیان است
هی گریه
می کند به من می گوید بس است برگرد
راه گم
است، گم شده ام، اسیرم
مه گرفته
چشم را سردِ سردِ سرد می سوزم
ای دل
غرق شو از زاری که گریه و داد
بندرت می
شنود، کری شگردِ دشمن است
آخر به
تن نگرفت ترا، خاکت جای بیگانه شد
در دلت
خاکت را در آغوش بگیر ناز بده، خاکت نمرده
سرگشته
شده دلم عربتانۀ غرب
ای آفتابِ
شرق بتاب، نبردِ با دشمن را ببرم( پیروز شوم)
دلم
خوش است جوانانم پا به راهند
وقتی دشمن
سوزان راه انداختند، بعد برگرد
*
آی گیل
آوایی تو غریبانه چشم به راه بمان
رسم غربت
است همیشه در دلسوزی دل غرق شده است
